Στα πλαίσια των ενημερώσεων των φίλων του Τάματος δημοσιεύομε
σήμερα το άρθρο εις την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» του δημοσιογράφου Ιωάννη Πρετεντέρη
από 18.9.2020και την σύντομη απάντησιν των
φορέων μας από 19.11.2020.
Ενώ το δημοσιεύμα του κυρίου Πρετεντέρη ήταν σχεδόν 390
λέξεις η εφημερίδααπαιτούσε το δικό μας
το κείμενο να είναι μόνο 300 λέξεις και εμείς αναγκαστήκαμε να περιοριστούμε στις
332 λέξεις.
Αφιερωμένο στον αγαπητό μου φίλο, Γιάννη ΝΙΚΟΛΟ. Το συνάδελφο!! Αυτός ασφαλώς θα με καταλάβει. Και σε όσους μπορούν να προσεγγίσουν και να καταλάβουν τις συνθήκες υπό τις οποίες επέζησαν, ¨μορφώθηκαν¨ και ανέλαβαν την ευθύνη να ¨ανορθώσουν¨ την Ελλάδα!!!! Αυτά τα παιδιά…. Της Ελλάδος παιδιά!!!
Ζητώ συγνώμη από τους υπολοίπους.
Τα δημοσιευόμενα, είναι δύο κεφάλαια από το υπό έκδοση νέο μου βιβλίο μου με τον τίτλο ¨Παιδί μου να μάθεις γράμματα, να γίνεις καλός άνθρωπος¨
Επειδή στον αιώνα των ταχυτήτων
που ζούμε όλα τρέχουν αστραπιαίως και εμείς πρέπει να συγχρονιζόμεθα και να μη
είμεθα όχι μόνον κουτσές χελώνες αλλά ούτε καν ταχύτατοι λαγοί,οι οποίοι χώνονται μέσα σε «ντουμάνια» και τα
κυνηγόσκυλα αναγκάζουν τους λαγούς να εξέρχωνται, οπότε οι κυνηγοί χαίρονται
αφαντάστως για τις επιτυχίες τους, χαιρόμεθα και εμείς αφαντάστως.
Πριν 10-12 μέρες μου
έφερε ένας φίλος ένα κουταβάκι ράτσας ελληνικού ποιμενικού. Θα το κρατούσα
μερικές μέρες και θα το έδινα σε μια φάρμα. Ένα πανέμορφο και πανέξυπνο κουτάβι
χαρακτηριστικό του τσοπανόσκυλου. Πριν 6-7 ημέρες ψόφησε. Με βάση τα συμπτώματα
προκύπτει ιογενής τύφος των σκύλων.
Άλλα εδώ τίθεται ένα
πολύ σοβαρό ερώτημα:
Υπάρχει ο τύφος των
σκύλων ή είναι θεωρίες συνομωσίας;
Πριν λίγα χρόνια
έχασα μια κολλητή, μια απίστευτη φίλη, μια καταπληκτική γυναίκα. Έφυγε από
καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας στις
γυναίκες προκαλείται από τον ιό των κονδυλωμάτων, ένας σεξουαλικά μεταδιδόμενος
ιός.
Αλλά εδώ τίθεται ένα
πολύ σοβαρό ερώτημα:
Υπάρχει ο ιός των
κονδυλωμάτων ή είναι θεωρίες συνομωσίας;
Πριν λίγα χρόνια μια
επιδημία περονόσπορου τσάκισε την αμπελουργική παραγωγή στην Ηλεία.
Περονόσπορος έλεγαν όλοι.
Αλλά εδώ τίθεται ένα
πολύ σοβαρό ερώτημα:
Υπάρχει ο
περονόσπορος ή είναι θεωρίες συνομωσίας;
Είχε έλθει διακοπές η δίδυμη αδελφή μου με τον άνδρα της από Γερμανία και κάναμε φωτογράφιση του χωριού και ανθρώπων .Πέρασαν από τότε 25 χρόνια και πολλά πράγματα από τότε έχουν αλλάξει. Πολλοί άνθρωποι μας βλέπουν από ψηλά και χαίρονται ,η μορφή του χωριού έχει αλλάξει, η ζωή και δραστηριότητες του χωριού συνεχίζονται. Οι φωτογραφίες μας θυμίζουν το παρελθόν του χωριού μας και συνδέονται με το σήμερα, συγκρίνοντας το πριν και το μετά. Η μηχανή του χρόνου , κρατά ζωντανές τις μνήμες του χωριού.
