Φυσικά και δεν τρέφω κάποιου είδους νοσηρή απέχθεια για το τόσο φιλόξενο στοιχείο της επίπλωσής μας, το οποίο απλόχερα προσφέρει τη θαλπωρή του σε τόσες καθημερινές μας στιγμές αλλά…
Αποτελεί το καταφύγιο κάθε συμπολίτη μας που προβάλλει γνώμη χωρίς γνώση, αποτελεί το φρούριο από όπου εκτοξεύονται κριτικές για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Και αφήνω στην άκρη κάθε φίλαθλο που είναι συγχρόνως προπονητής, επιθετικός, αμυντικός και κεντρώος παίκτης παρακολουθώντας έναν αγώνα απολαμβάνοντας πίτσες ή σουβλάκια και ο οποίος φυσικά τα ξέρει όλα! Αλλά πολιτική από τον καναπέ … δε γίνεται! Γιατί μας αφορά όλους και γιατί δεν μπορεί να είμαστε απλοί, άβουλοι θεατές της ζωής μας.
Όλοι γνωρίζαμε ότι τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και κάποια προβεβλημένα στελέχη τους που διαχειρίστηκαν την εξουσία αξιοποιούσαν τις «καρέκλες» τους επωφελώς για τους ίδιους, καταβαραθρώνοντας το παρόν μας και υποθηκεύοντας το μέλλον μας. Πολλοί αντιλαμβάνονταν ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά ξεχνιούνταν απολαμβάνοντας τα δανεικά αγαθά που αγόραζαν με δόσεις, οι εργοδότες τους χρηματοδοτούνταν, ενίοτε αφειδώς και χωρίς τις προβλεπόμενες εξασφαλίσεις, από τις τράπεζες και το δημόσιο χρηματοδοτούσε την ελληνική οικονομία και κοινωνία με δανεικά τα οποία ¨θεωρούσε¨ ότι θα ήταν αγύριστα.
Η θεατρική αυτή παράσταση έλαβε τέλος και καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε τις συνέπειες των πράξεών τους αλλά και της απραξίας μας. Η απραξία είναι μια μορφή συνενοχής και αυτό πληρώνουμε χρόνια τώρα, υφιστάμενοι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, αντιμέτωποι με την ανεργία και την απουσία του κράτους πρόνοιας, αναλωνόμαστε σε έναν καθημερινό αδυσώπητο αγώνα για να καλύπτουμε με τα ολοένα περιοριζόμενα έσοδα –όσο και αν μπορούμε- τις ολοένα αυξανόμενες υποχρεώσεις μας.
Όταν επίορκοι πολιτικοί νομοθετούσαν εξαμβλώματα όπως ο γνωστός νόμος «περί ευθύνης υπουργών» που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ονομάζεται «περί ανευθυνότητας υπουργών¨ γιατί εξασφάλιζε την ατιμωρησία των υπευθύνων και πρωταιτίων εμείς πού ήμασταν; Όταν τα κόμματα υπόσχονταν πριν από κάθε προεκλογική περίοδο τα πάντα και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής τους δεν εφάρμοζαν τίποτε πού ήμασταν; … Στον καναπέ… κρίνοντας… κρίνοντας, κατακεραυνώνοντας τους συμμετέχοντες στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά μη προτείνοντας λύσεις. Η αποχή και η αποστασιοποίηση δεν μπορεί να αποτελεί ποτέ επιλογή γιατί είναι απαρχή νέας καταστροφής. Ο Πλάτων υποστήριζε ότι: ¨μια από τις τιμωρίες μας όταν δεν ασχολούμαστε με την πολιτική είναι να μας κυβερνούν κατώτεροί μας.¨
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι τα έλεγαν, αλλά εμείς αρκούμαστε πολλές φορές σε επιφανειακή αρχαιολαγνεία, εμμένοντας σε τυπικότητες και χάνοντας την ουσία.
Ας μην πετάξουμε τον καναπέ αλλά ας ¨πεταχτούμε¨ από αυτόν, ας θυμηθούμε τις αξίες που χάσαμε και… χαθήκαμε, ας κερδίσουμε τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε, ας διεκδικήσουμε κρατική διακυβέρνηση με εντιμότητα, αξιοκρατία και αποτελεσματικότητα, ας διεκδικήσουμε ρόλο στα πολιτικά δρώμενα, ας πάψουμε πια να είμαστε οι κομπάρσοι της ζωής που απλώς – ίσως- ψηφίζουν τρεις φορές ανά πενταετία, ας πάψουμε να είμαστε οι πελάτες των χρεωκοπημένων ιδεολογιών και των ανήθικων πρακτικών τους. Ας διώξουμε τη γκρίνια για το τι κάνει το κράτος μας για εμάς και ας ασχοληθούμε τι κάνουμε εμείς για την πατρίδα μας (Kέννεντυ).
