ΕΝΑΚ:ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΚΟΠΙΑ

Άρθρο

Της Ναυσικάς Κυριάκη

Μέλους του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ

Κέρκυρα 22/12/2011

Οι  πρόσφατες οικονομικοπολιτικές εξελίξεις που αντανακλώνται με περίσσια σκληρότητα στον Ελληνικό Λαό, κατέδειξαν και τον γενικευμένο πανικό που επικρατεί στα πολιτικά επιτελεία της Ευρώπης, τα οποία, κάτω από την ασφυκτική πίεση των «αγορών» προσπαθούν να «προλάβουν το ποτάμι πριν τους πνίξει». Η Ελλάδα , ο Ελληνικός Λαός, καλείται να πληρώσει φόρο αίματος προκειμένου να διασωθούν οι διογκωμένες οικονομίες των Ευρωπαίων εταίρων. Εταίρων του Ελληνικού  μπλοκ εξουσίας και κεφαλαίου , που για χρόνια καλλιέργησε την εικόνα της ταχύτατα αναπτυσσόμενης χώρας , με τους ευτυχισμένους καταναλωτές πολίτες.

Το παιγνίδι της σαπουνόφουσκας που με τόση αλαζονεία έπαιζαν οι απόφοιτοι των οικονομικών σχολών του Χάρβαρντ και του Γέιλ, κοντεύει να σκάσει στα χέρια τους. Τα γνωστά αυτά χρυσά αγόρια, τα χρυσά αγόρια της αστικής τάξης, εδραιωμένα από τις «δημοκρατίες» των ελεύθερων αγορών και του παγκόσμιου εμπορίου, βαρεμένα από την πλήξη και εξαρτημένα από την αδρεναλίνη, κατάφεραν με τα επιστημονικά λογιστικά τους τερτίπια να αυξήσουν σε τέτοιο βαθμό τα μετοχικά κεφάλαια των αφεντικών τους που πλέον μοιάζει και είναι εξωπραγματική η συσσώρευση τέτοιου ποσού κεφαλαίου.

Οι απελπισμένες προσπάθειες  να έχουν στον έλεγχο τους κάθε μορφή ενέργειας, φαίνεται ότι δεν μπορεί να καλύψει το κενό που υπάρχει στην αντιστοίχηση των χρηματιστηριακών αξιών με τις σταθερές αξίες. Όσο και να ανεβάζουν την ουγγιά του χρυσού, δεν μπορούν να καλύψουν το χάσμα. Όσο και να προσπαθούν να μαζέψουν και το τελευταίο χρυσό δόντι μέσω των σαράφηδων, που ολοένα αυξάνουν τα μαγαζάκια τους, κανένα αποτέλεσμα δεν θα έχουν. Νέες πηγές ενέργειας παρουσιάζονται από τα «αντίπαλα» κεφαλαιοκρατικά κράτη, αυξάνοντας τον κίνδυνο της μαζικής χρεοκοπίας. Ο επερχόμενος αναγκαστικός παροπλισμός των πυρηνικών εργοστασίων, δεν μπορεί να καλυφθεί με το μετοχικό τους κεφάλαιο σε πετρέλαιο, ακόμα και μετά το αιματοκύλισμα της Λιβύης. Η φούσκα των φωτοβαλταικών καταρρέει , όπως έγινε και με τις ανεμογεννήτριες. Τα ευρωπαϊκά δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος είναι αδύναμα και απηρχαιωμένα, όσο και τα ελληνικά. Πολύ λίγα σε σχέση με το ποσό που χρειάζονται, θα κερδίσουν από την πώληση πάνελ φωτοβολταικών. Όμως θα είναι αφαίμαξη για το Λαό, ο οποίος απελπισμένος αναζητά πηγές εισοδήματος για να μπορέσει να επιβιώσει και πέφτει στην παγίδα της πράσινης ενέργειας. Την ίδια στιγμή που η Γερμανία και η Ολλανδία επενδύουν στον λιγνίτη. Φαίνεται πως ο δικός τους λιγνίτης είναι πιο καθαρός!

