Δεν ταιριάζει στο λαό μας μια ζωή μαύρη και στείρα.

Πρέπει να αγωνιστούμε. Μας αξίζει άλλη μοίρα.

                                                                               Του Γρηγόρη Κριμπά.

Η Δεκαεπτά Νοέμβρη, τότε, που μεσουρανούσε,

δυστυχώς, κάποιους ανθρώπους, ιδιαιτέρως, συγκινούσε…

Όταν, όμως, εξαρθρώθη κι όλο το μυστήριο λύθη,

’φανη ποιοι τη συγκροτούσαν κι αυθωρεί¹ γελοιοποιήθη!...

Με τη άδεια Κουφοντίνα καταπλήσσει κι αιφνιδιάζει

η ομάδα συμπαθείας που, ασύστολα, καγχάζει

κι έναν τέτοιο δολοφόνο αγκαλιάζει και θαυμάζει

ήρωά της τον κηρύσσει κι εμπνευστή της τον λογιάζει²…

Όπως είδατε και είδα κι όλοι πήραμε, χαμπάρι,

τον αγκάλιασε με θέρμη και του Βούτση το βλαστάρι!...

Του πατέρα Βούτση η στάση στο «Ρουβίκωνα» εξηγείται

και δεν πρέπει από κάποιους, πλέον, να παρεξηγείται…

Παρελθόντος επαράτου μοιάζουνε απομεινάρια,

που του Κουφοντίνα θέλουν να ακολουθούν τ’ αχνάρια!

Ματωμένα καθεστώτα ονειρεύονται να στήσουν

και το δύσμοιρο λαό μας, πάλι, να ματωκυλίσουν!...

Επονόματι μιας φλόγας δήθεν εξεγερτικής,

κάνουν ξέπλυμα, αφρόνως, κάθε πράξης ληστρικής!

Έχουν βασικό τους έργο και, κυρίως, μέλημα

την «αριστερή» τους δράση να την κάνουν…έγκλημα,

πλιάτσικο και πυρπολήσεις και σκληρό βανδαλισμό

και να την ωσμώνουν³, έτσι, με τον αριστερισμό!

Τις αριστερές ιδέες πέτυχαν να αμαυρώσουν,

λες και κάναν προβοκάτσια για να τις απαξιώσουν!...

Τα Εξάρχεια καταστήσαν χώρο πάσης ανομίας,

άβατο βασίλειό τους, λόγω της αδιαφορίας

ενός κράτους ανικάνου, φαύλου και διαβρωμένου

στις αναρχικές ορέξεις, βλακωδώς, παραδομένου.

Τέτοια κρούσματα μοιραία απαισίων ακροτήτων

«νόμιμη, τα λέει, συμπάθεια κάποιων συλλογικοτήτων»

ο αρμόδιος μινίστρος⁴ μ’ εξοργιστική απάθεια,

ενώ δεν μπορεί να κρύψει μια λανθάνουσα συμπάθεια…

Η αδράνεια του κόσμου είναι απελπιστική

κι ανοχή εάν δεν κρύβει είναι, άκρως, φοβική.

Η ταλαίπωρη πατρίδα και τα δύστυχα παιδιά μας,

πολλά χρέη φορτωθήκαν απ’ τη σπάταλη γενιά μας

κι από μία τιποτένια και ανάξια ηγεσία

που εβύθισε τη χώρα σε βαθιά απελπισία,

διότι το δημόσιο χρήμα έχει κατασπαταλήσει

και κατάφερε τη χώρα, άγρια, να χρεοκοπήσει…

Ήρθε η ώρα, επιτέλους, να ορθοποδήσει η χώρα

κι όλοι ενεργοί πολίτες να γινούμε, εδώ και τώρα.

Φτάνει η λούφα κι η αδράνεια. Πρέπει να αγωνιστούμε

και στο φασισμό των άκρων, σθεναρά, ν’ αντιταχθούμε.

Να αρπάξουμε, υπευθύνως, όλοι στα δικά μας χέρια,

των πραγμάτων την πορεία και να βγούμε απ’ τη μιζέρια.

Δεν ταιριάζει στο λαό μας μια ζωή μαύρη και στείρα.

Πρέπει να αφυπνιστούμε. Μας αξίζει άλλη μοίρα.           12-11-2017

________________

1. Αυθωρεί = Αυτοστιγμεί.   2. Λογιάζω = Λογαριάζω, θεωρώ.  3. Ώσμωση = Αλληλεπίδραση.

4. Μινίστρος = Υπουργός. Εδώ, πρόκειται για τον κ. Κοντονή, υπουργό Δικαιοσύνης