ΕΝΑΚ: ΜΕΤΑ ΤΟ EUROGROUP – Η ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΡΗΞΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

ΕΝΙΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ – ΕΝΑΚ

Οι αποφάσεις του eurogroup σχετικά με το ευρωζωνικό οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, αναμφίβολα κλείνουν ένα κύκλο και ανοίγουν έναν νέο. Για την ώρα, αναμένομε να δούμε την πρακτική εφαρμογή των αποφάσεων, τόσο σε ότι αφορά τον τεχνικό περιορισμό του λεγόμενου χρέους, όσο και σχετικά με τις δανεικές «δόσεις» και τον τρόπο διοχέτευσης τους σε αυτό που ονομάζουν σήμερα «ελληνική οικονομία». Υπενθυμίζουμε, επίσης, ότι παραμένει στον «αέρα» ένα δεύτερο σημαντικό σκέλος, του «προγράμματος επενδύσεων 2013» μετά το βατερλό της ευροσυνόδου κορυφής και της εκτεταμένης διαφωνίας στο παζάρι των καπιταλιστικών ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Ο νέος κύκλος ανοίγει στη βάση των δεδομένων που δημιούργησε ο παλιός (τριετής) κύκλος των τριών μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων. Η Ελλάδα είναι σήμερα, ακόμα βαθύτερα εξαρτημένη χώρα, με νομοθετημένες πλέον τις διαδικασίες της ακόμα μεγαλύτερης, της ολοκληρωτικής εξάρτησή της από διεθνή κέντρα, χώρες και πολυεθνικούς ομίλους. Τα «προγράμματα» εκποιήσεων – ξεπουλημάτων θα επιταχυνθούν σε όλα τα επίπεδα.

Η αναζητούμενη «ανάπτυξη» που επιστρατεύει το εγχώριο μπλοκ εξουσίας σαν στόχο, αποτελεί μεγάλο, γκρίζο και σύνθετο θέμα, στο οποίο θα επικεντρώσει η ΕΝΑΚ την επόμενη περίοδο. Ήδη σήμερα, ο ΟΟΣΑ δημοσίευσε πρόβλεψη που μιλά για εφτά επόμενα «μαύρα χρόνια» στην Ελλάδα, χρόνια ύφεσης και με την ανεργία να φτάνει άμεσα, το 2014 στο 27,3%. Η Ελλάδα είναι σήμερα κοινωνικά εξαθλιωμένη, με το εργατικό κόστος να κατρακυλά δραματικά, την ανεργία να καλπάζει και την μικρομεσαία τάξη να παραπατά. Ολόκληρη η χώρα, με την όποια παραγωγική βάση της μαζί, είναι διαλυμένη.  Το κράτος – δημόσιες υπηρεσίες, επίσης. Οι εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι ζουν με το φόβο και την απειλή της απόλυσης και οι κατεστραμμένοι άνεργοι «ζουν» χωρίς ελπίδα. Ανασφάλεια, απελπισία, καταστροφή, αυτά παρέδωσε ο κύκλος που κλείνει. Όχι όμως για όλους. Υπάρχει στη χώρα μας αυτή η «τάξη» εξουσίας, της αλήτικης και αντιπαραγωγικής πλουτοκρατίας, που όχι μόνο δεν θίχθηκε αλλά και κέρδισε ακόμα περισσότερα από τον αμείλικτο αγώνα του εγχώριου μπλοκ εξουσίας υπέρ της «εθνοσωτήριας» ευρωζώνης και του αγιοποιημένου ευρώ.