Τέλος η σύνδεση της τοπικής με τη γενική ιστορία, το τρίπτυχο χώρος- χρόνος-φαινόμενα, τα κείμενα, οι περιγραφές, το φωτογραφικό υλικό, οι χάρτες, θα δώσουν στον αναγνώστη τη δυνατότητα να γνωρίσει, κατανοήσει, αγαπήσει, και σεβαστεί τον πλούτο της περιοχής μας.
Οι φωτογραφίες ξαναζωντανεύουν το παρελθόν του χωριού μας βιώνοντας πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Δείχνουν το πριν και το μετά, και πολλά από τα πρόσωπα μας βλέπουν από ψηλά και χαίρονται που τους μνημονεύουμε.Παρατηρούμε τις μορφολογικές διαφορές ηλικιακά, τις μεταβολές του χωριού στο χρόνο και στο χώρο. Τώρα με τη χρήση της τεχνολογίας γίνεται επεξεργασία εικόνων και έγχρωμες γίνονται ασπρόμαυρες και το αντίθετο, να προσθέσεις και αφαιρέσεις πρόσωπα σε μια φωτογραφία, και τέλος πάνω στη φωτογραφία να μπει λεζάντα ή οποιοδήποτε άλλο σχήμα.
Η συνείδηση
είναι η υπέρτατη και θεμελιώδης Αρχή όλων των εννοιών και αξιών, η πρωτοπόρος
δύναμης και οδηγός για την δημιουργία, το έργο, το θαύμα και την ανεκτίμητη
προσφορά των προγόνων μας εις την ανθρωπότητα.
Όποια θέση
και αν κατέχει κανείς εις την κοινωνία είναι παραβάτης, όταν δεν σέβεται την
ζωή του ανθρώπου, το προϊόν της δημιουργίας και του μόχθου του άλλου. Επι
χιλιετίες αυτά είναι διαχρονικά, αλλά πρωτίστως, και ένας απαράβατος άγραφος
νόμος. Εκ του λόγου αυτού ο απλός και κοινός νους αντιτίθεται σε νόμους,
υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα που γράφονται σήμερα απο
ανθρώπους για την ιδιοτελή εξυπηρέτηση διαφόρων σκοπιμοτήτων και που διχάζουν
όμως τους ανθρώπους και την κοινωνία.
ΣΤΗ ΣΥΝΑΨΗ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΩΝ, ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ 1
Στο στάδιο της σύναψης τα ομόλογα χρωμοσώματαμπορούν να συνδυαστούν κατά πολλούς και ποικίλους τρόπους.O αριθμός των διαφορετικών χρωμοσωμικών συνδυασμών, στο στάδιο της σύναψης δίνεται από τον τύπο 2ν, όπου ν ο αριθμός των ζευγών των ομολόγων χρωμοσωμάτων. Με ν=4 έχουμε 24=16 διαφορετικοί γαμέτες.
Τα 4 ζεύγη των ομολόγων χρωμοσωμάτων (τετράγωνο, κύκλος, τρίγωνο, παραλληλόγραμμο) στο στάδιο της σύναψης μπορούν να συνδυαστούν συνδυάζονται με 8 διαφορετικούς τρόπους και δίνουν 16 διαφορετικούς γαμέτες, σε σωστή μείωση.
