ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΡΑΚΟΥ ΣΤΟΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ «ΤΗΛΕΑΣΤΥ» ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Γ. ΚΟΝΤΟΝΗ

Εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε το πρωί της Τρίτης 31/8/2010 στον τηλεοπτικό σταθμό «ΤΗΛΕΑΣΤΥ» και στο δημοσιογράφο Γιώργο Κοντονή, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Δημήτρης Δράκος.

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Πιο αναλυτικά, αναφερόμενος στην κρισιμότητα της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα, αλλά και στο πως αυτή συνδέεται με την προοπτική ανάπτυξης στο επίπεδο μιας Περιφέρειας, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου υποστήριξε ότι «η κρίση έχει δημιουργήσει ένα κλίμα που προβληματίζει το λαό. Πολλές φορές του δημιουργεί αισθήματα απαισιοδοξίας κι έχουμε χρέος αυτή την περίοδο με όλα τα όπλα και όλα τα μέσα να στηρίξουμε την παραγωγική διαδικασία, για να μπορέσει η Περιφέρειά μας, αλλά και ολόκληρη η Πατρίδα μας, να ξεφύγουν από αυτή την οικονομική πίεση». Ο Δημήτρης Δράκος παραδέχτηκε ότι μέσα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα έχει σημειωθεί πρόοδος στην Ελληνική Περιφέρεια, αλλά από την άλλη πλευρά, τόνισε σήμερα οι απαιτήσεις είναι μεγάλες, τα οικονομικά προβλήματα αποκτούν τεράστιες διαστάσεις και η Ελλάδα βιώνει μία κρίση στην ακραία εκδοχή της. Αναφέρθηκε στα προβλήματα που καταγράφονται και στην Περιφέρεια με την πτώση του τζίρου, τη μείωση της φορολογητέας ύλης που δε βοηθά στην κάλυψη των ελλειμμάτων, στα νέα λουκέτα που μπαίνουν συνεχώς στα καταστήματα, στην απώλεια θέσεων εργασίας και κατέληξε υπογραμμίζοντας: «Άρα λοιπόν απέναντι σε αυτά τα οποία η Τρόικα και το Μνημόνιο έχουν επιλέξει να γίνουν, πρέπει να υπάρξει μια άλλη κατάθεση πολιτικής και συγκεκριμένες επιλογές, οι οποίες θα φέρουν την οικονομική άνθηση ξανά στην Ελληνική Περιφέρεια και γενικότερα, στον τόπο».

ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»

Αναπτύσσοντας τις απόψεις του για τον «Καλλικράτη», όπως ψηφίστηκε τελικά στη Βουλή, αλλά και για τις δυνατότητες του νέου μοντέλου διοίκησης ο Δημήτρης Δράκος, στάθηκε κατ’ αρχήν στη διάσταση των οικονομικών των Δήμων και των Αιρετών Περιφερειών. Είπε συγκεκριμένα:
«Η υπόθεση της οικονομικής αυτοδυναμίας των αυτοδιοικήσεων Α & Β΄ βαθμού (που είναι και επιταγή του άρθρου 102 του Συντάγματος, του καταστατικού μας χάρτη), δεν συντελείται με τον Καλλικράτη. Οι πόροι οι οποίοι δίνονται είναι το 2,4% του φόρου Φυσικών Προσώπων και το 4% του ΦΠΑ. Αυτά τα χρήματα αν τα αθροίσει κανείς, φτάνει στο ποσό των 900 εκατ. ευρώ. Ξέρετε πόσο έχουν σήμερα οι αποκεντρωμένες κρατικές Περιφέρειες στη διάθεσή τους για να λειτουργήσουν; Γύρω στο 1,5 δις. Δηλαδή, πολύ περισσότερα χρήματα από εκείνα τα οποία δίνονται στον καινούργιο θεσμό, μέσω του οποίου φιλοδοξούμε να λύσουμε τα προβλήματα της Ελληνικής Περιφέρειας».

Στο επόμενο σημείο που στάθηκε ο Δημήτρης Δράκος, ήταν εκείνο της δυνατότητας σχεδιασμού-προγραμματισμού μελέτης και υλοποίησης έργων μέσα από τις αυτοδιοικητικές δομές. Συγκεκριμένα, προέβη στις ακόλουθες επισημάνσεις:
«Η κ. Κατσέλη, λίγο πριν το Πάσχα, ψήφισε ένα νομοσχέδιο με το οποίο ουσιαστικά η υπόθεση του Δημοκρατικού Προγραμματισμού (σ.σ.: δηλαδή τη συμμετοχή των πολιτών στον προγραμματισμό που θα κάνουν οι Περιφέρειες) μετατίθεται στις ελληνικές καλένδες, ενώ περιέχεται ως ο βασικός πυρήνας των αρμοδιοτήτων της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης η οποία συνεστήθη με τον Καλλικράτη. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τη φιλοσοφία της αποκέντρωσης μέσα από την Αυτοδιοίκηση. Νομίζουμε ότι πρέπει αυτά τα ζητήματα, τα οποία είναι υψίστης σημασίας αναπτυξιακής , αλλά κυρίως λειτουργίας της Δημοκρατίας μας, να προσεγγίζονται με άλλη σοβαρότητα και ευθύνη».

ΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα που λαμβάνει στις επαφές του με τους πολίτες για το τι περιμένουν από την Αυτοδιοίκηση, καθώς και ποιος είναι ο ρόλος των αυτοδιοικητικών φορέων και αξιωματούχων, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου ανέφερε: «Ο λαός για ένα είναι έτοιμος. Ένα πράγμα απαιτεί. Ισχυρές Περιφερειακές Αυτοδιοικητικές δομές, ισχυρούς Δήμους και ισχυρή Περιφέρεια. Να αντιμετωπίσει η Αυτοδιοίκηση τις τοπικές και περιφερειακές υποθέσεις. Να αντιμετωπίσει την καθημερινότητά του πολίτη. Να βρει ο πολίτης ένα στυλοβάτη και συμπαραστάτη στη διεκδίκηση της επίλυσης των προβλημάτων του. Αυτό απαίτησε ο λαός όλα αυτά τα χρόνια. Κι εμείς οι αυτοδιοικητικοί αγωνιστήκαμε για να δημιουργηθεί ισχυρή Περιφερειακή Αυτοδιοικητική Δημοκρατία στην Ελλάδα. Κι αυτό αποτελεί επιταγή και του Συντάγματός μας, αλλά κυρίως απαίτηση των κοινωνιών μας».

ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΣΤΟΧΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ

Μιλώντας για θέματα υποδομών της Πελοποννήσου, ο Δημήτρης Δράκος εξέφρασε την ελπίδα ότι μέχρι το τέλος του 2011 θα έχει παραδοθεί ο μεγάλος οδικός άξονας Κορίνθου – Τρίπολης – Καλαμάτας – Σπάρτης, ώστε να υποβοηθηθεί από συγκοινωνιακή άποψη η υπόθεση της συνολικής ανάπτυξης της Περιφέρειας. Πρόσθεσε όμως, ότι υπάρχουν άλλα μεγάλα προβλήματα στο εσωτερικό δίκτυο όλων των νομών. Ανέφερε ως παραδείγματα, το δρόμο Καλαμάτας – Πύλου, την περιοχή της Μάνης, την οδική σύνδεση της Σπάρτης με Νεάπολη και Αρεόπολη, το ανατολικό τμήμα από Άργος για Λεωνίδιο που κόβεται και δε συνεχίζει προς Μονεμβασιά, αλλά και το δρόμο Πύργου – Τρίπολης.

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με το πώς είναι δυνατό να καλυφτεί οικονομικά η βελτίωση των υποδομών, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου παρατήρησε ότι «αν και βρισκόμαστε στο ΕΣΠΑ, το τέταρτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, δυστυχώς δεν έχουν καλυφτεί οι ελλείψεις σε υποδομές». Υπογράμμισε ωστόσο ότι «στην επόμενη περίοδο πρέπει να υπάρξει σωστή διαχείριση των υφισταμένων χρηματοδοτικών μέσων», είτε μιλάμε για ευρωπαϊκά κονδύλια, είτε για τους πόρους δημοσίων επενδύσεων. Πρόσθεσε ακόμη ότι επείγει η σωστή ιεράρχηση στόχων μέσα από τον προγραμματισμό που θα κάνουν οι Περιφέρειες, επισημαίνοντας ότι μέχρι τώρα, η ιεράρχηση δεν ήταν πάντα σωστή, καθώς «επενδύονταν πόροι σε έργα, τα οποία δεν ήταν προτεραιότητας και έμεναν έργα υψηλής αναπτυξιακής αξίας τα οποία δεν γίνονταν». Κατέληξε λέγοντας ότι «πιστεύουμε ότι μέσα από την ανάπτυξη ισχυρών αυτοδιοικητικών θεσμών θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε τη δυνατότητα κάλυψης των αναγκών σε μεγάλα έργα υποδομής».

ΝΕΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Αναφερόμενος στα ζητήματα που απασχολούν τους αγρότες της Πελοποννήσου, όπως και ολόκληρης της Ελλάδας, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Πελοποννήσου υπογράμμισε τα εξής: «Η Αγροτική Οικονομία αποτελεί τον στυλοβάτη της ανάπτυξης των Περιφερειών και των κοινωνιών σε πολλά μέρη της Ελλάδας, αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει. Υπάρχουν αυξημένα έξοδα στην διαδικασία των καλλιεργειών, τεράστια κόστη εισροών στη Γεωργία και δυστυχώς, μεγάλα προβλήματα στις πωλήσεις των αγροτικών προϊόντων. Πωλήσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν καλύπτουν τα κόστη. Τις τελευταίες μέρες, ήρθαμε σε επαφή στην περιοχή της Κυνουρίας με τους κτηνοτρόφους. Βρίσκονται σε απελπισία. Τα κόστη εκτροφής των ζώων με τις ζωοτροφές και μάλιστα σε δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες, είναι τεράστια μπροστά στα έσοδά τους. Να πωλείται γάλα 50 λεπτά και 40 λεπτά και μάλιστα οι πληρωμές να γίνονται εντελώς ετεροχρονισμένα, είναι κάτι που ασκεί μεγάλη πίεση στην άσκηση της Κτηνοτροφίας». Εξίσου σοβαρά χαρακτήρισε ο Δημήτρης Δράκος και τα προβλήματα που σχετίζονται με την Ελαιοκομία και πρότεινε ότι πέρα από τις ευρωπαϊκές πολιτικές για τα Αγροτικά, είναι ανάγκη να υιοθετήσουμε και κεντρικές εθνικές επιλογές, οι οποίες, σε συνδυασμό με τις συνέργειες των ίδιων των τοπικών παραγωγών, θα στρέψουν την αγροτική διαδικασία στην κατεύθυνση της ποιοτικής καλλιέργειας, της βιολογικής γεωργίας, των προϊόντων ονομασίας προέλευσης, προκειμένου να βγούμε από τον κλοιό των προβλημάτων και να σταθούμε στο διεθνή ανταγωνισμό.

ΠΡΩΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

Με αφορμή την παρέμβαση του υποψηφίου των Οικολόγων-Πρασίνων Λάμπρου Μπούκλη στην εκπομπή, ο Δημήτρης Δράκος ανάπτυξε τις βασικές του θέσεις για το Περιβάλλον και την προστασία του. Είπε χαρακτηριστικά: «Αναμφίβολα, το περιβάλλον είναι συνδεδεμένο απόλυτα με την ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν έχουμε δικαίωμα σε καμία περίπτωση να το υποβαθμίζουμε. Να μην το προστατεύουμε. Από την άλλη πλευρά δεν έχουμε δικαίωμα να μην το αξιοποιούμε ως «πόρο», ο οποίος θα μας δώσει την δυνατότητα μίας γενικότερης ανάπτυξης, εκείνης δηλαδή που έχει ονομαστεί και Πράσινη Ανάπτυξη, ή με άλλα λόγια, οικολογική προσέγγιση της αναπτυξιακής διαδικασίας. Άρα λοιπόν πρέπει να βρίσκεται πάντα το Περιβάλλον στην πρωτοπορία των διεκδικήσεών μας». Πρότεινε επίσης την εφαρμογή αυστηρών κανόνων για τους παραβάτες. «Είναι αδιανόητο στην πατρίδα μας να μην έχουμε επιλύσει το μέγα ζήτημα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων. Είναι αδιανόητο να παίρνει ο άλλος την μπουλντόζα και να πηγαίνει να αλλοιώνει τη μορφή του περιβάλλοντος, χωρίς αυστηρές ποινές. Είναι αδιανόητο να γίνεται κατασπατάληση των υδατίνων πόρων έτσι όπως κάνει κέφι του καθενός, ή έτσι όπως τον βολεύει. Εδώ, σε αυτή τη χώρα πρέπει να υπάρξουν αυστηρές προδιαγραφές εφαρμογής των κανόνων».

Η συζήτηση στράφηκε και στο θέμα της κατάργησης του Σιδηροδρόμου στην Πελοπόννησο, ενός μέσου μεταφοράς φιλικού προς το περιβάλλον. Ο Δημήτρης Δράκος τόνισε: «Είναι αδιανόητο ένα τρένο το οποίο έγινε στην Πελοπόννησο στο Μοριά την εποχή του Τρικούπη να είναι σταματημένο. Να μην μπορεί να λειτουργήσει. Έχουμε προβεί σε κινήσεις και διεκδικήσεις απέναντι στους υπουργούς και στην κυβέρνηση προκειμένου να ανατραπεί αυτή η φιλοσοφία που έβαλε το τρένο στην Πελοπόννησο στη γωνία. Όταν ξεκίνησε μέσα από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης η κίνηση για τον εκσυγχρονισμό της υπάρχουσας γραμμής, όλοι οι τότε νομάρχες της Πελοποννήσου αντιδράσαμε. Διότι σκεφτήκαμε ότι οι πόροι αυτοί θα αναλωθούν χωρίς να αναβαθμιστεί ο σιδηρόδρομος. Δυστυχώς επαληθευθήκαμε κι αυτή τη στιγμή έχουμε τη μη λειτουργία του. Πρέπει ο σιδηρόδρομος και να συνεχίσει να λειτουργεί και παράλληλα να βρεθούν τα κονδύλια προκειμένου να γίνει η αναβάθμισή του».

ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΥΜΩΣΗ

Ερωτώμενος για τον τρόπο αντιμετώπισης της υποψηφιότητας Τατούλη, ο Δημήτρης Δράκος απάντησε ότι «εμείς την τακτική μας, αλλά και την παρουσία μας στην Αυτοδιοίκηση, δεν την συναρτάμε με τις υποψηφιότητες» και συμπλήρωσε ότι «εμείς έχουμε συγκεκριμένη προγραμματική πρόταση την οποία καταθέτουμε στο λαό». Επιπρόσθετα, εξέφρασε την ευχή στην προεκλογική περίοδο «να δοθεί η ευκαιρία σε όλους τους υποψηφίους να καταθέσουν την πρότασή τους» και να γίνει «μια υψηλού επιπέδου πολιτισμένη συζήτηση, ή ακόμη και πολιτική ζύμωση».

Τέλος, κάνοντας αναφορά στο κλίμα που συναντά ανάμεσα στους κατοίκους της Πελοποννήσου τους οποίους συναντά, ο υποψήφιος Περιφερειάρχης ανέφερε: «Αντιμετωπίζουμε χαμόγελα, ζεστές χειραψίες και αγκαλιές, οι οποίες μας παροτρύνουν να κινηθούμε στην κατεύθυνση που επιλέξαμε και να αναλάβουμε τις τύχες της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Πιστεύω πολύ ότι στο τέλος θα έχουμε το αποτέλεσμα εκείνο που προσδοκούμε όλοι».

Οι νέοι σήμερα ως ενεργοί πολίτες

Του Γιώργου Λάγαρη

Posted by:Dimitris Koykoyravas

"Είναι γεγονός πως τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας εμφανίζει σημάδια απολιτικοποίησης και αποφυγής ενασχόλησης με υποθέσεις που αφορούν στο σύνολο της κοινωνίας και όχι στον καθένα ατομικά. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής δυστυχώς εγκλωβίζει τον καθημερινό μέσο πολίτη στα προβλήματα του στενού του περίγυρου μη δίνοντάς του την ευχέρεια, τη δυνατότητα και την πολυτέλεια αν θέλετε να ασχοληθεί με πράγματα και υποθέσεις που αφορούν όλους. Έχουμε κάνει τη ζωή μας τόσο πολύπλοκη ώστε να αγωνιζόμαστε για την επιβίωση και να λησμονούμε την ευδαιμονία.
Τα προβλήματα που ο σύγχρονος πολίτης αντιμετωπίζει είναι πολλά. Τα περισσότερα είναι ίσως ψευδεπίγραφα και ανούσια δεν παύουν όμως να απασχολούν και να δημιουργούν αγωνίες και προβληματισμούς σε πολλούς. Το ζήτημα της επαγγελματικής αποκατάστασης και της εξασφάλισης ενός ικανοποιητικού επιπέδου ζωής είναι ίσως το πρώτο και το πιο σοβαρό ζήτημα το οποία καλείται να αντιμετωπίσει ο οποιοσδήποτε φεύγει από την ασφάλεια και τη σιγουριά της οικογένειας, που ευτυχώς στην Ελλάδα εξακολουθεί και παραμένει ο ισχυρότερος κοινωνικός ιστός. Οι σπουδές και ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός είναι γεγονός πως απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής και της ενέργειας των νέων προκειμένου να κάνουν την καλύτερη δυνατή επιλογή. Αν σε αυτή την πραγματικότητα προσθέσει κανείς και τα ερεθίσματα που προσφέρει στους νέους η κοινωνία μας φαίνεται να δικαιολογείται γιατί το κομμάτι του πληθυσμού που εμφανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό αποστροφής προς τα κοινά είναι δυστυχώς οι νέοι.
Η επιβολή λανθασμένων προτύπων και ενός συγκεκριμένου ας μου επιτραπεί η λέξη lifestyle, αποπροσανατολίζουν το πιο ζωντανό, το πιο δημιουργικό και το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας μας υποβαθμίζοντας σίγουρα τις ικανότητές και τις δυνατότητές τους. Σύμφωνα με κάποιες πρόσφατες σχετικά δημοσκοπήσεις οι νέοι αποστρέφονται κόμματα και πολιτικούς και φαίνεται να δείχνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο στρατό και στην εκκλησία. Οι νέοι σήμερα ανήκουν σε μια γενιά που έχει μπροστά της μεγάλα και σύγχρονα προβλήματα, πολύ διαφορετικά από αυτά που είχε να αντιμετωπίσει η προηγούμενη.
Μια γενιά με τα δικά της βιώματα και τις δικές της ανάγκες που αναζητά τους δικούς της στόχους, τα δικά της οράματα. Η νέα γενιά σήμερα είναι η γενιά της αισιοδοξίας, της ελπίδας και της αναγέννησης σε μια εποχή των μεγάλων αντιφάσεων αλλά και των μεγάλων προκλήσεων. Από τη μια είναι τα “καλομαθημένα παιδιά” της κοινωνίας της αφθονίας και του καταναλωτισμού καθώς η άνοδος του βιοτικού επιπέδου είναι αδιαμφισβήτητη. Από την άλλη πλευρά, ο σύγχρονος τρόπος ζωής επιβάλλει τον ανταγωνισμό, την κοινωνική απομόνωση και τελικά την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Από τη μία θεωρούμε πως έχουν εδραιωθεί θεμελιώδη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για τον πολίτη της σύγχρονης Ευρώπης και από την άλλη αντικρίζουμε καθημερινά την κρίση των θεσμών πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής των νέων ανθρώπων. Πολλοί ισχυρίζονται πως οι νέοι άνθρωποι αποστρέφονται την πολιτική, δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά, δεν αναζητούν συλλογική έκφραση.
Όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ρίχνουν νερό στο μύλο της αδράνειας, της απάθειας και της μη συμμετοχής μετατρέποντας την νεολαία σε απλό θεατή των εξελίξεων. Είναι αυτοί που δεν θέλουν την πολιτική και κοινωνική συμμετοχή της νεολαίας, γιατί πολύ απλά ξέρουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, το υποκείμενο της κοινωνικής εξέλιξης, αφοπλίζεται. Είναι οι δυνάμεις της συντήρησης που θέλουν τη νεολαία στο περιθώριο των εξελίξεων ακρωτηριάζοντας τη μαχητική αιχμή της κοινωνίας και εξαλείφοντας κάθε πιθανότητα προοδευτικής αλλαγής και αμφισβήτησης.