Θέλουμε μια πατρίδα ισχυρή και δυνατή, αυτήν που αξίζει στην παράδοσή μας, αυτήν που αξίζουμε εμείς και τα παιδιά μας, θέλουμε να ξαναθυμηθούμε και να εφαρμόσουμε τις αξίες που δημιούργησαν τον υπέροχο πολιτισμό μας, που μεταλαμπαδεύτηκε στα μήκη και τα πλάτη της γης, θέλουμε η γαλανόλευκη να κυματίζει παντού περήφανα, θέλουμε ο όρος Έλληνας να ξαναγίνει τιμητική διάκριση, όπως στην αρχαιότητα.
Θέλουμε Δημοκρατία Ευθύνης και Συμμετοχής. Πάνω σ΄αυτά τα βράχια εμπνεύστηκε ο Περικλής το πολίτευμά του, πάνω στα ίδια βράχια θα την αναγεννήσουμε όλοι μαζί, όλοι συμμετέχοντας με ευθύνη και συνέπεια. Θέλουμε ελευθερία την οποία ο καθένας μας θα τιμά με τις επιλογές του.
Θέλουμε κράτος δικαίου, όσοι έχουν παρανομήσει να τιμωρηθούν παραδειγματικά ώστε η ατιμωρησία και η ασυλία να υπάρχουν πλέον μόνο στα λεξικά και όχι να αποτελούν το βέβαιο καταφύγιο των επίορκων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων.
Θέλουμε αξιοκρατία, δουλειά για όλους ανάλογα με τα προσόντα τους.
Θέλουμε αξιοπρέπεια για όλους. Οι νέοι μας να μπορούν να προσπαθούν γιατί θα έχουν να ελπίζουν στη διαμόρφωση του μέλλοντός τους. Οι μεγαλύτεροι να απολαμβάνουν τους καρπούς της δουλειάς και των ασφαλιστικών εισφορών που πλήρωναν για χρόνια.
Θέλουμε εκπαίδευση για όλους διασυνδεδεμένη με την αγορά εργασίας. Παιδεία που θα γαλουχήσει τους νέους μας στις αξίες, την αριστεία, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα. Θέλουμε διεθνοποίηση της παιδείας μας, με τη χώρα μας να αναδεικνύεται σε ζηλευτό προορισμό για όλους τους σπουδαστές του κόσμου, και όχι κλειστά πανεπιστήμια.
Θέλουμε να μπορούμε να ονειρευτούμε μια καλύτερη ζωή σε μια καλύτερη Ελλάδα.
Ας μη μείνουμε στη γκρίνια και την κριτική για το παρελθόν και ας ονειρευτούμε, και μετά ας ¨ξυπνήσουμε¨ για να κάνουμε τα όνειρά μας στόχο που θα υπηρετήσουμε όλοι μαζί με συνέπεια και αφοσίωση.
Όποιοι βγουν μπροστά αντιμετωπίζουν καμιά φορά τη ειρωνική στάση κάποιων… ¨άλλο ένα κόμμα…¨ , ¨και ποιοι νομίζετε θα σας ψηφίσουν…¨, ¨μόνη σας ελπίδα να έχετε μεγάλο σόι να σας στηρίξει…¨.
Αλλά πρέπει να παλέψουμε για το παρόν μας, για το μέλλον μας για να μην κρυβόμαστε όταν αργότερα τα παιδιά μας μάς ρωτήσουν: ¨κι εσύ τι έκανες;¨
Ας σηκωθούμε από τον καναπέ και ας πάρουμε τη ζωή μας στην ψυχή και στα χέρια μας… Ελάτε να ξαναανακαλύψουμε τις αξίες μας, να τις κάνουμε λαμπερό φάρο που θα σκορπίσει τα σκοτάδια του πολιτικού παρελθόντος, ας γίνουμε ενεργοί πολίτες συμμετέχοντας με όλη τη δύναμη της ύπαρξής μας, ας βγούμε μπροστά, άξια, για την Πατρίδα που ονειρευόμαστε, για την Πατρίδα που αξίζουμε.
Δημήτρης Κόλλιας,
Kαθηγητής Φιλόλογος
μέλος Πολιτικής Επιτροπής ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΞΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Την ευθύνη για τα σχόλια φέρει αποκλειστικά ο σχολιαστής.Αναρτήσεις γίνονται μόνο επώνυμα με λογαριασμό Google.