Οι φωτογραφίες ξαναζωντανεύουν το παρελθόν του χωριού μας βιώνοντας πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις. Δείχνουν το πριν και το μετά, και πολλά από τα πρόσωπα μας βλέπουν από ψηλά και χαίρονται που τους μνημονεύουμε. Παρατηρούμε τις μορφολογικές διαφορές ηλικιακά, τις μεταβολές του χωριού στο χρόνο και στο χώρο. Τώρα με τη χρήση της τεχνολογίας γίνεται επεξεργασία εικόνων και έγχρωμες γίνονται ασπρόμαυρες και το αντίθετο, να προσθέσεις και αφαιρέσεις πρόσωπα σε μια φωτογραφία, και τέλος πάνω στη φωτογραφία να μπει λεζάντα ή οποιοδήποτε άλλο σχήμα. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην αποκριάτικη φωτογραφία στη ταβέρνα του Μπιτσούνι, με φόντο ο ΖΟΥΕΖ, τις οικίες Μπακόπουλου-Καρτερολιώτη, και τον τότε χωματόδρομο με την πλατεία.
Πρώτον:Κάποτε η Διοίκηση διορίζει τον Μακρυγιάννη “αρχηγό των Αθηναίων”. Τον πλησιάζει ο Γρόπιος (Gropius), πρόξενος της Αούστριας και του λέει να δεχτεί τον “Γκόρδον”, τον Άγγλο, ως αρχηγό, διότι θα βάλει τα χρήματα. Απαντά ο πατριδοφύλακας στρατηγός: “Σύρε πες του, όποιος είναι αυτός οπού θα βάλει τα χρήματα, όχι αρχηγόν τον κάνω καμπούλι (= δέχομαι να γίνει), διά την αγάπη της πατρίδος μου, αλλά όπου κατουράγει να μου δίνει να πίνω εγώ το κάτουρο. Το κάνω αυτό και του το δίνω εγγράφως”. (Απομνημονεύματα, εκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 483). Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα;
Δεύτερον: Αποσπώ από το “Συναξάρι” των ηρώων του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου μας, το 1955, από το πολυτίμητο βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου «Διά χειρός ηρώων», μιαν επιστολή του Ιακώβου Πατάτσου. Διαβάζω και «προσκυνώ» τα πάθη του λαού μας. Γράμμα στην μάνα του, στις 8 Αυγούστου του 1956: «Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ των αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαρείς, όπως κι εγώ. Αν κλαις, θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την Πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου. Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι αγγέλοι. Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα. Μη κλαίς για να ακούσεις την αγγελική φωνή μου που ψάλλει: Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σ’ όλη σου την ζωήν». Αυτό δεν είναι επιστολή, είναι δοξαστικό αθλητού του Έθνους μας. Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα;
Τρίτον: Ο Παύλος Μελάς, ο αητός της Μακεδονίας μας, ψυχορραγούσε λέγοντας: «Τον σταυρό να τον δώσεις στην γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα». Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα;
Τέταρτον: Μάχη του Κιλκίς. 20 Ιουνίου 1913. Στρατιώτης του 22ου Σ.Π. τραυματίζεται στο χέρι. Του λένε να φύγει για το χειρουργείο. «-Τι έκανε, λέει; Για μια τσουγκρανιά να φύγω; Το παλιοτόμαρό μου βαστάει ακόμη. Και συνεχίζει τον αγώνα. Παίρνει δεύτερο βόλι και εξακολουθεί να μάχεται και το δεύτερο τραύμα γίνεται τρίτο και έπεται συνέχεια. Όταν δεν ήτο δυνατόν πλέον να συνεχίσει τον αγώνα, λέει:
«-Μωρέ δεν μπορούσα να είχα κι άλλο παλιοτόμαρο, να βγάλω αυτό το τρυπημένο και να βάλω το καινούργιο;». (σελ. 76). Με εκείνα τα ηρωικά… παλιοτόμαρα είναι ραμμένη η γαλανόλευκη. Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα;
Πέμπτον: Διασώζει ο συγγραφέας Χρ. Ζαλοκώστας στο βιβλίο του «Το περιβόλι των θεών», σ. 135, ένα… αξιοπερίεγο επεισόδιο: Περιγράφει την επίσκεψη του πρωθυπουργού Μεταξά στο στρατιωτικό νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και την στιχομυθία με πληγωμένο στρατιώτη: «-Πού πληγώθηκες εσύ, παιδί μου; -Στο Ιβάν! -Ε, το Ιβάν το τιμωρήσαμε! Έπεσε χθες το βράδυ. -Ναι, έπεσε κ. Πρόεδρε. Θα μπορούσε όμως να είχε πέσει εδώ και πέντε μέρες. Όταν βρήκαμε την πρώτη αντίσταση, έπρεπε να μας θυσιάσει ο συνταγματάρχης μας. Θα το παίρναμε από τότε». Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα;
Έκτον: Στο εξαιρετικό βιβλίο του Χρήστου Αγγελομάτη «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας», στις σελίδες 183-184, περιέχεται μια επιστολή του Θεοδ. Μουτσούλα, υποναυάρχου του Λιμενικού Σώματος ε.α., ο οποίος αναφέρεται στον πατέρα του, ταγματάρχη πεζικού Κωνσταντίνο Μουτσούλα.
