COUΝTER ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018

Υπάρχει καπνός;

Αναντίρρητα ναι. Και δεν αφορά μόνο τη Novartis. Την περίοδο 2000-2009 είχαμε ένα πάρτι στην υγεία και ειδικά στο χώρο του φαρμάκου. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε από 1,278 δις ευρώ το 2000 σε 2,43 δις το 2004 (διακυβέρνηση Σημίτη) και την περίοδο 2005-2009 (διακυβέρνηση Καραμανλή) έφθασε σε 5,1 δις ευρώ.
Τα ποσά αυτά δεν περιλαμβάνουν τις δαπάνες των νοσοκομείων του ΕΣΥ για φάρμακα, που στο τέλος του 2009 είχαν αγγίξει το 1,5 δις ευρώ. Το 2009, έτος ορόσημο για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας, οι δημόσιες δαπάνες υγείας ήταν περίπου 14 δις ευρώ, από τα οποία περίπου τα μισά αφορούσαν φάρμακα!

Η Ελλάδα ήταν μακράν η χώρα με τη μεγαλύτερη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη ως ποσοστό επί του ΑΕΠ (2,2%), ενώ μέσος όρος στην Ε.Ε. ήταν γύρω στο 1,2%. Έτσι, το πρώτο πράγμα, που έκαναν οι δανειστές και η τρόικα είναι να επιβάλουν αυστηρά μέτρα περιορισμού της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης.
Τη δεκαετία 2000-2009 είχαμε ένα ξέφρενο πάρτι στην Υγεία. Σκεφθείτε ότι τα στεντς πωλούνταν έναντι 4.500 ευρώ, ενώ από το 2012 αγοράζονται έναντι 140-150 ευρώ! Το ίδιο ισχύει για τα πάσης φύσεως ειδικά υλικά (ορθοπεδικά υλικά, βηματοδότες, απινιδωτές, βαλβίδες κλπ).
Έτσι, οι περικοπές στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων δεν ήταν άδικες, αλλά επιβεβλημένες, αφού αποκλιμακώθηκαν δραστικά οι τιμές φαρμάκων και υλικών. Τα σημερινά προβλήματα στα νοσοκομεία οφείλονται κατά κύριο λόγο στην παντελή έλλειψη εργαλείων ορθολογικής διαχείρισης και αξιολόγησης και όχι στις περικοπές…
Ας κάνουμε τώρα έναν χοντρικό υπολογισμό. Την περίοδο 2000-2010, οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία ήταν κατά μέσο όρο 10 δις ευρώ το χρόνο και συνολικά γύρω στα 100 δις ευρώ και άλλα τόσα ήταν οι ιδιωτικές. Ναι, διαχρονικά η Ελλάδα είναι πρώτη σε ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία (45-55%), παρά το γεγονός ότι έχει εθνικό σύστημα υγείας και δημόσιο, σύστημα καθολικής ασφάλισης…
Αν λοιπόν η περιττή σπατάλη, τα φακελάκια, το μαύρο χρήμα εκτιμηθούν ότι ήταν περίπου 25%, τότε μιλάμε για περίπου 50 δις ευρώ, που κατέληξαν στις τσέπες ορισμένων φαρμακοβιομηχανιών, γιατρών, φαρμακοποιών κλπ.
Είναι πράγματι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι δεν ωφελήθηκαν κάποιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι… Δυστυχώς, για τη δημοκρατία μας είναι επίσης δύσκολο να πιστέψει ότι η δικαστική έρευνα μπορεί να τεκμηριώσει ποιοι έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι, αμερόληπτα και ανεξάρτητα από κομματικές σκοπιμότητες.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η υπόθεση Novartis καταδεικνύει ότι, μαζί με το Τριώδιο, ανοίγει και η προεκλογική περίοδος. Και οι εξελίξεις με τους προστατευόμενους μάρτυρες υποδηλώνουν ότι μέχρι τις εκλογές θα αποκαλυφθούν μεγάλοι μασκαράδες. Να δούμε από ποια πλευρά…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Την ευθύνη για τα σχόλια φέρει αποκλειστικά ο σχολιαστής.Αναρτήσεις γίνονται μόνο επώνυμα με λογαριασμό Google.