http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/

ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ

Κέρκυρα, 8 Αυγούστου 2010
ΜΑΡΙΟΣ ΑΝΘΗΣ - ΝΑΥΣΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗ
Μέλη του ιδρυτικού πυρήνα της Ενιαίας

Αριστερής Κίνησης - ΕΝΑΚ

***

Στην δική μας εποχή ο αγώνας για την συσπείρωση, την αναγέννηση, την ουσιαστική ενότητα του λαϊκού κινήματος, για την αντίσταση και τη νικηφόρα προοπτική, είναι –θεωρούμε- κεντρικής σημασίας και όπως επιβεβαιώνεται διαρκώς, αγώνας ιδιαίτερα σύνθετος. Ο χώρος διεξαγωγής του είναι το λαϊκό κίνημα και παρράλληλα τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, οι κοινωνικές δυνάμεις. Ο κρίσιμος αυτός αγώνας διαθέτει πολιτικοιδεολογικά χαρακτηριστικά, μαζί όμως, ολοένα και περισσότερο, εμπλουτίζεται στο εσωτερικό του με χαρακτηριστικά ταξικής πάλης και ταξικής αναμέτρησης που επιδρούν και καθορίζουν συμπεριφορές, πολιτικές, τελικά την ίδια τη διαδρομή. Είναι για μας ξεκάθαρη κι αφετηριακή θέση ότι η λαϊκή βάση πολιτικών φορέων και χώρων είναι βασικά αμέτοχη και εξαιρείται από αρνητικές εξελίξεις που διαμορφώνονται σε κέντρα αποφάσεων, στα οποία ουσιαστικά δε συμμετέχει, ούτε βέβαια της προσφαίρεται αυτή η δυνατότητα.
Από την περίοδο που στελέχη της αυτοαποκαλούμενης «ανανεωτικής αριστεράς» μας κατηγορούσαν δημόσια ότι «προσβάλουμε την κουλτούρα του χώρου» (εμάς και άλλους συντρόφους) επειδή στεκόμασταν με συνέπεια σε θέσεις αρχών, δεν έχει περάσει πολύς καιρός. Ο καιρός είναι λίγος και τα λαϊκά ραντάρ ακόμα κρατούν στις οθόνες τους εκείνα τα στίγματα. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν συμβεί πολλά και έχουν αποκρυσταλλωθεί καταστάσεις που επιτρέπουν και επιβάλλουν πλέον μια ξεκάθαρη πολιτική ανακεφαλαίωση και μια βάσιμη, αντικειμενική πολιτική εκτίμηση. Μια δημόσια εκτίμηση επιβεβλημένη, στο πλαίσιο της δικής μας επικοινωνίας με το λαό και τους κοινωνικούς αγωνιστές.
Από τότε μέχρι σήμερα, η «κουλτούρα του χώρου» επέτρεψε και επέβαλλε σε έναν πολιτικό ηγέτη της «ανανεωτικής αριστεράς και της οικολογίας» να μετατραπεί σε υπάλληλο επιχειρηματικού ομίλου με την ιδιότητα του δοτού προέδρου μεγάλης ΠΑΕ! Αυτή η κουλτούρα επέτρεψε επίσης σε έναν «ιστορικό ηγέτη της ανανεωτικής αριστεράς» (κ. Λ. Κύρκο) να οργανώνει τηλεοπτικά γεύματα με τον πολιτική ηγεσία και τον πρωθυπουργό, λίγο πριν την εξαγγελία των αντιλαϊκών μέτρων και του Μνημονίου και να απαιτεί συστράτευση και κοινή πορεία μαζί τους. Επέτρεψε σ’ έναν τρίτο «ηγέτη», τον κ. Φ. Κουβέλη να κάνει διάσπαση και να ανακοινώσει (επιτέλους!) το δικό του κόμμα, ενώ ένας τέταρτος «ηγέτης» ο κ. Αλέξης Τσίπρας, βιώνει την μοναξιά του κάθως τον εγκαταλείπουν οι «φίλοι» του, οι στυλοβάτες και υποστηριχτές του στον κοινό τους αγώνα υπέρ της «ευρωπαϊκής προοπτικής και του οικολογικού πνεύματος» και ενάντια στον «αριστερισμό». Ο χαντακωμένος πολιτικός φορέας γίνεται κοινός περίγελος και οδηγείται στην ανυπολοψία και την ξεκάθαρη πολιτική χρεωκοπία.
Οι «ηγέτες» αυτοί είναι φανερό πλέον σε όλους, δεν ήθελαν συσπείρωση μαχητική, δεν ήθελαν λαϊκή ενότητα και κυρίως δεν άντεχαν το λαό και τους αγωνιστές γύρω τους, στα πόδια τους. Ήθελαν και επέβαλλαν τελικά αυτό στο οποίο απέδειξαν ότι αληθινά πιστεύουν: Μικρό κόμμα, τσιράκι, ουρά και δεκανίκι του αστικού πολιτικού και κοινωνικού συστήματος.
Ένα μεσοαστικό μόρφωμα, ακατάσχετης ρητορείας χωρίς περιεχόμενο, επικοινωνιακών τεχνασμάτων και σχημάτων, έξω από τον λαϊκό παλμό, τα προβλήματα, τους αγώνες. Ένα κόμμα στα μέτρα και τις προδιαγραφές του συστήματος, που δεν συγκρούεται, δεν οργανώνει ουσιαστικούς αγώνες, που δεν έχει στόχους, μορφή, περιεχόμενο. Ένα –εσκεμένα- αδόμητο σύνολο της «ευρωπαϊκής οικολογίας» που δεν διατάσσεται σε συνεπή αντικαπιταλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση αλλά σε αποσπασματικές, ρητορικές κριτικές παρατηρήσεις και φιλικές συμβουλές στο σύστημα. Ένα τέτοιο κόμμα, όπως τελικά το κατάντησαν, μπορεί να το χρειάζεται το σύστημα για τις εφεδρικές ανάγκες του, όμως δεν το χρειάζεται η εργατική τάξη, η νεολαία, ο λαός, γι’ αυτό του στρέφουν μαζικά την πλάτη, δείχνοντας έμπραχτα την δυσφορία και την απαγοήτευσή τους.
Οι παραπάνω παρατηρήσεις μας, αναφέρονται σε ελάχιστα σε σχέση με το σύνολο και την πλοκή του ζητήματος, συμβολικής και ουσιαστικής σημασίας γεγονότα, που προσδιορίζουν και καθορίζουν την πορεία των εξελίξεων, κυρίως τα τελευταία δυο χρόνια.
Περισσότερο ακριβές είναι ότι ένα σύνολο γεγονότων διαμόρφωσε μια συσσώρευση μέσα στην οποία συνυπάρχουν σε αλληλοεξάρτηση όλα τα ποιοτικά στοιχεία μιας πολιτικής διαπάλης και μαζί μιας ταξικής διαπάλης. Αυτή την παράμετρο, της ταξικής διαπάλης, μέσα στο κίνημα, εμείς την υπογραμμίζουμε καθώς εκτιμούμε ότι είναι ανάγκη να τεθεί με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και επιμονή στο πλαίσιο της πολιτικής δράσης και σκέψης.
Στο νομό μας, την Κέρκυρα, συνέβησαν τα -τουλάχιστον- δυο τελευταία χρόνια, όλες αυτές οι εξελίξεις που σχετίζονται ευθέως με το πλαίσιο, το κλίμα, που περιγράψαμε παραπάνω. Εκτιμούμε, μάλιστα, ότι η Κέρκυρα, λειτούργησε σε ένα ορισμένο βαθμό, ως προπομπός, σαν δοκιμαστικό πεδίο σε σχέση με γεγονότα ευρύτερης κλίμακας. Δεν θεωρούμε για την ώρα αναγκαίο να αναφερθούμε αναλυτικά και διεξοδικά σε αυτά τα γεγονότα. Θα θέσουμε μόνο ορισμένα θέματα που επιβεβαιώνουν περίτρανα το βασικό συμπέρασμα ότι η «ανανεωτική πολιτική» ούτε ανανεωτική είναι, ούτε ιδιαίτερα δημοκρατική είναι, ούτε βέβαια προγραμματική αντιπολίτευση διεξάγει, όπως φανφαρόνικα ισχυρίζεται:
1) Όλες οι ομάδες και παρέες της λογόμενης ανανέωσης και μαζί τους οι διάφοροι συνεργάτες τους «νεο-ανανεωτές» ακολούθησαν πρακτικές σκληρών αποκλεισμών και κάθε είδους καιροσκοπικών πρακτικών με στόχο τον στενό, τον πλήρη πολιτικό έλεγχο. Στην θέση μας για ανοιχτή, μαζική λαϊκή δράση, στην πολιτική μας θέση «πιο ενωτικά, πιο αριστερά» απάντησαν με «ανανεωτικές» βιαιότητες με παρασκηνιακές μεθοδεύσεις, με ακρότητες, με πλήρη αποκλεισμό.
Βέβαια, εμείς δεν αποκλειστήκαμε ούτε από το λαό και τη νεολαία, ούτε από την πολιτική δράση. Αυτοί ήταν που αποκλείστηκαν.
2) Σε όλα τα βασικά πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα κινήθηκαν συνειδητά αποπροσανατολιστικά, με ένα συνδυασμό αποδυνάμωσης των κινημάτων και συμβιβασμού με το τοπικό μπλοκ εξουσίας.
Είναι χαρακτηριστική περίπτωση η στάση τους στο μεγάλο πρόβλημα των στερεών αποβλήτων, οι θέσεις που κατά καιρούς, ασύνδετα προέβαλαν, η εγκατάλειψη συλλογικών θέσεων, ο ρόλος στελεχών τους εντός του μπλοκ εξουσίας και της πολιτικής που αυτό ασκεί. Για το θέμα αυτό θα μπορούσε να γραφτεί ένα πυκνό άρθρο γεμάτο στοιχεία.
3) Η παρουσία τους στον εργατικό-λαϊκό χώρο, μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, δεν ήταν απλά ανύπαρκτη και περιφρονητική για τους εργαζόμενους της Κέρκυρας. Ήταν παρουσία εχθρική προς την ανάπτυξη των λαϊκών εργατικών αγώνων. Στήριξαν επίμονα και με όλους τους τρόπους τις συνδιακλιστικές ηγεσίες του δικομματισμού. Έφτασαν στο απίστευτο σημείο να κατεβάσουν, με πιέσεις και εκβιαστικά, διασπαστικό ψηφοδέλτιο στο μεγάλο σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων λαμβάνοντας το 1,5% των ψήφων(!) αρνούμενοι τις προτάσεις μας για ενωτικό ταξικό ψηφοδέλτιο.
4) Η επίσημη θέση για «ενότητας της αριστεράς» έγινε εδώ και περίγελος και υποκρισία. Χαντακώθηκε και συκοφαντήθηκε στα χέρια των παρεών που την επικαλούνται μόνο υποκριτικά και προσχηματικά.
5) Η λεγομένη «προγραμματική αντιπολίτευση» αποδεικνύεται απόλυτα κενή. Δεν εκφράστηκε από τους ανανεωτές και τους συμμάχους τους καμία συγκροτημένη, επικεντρωμένη και ολοκληρωμένη θέση-πρόταση για τα τεράστια προβλήματα του νομού μας στα χρόνια που πέρασαν. Η πολιτική παρέμβαση υπήρξε ασήμαντη, αδόμητη, χωρίς στόχους και προοπτική. Αξίζει –πράγματι- να υπενθυμίσουμε εδώ ένα απόσπασμα άρθρου-απάντησης τριων συντρόφων (Γ.Μ.-Σ.Κ.-Μ.Α.) που δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 10/10/2008 και έλεγε: «η επίκληση της διάσημης ‘κουλτούρας τους χώρου’ όχι μόνο δεν μπορεί να συσκοτίσει την αλήθεια αλλά πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο. Την αναδεικνύει».