Διαβάζω: «Ήτο, τότε, η μοιραία ημέρα της 26ης Αυγούστου 1922, ότε τα πάντα είχον διαλυθή. Όλως τυχαίως, όμως, συνήντησε τον ταγματάρχην Μουτσούλαν ο υπολιμενάρχης Σμύρνης Αντώνιος Μπαχάς και τον επιβίβασε βιαίως επί τον αποπλεύσαντος την ημέραν εκείνην τελευταίον επιτάκτου ατμοπλοίου “Νάξος”. Άμα τη εισόδω της “Νάξος” εις τον λιμένα της Χίου, ο ταγματάρχης Μουτσούλας, ανελθών επί του καταστρώματος του πλοίου, το οποίον ήτο κατάμεστον από αξιωματικούς και οπλίτας, ανεφώνησεν: ” Έπειτα από το αίσχος αυτό, την εθνικήν αυτήν συμφοράν, δεν μας επιτρέπεται να πατήσωμεν χώμα ελληνικόν!. Όλοι οι Έλληνες να πάμε να πνιγούμε! Και, πρώτος, δίδω το παράδειγμα εγώ!!”. Και πράγματι ερρίφθη εις την θάλασσαν και επνίγη. Οι Χιώτες ενεταφίασαν αυτόν εκβρασθέντα μετά τριήμερον, εις την εκκλησίαν Άγιος Ιωάννης και επί μαρμαρίνης στήλης άγνωστός μοι μέχρι τούδε, εχάραξε: “Ή καλώς ζην ή καλώς τεθνάναι τον ευγενή χρή».
Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα;
(Κάποιοι θα σκεφτούν ότι αυτοκτόνησε. Δεν ξέρω, όμως εγώ διαβάζω φιλότιμο και μια ευαίσθητη καρδιά που παλλόταν από φιλοπατρία).
Έβδομον: Τον Απρίλιο του 1804 στο Μοναστήρι του Σέλτσου, έγινε ο ξακουσμένος «χαλασμός των Μποτσαραίων». Σκοτώθηκαν πολλοί, μεταξύ αυτών και η περίφημη κόρη του Νότη, Λένω (Ελένη) Μπότσαρη. Διαβάζω: «Ο Νότης κείτεται στο πεδίο της μάχης, διάτρητος από τις πληγές πνιγμένος στο αίμα κατάμαυρος από το μπαρούτι, Εφτά πληγές είχε και την σοβαρότερη στο δεξί μάτι. Την ώρα εκείνη η κόρη του Ελένη, λεβεντοκόριτσο 22 χρονών, λυγερή, ξανθή, ήρθε μετά τον ηρωικό θάνατο του θείου της Νίκηζα, με τον οποίο συμπολεμούσε, και βρήκε τον πατέρα της μισοπεθαμένο. Με το ματωμένο γιαταγάνι στο χέρι, έσκυψε και τον ρώτησε: – Τι να κάνω πατέρα; – Παιδί μου ήρθε η ώρα σου. Σκοτώσου! Της αποκρίθηκε ψιθυριστά. Χίμηξε η Ελένη με το γιαταγάνι, αναμέρισε τους εχθρούς και πνίγηκε στον Αχελώο», για να μην την μαγαρίσουν, την κόρη, την ατρόμητη Σουλιωτοπούλα. («Μνήμη Σουλίου», συλλογικό έργο του 1971).
Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα;
Όγδοον: Γεώργιος Γεννάδιος, Δάσκαλος του Γένους. Πέθανε πάμφτωχος. Λίγο μετά την πτώση του Μεσολογγίου, στο Ναύπλιο, προσπαθεί να αναπτερώσει το ηθικό. Ο αυτήκοος και αυτόπτης Αλ. Ραγκαβής, στα απομνημονεύματά του, μεταφέρει την σκηνή και τα λόγια του Δασκάλου του Γένους. «Η πατρίς καταστρέφεται, ο αγών ματαιούται, η ελευθερία εκπνέει. Απαιτείται βοήθεια σύντονος. Πρέπει οι ανδρείοι ούτοι, οίτινες έφαγον πυρίτιν και ανέπνευσαν φλόγας και ήδη αργοί και λιμώττοντες μας περιστοιχίζουν, να σπεύσωσιν όπου νέος κίνδυνος τους καλεί. Προς τούτο απαιτούνται πόροι και πόροι ελλείπουσιν. Αλλ’ αν θέλωμεν να έχωμεν πατρίδα, αν είμεθα άξιοι να ζώμεν άνδρες ελεύθεροι, πόρους ευρίσκομεν. Ας δώση έκαστος ό,τι έχει και δύναται. Ιδού η πενιχρά προσφορά μου. Ας με μιμηθεί όστις θέλει. Και επικροτούντος του πλήθους εκένωσε κατά γης το ισχνόν διδασκαλικόν βαλάντιόν του… Αλλά όχι, επανέλαβε μετ’ ολίγον, η συνεισφορά αύτη είναι ουτιδανή. Οβολόν άλλον δεν έχω να δώσω, αλλ’ έχω εμαυτόν και ιδού τον πωλώ. Τις θέλει διδάσκαλον επί τέσσαρα έτη διά τα παιδιά του; Ας καταβάλη ενταύθα το τίμημα». Τέσσερα χρόνια «ιδιαίτερα» και το αντίτιμο για την πατρίδα.
Έχουμε, οι τωρινοί Έλληνες, τέτοια αγάπη για την πατρίδα; Όχι, δεν έχουμε, γι’ αυτό και υποφέρουμε και επιπλέουν τα σκουπίδια και είμαστε γεμάτοι φόβο. Η Πίστη και η Φιλοπατρία ήταν τα δυο φτερά με τα οποία πετούσε ο Ελληνισμός. Τσακίστηκαν τα φτερά μας και σερνόμαστε…
Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος – Μέλος ΙΗΑ Κιλκίς
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ
Ποιος δεν θυμάται την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Σύνταγμα, στις 4 Φεβρουαρίου 2018, στο συλλαλητήριο κατά της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίαςστους Σκοπιανούς. Τότε, ήταν που αποκάλεσε «εθνομηδενιστές» τους κυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ, όπως επίσης είπε «περιφρονώ και μάχομαι τον φασισμό, σε όλες του τις μορφές και προπαντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη».
Περισσότεροι από 300.000 φαίνεται ότι είναι όσοι
έφυγαν από το πάλαι ποτέ Κλεινόν Άστυ για όλες της περιοχές της Ελληνικής
Επικρατείας, μετά την εφαρμογήν του επιβληθέντος απαγορευτικού εξόδου
οίκοθεν λόγω της πανδημίας.
Το βασανιστικόν ερώτημα που μας απασχολεί είναι το εξής.
nΌσοι έφυγαν από την Αθήνα
είναι απολύτως υγιείς; ΄Εκαμαν έρευνα 72 ώρες πριν φύγουν η οποία να
αποδεικνύει ότι δεν έχουν προσβληθεί από τον κορωναϊόν; Αυτή η διαδικασία
φυσικά δεν έγινε διότι ο περιορισμός ανεκοινώθη σε ολιγώτερες
ώρες από τις 72 και όλοι αμέσως εξέδραμον.
