Μια σοβαρή συζήτηση

Ο κύριος Κόκκινος, πήρε τις συντεταγμένες από το Επιτελείο της φωλιάς του και βγήκε αργά και προσεχτικά στην επιφάνεια. Ο ήλιος δεν είχε ανατείλει ακόμη. Κίνησε τις κεραίες του προς όλες τις κατευθύνσεις , βεβαιώθηκε για την πορεία του και κίνησε ανατολικά. Είχε πάρει την εντολή να ανιχνεύσει για σπόρους η για γλυκαντικά, αλλά και ότι άλλο χρήσιμο θα βρισκόταν στον δρόμο του. Εξέταζε τον τόπο γύρω του με την επιμέλεια που έχουν όλα τα μυρμήγκια, αλλά είχε και τον νου του να αποφεύγει τους πολλούς κινδύνους που τον απειλούσαν. Πέρασε το πρώτο δέντρο από την φωλιά του – κάπου τριάντα μέτρα- και μπήκε στην νεκρή ζώνη ανάμεσα στο δεύτερο και τρίτο δέντρο. Παραπέρα δεν προχωρούσε γιατί ήταν περιοχή της άλλης φωλιάς των μαύρων και αλίμονο σε εκείνον που θα πέρναγε στην περιοχή τους... η τιμωρία είναι μία και μόνον, θάνατος δι’ αποκεφαλισμού. Μετά από λίγο ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μαύρο. Επιφυλακτικά άγγιξαν τις κεραίες τους μια και ήταν στην ουδέτερη ζώνη, χαιρετήθηκαν και στάθηκαν λίγο να κουβεντιάσουν για τα θέματα που απασχολούν τις κοινωνίες των μυρμηγκιών. -

Η κατάσταση εφέτος , είναι κάπως καλλίτερη από πέρυσι, χωρίς να πούμε ότι είναι και ευτυχισμένη, είπε ο Μαύρος. Ναι, συμφώνησε ο Κόκκινος, αλλά, άλλα είναι τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας μας . Είναι οι κίνδυνοι που έχουμε από τους εχθρούς μας, οι καιρικές συνθήκες αλλά κυρίως ο κίνδυνος που έχουμε από από αυτά τα δίποδα, τους ανθρώπους. Ναι, ναι συμφώνησαν και οι δύο, αυτοί είναι το μεγάλο μας πρόβλημα και πως να το λύσουμε. Να πεις ότι είναι και τίποτα νοήμονα ζώα ρε φίλε Μαύρε...μόνο όγκο μεγάλο έχουνε. Ναι, αγαπητέ μου Κόκκινε, όσο πιο μεγάλο όγκο έχουνε τα ζώα, τόσο μικρότερη ευφυία διαθέτουν, κοίτα τον Ρινόκερο, τον Ιπποπόταμο, τα βουβάλια...οι άνθρωποι είναι κάπου στην μέση, τους ξέρουμε εδώ και κάτι εκατομμύρια χρόνια, δεν προόδευσαν πνευματικά παρά ελάχιστα. Δεν μπόρεσαν να φτιάξουν φωλιές περίτεχνες όπως εμείς, αντί να φτιάχνουν τις φωλιές στους κάτω από την γη για ασφάλεια, αυτοί τις φτιάχνουν σε ύψος που είναι εκτεθειμένες στους κινδύνους. Ναι, φίλε μου , είναι ατελή ζώα οι άνθρωποι. Πρώτα από όλα έχουν μόνο δύο πόδια να στηρίζονται, εμείς έχουμε έξι, είναι αδύναμοι, δεν μπορούν να σηκώσουν ούτε δύο φορές το βάρος τους ενώ εμείς μπορούμε να σηκώσουμε είκοσι φορές το βάρος μας. Άσε που από προσανατολισμό έχουν μεσάνυχτα. Να φανταστείς ότι για τον προσανατολισμό τους χρησιμοποιούν κάτι πρωτόγονα πράγματα με κάτι βελόνες, σημειώνουνε μετά με κάτι ακαταλαβίστικα σημάδια επάνω σε κάτι ξερά φύλλα...