ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
Τον αείμνηστο βαλυραίο Αθανάσιο Καρύδη, είχα επισκεφτεί 2 φορές στη Θεσσαλονίκη, φωτογράφισα από το αρχειακό του υλικό, τη φωτογραφία οικοπέδου του ξεροπήγαδου, τις Τούρλες μετά το Γοργόρεμα (που τώρα δεν υπάρχουν) και μου έστειλε ταχυδρομικά την ιστορία του Ξεροπήγαδου.Από φουρνέλο ο θείος μου Βαγγέλης Βάκρινος έχασε το ένα μάτι του προσπαθώντας να σπάσουν το πέτρωμα που συνάντησαν όταν ξανάνοιξαν το πηγάδι.Η όψη του χωριού μας αλλάζει και με το μάτι του φακού διαπιστώνουμε το πριν και το μετά στο Ξεροπήγαδο, βιώνοντας έντονα συναισθήματα από τα διάφορα ομαδικά παιχνίδια και την γιορτή της αποκριάς.Στο ξεροπήγαδο συναντώνται οι 4 δρόμοι που είναι στην ονοματοθεσία του χωριού μας. Ο πρώτος από τον άγιο Αθανάσιο, ο δεύτερος από την αγία Τριάδα, ο τρίτος από τον άγιο Δημήτριο ,και ο τέταρτος από την οικία Τσάμη.