Έχουμε καθυστερήσει τη χρήση των νέων τεχνολογιών στην Ελλάδα ,σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Θα παρουσιάσουμε τη χρήση του Η\Υ με τις άπειρες δυνατότητες που διαθέτει και θα αποδείξουμε ότι αφενός αποτελεί βασικό εργαλείο μάθησης και λύνει πολλά προβλήματα στην εκπαιδευτική διδακτική διαδικασία, αφετέρου πως γίνεται η παθητική μάθηση βιωματική συμμετοχική και διαμορφώνεται ισότιμα η σχέση εκπαιδευτικού – εκπαιδευομένου.
Η ανάρτηση με τίτλο: «τρεις διδακτικές προσεγγίσεις», περιγράφει τη δομή και χημική σύσταση του DNA.
Η πρώτη διδακτική προσέγγιση είναι με τη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή, η δεύτερη με τη χαρτοδιπλωτική μέθοδο (μέθοδος origami) και η τρίτη με το θεατρικό δρώμενο.
Με την ολοκλήρωση του έργου Συνολικά 55 μαγικοί βοηθοί θα εργάζονται αδιάκοπα μετατρέποντας το άχρηστο σε χρήσιμο και το περιττό σε απαραίτητο.
Οι κομποστοποιητές του RE:THINK Δικτύου Συνοικιακής Κομποστοποίησης Καλαμάτας αποδεικνύουν την δύναμη των ενεργών πολιτών της περιοχής όταν συνεργάζονται μεταξύ τους και με την φύση, προστατεύοντας την υγεία τους και την υγεία του τόπου, του αέρα, του χώματος και τους νερού, χρησιμοποιούν ελεύθερα το γόνιμο χώμα που παράγουν αλλά και δημιουργούν μια νέα κοινωνική διαχείριση των απορριμάτων, άκρως προσοδοφόρα για τον Δήμο και την κοινότητα, αφού κάθε κομποστοποιητής απορροφά έως και 14 τόνους οργανικών υπολειμμάτων το χρόνο.
Ο τίτλος είναι λάθος,
είναι ανεπαρκής, ο σωστός τίτλος είναι: Η Επικοινωνιακή Αξιοποίηση των
Γεγονότων.
Τα κόμματα
επιδίδονται σε αγώνα δρόμου ως προς την επικοινωνιακή αξιοποίηση των γεγονότων.
Κάτω από την μύτη των πολιτών, της πλατειάς ανυποψίαστης μάζας, της μη
σκεπτόμενης μάζας, αλλά και με την σύμφωνη γνώμη των κομματικών ακόλουθων και
των κομματικών εγκάθετων.
Δεν συμμετέχουν σε έναν
αγώνα δρόμου για την αξιοποίηση των ευκαιριών, των δυνατοτήτων, των ταλέντων,
της απλόχερης προσφοράς της φύσης στον Ήλιο, την θάλασσα, το ανάγλυφο, την
ιστορία, σε αυτό που λέγεται Ελλάδα, αλλά συμμετέχουν σε αγώνα δρόμου με στόχο
την πρώτη θέση στην κουτοπονηριά, την πλάνη, την τελική ευθεία για το χάος.
Για τους νερόμυλους της Βαλύρας η μελέτη ,έρευνα, καταγραφή συνεχίζεται και υπάρχουν αρκετά έγγραφα ιδιωτών στην κατοχή μας που βρέθηκαν πεταμένα. Για τα χωριά Λάμπαινα, Αρσινόη, Μαυρομμάτι, Ανθούσα, Στενύκλαρο, Μήλα και Μονή Βουλκάνου, υπάρχουν διάφορα έγγραφα και φωτογραφικό υλικό.
Στην προβιομηχανική εποχή η δύναμη του νερού χρησιμοποιήθηκε για την κίνηση των νερομύλων, οι οποίοι εγκαταλείφτηκαν, λόγο της χρήσης της ηλεκτρικής ενέργειας. Από τα αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας βρήκαμε για τους νερόμυλους Βαλύρας-Λάμπαινας ,τι πρόσφεραν στον αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας του 1821, και καλώς εχόντων των πραγμάτων του χρόνου που κλείνουν 200 χρόνια, σε κάποιο χώρο θα γίνει έκθεση για την προσφορά της Βαλύρας στον αγώνα του 1821.