Επίσης, επειδή εμείς είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε σταθερά και επίμονα τον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα, θα κλείσουμε αυτή την πολιτική παρέμβαση υπενθυμίζοντας ένα ακόμα απόσπασμα του παραπάνω αναφερόμενου άρθρου με ημερομηνία 10/10/2008, που υπογράμμιζε: «Τέλος , όμως, το σημαντικότερο θέμα αφορά την ατομική και συλλογική μας επιλογή και εστιάζεται στο ερώτημα: Είμαστε στη γραμμή του αγώνα, είμαστε στη γραμμή της ανατροπής ή είμαστε με τη γραμμή του συμβιβασμού και της μακάριας στασιμότητας; Από την απάντηση σε αυτό το επίκαιρο και πιεστικό ερώτημα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γλυτώσει κανείς».

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΟΜΕ-ΟΤΕ

ΠΡΟΣ : Ελληνική Κυβέρνηση
Κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Μετόχους ΟΤΕ
Εργαζομένους

Αναζητώντας τη στρατηγική
Επιδιώκοντας την υγιή ανάπτυξη
προς το συμφέρον της Eλληνικής οικονομίας και των πολιτών της

Η ΟΜΕ-ΟΤΕ έχοντας πλήρη συναίσθηση του ρόλου της και ιδιαίτερα την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων αλλά και της πορείας της επιχείρησης, παρεμβαίνει με την επιστολή αυτή για μια ακόμα φορά, προς κάθε υπεύθυνο ( μέτοχο- εκπρόσωπο μετόχου – μικρομέτοχο- πολιτική ηγεσία) .
Όπως τονίσαμε και κατά την πρόσφατη 58η συνέλευση μετόχων (στις 16 Ιουνίου), ο τρόπος που ΄΄επιβάλλεται΄΄ ο ανταγωνισμός αλλά και η μέθοδος που μεταχειρίζεται ο ΄΄Ρυθμιστής΄΄ , δημιουργούν μεγάλα και σοβαρά προβλήματα για το παρόν και το μέλλον , όχι μόνο της επιχείρησης αλλά και για τον ίδιο τον κλάδο.
Ζητήσαμε στην ίδια Γεν. Συνέλευση να παρθεί απόφαση που να δημοσιοποιεί αλλά και να δρομολογεί εξελίξεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων της επιχείρησης.
Δυστυχώς, όπως και στις κατ’ επανάληψη Γεν. Συνελεύσεις, είτε υπάρχει η ΄΄σιωπή των αμνών΄΄ είτε ορισμένοι περί άλλων τυρβάζουν.
Είναι μάλιστα πρωτόγνωρο σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή με τόσα σωρευμένα προβλήματα αλλά και οικονομικές δυσκολίες, ο μεν ΟΤΕ να πραγματοποιεί αλλεπάλληλες συνελεύσεις για την ΄΄έγκριση΄΄ εξόδων μετακίνησης ή αμοιβών μελών του Δ.Σ., θέματα δηλαδή που το ίδιο το μέγεθος της εταιρίας να τα καθιστά ΄΄ασήμαντα΄΄ και όλη η αντίδραση των θεσμικών να επικεντρώνεται σ’ αυτά.
Η παρωδία αυτή αν δεν κρύβει άλλες σκοπιμότητες, τουλάχιστον δεν περιποιεί τιμή για καμία πλευρά, ούτε αυτή που κατ’ επανάληψη βάζει το θέμα, ούτε αυτή που το απορρίπτει.
Το τραγικότερο όλων είναι ότι υπάρχει και μια μεγάλη βουβαμάρα και από τους ΄΄στρατηγικούς΄΄ εταίρους. Ο μεν εκπρόσωπος της D.T. δεν εμφανίζεται, ούτε ΄΄ακούγεται΄΄, ο δε εκπρόσωπος του Δημοσίου απλά σηκώνει το χέρι του.
Αλήθεια κανείς από τους δύο δεν αγωνιά για την πορεία της επιχείρησης;
Ενδεχομένως ο εκπρόσωπος της D.T. να θέλει την επιχείρηση καθηλωμένη και την μετοχή να κατρακυλά έτσι ώστε να ΄΄ισοφαρίσει΄΄ την ακριβή αγορά με ένα ευτελές τίμημα πλήρους εξαγοράς.
Ο εκπρόσωπος του Δημοσίου;
Προστατεύει την επένδυση του;
Περιφρουρεί την καθολική υπηρεσία;
Διασφαλίζει τα συμφέροντα του;
Μάλλον ΟΧΙ.
‘Όταν ο ίδιος ως πολιτική ηγεσία που διορίζει και την ΄΄ανεξάρτητη΄΄ Αρχή, την αφήνει να αποφασίζει , δικάζει και εκτελεί τη δράση της εταιρίας στην οποία είναι ο ίδιος Μέτοχος.

Κύριοι
Η επιχείρηση και λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Χώρα αλλά και των σοβαρών προβλημάτων που δημιουργούνται από τον άναρχο ανταγωνισμό, βρίσκεται σε δεινή θέση.
Ταυτόχρονα και λόγω σωρείας άλλων εσωστρεφών ζητημάτων αδυνατεί να δρομολογήσει πορεία ανάπτυξης. Δαπάνες εκατομμυρίων στο βωμό εταιριών συμβούλων που μπαινοβγαίνουν στις υπηρεσίες. Πολυδαίδαλο και υδροκέφαλο σύστημα Διοίκησης. Αδυναμία παραγωγής νέων προϊόντων και ΄΄rotation΄΄ Γ. Δ/ντων.
Η πολυδιαφημισμένη αναδιοργάνωση ΄΄ξύρισε΄΄ τις δυνάμεις της παραγωγής και αύξησε τις θέσεις των οραματιστών και παχυλά αμειβόμενων του ΄΄τίποτα΄΄.
Ακόμη και το ΄΄καμάρι΄΄ της επιχείρησης, το πάλαι ποτέ πρώτο μηχανογραφικό κέντρο της χώρας, έγινε κέντρο ΄΄υπόθαλψης΄΄ εταιριών και μηδενικής παραγωγής εφαρμογών και προγραμμάτων.
Και σ’ όλα αυτά , η επωδός τελικά, ΜΙΑ. Οικονομικά αποτελέσματα, EBITDA, αναζήτηση όχι ανάπτυξης και υπηρεσιών, αλλά περικοπή κόστους.
Η δε περικοπή δεν εστιάζεται σε δαπάνες ή ακριβά σχήματα, αλλά σε περικοπή θέσεων εργασίας, η γνωστή Προκρούστεια λογική και πρόσφατα σε ΄΄μεταφορά΄΄ κόστους σε σχήματα οικονομικά και ατελέσφορα.
Εάν μέσα σε πέντε χρόνια, μετά τις έξι ( 6.000) χιλιάδες σχεδόν αποχωρήσεις πάλι δημιουργούνται ΄΄ανάγκες΄΄ , τι μπορεί να περιμένει κανείς;
Αλήθεια ποια θα είναι η ΄΄ιδανική΄΄ σχέση εργαζόμενου/γραμμές συνδρομητή, κόστος, EBITDA ;
Η ΟΜΕ-ΟΤΕ , στα πλαίσια των δυνατοτήτων της και σε κάθε ευκαιρία, προσπάθησε και προσπαθεί , γιατί εκπροσωπεί εργαζόμενους που το παρόν και μέλλον τους το έχουν συνδέσει με το παρόν και το μέλλον της εταιρίας.
Έκανε προτάσεις - απορρίφθηκαν
Έκανε παραστάσεις - δεν εισακούσθηκε
Έκανε κινητοποιήσεις - λοιδορήθηκε.
Έκανε και θα κάνει όμως αυτό που το καθήκον της ορίζει.
Καλεί κάθε αρμόδιο μέτοχο, στρατηγικό ή μη σύμμαχο, πολιτική ηγεσία, κόμματα, εργαζόμενους και φορείς , έστω και τώρα, αυτή την κρίσιμη στιγμή να συναισθανθεί τις ευθύνες του ρόλου του καθενός και να υπάρξει δράση.
Οι τηλεπικοινωνίες, έτσι όπως πλέον και τεχνολογικά αναπτύσσονται, αποκτούν τον κύριο κορμό, όχι μόνο της οικονομικής ανάπτυξης αλλά και εργαλείο της Δημοκρατίας.
Δεν μπορεί και δεν πρέπει , είτε να βρεθούν ΄΄εξ’ ανάγκης΄΄ σε χέρια αγνώστων επενδυτών, είτε αεριτζήδων Κλωστοϋφαντουργών.
Χρησιμοποιήθηκε τα χρόνια που πέρασαν ως όχημα πολιτικών , που είτε εξυπηρέτησαν Διακρατικά συμφέροντα, είτε ιδιωτικά , με συνέπειες που ακόμη δεν έχουν ΄΄εξοφληθεί΄΄.
Στην κρίσιμη στιγμή που έπρεπε να ετοιμασθεί για τον ανταγωνισμό, κάποιοι άλλαζαν τις Διοικήσεις σαν τα πουκάμισα και στην κορύφωση του ανταγωνισμού οι Διοικούντες έστησαν ανταγωνίστριες εταιρίες.
Το χειρότερο ήρθε από τον ίδιο το βασικό μέτοχο – το κράτος- που έστησε ολόκληρη ανταγωνιστική εταιρία, με χρήματα και υποδομές του Δημοσίου, την οποία στη συνέχεια και αφού της έδωσε προίκα συνδρομητών , την πούλησε σε ιδιώτες.
Η επόμενη φάση ήταν αυτή του ΄΄στρατηγικού επενδυτή΄΄ που θα έφερνε την επιχείρηση στην Α’ Εθνική των τηλεπικοινωνιών.
Δυστυχώς και αυτό το παιχνίδι στημένο.
Η υποτιθέμενη ανεξάρτητη Αρχή συνεχίζει και απαγορεύει τον ανταγωνισμό , με συνέπεια σχεδόν 10 χρόνια μετά , οι καταναλωτές να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ΄΄πακέτα΄΄ και ΄΄προσφορές΄΄ , η επιχείρηση να ΄΄αναγκάζεται΄΄ να πουλά στους ανταγωνιστές κάτω του κόστους και να μην επιτρέπεται να ΄΄ρίξει΄΄ τις τιμές , όπως θα μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε επιχείρηση που βρίσκεται σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Το παράλογο το ζήσαμε το τελευταίο διάστημα . Απελευθέρωση των ΄΄κλειστών ΄΄ επαγγελμάτων για να απολαύσει ο πολίτης μείωση τιμών και ταυτόχρονα το ίδιο ΄΄σύστημα΄΄ να μην επιτρέπει στον ΟΤΕ να μειώσει τα τιμολόγια ή το χειρότερο να διαθέσει ΄΄συνδιαστικά πακέτα΄΄ , γατί αυτό προκαλεί ζημιά στους ΄΄παρόχους΄΄.
Αλήθεια τι επενδύσεις διακινδυνεύουν αυτοί;
Όσο για το αλλαλούμ της ΄΄προοπτικής΄΄ για την ανάπτυξη Δικτύων Νέας Γενιάς , οπτικών ινών, τι να πει κανείς;
Θα υπάρξει Δημόσιο Καθολικό Δίκτυο πρόσβασης ή θα εκχωρηθούν σε ιδιώτες , κατά το πρότυπο των ΄΄…διοδίων΄΄΄, που εκεί τα ΄΄διόδια΄΄ είναι νόμιμα και οι αυξήσεις τους είναι στα πλαίσια των … αναγκών των Ομίλων που τους εξουσιάζουν;
Αλήθεια εκεί ποιος είναι ο ανταγωνισμός και τι εναλλακτικούς ή παρόχους έχουν οι καταναλωτές, οι πολίτες, οι Έλληνες;
Όλα αυτά και άλλα πολλά εκτός από την Διοίκηση , οφείλουν να ξεκαθαρίσουν οι πολιτικοί ταγοί και προϊστάμενες Αρχές, μα πάνω απ’ όλα ποια είναι η Τηλ/κη πολιτική της Χώρας.
Για μας το κεντρικό ζητούμενο που βιώνουμε σήμερα δεν είναι η εσωστρέφεια και διαρκής άμυνα ( που οδηγεί απλά σε καθυστερημένη απώλεια εσόδων) αλλά η εξωστρέφεια και η Ανάπτυξη.
Γι αυτό απαιτείται :
• Ξεκάθαρο τηλ/κο τοπίο
• Ολοκληρωμένο Αναπτυξιακό πλάνο με κεντρικό στόχο το μετασχηματισμό του ΟΤΕ, τόσο σε υποδομές, όσο και υπηρεσίες
• Επιχειρησιακός μετασχηματισμός, όχι με βάση περιπτωσιολογικές προσεγγίσεις με επίκεντρο τη μείωση προσωπικού αλλά ένα νέο μοντέλο λειτουργίας , που θα εξυπηρετεί το επιχειρησιακό πλάνο Ανάπτυξης.
Στο νέο αυτό μοντέλο θα πρέπει να δίνεται σαφής απάντηση στο τι ΟΤΕ θέλουμε τα επόμενα χρόνια.
Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς το ΄΄βιασμό΄΄ της επιχείρησης επιτρέποντας μια ανύπαρκτη πολιτική ατάκτως ειρημμένων στρατηγικών έργων, στα οποία εν αρχή απουσιάζει η στρατηγική .
Σε κάθε περίπτωση οφείλει το Ανώτατο Management να μας πει , με ποιο τρόπο ( μη περιστασιακό) ο ΟΤΕ προσδοκά έσοδα και από πού ;

Εν κατακλείδι, μεσούσης της οικονομικής κρίσης στη Χώρα, με ανύπαρκτη τηλ/κη πολιτική , με τους Μετόχους ΄΄βολεμένους΄΄ στα μερίσματα τους, ( που προέρχονται συνήθως από αγοραπωλησίες και από κεκτημένη ταχύτητα) , να μη βρίσκουν ακόμα!! λύση για το Διοικητικό σχήμα και το κοινά αποδεκτό πρόσωπο, τα έσοδα του Ομίλου να βαίνουν συνεχώς μειούμενα , το Ανώτατο Management να αδυνατεί να δώσει προοπτική και Ανάπτυξη, για μας πλέον είναι μονόδρομος να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας , για τη σωτηρία και την προοπτική της επιχείρησης , με αγώνες και δράσεις που έχουμε ήδη δρομολογήσει και ξέρουμε πολύ καλά να κάνουμε και το ίδιο οφείλετε να κάνετε και εσείς αυτές τις κρίσιμες στιγμές , όπως έχετε καθήκον και να μη φανείτε κατώτεροι των περιστάσεων.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΟΤΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ ΠΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΞΥΛΕΥΕΤΑΙ

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ. -ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΑΠΑΤΗ....
Το «κόλπο γκρόσσο» της δήθεν δημοσιονομικής απογραφής

Posted by:Γιώργος Δημόπουλος

Από την επομένη των εκλογών η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ξεκινήσει μία συστηματική προσπάθεια απαξίωσης της κατάστασης της Ελληνικής οικονομίας και της διαχείρισης που έκανε η κυβέρνηση όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η τακτική αυτή που ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ με μικροπολιτικά κριτήρια και προθέσεις σήμερα πλέον έχει εξελιχθεί σε μείζον οικονομικό και πολιτικό ζήτημα για τη χώρα μας. Βάζει σε κίνδυνο την πορεία της εθνικής οικονομίας ενώ παράλληλα υποσκάπτει το διεθνές κύρος της χώρας και υπονομεύει τη θέση της στην Ευρώπη.

Τι ακριβώς έκανε η κυβέρνηση με τα στοιχεία

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι η δήθεν «απογραφή» – αντίθετα σε αυτά που ισχυριζόταν το ΠΑΣΟΚ – δεν ανακάλυψε κρυφές δαπάνες, πλαστά έσοδα ή κρυφά ελλείμματα. Οι διαφορές των νέων οικονομικών στοιχείων από τα παλιά οφείλονται σε λογιστικές αλχημείες της κυβέρνησης και κατά κύριο λόγο στη μονομερή και αυθαίρετη αλλαγή του τρόπου καταγραφής των αμυντικών δαπανών.

Μέχρι σήμερα οι εξοπλιστικές δαπάνες εγγράφονταν στο έλλειμμα κατά το χρόνο παράδοσης και όχι στο χρόνο παραγγελίας. Ο τρόπος αυτός είχε υιοθετηθεί όχι μόνο σε γνώση και με σύμφωνη γνώμη της ΕUROSTAT, αλλά και με ρητή υπόδειξή της, ισχύει δε σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μονομερώς και αυθαίρετα, άλλαξε το ισχύον σύστημα, υιοθετώντας τη μέθοδο καταγραφής των αμυντικών δαπανών κατά τον χρόνο παραγγελίας. Αποτέλεσμα: το έλλειμμα οδηγήθηκε σε τεχνητή διόγκωση και διπλασιάστηκαν τα ελλείμματα της περιόδου διακυβέρνησης του ΝΔ (και ειδικά κατά την περίοδο 2006 – 2009).

Το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι η ΝΔ έκρυβε τις δαπάνες αυτές από τους πολίτες και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Διαψεύστηκε πανηγυρικά από τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος δήλωσε ότι «τα στοιχεία βρίσκονταν στις εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος και ήταν γνωστά στη Εurostat. Η στατιστική μέθοδος που χρησιμοποιούσε η Ελλάδα ήταν καθ’ όλα γνωστή και αποδεκτή», «καμία πληροφορία δεν κρυβόταν, ήταν όλες διαθέσιμες στον καθένα».

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας (το γνωστό Ecofin) της ΕΕ πήρε μία απόφαση-κόλαφο. Καταλόγισε καθαρά πολιτική σκοπιμότητα στην κυβέρνηση στην αναθεώρηση των στοιχείων, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τα δημοσιονομικά στοιχεία δεν πρέπει να είναι έρμαια στον πολιτικό και εκλογικό κύκλο». Είναι πρωτοφανές στην ιστορία του Ecofin ένα παρόμοιο κείμενο για τη χώρα μας.

Οι καταστροφικές συνέπειες της δήθεν «απογραφής»

Η διαδικασία της «απογραφής» αποκαλύπτει ότι πραγματική πρόθεση της κυβέρνησης δεν ήταν η αποκάλυψη της «αλήθειας» και η ενίσχυση της αξιοπιστίας των δημοσιονομικών στοιχείων, όπως υποκριτικά έχει αναφερθεί.

Πραγματική πρόθεση της κυβέρνησης ήταν να φουσκώσει τα ελλείμματα της περιόδου διακυβέρνησης τησ ΝΔ για μικροκομματικούς λόγους. Για να «επιβεβαιώσει» τους ισχυρισμούς της για «τραβεστί» οικονομία καθώς και τη γενικότερη προπαγάνδα της σχετικά με την κατάσταση της οικονομίας. Και για να δημιουργήσει άλλοθι για την ακύρωση των προεκλογικών δεσμεύσεων για αυξήσεις στις συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων και των αγροτών (ΕΚΑΣ και ΟΓΑ) και στις κοινωνικές παροχές, με τις οποίες το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές, εξαπατώντας τον ελληνικό λαό.

Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις της, το εγχείρημα της δημοσιονομικής «απογραφής» όπως έγινε τείνει να εξελιχθεί σε τεράστιο πρόβλημα για τη χώρα, όχι απλώς για την κυβέρνηση.

Μείωση αξιοπιστίας και διεθνής διασυρμός της χώρας. Ο διπλασιασμός των ελλειμμάτων της προηγούμενης περιόδου εξαιτίας της αλχημείας της «απογραφής» προσέφερε ιδανική αφορμή σε όσους αντιμετώπιζαν αρνητικά την ένταξη μιας χώρας του Νότου στην ευρωζώνη για να επιτεθούν κατά της Ελλάδας και να τη διασύρουν. Διαμόρφωσαν στο εξωτερικό κλίμα αμφισβήτησης της Ελληνικής οικονομίας των τελευταίων ετών.

Κυρώσεις κατά της Ελλάδας και απώλεια πόρων από την ΕΕ. Ήδη είναι ορατή η προοπτική κυρώσεων από το επόμενο κιόλας Ecofin με τη μορφή της μείωσης των κονδυλίων του Ταμείου Συνοχής, δεδομένου ότι υπάρχει σαφής σύνδεση ανάμεσα στη χρηματοδότηση από το Ταμείο Συνοχής και τον σεβασμό του Συμφώνου Σταθερότητας. Θα είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας χάνει πόρους από το Ταμείο Συνοχής το οποίο χρηματοδοτεί σημαντικά αναπτυξιακή έργα σε όλη την επικράτεια.

Μείωση της πιστοληπτικής μας ικανότητας. Η μείωση της αξιοπιστίας της χώρας οδήγεισε ταχύτατα στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής μας ικανότητας, και άρα στην αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους. Ήδη διεθνείς οίκοι προχώρησαν σε αυτήν την κατεύθυνση.

Μείωση της διαπραγματευτικής μας ικανότητας. Σε λίγο καιρό η χώρα μας θα διαπραγματευτεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις άλλες χώρες για τα κονδύλια του Δ’ΚΠΣ. Πως θα μπορέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να επαναλάβει την μεγάλη επιτυχία στη διαπραγμάτευση του Γ’ΚΠΣ εξασφαλίζοντας για τη χώρα μας σημαντικά κονδύλια; Πως θα πείσει τους εταίρους μας για τη σωστή χρήση των πόρων σε ένα κλίμα συνολικής αμφισβήτησης της Ελλάδας;

Αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Η υποχρέωση της χώρας μας να μειώσει το έλλειμμα από τα ύψη στα οποία το ανέβασε η «απογραφή» καθιστά απόλυτα ανέφικτη την «ήπια προσαρμογή». Η κυβέρνηση θα εφαρμόσει πολιτική λιτότητας και ύφεσης τα επόμενα χρόνια, αυξάνοντας τη φορολογία και μειώνοντας τις δαπάνες, με αρνητικές συνέπειες στα εισοδήματα των εργαζομένων, των μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών και των αγροτών, καθώς και στην ανεργία και στην προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών.

Αυτή η πολιτική διαφαίνεται στον προϋπολογισμό, με το οποίο η κυβέρνηση ομολογεί πανηγυρικά πλέον ότι μεταθέτει για το άγνωστο μέλλον σωρεία προεκλογικών της δεσμεύσεων που αφορούσαν την ενίσχυση των ασθενέστερων τάξεων, των εργαζομένων, των αγροτών και των συνταξιούχων. Το προσχέδιο προβλέπει μικρότερες (σχεδόν μηδενικές με πραγματικούς όρους) από το παρελθόν αυξήσεις μισθών και συντάξεων, αλλά και μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση ξεκίνησε τη διαδικασία δημοσιονομικής «απογραφής» με κίνητρα πολιτικής εμπάθειας αλλά και δημιουργίας άλλοθι για αθέτηση των προεκλογικών των υποσχέσεων. Δυστυχώς για την ίδια αλλά και για τη χώρα, ο συνδυασμός ερασιτεχνισμού, κυνισμού και πολιτικής ανικανότητας που την διακρίνει θα οδηγήσει και σε πολύ σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων οικονομικής πολιτικής που θα εφαρμοστούν για την επάνοδο των ελλειμμάτων και του χρέους σε χαμηλότερα επίπεδα. Τις συνέπειες αυτής της πολιτικής θα νιώθουν όλοι οι Έλληνες πολίτες

7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποδήμων Αρκάδων

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (ΣΑΕ)
WORLD COUNCIL OF HELLENES ABROAD (SAE)

Posted by:ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΥΛΙΑΝΟΥ
ΒΙΕΝΝΗ - ΑΥΣΤΡΙΑ


Στις εργασίες του 7ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Αποδήμων Αρκάδων, που διεξάγεται στην Τρίπολη Αρκαδίας συμμετέχει η Γραμματέας του ΣΑΕ Δρ. Όλγα Σαραντοπούλου.

Στον χαιρετισμό της κατά την επίσημη έναρξη του συνεδρίου που κήρυξε ο Νομάρχης Αρκαδίας κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος στο Αποστολοπούλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Τρίπολης, η κ. Σαραντοπούλου συνεχάρη την Νομαρχία Αρκαδίας, την ΤΕΔΚ Αρκαδίας, τον Δήμο Τριπόλεως αλλά και τις Παναρκαδικές Ομοσπονδίες Αυστραλίας, ΗΠΑ, Καναδά, και Ελλάδας για την πρωτοβουλία διοργάνωσης του συνεδρίου, το οποίο όπως είπε, πραγματοποιείται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα.

Η Γραμματέας του ΣΑΕ αναφέρθηκε στην μεγάλη δύναμη που έχει ο Απόδημος Ελληνισμός, αλλά και στις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει.
«Η πορεία που χαράξαμε ως Ελεύθερη Ελλάδα, συνεχίζεται και σήμερα με την ίδια ορμή, την ίδια ένταση. Με περισσότερες απαιτήσεις όμως, αφού καλούμαστε να προασπίσουμε τις αξίες μας, την γλώσσα μας, την ιστορία μας, και την Ορθόδοξη Πίστη μας, την γνήσια λαογραφική μας παράδοση που αντανακλά και την μοναδικότητα της κάθε περιφέρειας της Ελλάδας και της Αρκαδίας μας φυσικά».

Η Γραμματέας του ΣΑΕ χαρακτήρισε στρατηγικής σημασίας την διασύνδεση και την συνεργασία μεταξύ των οργανώσεων των αποδήμων με την Ελληνική Πολιτεία, αλλά και με την τοπική αυτοδιοίκηση. Τόνισε ότι με αυτό τον τρόπο μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην εκπόνηση σχεδίου δράσης σε ότι αφορά στο σύνολο των ζητημάτων που απασχολούν τον Ελληνισμό της Διασποράς, αλλά και στην ενίσχυση της Ελληνικής Περιφέρειας. «Με τον συγκερασμό των απόψεων από την Ελλάδα εντός και εκτός των γεωγραφικών συνόρων θα προκύψει μια στρατηγική κοινής πλεύσης» είπε.

Η Δρ. Σαραντοπούλου επεσήμανε ότι είναι ιδιαίτερα σημαντική η διατήρηση των δεσμών των αποδήμων με τις τοπικές κοινωνίες, τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, οι οποίες αποτελούν, όπως είπε, και έναν άμεσο τρόπο διασύνδεσής τους με όσα συνιστούν την εθνική ταυτότητα των Ομογενών. Υπογράμμισε δε, ότι η διασύνδεση αυτή μπορεί να μετεξελιχθεί όπως ήδη έχει γίνει, σε επιχειρηματική συνεργασία, εκπαιδευτική ή και πολιτιστική συνεργασία. «Στόχος μας, να κρατήσουμε ζωντανή την Ελλάδα στις καρδιές των αποδήμων μας. Στόχος μας να συνδράμουμε στην αναβίωση της ελληνικής επαρχίας. Ο Απόδημος Ελληνισμός θα σταθεί και πάλι στο πλευρό της Ελλάδας στην δύσκολη αυτή συγκυρία».

Η Γραμματέας του ΣΑΕ, συμμετείχε και στην πολυθεματική ιατρική επιστημονική ημερίδα που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Αμερικής και του Ιατρικού Συλλόγου Νέας Υόρκης, της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ιατρικών Συλλόγων Βορείου Αμερικής και του Ιατρικού Συλλόγου Αρκαδίας, υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Παναρκαδικής Συνομοσπονδίας.

Στον σύντομο χαιρετισμό της η Δρ. Σαραντοπούλου, η οποία είναι και Γενική Γραμματέας του Παγκοσμίου Δικτύου Ελλήνων Ιατρών και Βιοεπιστημόνων και μέλος της επιτροπής στρατηγικής της Παγκόσμιας Ελληνικής Βιοϊατρικής Εταιρείας, τόνισε ότι η διοργάνωση αυτή δημιουργεί τις προϋποθέσεις συνεργειών σε ένα υψηλό επιστημονικό επίπεδο τόσο μεταξύ της κοινότητας των επιστημόνων της διασποράς, όσο και των επιστημόνων της Αρκαδίας με την Ομογένεια.

Η Γραμματέας του ΣΑΕ υποστήριξε ότι η πραγματοποίηση της ημερίδας προλειαίνει το έδαφος για την αποδοτικότερη συνεργασία τόσο σε επίπεδο ανταλλαγής τεχνογνωσίας μεταξύ των ιατρών ελληνικής καταγωγής, όσο και σε επίπεδο διασύνδεσης μεταξύ των, αλλά και με την ξεχωριστή πολιτιστική και ιστορική φυσιογνωμία του τόπου καταγωγής τους. «Η διοργάνωση της επιστημονικής ημερίδας μπορεί λοιπόν να θέσει τα θεμέλια για την δημιουργία ανάλογων πρωτοβουλιών με την στήριξη και της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και του εγχώριου πολύ αξιόλογου επιστημονικού προσωπικού» είπε.

