Ένας χρόνος χωρίς… κυβέρνηση!

Άρθρο του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, Βουλευτή Αρκαδίας και επικεφαλής του Τομέα Ανάπτυξης της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) 

Η χώρα μας βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Τα ψέματα τελειώνουν. Η δήθεν «αριστερά» του κ.Τσίπρα που συγκυβερνά φανερά με την υπερσυντηρητική ακροδεξιά του κ.Καμμένου και συγκεκαλυμμένα με τη νεοδεξιά των συμφερόντων φίλων του κ.Καραμανλή, παραδέχεται ήδη την ήττα της: είτε με την υιοθέτηση μέτρων τα οποία απέρριπτε μετά βδελυγμίας μέχρι πρόσφατα, είτε με τη διαρροή σεναρίων οικουμενικής κυβέρνησης, νέου εκλογικού νόμου, νέων συνεργασιών κλπ, είτε με ανοίκειες επιθέσεις στην ελευθεροτυπία, τους δημοσιογράφους, τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και κάθε πολίτη που τολμά να αρθρώσει δημόσιο λόγο έξω από τις κυβερνητικές ντιρεκτίβες.

Η ώρα για τις (επόμενες) μεγάλες αποφάσεις πλησιάζει. Χάσαμε ένα χρόνο, με τα φθηνά κόλπα και τις κενοδοξίες. Χάσαμε ένα χρόνο χωρίς Κυβέρνηση, και, δυστυχώς, ουσιαστικά χωρίς αξιωματική αντιπολίτευση.

Έστω και με τεράστια καθυστέρηση, η Νέα Δημοκρατία έκανε το επόμενο βήμα της. Η πορεία της τον τελευταίο χρόνο δεν ήταν αξιοζήλευτη – κάθε άλλο. Και τώρα ακόμη, δεν έχει απαλλαγεί από πολλές από τις παθογένειές της. Για το καλό της χώρας, μακάρι να τα καταφέρει.

Την ίδια στιγμή, ο δικός μας πολιτικός χώρος, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς, παραμένει κατακερματισμένος, αδύναμος, με μειωμένη αξιοπιστία και μηδενική αξιομαχία. Η πολιτική παράταξη που κράτησε τη χώρα όρθια στα δύσκολα, δεν δείχνει τη δύναμη και το θάρρος να αντιμετωπίσει τις δικές της εσωτερικές προκλήσεις.

Είναι λογικό. Από πού να αντλήσει τη δύναμη αυτή; Η νεότερη γενιά – αυτή που είναι «πιο ΠΑΣΟΚ» από πολλούς που κρύφτηκαν στα δύσκολα – απωθείται στα παρασκήνια και απογοητεύεται από το συγκεντρωτισμό των «φεουδαρχών» και τον αποκρυφισμό των «κονκλαβίων». Κουρασμένοι για μεταρρυθμίσεις και κουραστικά εσωστρεφείς, ηγέτες, ηγεμόνες, τοπάρχες και αρχηγίσκοι δεν αφήνουν να ανοίξει ο δρόμος για το μέλλον της κεντροαριστεράς.

Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να προχωρήσουμε μπροστά: ο ουσιαστικός, από μηδενική βάση, μετασχηματισμός της Παράταξης. Να κριθούν και να αξιολογηθούν – να αξιολογηθούμε – όλα και όλοι από την αρχή: προτάσεις, ιδέες, πρόσωπα και σύμβολα, αντιλήψεις και πρακτικές. Να προχωρήσουμε σε ένα Ιδρυτικό Συνέδριο στο οποίο όλοι οι αντιπρόσωποι θα έχουν εκλεγεί από τη βάση, από τους φίλους και τα μέλη της Παράταξης – από το τμήμα της κοινωνίας που εκπροσωπούμε και που θέλει να εκπροσωπηθεί από εμάς σε ένα συνέδριο που θα μιλήσουμε για πολιτικές. Οι αρχές και οι αξίες μας είναι εκεί, υπάρχουν. Η ιστορία μας είναι δεδομένη – και μας διδάσκει καθημερινά, με τις νίκες και τις αδυναμίες μας, τις επιτυχίες και τα λάθη μας. Επιτέλους όμως, ας σταματήσουμε να θυσιάζουμε το μέλλον στο βωμό των «κεκτημένων» μίας ομάδας νοσταλγών του παρελθόντος.

Ο πολιτικός χώρος μεταξύ της ψευδεπίγραφης «Αριστεράς» του νέο-λαϊκισμού και της συντηρητικής δεξιάς είναι υπαρκτός και στην Ελλάδα. Είναι δική μας ευθύνη να τον αναστήσουμε και να του δώσουμε τη δυναμική που του αξίζει. Αν τον αφήσουμε να συνθλιβεί ανάμεσα στις συμπληγάδες ενός τεχνητού διπολισμού, οι επιπτώσεις θα πλήξουν όχι απλώς μία Παράταξη, αλλά ολόκληρη την κοινωνία και τη χώρα μας.