Θέμα Ηγεσίας

Μικρός διμερής σχολιασμός

Μιλώντας για την Ελλάδα∙ δεν βρέθηκα, ακόμη, για πολύ σε τόπον άλλο. Μιλώντας για τον στόχο: από, εγράψαν, τις 19.000, έως, είπαν, τις 2.800. Δεκάξι χιλιάδες αριθμοί∙ και όχι μόνο. Εντόπια άσκηση ηγεσίας, για τους μετέχοντες της παλαιάς – όχι και τόσο – παιδείας: από τον 20ό, στον 21ο αιώνα.

 Όταν πηγαίναμε, η γενιά μου, σχολειό, στην έκθεση μας μάθαιναν ότι πάντοτε στο σχεδιασμό μας έχουμε πρώτα τον Πρόλογο, έπειτα το Κυρίως Θέμα και στο κλείσιμο τον Επίλογο. Κάτι ανάλογο με τη ροή στο Θέατρο, στη Μουσική, στα Μαθηματικά. Τίποτε δεν αποκλειόταν στο περιεχόμενο, και όλοι ανεξαιρέτως οι Συντελεστές μπορούσαν να παρίστανται, αρκεί τα πάντα και οι πάντες γενικώς να υπηρετούσαν το Θέμα. Οπότε, μετρούσαν τις δυνάμεις μας στην κατανόηση του Προβλήματος.

 Η κάθε έκθεση ήταν – υπό κανονικές συνθήκες, ήτοι, μη αντιγραφής – μοναδική. Ένας ο εμπνευστής του σεναρίου, ο συγγραφέας, ο διορθωτής, ο επιμελητής, ο επιβλέπων και ο τελικώς παραδίδων το σύνολο έργο. Εκείνος δημιουργούσε τους συντελεστές, κι εκείνος τους έδινε ρόλους – πολλές φορές περισσότερους από ένα στον καθένα – και εξιστορούσε προσβλέποντας στον δικό του στόχο: αυτόν που μπορούσε να δει να συμβαίνει.

 Έκθεση συλλογική δεν υπήρχε: προσφερόταν άπλετος χώρος στον καθένα να εκφράζεται Ηγετικά. Αναλαμβάνοντας την πλήρη ευθύνη για το δικό του αποτέλεσμα και απολαμβάνοντας κατ’ αποκλειστικότητα τους καρπούς των προσπαθειών του: αυτές συνδέονταν, μεταξύ πολλών, με τον κόπο που κατέβαλε, τις γνώσεις που συνέλεγε, τις εμπειρίες, τα βιώματα, τα τάλαντα ή, αλλιώς, τις δεξιότητες, την ικανότητα να δημιουργεί συνθήκες, να προβλέπει κινδύνους, να διαχειρίζεται τις καταστάσεις.

 Από το «τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω» έως τη μαθηματική επίλυση μιας εξίσωσης μας χωρίζει ελάχιστος χρόνος: κι αυτό καθιστά δυνατή την πρόβλεψη και ισχυρό τον στόχο. Η μεταφορά των αριθμών της πρώτης παραγράφου στην τελευταία ακυρώνει τη διάσταση του χρόνου. Εξ ου και καθιστά αδύνατη την πρόβλεψη και ανίσχυρο τον στόχο. Μάθημα Ηγεσίας για τους Μάνατζερ του 21ου αιώνα, όπου κι αν υπηρετούμε.

Κηφισιά, 25 Ιουλίου 2018

On the Theme of Leadership

A bipartite relation *

With reference to Greece: it’s the land that has absorbed most of my life up to now. With reference to the target: a range from 19,000 to 2,800 units **. Sixteen thousand numbers; the truth is far beyond. The problematic hits leadership – and questions the principles of its everyday practice – for those amongst us who did enjoy the quality of the old times education. In times of passage from the 20th to the 21st century.

 During the school years of my generation – I attended the local public school in the suburb of Nea Ionia in Attica, a town founded by refugees from the Ionian peninsula in Asia Minor – our teachers taught us how to write an essay; the basic structure was consisted of the Prologue, then the Main Theme and we should always close with an Epilogue. The analogue, let’s say, of the series of acts in Theatre, Music, Mathematics. Any contemplation was more than welcome, and the story’s major and of less importance Heroes could step in and out; the only condition being that everything and everybody should serve the Theme/Topic. In other words, our teachers could easily examine their pupils’ level of Understanding.

 Every composition was – under normality, e.g. excluding copying – unique. One and sole person was the initiator of the scenario, the writer, the editor, the supervisor and the one who was delivering the final oeuvre. The same person was creating the heroes, giving them roles – sometimes more than one role to each one of them – and storytelling with the aim to reach his/her own target: what he/she was capable to foresee as efficient and effective.

 None of the compositions fitted in the term of collective oeuvre; we had, all of us, plenty of space and our inner leadership powers could easily find the way for self-expression. At the same time, we were fully responsible for our own results and did enjoy exclusivity upon the outcome of our efforts. Which were strongly linked, inter alia, to our everyday practice, our knowledge of things, our experiences, life facts, talents or capabilities, the efficiency in creating life conditions, avoiding risk and manage all situations.

 Short the time distance being between the theme of “what I am going to become when I grow up” and the maturity of solving a mathematic equation; meaning, as a result, that we are gifted to be in the position to make provisions and achieve targets. Moving back to the numbers of the first paragraph and embracing their dynamics according to our last assumption, time dimension becomes timeless, leading to no ability for provision and inefficiency in achieving targets. A leadership course for the 21st century Managers whichever sector we work in. 

Kifissia, August 14, 2018

V.St.K

* Based on the Greek article “Thema Heghesias” written on July 25, 2018 and published in today’s HESTIA Daily Newspaper.

** Numbers linked to the maximum and minimum needed to enter a University or Technical School in Greece following the so-called Panhellenic Exams.