Η Δρ. Σαραντοπούλου έκανε έκκληση προς τους Ομογενείς επιστήμονες να συνδράμουν την λειτουργία των Ιατρικών Κέντρων στις χώρες της Μαύρης Θάλασσας που δημιουργήθηκαν με πρωτοβουλία του επίτιμου προέδρου του ΣΑΕ κ. Άντριου Άθενς, αλλά και ένα ιατρικό κέντρο στην Μαριούπολη το οποίο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του πρώην συντονιστή του ΣΑΕ Περιφέρεια Ευρώπης κ. Άγγελου Ασλανίδη, με σκοπό να προσφέρουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ομογενείς και μη. Ενώ, ειδική αναφορά έκανε και στο πρόγραμμα «Μητέρες του Απανταχού Ελληνισμού», ένα ανθρωπιστικού χαρακτήρα πρόγραμμα που στοχεύει στην στήριξη της Ελληνίδας μητέρας και των παιδιών της και στην προσφορά ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ζητώντας στους ομογενείς επιστήμονες να στηρίξουν την πρωτοβουλία αυτή.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΨΕΛΛΙΖΕΙ...

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Τις αντοχές Ελλάδας και Κύπρου δοκιμάζει τώρα η ‘Αγκυρα, πραγματοποιώντας σεισμικές έρευνες σε υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου, που ανήκει στην Ελλάδα, κατά τη διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας. ¨Εχουν προαναγγελθεί ταυτόχρονα και έρευνες στην γειτνιάζουσα κυπριακή υφαλοκρηπίδα. H Ελλάδα “αντέδρασε” στέλνοντας ένα σκάφος του λιμενικού (λες και επρόκειτο για παράνομο ψαρά) που είπε στον Τούρκο πλοίαρχο να φύγει, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αυτό, κατά τα Υπουργείο Εξωτερικών, συνιστά άσκηση κυριαρχίας, στην πραγματικότητα όμως είναι ανεπιτυχής άσκηση κυριαρχίας. Το Πίρι Ρέις ασκεί κυριαρχία, αφού αυτό κάνει ότι θέλει. Εκτός όμως από το διεθνές δίκαιο, καλούμεθα τώρα να ξεχάσουμε και τα ελληνικά. Ταυτόχρονα ο Ανυπεξ κ. Δρούτσας που συναντήθηκε δύο φορές με τον κ. Νταβούτογλου στο Καζαχστάν του ζήτησε επίσης την διακοπή των ερευνών, ομοίως χωρίς αποτέλεσμα.

Για να δώσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει “βυθίσατε το Χόρα” σε αντίστοιχη περίπτωση το 1976, ενώ το 1987 Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν σε σχεδόν πόλεμο όταν το τουρκικό Σισμίκ απείλησε να βγει στο Αιγαίο. Πιο πρόσφατα, η Τουρκία έστειλε μια φρεγάτα στα ανοιχτά της Κύπρου, αναγκάζοντας νορβηγικό σκάφος που εκτελούσε έρευνες να τις διακόψει, ενώ ελληνική κανονιοφόρος ζήτησε από νορβηγικό σκάφος να αποχωρήσει από την περιοχή Καστελλόριζου. Βεβαίως, κανείς δεν επιθυμεί αψήφιστα μια κλιμάκωση. Αλλά κάπως δεν πρέπει και η Ελλάδα να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της; Για ποιόν ακριβώς λόγο αγοράζει πανάκριβες φρεγάτες; Γιατί δεν εμφανίζονται καν στη θαλάσσια περιοχή του Καστελλόριζου, ούτε στην περιοχή της Κύπρου, με την οποία υποτίθεται ότι μας συνδέει το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου; Αλλά τις βρίσκει κανείς να πλέουν στο ΄Αντεν κατά των πειρατών ή στον Κόλπο κατά των “τρομοκρατών”, εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων;

Προφανώς, η κυβέρνηση θεωρεί ότι τυχόν χρήση του ελληνικού πολεμικού ναυτικού θα κλιμάκωνε την ένταση. Με αυτό όμως το επιχείρημα που ακριβώς, διερωτάται κανείς, πρέπει να φτάσουν τα τουρκικά πλοία, για να ενεργοποιηθεί το ελληνικό ναυτικό; Στην πραγματικότητα, η ελληνική υποχωρητικότητα είναι που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα και καθιστά πιθανότερη μια σοβαρότερη, πιο επικίνδυνη κρίση στο μέλλον. Η ¨Αγκυρα συμπεραίνει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να της κάνει απολύτως τίποτα και εγγράφει δικαιώματα, την ίδια ώρα που στην Αθήνα ο Αν ΥΠΕΞ κάνει κοπλιμέντα στον εαυτό του για την μετριοπάθειά του, εφευρίσκοντας όρους όπως “ειρηνική επιθετική στρατηγική”. Σε σημείο που, ακόμη και η Ντόρα Μπακογιάννη, εγκαλεί την κυβέρνηση για υποχωρητικότητα.

Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση καλώς δεν θέλει ούτε να εμφανίζει το ναυτικό και την αεροπορία της χώρας, γιατί δεν χρησιμοποιεί τα διπλωματικά όπλα που διαθέτει; Γιατί επιμένει να στηρίζει παντοιοτρόπως την τουρκική ένταξη στην ΕΕ; Μόλις προ ολίγων ημερών Αθήνα και Λευκωσία άνοιξαν ένα ακόμα κεφάλαιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ¨Αγκυρας, η οποία, σε αντάλλαγμα, πολλαπλασίασε τις προκλήσεις της! Γιατί η Αθήνα συνεχίζει κανονικά τις διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, παρόλο που δεν σημειώνεται καμμία πρόοδος; Γιατί δεν χαλάει τον κόσμο πολιτικο-διπλωματικά, αλλά περιορίζεται σε ρηματικές διακοινώσεις, προορισμένες για τον σκουπιδοφάγο του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών; Δεν είναι άλλωστε μόνο το Καστελλόριζο. ¨Εχουμε σειρά επιθετικών δράσεων, το τελευταίο διάστημα, στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου. Η κυβέρνηση αντέδρασε στις δράσεις αυτές περιορίζοντας τις αναχαιτίσεις από ελληνικά μαχητικά και υποδεχόμενη στην Αθήνα τη μισή κυβέρνηση Ερντογάν, κατά τρόπο που θα ταίριαζε στον μεγαλύτερο σύμμαχο και φίλο της Αθήνας. Όχι σε μια κυβέρνηση που απειλεί την Ελλάδα και κατέχει την Κύπρο.

Εδώ και 15 χρόνια, η Ελλάδα εμφανίζει διεθνώς την Τουρκία ως την καλύτερη φίλη της, με την οποία είναι απαραίτητο να τερματισθούν οι εθνικιστικές αντιπαραθέσεις του παρελθόντος. Εδώ και 11 χρόνια, είναι ένας από τους κυριότερους υποστηρικτές της ένταξής της στην ΕΕ και μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, εις βάρος των σχέσεών της με τη Γαλλία και τη Γερμανία. Από τη διεθνή πολιτική και διπλωματία έχουν εξαφανισθεί η απειλή κατά της Ελλάδος, ως αποτέλεσμα της οποίας κατεστράφη οικονομικά η χώρα, όπως και η συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της Κύπρου. ¨Εχουν μείνει κάποιες διαφορές που πρέπει να λυθούν, για το κυπριακό μάλιστα μάλλον μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι Ελληνοκύπριοι, αφού ουδείς μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στη διεθνή κοινή γνώμη, με καταληπτά επιχειρήματα, γιατί απερρίφθη το σχέδιο Ανάν. Με δύο λόγια, η Τουρκία έχει πρακτικά αθωωθεί για όσα διαπράττει εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Θα είναι πολύ δύσκολο αύριο, να επανέλθει ξαφνικά η Αθήνα και η Λευκωσία σε μια πολιτική καταγγελίας της τουρκικής δράσης.

Την ίδια περίοδο, η ¨Αγκυρα όχι μόνο δεν παραλείπει να προβάλλει τις θέσεις της διεθνώς, χωρίς να τη συγκρατεί η επιδίωξη της προσέγγισης και της φιλίας, αλλά και δεν κάθεται καθόλου ήσυχη στο μέτωπο των διαρκώς διευρυνόμενων διεκδικήσεών της, όπως τώρα που διεκδικεί μια τεράστια περιοχή στην Αν. Μεσόγειο, πιθανώς πλούσια σε υδρογονάνθρακες, αλλά και στρατηγικής σημασίας γιατί συνδέει τον ελλαδικό με τον κυπριακό χώρο και είναι απαραίτητος κρίκος στην άμυνα του δεύτερου. (Δεν είναι τυχαίο ότι το σχέδιο ¨Ατσεσον, στο μέτρο που υπήρξε, προέβλεπε την παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία).

Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού συμμερίζεται την επιδίωξη του Γιώργου Παπανδρέου για προσπάθεια επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών και του κυπριακού. Όμως δεν συμμερίζεται καθόλου την επίλυση εις βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Επιπλέον, η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί συστηματικά η Αθήνα, είτε ως αποτέλεσμα του φοβικού συνδρόμου της, είτε ως αποτέλεσμα ιδεοληψιών, είτε ως αποτέλεσμα ξένης εξάρτησης, δεν οδηγεί παρά στην επιδείνωση της κατάστασης. Με δεδομένη την ελληνική οικονομική κρίση και την υπαγωγή στην εξουσία των διεθνών τραπεζιτών και του ΔΝΤ, οι διαρκείς υποχωρήσεις εγκυμονούν είτε κίνδυνο μεγάλης κρίσης από χειρότερες θέσεις αύριο, είτε τη σημαντικότερη απειλή για τα ελληνικά εθνικά δικαιώματα μετά το 1974.

Κάθε πολιτική κρίνεται εν τέλει εκ του αποτελέσματος. Η ελληνική εξωτερική πολιτική μετά το 1996, είχε μόνο αρνητικά αποτελέσματα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Το μόνο που θα μπορούσε να θεωρηθεί θετικό ήταν η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Αλλά η ένταξη αυτή δεν οφείλεται στην ασκηθείσα πολιτική, έγινε παρά την πολιτική αυτή. Πρώτον, ήταν αδύνατο για το ελληνικό κοινοβούλιο να εγκρίνει τη μεγάλη διεύρυνση χωρίς την Κύπρο. Δεύτερο, ήταν αδύνατο να προχωρήσει το αγγλοαμερικανικό σχέδιο ένταξης της Τουρκίας, χωρίς προηγούμενη ένταξη της Κύπρου. Τρίτο και κυριότερο, ο προγραμματισμός ήταν να έχει διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να έχει αντικατασταθεί από ένα προτεκτοράτο τριών ξένων δικαστών και τριών ξένων στρατών πριν από την ένταξη. Η πολιτική αυτή ανετράπη με το δημοψήφισμα του 2004, που διέσωσε το κυπριακό κράτος.

