ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ : παράλληλη πορεία

του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Μέλους της Κ.Ε της ΔΗΜ.ΑΡ
και υπεύθυνος Τύπου

Η πορεία των κομμάτων της αριστεράς-τουλάχιστον αυτών που μπαίνει αέρας στο αίμα τους-είναι συνυφασμένη και παράλληλη με αυτή του ΠΑΣΟΚ. Ανάλογα με τις διεργασίες, τις εξελίξεις και τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του οργανισμού του ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτούνται αντιστοίχως και τα κύτταρα της αριστεράς.
- Το 1981, η ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ άφησε εκτός βουλής το πιο όμορφο και πολιτικά ολοκληρωμένο εγχείρημα στην ιστορία της ελληνικής αριστεράς, το ΚΚΕ Εσωτερικού.

-Το 1989, πέραν προφανώς του σοβιετικού παράγοντα, η καταστροφική πολιτική του Ανδρέα και η σήψη στην τότε αυλή του, οδήγησαν στην ένωση της αριστεράς, έφεραν διψήφια ποσοστά και κυβερνητικές θέσεις.

-Το 1996 και το 2000 η γοητεία που άσκησε ο κ. Σημίτης σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας κόντεψε να αφήσει τον ΣΥΝ εκτός βουλής. Προκάλεσε δε σημαντικά εσωτερικά προβλήματα, ενώ σταδιακά οδήγησε σε αποχώρηση ή περιθωριοποίηση σημαντικές προσωπικότητες και υγιή στρώματα της κοινωνίας που στήριζαν την ανανεωτική αριστερά.

-Το 2007 η αριστερά ανέπνευσε και δημοσκοπικά εκτοξεύτηκε λόγω της τεράστιας φθοράς που υπέστη το ΠΑΣΟΚ από τα συνεχόμενα χρόνια παραμονής του στην εξουσία και τις εσωτερικές έριδες. Η συνέχεια είναι γνωστή με την επιπολαιότητα και την αυταρέσκεια που έδειξε η ηγεσία του ΣΥΝ.

Η κατάσταση σήμερα δεν διαφέρει πολύ από το 2007, με τα γεγονότα που θα ζήσουμε τις επόμενες εβδομάδες στο ΠΑΣΟΚ να έχουν αισθητή αντανάκλαση και στην αριστερά. Ενδεχομένως τα πράγματα να είναι (πολύ) χειρότερα για το ΠΑΣΟΚ και καλύτερα για την αριστερά λόγω της ύπαρξης της Δημοκρατικής Αριστεράς. Ενός κόμματος «εντός συστήματος», που δεν κραυγάζει, δεν υπόσχεται, δεν πετάει πέτρες και δεν αρέσκεται στο στείρο καταγγελτικό λόγο. Ένα κόμμα με σταθερή ευρωπαϊκή προσήλωση, απέχθεια για τη βία, πίστη στους θεσμούς και τη δημοκρατία. Θα μου πεις γιατί μας τα λες αυτά;

Επειδή λίγο η ερμηνεία της συνέντευξης Κουβέλη στα ΝΕΑ, κάτι η παρουσία Σημίτη στην εκδήλωση της «Μεταρρύθμισης», με τη βοήθεια και τη σπέκουλα όσων διαθέτουν το περίφημο αριστερόμετρο, έφεραν στο προσκήνιο το θέμα των συνεργασιών, της μετεκλογικής στάσης της ΔΗΜ.ΑΡ και τις εξελίξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς. Είναι προφανές ότι η Δημοκρατική Αριστερά ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής. Είναι αυτονόητο ότι αρέσκεται στις προγραμματικές συμμαχίες, όπως συνέβη για παράδειγμα με τις εξαιρετικές επιλογές του κ. Καμίνη στο Δήμο Αθηναίων και του κ. Μπουτάρη στο Δήμο Θεσσαλονίκης.

Ταυτόχρονα είναι απολύτως προφανές και ξεκάθαρο ότι καμία συνεργασία δεν μπορεί να γίνει χωρίς προγραμματικές συμφωνίες και φερέγγυα πρόσωπα. Ο ορίζοντας δείχνει ότι αυτές οι δυο βασικές προϋποθέσεις σήμερα απουσιάζουν. Ας αγωνιστούμε όσοι πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, στις απαραίτητες αλλαγές του πολιτικού συστήματος και στην ανάγκη προοδευτικής εξόδου από την κρίση για να τις αποκτήσουμε!