Η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται πλέον και οι εξελίξεις που δρομολογούνται, μετατοπίζουν αναπόφευκτα το ουσιαστικό περιεχόμενο της κοινωνικής ταξικής και πολιτικής σύγκρουσης. Τα μνημόνια έχουν οικονομικοπολιτικά «ενσωματωθεί» και η κυβέρνηση διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και χρονικό ορίζοντα, ενώ είναι έτοιμη να ανοίξει «νέα μέτωπα». Ένα από αυτά, ίσως το κυριότερο στρατηγικά, όπως εδώ και πολύ καιρό θέτει η ΕΝΑΚ, είναι η λυσσαλέα αντιδραστική – αντικοινωνική – ταξική Συνταγματική Αναθεώρηση που στοχεύουν να προωθήσουν. Παράλληλα, οι γνωστές και επικρατούσες στο μαζικό κίνημα «πολιτικές» θεωρήσεις του είδους «όχι στα μνημόνια – ναι στην ευρωπαϊκή προοπτική – ναι στην ΕΕ» έχουν ουσιαστικά καταπέσει. Οι πολιτικοί φορείς της δεξιάς (Καμμένος) και της αριστεράς, με αυτή την κοινή γραμμή (και ας δηλώνουν το αντίθετο) προσανατόλισαν λάθος και καταστροφικά το λαό και το εργατικό λαϊκό κίνημα στο κρίσιμο διάστημα που πέρασε. Η θέση για «ναι στο ευρώ – ΕΕ» (Τσίπρας) και «ψευτοδίλημμα το νομισματικό» (Παπαρήγα) αποτέλεσε το πολιτικό πλαίσιο των δύο κομμάτων που αφαίρεσε πολιτική διεκδίκηση και πολιτική βαρύτητα από το εργατικό απεργιακό κίνημα. Μαζί τους «βολεύτηκαν» ευρύχωρα και οι γνωστές συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι άλλες ομάδες, της λεγόμενης «εξωκοινοβουλευτικής» αριστεράς, επιχείρησαν με πλειοδοσία ρητορικής «επαναστατικότητας» να κρύψουν την ανυπαρξία τους στο επίπεδο της δομημένης πολιτικής και δράσης. Οι λεγόμενοι «αναρχικοί – αντιεξουσιαστές» αναρχοφιλελεύθεροι, επιβεβαίωσαν την δική τους ανυπαρξία  και  αδυναμία  στο πεδίο της πραγματικής κοινωνικής – ταξικής πάλης. Αυτές οι ομάδες αποτελούν «θετικούς αγωγούς» σύγχυσης και απογοήτευσης για τα ριζοσπαστικά τμήματα λαού και νεολαίας. Σε τέτοιες συνθήκες, η «θεούσα» χρυσή αυγή, διευκολύνεται στην – χωρίς πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο – λαϊκιστική φασιστική δημαγωγία της. Όμως η χρυσή αυγή, όσο και αν βοηθιέται από το σύστημα (που το εξυπηρετεί) δεν μπορεί να πείσει και τελικά δεν πείθει. Το οργανωμένο και πολιτικά συγκροτημένο, τίμιο εργατικό κίνημα, είναι ο αποτελεσματικότερος αντίπαλος του φασισμού.

   Η ΕΝΑΚ θέτει, συνοπτικά, το πρόβλημα της νέας περιόδου ως εξής:

  1) Ο αγώνας ενάντια στην εξάρτηση της Ελλάδας αποτελεί την βάση των πολιτικών και κοινωνικών λαϊκών διεκδικήσεων.  Σε χώρα διαλυμένη, ξεπουλημένη, βυθισμένη στη εξάρτηση δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική, ορθολογική παραγωγική ανασυγκρότηση σε κανέναν οικονομικό πυλώνα, δεν μπορεί έτσι η Ελλάδα να βγει από τον «φαύλο κύκλο».

  2) Το πλέγμα της εθνικής εξάρτησης περιέχει ένα δίχτυ με το οποίο η εργαζόμενη και άνεργη Ελλάδα βρίσκεται αντικειμενικά σε ρήξη. Η ευρωζώνη - η ΕΕ – η Τρόικα – το ΝΑΤΟ αποτελούν αντικειμενικούς αντίπαλους του λαϊκού κινήματος και του ελληνικού λαού στον αγώνα για απελευθέρωση, για μια συγκροτημένη, παραγωγική και προοδευτική Ελλάδα με ανοιχτούς ορίζοντες, εκφραστή και ενσαρκωτή της παραγωγική πλειοψηφίας και της λαϊκής κοινωνικής δικαιοσύνης.

   3)  Η εργατική αντίσταση και ενότητα με βάση Σωματεία – χώρους δουλειάς, αποτελούν σήμερα θεμέλιο και εγγύηση για ανασυγκρότηση και πολιτική προοπτική, για μεγάλες διεκδικήσεις, με την βεβαιότητα ότι νέοι και μεγάλοι αγώνες έρχονται.