Κάθε πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεων, αληθών ή προσχηματικών. Η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και υποστήριξης πάση θυσία (της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης) της τουρκικής ένταξής στην ΕΕ έχει προ πολλού αποτύχει με το κριτήριο της πράξης και όχι των πολιτικο-ιδεολογικών προτιμήσεων. Οδηγεί μάλιστα σε απομόνωση τη χώρα, που έχει κερδίσει σφαλιάρες από αυτούς που ωφελούνται (Τουρκία, ΗΠΑ, Βρετανία) και περιφρόνηση από τους Γερμανούς και τους Γάλλους.


ΠΗΓΗ: konstantakopoulos.blogspot.com

ΛΑΘΕΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Γράφει:Η Αντωνία Μπούζα –Κωνσταντέλου

Νομαρχιακή Σύμβουλος-Πρόεδρος Ν.Ε.Τ.Π.Νομού Μεσσηνίας

Η περίοδος που διανύει η χώρα μας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως

η πιο δύσκολη και κρίσιμη για την επιβίωσή μας, τουλάχιστον των τελευταίων ετών. Ο τουρισμός που στηρίζει δυναμικά την Ελληνική οικονομία, σαν έννοια και σαν δραστηριότητα μπορεί να χαρακτηριστεί πολυδιάστατος, διότι συμμετέχει σε όλους τους κλάδους της οικονομικής μας ζωής.Γι αυτό

και ο προβληματισμός στον τουριστικό κόσμο σχετικά με την εξέλιξη της κρίσης και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις που μπορεί αυτή να έχει στον ελληνικό τουρισμό είναι διάχυτος.
Η απαισιοδοξία είναι έντονη καθώς το κλίμα από τις προκρατήσεις είναι παγωμένο, παρά

τις προσφορές στις οποίες έχουν καταφύγει οι καταλυματίες.Η προσοχή και το ενδιαφέρον

της Κυβερνητικής πλειοψηφίας αυτή την κρίσιμη ώρα έπρεπε να στραφεί αποκλειστικά

στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ασθενικής μας οικονομίας, στη μεγαλύτερη εξωστρέφεια του τουριστικού μας προϊόντος, στη στήριξη των επαγγελματιών του τουρισμού, στην εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας στους επισκέπτες μας και το σπουδαιότερο στην αναστροφή του αρνητικού κλίματος στο εξωτερικό της Χώρας.Αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός της επίσκεψης του νέου υφυπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Γιώργου Νικητιάδη, στη Γερμανία(Φρανκφούρτη, Μόναχο και Στουτγάρδη) τις προηγούμενες ημέρες, όπου καίτοι ρωτήθηκε επιμόνως από Γερμανούς δημοσιογράφους για τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες κυρίως για την αποζημίωση των τουριστών που ίσως θιγούν από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα , ως φαίνεται δεν έπεισε και έτσι συνεχίζεται η ανησυχία,που δημιουργήθηκε από τις λαθεμένες εικόνες, που ενώ δεν αντικατοπτρίζουν το σύνολο της ελληνικής πραγματικότητας, εντούτοις κυριαρχούν στην ειδησεογραφία.Επίσης , η αφερεγγυότητά μας με τη μη αποπληρωμή των χρεών μας στο εξωτερικό , η έλλειψη επικοινωνιακής τακτικής και η άκαιρη ανακίνηση του θέματος των κλειστών επαγγελμάτων στην καρδιά του καλοκαιριού, με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που επέφερε, εντείνει την αμφισβήτηση.Πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως αλλαγές προσώπων και επικοινωνιακής τακτικής δεν ενδιαφέρουν τους επαγγελματίες του τουρισμού που βλέπουν από πράξεις και παραλείψεις της Κυβερνητικής πλειοψηφίας , να χάνεται η φετινή σαιζόν, διότι η καλή πορεία του τουρισμού, απαιτεί κυρίως καλή ψυχολογία και αυτή δυστυχώς , δεν υπάρχει πλέον ούτε στους επισκέπτες μας , ούτε στους Έλληνες πολίτες.

Καλαμάτα 31-7 -2010

Από τις Καποδιστριακές συνενώσεις οδηγούμαστε στην Καλικρατική αρχιτεκτονική

Θόδωρος Σταυριανόπουλος - Μαθηματικός
Μέλος Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας


ΜΕΡΟΣ 1Ο
Στον διευρυμένο Δήμο Καλαμάτας σίγουρα έχει παραχθεί ένα έργο στο κέντρο και στην παραλία της πόλης. Κάποιοι τα θεωρούν έργα βιτρίνας . Η ένσταση εμένα εδράζεται στο κόστος αυτών των έργων. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το πληρώσαμε «ακριβά το μάρμαρο». Ο Δήμαρχος συχνά-πυκνά αναφέρεται στην οικονομία και την περικοπή δαπανών του δήμου. Έχω την αίσθηση ότι επί δημαρχοντίας του κ. Νίκα το αντίθετο συνέβη. Ο δανεισμός και τα χρέη του δήμου γιγαντώθηκαν. Τα δάνεια κάθε φορά εξαντλούσαν την πιστοληπτική ικανότητα του δήμου. Το κόστος λειτουργίας αυξήθηκε, το έμμισθο αιρετό προσωπικό αυξήθηκε, το πλήθος εργαζομένων διογκώθηκε. Τις πιο πολλές φορές οι προσλήψεις είχαν αποχρώσεις ρουσφετολογικές.
Ο Δήμος Καλαμάτας με την «Καποδιστριακή» διευρυμένη του μορφή συμπεριελάμβανε περιφερειακά της Καλαμάτας 13 δημοτικά διαμερίσματα. Θεωρώ ότι η Δημοτική Αρχή όχι μόνο δεν κατάφερε να αναδείξει και προσανατολίσει αναπτυξιακά το ενιαίο του Δήμου Καλαμάτας με την «Καποδιστριακή» του μορφή αλλά δεν κατάφερε ούτε και να δώσει λύσεις στα προβλήματα των συνοικιών της Καλαμάτας. Οι πολίτες περίμεναν περισσότερα από όλες τις πτέρυγες της αντιπολίτευσης προκειμένου να αναδειχθούν τα προβλήματα. Έτσι ο κάθε πολίτης θα γνώριζε τα προβλήματα του διευρυμένου Δήμου Καλαμάτας και δεν θα περιοριζότανε η εικόνα και η κριτική του απέναντι στην δημοτική Αρχή, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τι συνέβη στο κέντρο και την παραλία της πόλης.
Σε έργα και υποδομές που υιοθετήθηκαν και δημιουργήθηκαν στην πόλη πριν από χρόνια δεν έγιναν βήματα προόδου. Αυτό που συνέβη ήταν σημειωτόν και σε πολλές περιπτώσεις είχαμε όπισθεν. Αναφέρω χαρακτηριστικά παραδείγματα και ερωτώ άλλαξε κάτι στa: ΜΟΛΑΚ, ΒΙΟΠΑ, ΔΕΠΑΚ, Μελέτη Κυκλοφοριακού, Αγορά Καλαμάτας, Πάρκο του ΟΣΕ, Χώροι Στάθμευσης, Μαραθόλακα;
Τελειώνοντας ερωτώ τον κ. Δήμαρχο:
α) Τι χρέος παρέλαβε και τι χρέος έχει σήμερα o Δήμος .
β) Τι αριθμό υπαλλήλων παρέλαβε και τι αριθμό υπαλλήλων έχει σήμερα ο Δήμος.
γ) Πόσες έμμισθες θέσεις αιρετών παρέλαβε και πόσες έχει σήμερα.

ΜΕΡΟΣ 2Ο
Στη Μεσσηνία έχει πλέον δημιουργηθεί ένα ανακυτταρωμένο αυτοδιοικητικά τοπίο αποτελούμενο από έξη (6) διευρυμένους «Καλικρατικούς» νέους δήμους. Οι Δήμαρχοι που θα αναδειχθούν από τις προσεχείς εκλογές θα είναι ισχυροί γιατί θα είναι οι «τοπικοί άρχοντες» μιας μεγάλης γεωγραφικής ενότητας. Στην πράξη όμως θα δούμε κατά πόσο ισχυρές θα είναι και οι αρμοδιότητες και η οικονομική τους αυτοτέλεια. Το πολιτικό τοπίο και η πολιτική θέλει φρεσκάδα θέλει οξυγόνο. Η σκιά της απαξίωσης καλείπτει τα πάντα.
Τα πολιτικά κόμματα βρίσκονται στη διαδικασία ανεύρεσης ικανών ανθρώπων που θα κληθούν να ηγηθούν των κομματικών τους ψηφοδελτίων. Όλη η διαδικασία πάει να εξελιχθεί σε επιδοτούμενη άγονη γραμμή. Παράλληλα με τα κόμματα δραστηριοποιούνται και άλλα άτομα που προσπαθούν χωρίς κομματική στήριξη να δημιουργήσουν πολυσυλλεκτικά ψηφοδέλτια. Δύσκολη αποστολή έχουν διαλέξει. Η εγκυρότητα των ψηφοδελτίων των «Καλικρατικών» δήμων απαιτεί 150-200 και πλέον άτομα και ο καθένας κατανοεί την δυσκολία κατάρτισης έγκυρου ψηφοδελτίου καθώς και το οικονομικό κόστος. Άρα είναι βέβαιο ότι σ’ αυτές τις εκλογές δεν θα υπάρξει πλήθος ψηφοδελτίων στους δήμους.
Ως εκ τούτου γίνεται αντιληπτό ότι οι μακροχρόνιες προεκλογικές περίοδοι περνούν στο παρελθόν. Άλλωστε αυτό έχει συμβεί και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Άρα ως προεκλογική περίοδος των αυτοδιοικητικών εκλογών ουσιαστικά τείνει να καθιερωθεί το πολύ οι δύο μήνες. Τα περιθώρια για πολλές προεκλογικές υποσχέσεις στενεύουν. Αξία δεν έχει εδώ που φθάσαμε τι θα υποσχεθούν προεκλογικά οι υποψήφιοι Δήμαρχοι αλλά τι θα μπορέσουν να πράξουν μετεκλογικά.
Ευχή όλων είναι οι «Καλικρατικοί» δήμοι να ανοίξουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας όπου η κοινωνία θα δει την κρατική αποκέντρωση με ελπίδα, θα δει και θα επιλέξει άτομα βάζοντας στον τρόπο αξιολόγησης και επιλογής του και υπερκομματικά συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Καλαμάτα 1-8-2010