COUΝTER ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2021

Η Σωφρονιστήρα Λίθος της Αγίας Τριάδος της Βαλύρας

 Αφιερωμένο σε όσους προσπαθούν να δαμάσουν τον ταύρο εντός τους

        Η Αγία Τριάδα της Βαλύρας είναι ίσως ο πιο μυστηριακός Βυζαντινός ιερός ναός του χωριού ,γιατί η παράδοση τον θέλει ενεργό από την αρχαιότητα έως σήμερα.   Όπως μας πληροφορούν οι γιαγιάδες μας, πριν κτιστεί η εκκλησία ,πήγαιναν οι παλιές νοικοκυρές και λιβάνιζαν τον χώρο, γιατί έβλεπαν κάτι, σαν αρχαίο τάφο.  Η συγκεκριμένη πληροφορία πέρασε από στόμα σε στόμα και από   γενιά σε γενιά. Η Αγία Τριάδα εορτάζει κάθε χρόνο τη Δευτέρα της Πεντηκοστής,     εορταστικές εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρο στη πλατεία  του χωριού, όπου   γίνεται ένα μεγάλο πανηγύρι.

      Η Γιαννούλα ήταν μία απλή και ταπεινή γυναίκα, γεμάτη καλοσύνη, με βασικές γνώσεις που απέκτησε στο Δημοτικό Σχολείο της Βαλύρας. Το έτος 1968, ήταν  περίπου 60 ετών, λεπτή αλλά  δυνατή , μετρίου αναστήματος, καλοστεκούμενη και δραστήρια, όσον αφορούσε τις οικιακές και αγροτικές εργασίες, με ένα πλατύ χαμόγελο και μια καλή κουβέντα στο στόμα της για όλους, και πάνω απ΄ όλα βαθύτατα θρησκευόμενη.

 

 

Η Φιλοξενία ,το Μεράκι και η Ανιδιοτελής Προσφορά ,στη Βαλύρα του 1960-1970

   Αφιερωμένο στις φιλόξενες μητέρες μας

       Η Ελλάδα, από αρχαιοτάτων χρόνων ,θεωρούσε τη φιλοξενία ως θεάρεστο έργο. Ο ξενιστής, που ήταν ο οικοδεσπότης,  δεχόταν με τιμές τον ξένο, και του παραχωρούσε τον ξενώνα   της οικίας του . Του προσέφερε  άριστη  φιλοξενία, επιπλέον δώρα αποχαιρετισμού . Ο Ξένιος Δίας, ήταν ο τιμώμενος Θεός και οι άνθρωποι , φροντίζοντας  έναν ξένο, αισθάνονταν ότι φιλοξενούσαν τον ίδιο τον Θεό στο σπίτι τους. Πίστευαν   ότι οι Θεοί τους δοκίμαζαν, μεταμορφώνονταν και τους επισκέπτονταν, για να διαπιστώσουν πόσο θεοσεβείς είναι, και να τους μεταφέρουν μηνύματα ή να τους καθοδηγήσουν. Στην Οδύσσεια του Ομήρου, (ραψωδία α΄, στίχοι 119-124) , η θεά Αθηνά μετέβη από τον Όλυμπο στην Ιθάκη , στο ανάκτορο του Οδυσσέα , μεταμορφωμένη ως Μέντης, ηγήτορας των Ταφίων. Κι ενώ στεκόταν για αρκετή ώρα στις θύρες ως ξένος, κανένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης δεν το κατάλαβε, από την πολλή οινοποσία και το μοίρασμα των κρεάτων μεταξύ τους . Μόνο  ο θεοσεβούμενος Τηλέμαχος είδε τον ξένο , θύμωσε που στεκόταν για πολλή ώρα χωρίς να τον έχουν προσέξει, τον έπιασε από το δεξί του χέρι και  είπε φτερωτά έπη ,δηλαδή θεία λόγια: