Ονομαστική ψηφοφορία

Κυβερνητικός παράγοντας, ο οποίος καθημερινώς ευρίσκεται σε Τηλεοράσεις και Ραδιόφωνα, ερωτηθείς για την μελετωμένην πρόταση μομφής κατά υπουργού της παρατάξεώς του απήντησε.

n     Είναι καλοδεχούμενη η  πρόταση.

Αυτό σημαίνει ότι θα συζητηθεί και θα απορριθφεί, εφ’ όσον το Κόμμα του έχει περισσοτέρους από 151 Βουλευτές.

Από όσα καθημερινώς παρατηρούμεν και  δη επί πολλές δεκαετίες όταν το κυβερνών Κόμμα έχει 151 Βουλευτές, ψηφίζει τα πάντα και απορρίπτει τα πάντα! Φυσικά πρόκειται για ανεπαρκή πλειονοψηφίαν ή ασθενικήν. Όταν σε σοβαρότατον Νομοσχέδιον οι 152 είναι υπέρ και οι 148 κατά, δεν νομίζομεν ότι αυτή η πλειονοψηφία είναι αρκετή. Μέγιστον μέρος του Λαού περιφρονείται και ο λόγος του, οι απόψεις του, οι προτάσεις του αγνοούνται! Θα πείτε τι πρέπει να γίνει; Υπάρχει λύση;;

Υπάρχουν οι εξής προτάσεις.

Πρώτον: Αναγκαία πλειοψηφία των 3/5 του συνόλου των Βουλευτών ήτοι 180, με την πλουσίαν σημερινήν ύπαρξη. Τότε θα αντιτάξει κάποιος, δεν ψηφίζεται ποτέ κανένας Νόμος. Στην Ελλάδα οι Βουλευτές ψηφίζουν συμφώνως με την   «γραμμήν του Κόμματος» και όχι με τις ανάγκες της χώρας. Τα νομοσχέδια τα συζητά η αρμοδία επιτροπή και εκεί βιαστικά, οι δε Βουλευτές ουσιαστικώς ακολουθούν τις αρχές της Επιτροπής. Γι΄ αυτό δεν γνωρίζουν πλήρως και λεπτομερώς  το Νομοσχέδιον που θα ψηφίσουν, αλλά το ψηφίζουν. Οι κομματικές τους διαφορές πρέπει να είναι εκτός της ψηφίσεως Νόμων. Οι τυχόν προτάσεις τους να συζητούνται στην Ολομέλειαν, να μη υπάρχουν Επιτροπές και εκεί θα ακούγονται διάφορες απόψεις και θα αποφασίζεται η καλυτέρα.

Δεύτερον. Οι ψηφοφορίες να είναι πάντα μυστικές. Έτσι αποφεύγεται ο αντιδημοκρατικός επηρεασμός της «κομματικής πειθαρχίας», το οποίον σημαίνει ψήφον καθορισμένη και όχι ελευθέραν ψηφοφορίαν κατά την γνώμην των Βουλευτών. Ουσιαστικώς τους αφαιρείται η ελευθέρα κρίση.

Στο άρθρον 70 παρ.2 του Κανονισμού της Βουλής, αναφέρεται.

«2. Η ψηφοφορία είναι φανερή ή μυστική. Αν το Σύνταγμα ή ο Κανονισμός δεν προβλέπουν ρητά το αντίθετο, η ψηφοφορία είναι φανερή».

 Η απορία μου είναι  γιατί να μη υπάρχει στα Νομοσχέδια, στις άρσεις ασυλίας, στις προτάσεις μομφής  και σ’ όλα τα σοβαρά, πάντα μυστική ψηφοφορία; Συχνά ακούμεν ορισμένους Βουλευτές εν όψει σοβαρών Νομοσχεδίων να διατυμπανίζουν ότι δεν θα τα ψηφίσουν, να τους γίνεται ευρεία δημοσιότητα από τα ΜΜΕ για την άρνησή τους αυτήν και, όταν κληθούν στην ονομαστικήν ψηφοφορίαν λένε «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ»!

Η θετική ψήφος είναι απόρροια της κομματικής πειθαρχίας, αλλά και του κινδύνου να διαγραφούν από το Κόμμα, αν εκφράσουν την αρνητικήν  άποψή τους.

Το θέμα της ονομαστικής ψηφοφορίας δεν έχω εννοήσει πλήρως, σε τι σκοπεύει και  θεωρώ ότι επηρεάζει αρνητικώς την ψηφοφορίαν.

Ας αναλύσουν κάποιοι την συμβολήν του και,  γιατί οι αρνητές πριν την ψηφοφορίαν γίνονται θετικοί, πριν αλέκτωρ λαλήσει, ήτοι προ του κινδύνου διαγραφής;;

Εδώ υπάρχει και άλλον μέγα θέμα.

Πως ο αρχηγός κόμματος διαγράφει Βουλευτές οι οποίοι είναι εκλεγμένοι από τον Λαόν; Δεν τον περιφρονεί καταφανώς; Μπορούσε αντί διαγραφής να επιβάλει διοικητικά μέτρα. Οι Αντιπρόσωποι του Λαού εκλέγονται για καθορισμένον χρόνον και πουθενά δεν προβλέπεται ανάκλησή τους.

                           Μιχαήλ Στρατουδάκης