Πώς έδιωξαν το Σαμαρά το 1993

Από το antinews
Ο στρατηγός ε.α. Νίκος Γρυλλάκης που τόσο αμφισβητήθηκε στο παρελθόν για τα πεπραγμένα του επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και τον πατριωτισμό του και την εντιμότητά του, παραμένει ακόμα και τώρα «μητσοτακικός». Άβυσσος ως γνωστόν η ψυχή του ανθρώπου…. Σήμερα όμως που..
η κ. Μπακογιάννη αποφάσισε να φέρει μέσω του κ. Μεϊμαράκη στο προσκήνιο τα γεγονότα του 1993 έχει ιδιαίτερη αξία να παραθέσουμε εδώ τι έγραφε στο βιβλίο του «Από πρώτο χέρι» (Εκδόσεις Κάκτος, 2005) για τα γεγονότα εκείνα.
Ο εξαναγκασμός του Σαμαρά σε αποχώρηση από τη ΝΔ
…Μια άλλη μεθόδευση που ακολούθησε η εσωκομματική αντιπολίτευση και οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι μας ήταν να διατηρηθεί με κάθε μέσο αγεφύρωτο του χάσμα που είχε δημιουργηθεί μεταξύ Μητσοτάκη – Σαμαρά, ώστε να αποκλεισθεί η επάνοδος του τελευταίου στη ΝΔ. Υπόψη ότι από πλευράς Σαμαρά η επάνοδός του στο κόμμα ήταν και απόλυτα εφικτή και πανεύκολη. Αντιδρούσαν όμως και έβαζαν συνεχώς φυτίλια οι εγκάθετοι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο περιβάλλον του Μητσοτάκη. Η δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης ήταν κυρίως αποτέλεσμα των μηχανορραφιών του Έβερτ και των πρόωρων ηγετικών φιλοδοξιών της Ντόρας Μπακογιάννη που «έστησαν» ο καθένας για δικούς του λόγους το χάσμα Μητσοτάκη – Σαμαρά.

Πιο συγκεκριμένα, μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του 1990 στη ΝΔ οι δυο πτέρυγες της ΝΔ , η «καραμανλική» με αρχηγό τον Έβερτ και η «μητσοτακική» με αρχηγό τον Σαμαρά συνεργάζονταν αρμονικά μεταξύ τους, επειδή κοινός αντίπαλός τους ήταν η διεφθαρμένη εξουσία του ΠΑΣΟΚ. Ο Σαμαράς εθεωρείτο ο κύριος εκφραστής της πάλαι ποτέ «αβερωφικής» πτέρυγας του κόμματος, της «δεξιάς» δηλαδή πτέρυγας της ΝΔ. Και μπορούμε σήμερα να πούμε ότι χάρις κυρίως στην στήριξη Σαμαρά, ο Μητσοτάκης επικράτησε παλαιότερα στον αγώνα διαδοχής στην ηγεσία της ΝΔ, επειδή μέχρι τότε εθεωρείτο «ξένο σώμα» από τους αμιγώς δεξιούς της παράταξης.

Η ύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη δυο έντονα ανταγωνιστικών πολιτικών πτερύγων απέβαινε στην αρχή προς όφελος του Μητσοτάκη, επειδή δημιουργούσε ένα εξισορροπιστικό Status Quo μέσα στο κόμμα που του έδινε τον πλήρη έλεγχο του κόμματος. «Διαίρει και Βασίλευε» που λένε. Η υφέρπουσα εχθρότητα και αντιπάθεια μεταξύ Έβερτ και Σαμαρά καθιστούσε ανέφικτη κάθε σοβαρή προσπάθεια αμφισβήτησης της ηγεσίας Μητσοτάκη, γεγονός που επιβεβαιώθηκε περίτρανα μετά τις εκλογές του 1989, όταν επιχειρήθηκε τότε από τον Έβερτ προσπάθεια αλλαγής ηγεσίας στο κόμμα , με πρόφαση την αναποτελεσματικότητά της σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις (1985 , Ιούνιος 1989 και Νοέμβριος 1989). Η απόπειρα εκείνη απέτυχε παταγωδώς.

Ο παράγων που άλλαξε σε βάρος του Μητσοτάκη εκείνη την ισορροπία δυνάμεων ήταν δυστυχώς οι ηγετικές φιλοδοξίες της κόρης του, Ντόρας Μπακογιάννη. Ύστερα από τη δολοφονία του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη από τη 17Ν και την υπουργοποίηση της, η Ντόρα μπήκε και η ίδια στον παρασκηνιακό αγώνα διαδοχής επειδή ήταν θυγατέρα του Πρωθυπουργού και στη χώρα μας ισχύει ακόμα το «κοτσαμπασισμός». Για την ανέλιξη όμως της Ντόρας Μπακογιάννη στην ηγεσία της μητσοτακικής πτέρυγας της ΝΔ, το πρώτο εμπόδιο που έπρεπε να εξαλειφθεί ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Και ο μόνος τρόπος για την παράκαμψη του Σαμαρά από τη Ντόρα ήταν η δημιουργία σοβαρών τριβών στις σχέσεις του με τον πρωθυπουργό πατέρα της , ώστε δια της πρωθυπουργικής δυσμένειας να οδηγηθεί ο πανίσχυρος τότε υπουργός Εξωτερικών στην πολιτική αποδυνάμωση και τον παραγκωνισμό.

Οι πρόωρες και ανεπίκαιρες ηγετικές φιλοδοξίες της Ντόρας Μπακογιάννη αποτέλεσαν την αχίλλεια πτέρνα του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη και για έναν άλλο λόγο: Ο μονίμως παρών στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδος ξένος παράγων ήταν τότε ιδιαίτερα ενοχλημένος με την φιλοσερβική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Έτσι διέγνωσε και αποκρυπτογράφησε τις καταστροφικές για τον τότε Πρωθυπουργό φιλοδοξίες της κόρης του και τις καλλιέργησε επειδή ήταν μια ουρανόπεμπτη ευκαιρία για να υπονομεύσουν και τον Μητσοτάκη και το κόμμα της ΝΔ.

Παράλληλα, η αντιηγετική τριανδρία των Έβερτ – Κανελλόπουλου – Δήμα επέλεξε κι αυτή την κερκόπορτα που άνοιξε η κόρη του Πρωθυπουργού για να στήσει έναν πραγματικό «χορό του Ζαλόγγου» για τη ΝΔ και τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Με την βοήθεια των εγκαθέτων τους στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, του ξένου παράγοντα και της διαπλοκής πέτυχαν σταδιακά την απομάκρυνση του Α. Σαμαρά από το υπουργείο Εξωτερικών, τον παραγκωνισμό του από τα κυβερνητικά και κομματικά δρώμενα , τον εξαναγκασμό του σε παραίτηση από βουλευτής της ΝΔ και τελικά την εξώθησή του στην ίδρυση δικού του κόμματος εκ των σαρκών της ΝΔ, της Πολιτικής Άνοιξης. Οι προϋποθέσεις για την εκλογική ήττα της ΝΔ είχαν πλέον δημιουργηθεί. Όλα τα υπόλοιπα ήταν απλώς θέμα χρόνου.
(Περισσότερα στο σύνδεσμο>>> http://taxalia.blogspot.com/2009/11/1993.html