σκέτος πρωτογονισμός σου λέω. - Φίλε μου Μαύρε, και εμείς κάναμε πολλές προσπάθειες να επικοινωνήσουμε μαζί τους, αλλά όλες ήταν μάταιες, ο εγκέφαλός τους, η νοημοσύνη τους είναι ελλειπέστατη για να μπορέσουν να καταλάβουν έστω και το ελάχιστο από εμάς. Βέβαια παραμένουν ο υπέρτατος κίνδυνος για μας γιατί ανέπτυξαν αντισώματα στις προσβολές που τους κάναμε για να τους νικήσουμε. Σε κάτι δοχεία έβαλαν μέσα ένα σύννεφο που άμα μας ψεκάσουν έρχεται οριστικά ο θάνατος. Γιαυτό σου λέω πως πρέπει να λάβουμε ριζικότερα μέτρα εναντίον τους. Εμείς ήρθαμε σε συνεννόηση με τα κουνούπια που ανέλαβαν να περιορίσουν τον πληθυσμό των ανθρώπων, κάτι έκαναν στην αρχή μα η φύση τους βοηθάει και αναπτύσσουν τρόπους αμύνης. ---Αγαπητέ μου Κόκκινε, εμείς έχουμε εκπονήσει ένα σχέδιο πως να εκμεταλλευτούμε τους ανθρώπους έτσι και μπορέσουμε να τους τιθασεύσουμε. Θα τους έχουμε να παράγουν σπόρους για μάς όπως έχουμε τις μελίγκρες για το μέλι. Φαντάζεσαι τι ευτυχία θα υπάρξει τότε;
- Νομίζω ότι εμείς τα μυρμήγκια, θα πρέπει να παραβλέψουμε τις όποιες διαφορές μας και να εκπονήσουμε σχέδια μείωσης του πληθυσμού των ανθρώπων. Σου αποκαλύπτω ότι το δεύτερο Γραφείο των κόκκινων μυρμηγκιών, επεξεργάζεται σχέδιο για τον σκοπό αυτόν δηλαδή να σπείρουμε διχόνιες ανάμεσά τους και να αλληλοεξοντώνονται. Προχθές π.χ. που έκαναν οι άνθρωποι ένα παιχνίδι και κλωτσούσαν μια στρογγυλή μπάλα, ένας δικός μας τσίμπησε κρυφά έναν άνθρωπο στα πισινά, εκείνος νόμισε ότι τον τσίμπησε ο αντίπαλός του, πιάστηκαν να χτυπιώνται και να κουτουλιόνται, αλλά αυτή τη φορά δεν πέθανε κανένας. Ας είναι όμως, θα βελτιώσουμε το σχέδιό μας και πιστεύουμε ότι αρκετοί θα πεθαίνουν στις αλάνες που κλωτσάνε τις μπάλες.
-Κόκκινε, το σχέδιό σας με φαντασία αλλά το αποτέλεσμα πενιχρό. Χρειαζόμαστε αλλαγή στρατηγικής και μακρόπνοα σχέδια. Η δική μας άποψη είναι να τους αφήσουμε να φαγωθούνε μεταξύ τους. Η βλακεία τους παράγει κάτι περίεργα κατασκευάσματα, που έτσι και σκάσουν, μπορούν να εξοντώσουν εκατομμύρια από δαύτους...Άσε που βρωμίζουν τον αέρα και θα σκάσουν μια μέρα, εμάς δεν μας πειράζει η βρώμα τους, εκείνοι θα πεθάνουν και έτσι θα λύσουμε το πρόβλημά μας.
-Δηλαδή φίλε μου, σε γενικές γραμμές συμφωνούμε, ας περιμένουμε λοιπόν λίγα χρόνια η λίγες δεκάδες χρόνια και το ζήτημα θα λυθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους, εμείς έχουμε μάθει να περιμένουμε εκατονταετίες , χιλιετίες και εκατομμύρια χρόνια....Άντε πάμε τώρα να εκτελέσουμε τα καθημερινά μας καθήκοντα, και τσιμουδιά σε κανέναν, γειά χαρά....και απομακρύνθηκαν.