Οι Καταστατικοί Χάρτες των Κρατών ή Θεμελιώδεις Νόμοι,
ή Συντάγματα όπως συνήθως λέγονται, δεν είναι κάτι που
αλλάζει συνεχώς. Δεν έχει καμμίαν σχέση με τους Νόμους οι οποίοι
συχνάκις αλλάζουν είτε ένεκεν απρονοησίας των συντακτών, είτε για
εξυπηρέτηση ατόμων ή κλάδων. Υφίστανται δηλαδή συνεχείς αλλαγές με
κίνητρα πολιτικά. Λάθος μεγάλον αλλά στην Ελλάδα όλα συμβαίνουν. Τις τελευταίες
δεκαετίες άρχισε η αυτή μη σκόπιμος τακτική και με την τροποποίηση του Συντάγματος.
Οι κατά καιρούς κυβερνώντες θέλουν να καινοτομήσουν εκεί όπου η καινοτομία
είναι απαράδεκτη και άκρως περιττή. Αλλά και οι διάφορες πολιτικές μορφές στην
Ελλάδα προκάλεσαν πολλές Συνταγματικές αλλαγές, κάτι που δεν συνέβη σε άλλα
Κράτη.
Συνηθίζω να εφαρμόζω μες στην τάξη το αειθαλές, διδακτικό θέσφατο του Πλάτωνα, «τέρπειν τε άμα και διδάσκειν», διότι «το βίαιον μάθημα, το οποίον γίνεται με κραυγάς (και απειλές και υστερίες) εξαλείφεται, ενώ το τερπνόν, το μετά χάριτος και απλότητος, παραμένει ανεξάλειπτον», θα πει και ο Μέγας Βασίλειος. (Migne, P.G. 29, 213 Α.). Ένα αστείο ξεκουράζει τα παιδιά, τα γαληνεύει, αναπτερώνει την διδασκαλία.
Παλαιότερα, στις εφημερίδες και στα έντυπα, κάτι παρόμοιο ίσχυε. Ταλαντούχοι ευθυμογράφοι ή, όπως τους ονόμαζαν ευφυώς οι αρχαίοι, συγγραφείς σπουδαιογελοίων ή κλαυσιγελώτων, έγραφαν τέτοια ευτράπελα και νόστιμα κείμενα, με τα οποία καυτηρίαζαν και στηλίτευαν τα κακώς κείμενα, διασκεδάζοντας ταυτόχρονα τους αναγνώστες. Θυμίζω τον μεγάλο Δημήτρη Ψαθά, τον Φρέντυ Γερμανό, παλαιότερα και ο Ροϊδης. Το δε ευθυμογράφημα του Ψαθά «η τσάντα και το τσαντάκι», που υπήρχε στο παλιό Ανθολόγιο, Ε και Στ’ Δημοτικού-σελίδα 283- ενθουσιάζει τόσο τα παιδιά, που μου ζητούν συνεχώς να τους το διαβάσω. Κάτι παρόμοιο επιχειρώ με τους παρακάτω …κλαυσιγέλωτες για τους σπουδαιογελοίους που μαγάρισαν την πατρίδα μας.
.JPG)
