Τουλάχιστον 660 εκτελέσεις ατόμων στο Ιράν μέσα σε ένα χρόνο!

Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου για τις εκτελέσεις 40 ατόμων μέσα σε μια εβδομάδα στη διάρκεια επίσκεψης αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου

  

«Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να είναι λάστιχο. Μπορεί πράγματι να θέλουμε να καθίσει το Ιράν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη, ώστε να μην προχωρήσει στον εμπλουτισμό ουρανίου για πυρηνικά όπλα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να κλείνουμε τα μάτια σε σημαντικά θέματα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τάσσομαι με τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επισημαίνουν ότι είναι σημαντική η πρώτη μετά από 6 χρόνια επίσκεψη αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου στο Ιράν τον Δεκέμβριο 2013, αλλά οφείλει το Ευρωκοινοβούλιο να επισημάνει την έκρηξη εκτελέσεων από τις ιρανικές αρχές που συνέβη κατά τη διάρκεια της επίσκεψης: μέσα στις 6 μέρες της επίσκεψης εκτελέστηκαν 40 άτομα. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια ή να δεχόμαστε ως δικαιολογία ότι ο νέος πρόεδρος του Ιράν δεν ελέγχει το δικαστικό σύστημα ή ότι το Ιράν έχει ένα άλλο «σύστημα αξιών». Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής, οποιαδήποτε δικαιολογία και αν προβάλλεται σε οποιοδήποτε σύστημα αξιών», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Πράσινων, αντιπρόεδρος της  Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Συνολικά μέσα στο 2013 οι ιρανικές αρχές προχώρησαν σε 660 εκτελέσεις, από τις οποίες περίπου 2/3 από την ημέρα ανάληψης της προεδρίας από τον νέο πρόεδρο Rouhani. Στα άτομα που εκτελέσθηκαν περιλαμβάνονται 25 γυναίκες, δυο από τις οποίες 20 και 23 χρόνων εκτελέσθηκαν γιατί  κατηγορήθηκαν ότι έκλεψαν ποσό ίσο με 35 ευρώ. Επίσης, εκτελέσθηκαν τρεις νέοι 12, 15 και 17 χρόνων την εποχή της σύλληψής τους. Κρεμάστηκε σε δημόσιο χώρο ένας τυφλός 28 χρόνων που αυτοκτόνησε στη φυλακή λίγες ώρες πριν εκτελεσθεί. Κρεμάστηκε, επίσης, δημόσια το σώμα ενός 23χρονου που έπαθε καρδιακή προσβολή λίγο πριν εκτελεσθεί. Κρεμάσθηκε επίσης 34χρονη που αιμορραγούσε ήδη από τα 100 χτυπήματα με μαστίγιο πριν εκτελεσθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εκτελέσεις γίνονται δημόσια, μεταξύ άλλων με τη χρήση γερανών, με στόχο «τον παραδειγματισμό». Σε ορισμένες περιπτώσεις κατάδικοι εξαναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στην εκτέλεσε συγκρατούμενών τους.  Συνολικά έχουν καταδικαστεί στην θανατική ποινή πάνω από 3000 άτομα. Σε πολλές φυλακές είναι σε εξέλιξη απεργίες πείνας κρατουμένων, πολλοί από τους οποίους είναι πολιτικοί κρατούμενοι, εκπρόσωποι μειονοτήτων, δημοσιογράφοι, φοιτητές.

Στις 11 Δεκεμβρίου, ο επικεφαλής του δικαστικού συστήματος του καθεστώτος Μουλάς Sadegh Larijani είχε δηλώσει, απαντώντας σε εκθέσεις διεθνών οργανισμών για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν “Η αντίθεση στην θανατική ποινή είναι αντίθεση στους νόμους του Ισλάμ».

«Θεωρούμε σημαντικό ότι η αντιπροσωπεία του Ευρωκοινοβουλίου είχε τη δυνατότητα να συναντηθεί με δύο πρώην πολιτικούς κρατούμενους, την Nasrin Sotoudeh και τον Jafar Panahi στους οποίους το Ευρωκοινοβούλιο είχε απονείμει πρόσφατα το βραβείο Ζαχάρωφ ή τη δήλωση του προέδρου Rouhani  ότι θα απελευθερώσει κάποιους από τους πολιτικούς κρατούμενους. Αλλά αυτά είναι σταγόνα στο ωκεανό των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Οι γυναίκες, για παράδειγμα, έχουν έναν εντελώς υποβαθμισμένο ρόλο  στην πολιτική και κοινωνική ζωή του Ιράν. Σε σύνολο 290 βουλευτών μόνο 9 είναι γυναίκες. Από την άλλο το άρθρο 300 του Κώδικα θεωρεί ότι το "Deyeh" μιας μουσουλμάνας γυναίκας είναι μισό από το "Deyeh" ενός άνδρα, δηλαδή μια γυναίκα έχει τη μισή αξία από αυτή του άντρα. Μια γυναίκα δεν μπορεί να έχει δικό της σπίτι. Δεν μπορεί να αφήσει το σπίτι χωρίς την συγκατάθεση του συζύγου της, ακόμα και αν πρόκειται να παρακολουθήσει  την κηδεία του πατέρα της, σύμφωνα με το άρθρο 105 του Κοινωνικού Κώδικα», κατέληξε ο Νίκος Χρυσόγελος.