ΟΡΙΑΝΑ ΦΑΛΑΤΣΙ: Η ΧΩΡΑ ΜΟΥ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ

Το βιβλίο της Οριάνα Φαλάτσι «Η Οργή και η Υπερηφάνεια» αποτελεί καταπέλτη για τη σημερινή θολοκουλτούρα και τον δήθεν «αντιρατσισμό».

Η Οριάνα Φαλάτσι, ήταν Ιταλίδα δημοσιογράφος, πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας, γνωστή για την σχέση της με τον Αλέκο Παναγούλη. Οπότε οι τοποθετήσεις της δεν μπορεί να χαρακτηριστούν ως «μη προοδευτικές». Απεναντίας, κάποτε αποτελούσε σύμβολο της Αριστεράς.

Ίσως θα πρέπει να υποχρεωθούν κυβερνητικοί παράγοντες να διαβάσουν το βιβλίο της «Η Οργή και η Υπερηφάνεια», το οποίο αποτελεί καταπέλτη για την σημερινή θολοκουλτούρα και τον δήθεν «αντιρατσισμό». Η Φαλάτσι, με το ελληνικό αίμα από την Magna Grecia να της προσδίδει τον χαρακτηρισμό της ασυμβίβαστης, γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο.

«Ξυπνήστε, άνθρωποι μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές, δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει. Στην σημερινή Ιταλία και Ευρώπη (...) οι μετανάστες έρχονται, όποτε τους αρέσει και όποτε θέλουν.

» Μεταξύ τους, τρομοκράτες, κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχεται το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας. Από την στιγμή, που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών. Εννοώ των Ιταλών φορολογουμένων. Λαμβάνουν ακόμη και ένα μικρό ποσό χρημάτων για τα τρέχοντα μικροέξοδά τους».

Τι είναι αυτό που ενοχλεί την Φαλάτσι, δεδηλωμένη Αριστερή και αντιρατσίστρια; Ότι βλέπει να χάνεται η Ιταλία (που όπως γράφει «Είναι ένα πολύ παλαιό έθνος. Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία). Και χάνεται, παρόλο που, όπως γράφει, δεν αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της και ότι η ενότητά της ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία, που ονομάζεται Χριστιανισμός.

Κι εδώ είναι το περίεργο. Η Φαλάτσι είχε δηλώσει δημόσια πως ήταν άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, και πως δεν είχε τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία. Τι ήταν αυτό που την έσπρωξε να κάνει αναφορά στον χριστιανισμό; Γράφει: «Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα, όταν γεννήθηκα, ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή την μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία, που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Ντάντε Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι.

» Μέσα από αυτήν έχω μάθει, τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με την γνώση. Χάρη σ' αυτήν άρχισα κάποτε ν' αναρωτιέμαι, τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση, που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό».

Αυτού του είδους η σχέση της με τον χριστιανισμό, που συνέβαλε όπως λέει στην ενότητα των Ιταλών, την οδηγεί στη διάκριση με τους Αμερικανούς, που όπως γράφει: «Εμείς oι Ιταλοί δε βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διαφόρων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια ιθαγένεια. Εννοώ, ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από την χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν' αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών, που δεν έχουν καμιά σχέση μ' εμάς... και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς.

» Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν' αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Αυτό που εννοώ είναι, ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα.

» Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι′ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα. Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία, την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σαν να ξεπουλούσα την χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση».

Αν αυτές τις λίγες παραγράφους που παρέθεσα, δεν ήταν γνωστό ποια τις έγραψε, είναι βέβαιο πως οι «δήθεν» στην χώρα μας, θα στοιχημάτιζαν πως τις έγραψε κάποιος χρυσαυγίτης. Εδώ είναι τι πρόβλημα του αστικού κόσμου, ότι δηλαδή υπέκυψε στον εκβιασμό που του ασκήθηκε και θέλοντας και μη δημοσίως υποστηρίζει ό,τι επιβάλλει η θολοκουλτούρα. Ποιος αστός θα τολμούσε να επαναλάβει την έκκληση της Φαλάτσι: «Ξυπνήστε, άνθρωποι μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές, δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει».

Πηγή: http://voria.gr/index.php/article/oriana-falatsi-i-chora-mou-i-patrida-mou-den-ine-pros-polisi