Δικαιούμαι υποψηφιότητα Προέδρου της Δημοκρατίας;;

Μήνες τώρα λέγονται  και σχολιάζονται διάφορα ονόματα υποψηφίων για το ύπατον αξίωμα της Πολιτείας. Έρχονται δε και στην δημοσιότητα ονόματα, ήκιστα κατάλληλα για το αξίωμα. Το ερώτημα είναι. Από πού πηγάζουν όμοιες ανακοινώσεις; Από υπεύθυνες κυβερνητικές θέσεις για διακρίβωση  της κοινωνικής αντιδράσεως ή από  κύκλους των ενδιαφερομένων;   Και στις δύο περιπτώσεις ένοχοι είναι οι δημοσιογράφοι οι οποίοι προβαίνουν σε ανάλογες κοινοποιήσεις. Πρέπει να ενημερώνουν την κοινήν γνώμην όταν έχουν  κάτι θετικόν και όχι όταν δεν υπάρχει αναφορά στο θέμα.

Ανεξαρτήτως όμως του πόθεν προέρχονται οι διαδόσεις,  πρόκειται για παντελώς ανεπίτρεπτον θέμα συζητήσεως στην έκταση που έχει λάβει τους τελευταίου μήνες. Περί της εκλογής  αποφαίνεται η Βουλή των Ελλήνων μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού, εκπροσωπούντος   το Κόμμα του. Αλλά και η πρόταση – απόφαση από ένα άτομον δεν είναι δόκιμη. Θα προτείνει πρόσωπον που θέλει ανεξαρτήτως πόσον ικανόν είναι. Φίλος, πολιτικώς προσκείμενος στο Κόμμα, έχοντας αφανώς εξυπηρετήσει οικείους ή θα πράξει τούτο στο μέλλον και πλείστα άλλα. Αυτά δεν είναι τα ενδεδειγμένα προσόντα για Αρχηγόν του Κράτους.

Ανεξαρτήτως αν οι αρμοδιότητές του είναι περιορισμένες από  πολιτικούς λόγω  αδικαιολογήτων σκοπιμοτήτων, δεν παύει να θεωρείται κυρίαρχον και επιβεβλημένον προσόν, η επιστημονική του κατάρτιση, το κύρος, το όνομα που έχει στην κοινωνίαν κλπ. Φυσικά σκόπιμον  δέον να θεωρείται η κατοχή νομικών ή πολιτικών επιστημών, ανεξαρτήτως όπως είπαμεν του περιορισμού των αρμοδιοτήτων του. Σε περίπτωση ελλείψεως  γνώσεων περί  των ανωτέρω  επιστημών, κυρίαρχοι στις αποφάσεις του θα είναι οι σύμβουλοί του, χωρίς  εκείνος να δύναται εκ των πραγμάτων να εκφράσει γνώμην, καθότι δεν θα την έχει. Το αυτό και με τους λόγους που θα του γράφουν αν είναι ανίκανος να εκφρασθεί από στήθους!

Στον κύκλον των υποψηφίων  καθως φημολογούνται,  θα μπορούσε να είμαι κι  εγώ  όπως  και κάθε Έλλην πολίτης, εφ΄ όσον δεν τίθενται αυστηρώς αναγκαία προσόντα, χωρίς να πρωτεύει,  κακώς ο κομματικός προσανατολισμός. Και η άποψη αυτή δεν είναι υπερβολή, αλλά προσυπογράφεται  από πραγματικά γεγονότα. Στο Βυζάντιον κυβέρνησαν αυτοκράτορες οι οποίοι δεν γνώριζαν θα θέσουν την υπογραφήν τους. Και σε μεταγενεστέρας περιόδους, αγράμματοι έγιναν Ναύαρχοι, Στρατηγοί και πέτυχαν. Όταν σε ανώμαλες και γεμάτες δολιότητα περιόδους, οι αναλφάβητοι είχαν επιτυχίες, γιατί στην σημερινήν  και ήρεμον να μη είναι ικανοί απλοί άνθρωποι και εγγράμματοι; Μόνον υπογραφές θα βάζουν κατ΄ εντολήν. Και επειδή  προσωπικώς δεν βάζω την υπογραφήν μου όπου νάναι, εκ των πραγμάτων θα μπορούσε να επιλεγώ εκ του ευρέως συνόλου, κάτι που θα αποτελούσε  μάλλον επιβεβλημένον  εμπόδιον  σ’ όσους ενίοτε πιεστικώς  επιτάσσουν τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας λέγοντάς του,  «υπόγραψε εδώ»!!!

Μιχαήλ Στρατουδάκης