Η όξυνση των αντιθέσεων τους έχει φθάσει σε τέτοιο επίπεδο, που νοιώθοντας τον επερχόμενο κίνδυνο «δυσάρεστων εξελίξεων» με πρωταγωνιστές την εργατική τάξη και τους Λαούς, καταργούν τα κοινοβούλια (Ελλάδα, Ιταλία), με το πρόσχημα της έκτατης ανάγκης. Αυτοί οι παλιοί «φίλοι του λαού» συνυπογράφουν τώρα την οικονομική του εξόντωση. Αρκετοί  πνευματικοί άνθρωποι και αναλυτές οικονομολόγοι μας πληροφορούν πλέον για την αποτυχία του συστήματος. Αναρωτιέται κανείς αν άραγε δεν είχαν γνώση τόσο καιρό που εξελισσόταν αυτή η τρελή κούρσα της καπιταλιστικής λαίλαπας, ή είχαν αυτοφιμωθεί μέσα στα προνόμια τους.

Για την χώρα μας και το Λαό της , ο κίνδυνος είναι διπλός.  Τα προσχηματικά, τοκογλυφικά δάνεια  παρέχονται  σε συμφωνία με την υπαλληλική κυβέρνηση, για να οδηγήσουν σταδιακά το λαό στην οικονομική εξαθλίωση και την εργασιακή του εξόντωση.  Επικαλούνται την αλληλεγγύη μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε, δήθεν,  την οικονομική κρίση και αυτό καταλήγει πάντοτε στην μείωση του μεροκάματου, πρόσφατα και σε μαζικές απολύσεις. Νεόπτωχοι, απολυμένοι, συρρέουν όλο και περισσότερο στα φιλανθρωπικά συσσίτια, κατανοώντας και βαθύτερα την ψυχολογία και των παράνομων μεταναστών καθώς όλο και περισσότεροι Έλληνες  αισθάνονται σαν παράνομοι μετανάστες στον τόπο τους. Στο τόπο που κρύβει από τις σπουδαιότερες σταθερές αξίες, αξιολογημένες από τους μεγάλους οίκους Κρίστις και Σόθμπυ, τις αξίες των αρχαίων έργων τέχνης. Με κάθε τρόπο προσπαθούν να δεσμεύσουν την Ελληνική γη και λαϊκή περιουσία συμπεριλαμβανομένης και αυτής που εκτίθεται στα μουσεία. Η χώρα μας, μια χώρα διάσπαρτη από αρχαία μνημεία, έργα τέχνης και μοναδικές στο κόσμο κατασκευές, μια χώρα πλούσια σε σταθερές αξίες, με αληθινό χρήμα, είναι το ιδανικότερο άλλοθι  για την κατασκευασμένη χρηματιστηριακή φούσκα της Ευρώπης. Στον ψυχρό, οικονομικό καπιταλιστικό και λυσσαλέα αντιλαϊκό πόλεμο μεταξύ Δύσης και Ανατολής, Βορά και Νότου, η χώρα μας και ο Λαός της καλείται να πληρώσει ακριβά το τίμημα της «ασφαλούς μεταπολιτευτικής δημοκρατικής ασφάλειας».

Η αλήθεια είναι ότι ζούμε μια ανώτερη και καθοριστική φάση στο διαχρονικά εξελισσόμενο σχέδιο πλήρους διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας, απόλυτης εδραίωσης καθεστώτος εξάρτησης (χώρα προτεκτοράτο).  Την ανατροπή των οικονομικών όρων παραγωγής με ότι αυτό σημαίνει. Ο καπιταλισμός ζητά και χρειάζεται την συναίνεση της κοινωνίας, τη συναίνεση του Λαού. Αν δεν την έχει θα καταρρεύσει και για αυτό το σκοπό του, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα. Από την τρομοκρατία και τη καταστολή, έως την προπαγάνδα και την κινδυνολογία. Φοβίζει το Λαό ότι δεν θα μπορέσει το αστικό κράτος να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Αλλά μόνο τους μικρούς μισθούς και τις μικρές συντάξεις, δηλαδή του φτωχού κόσμου. Έτσι κι αλλιώς όμως δεν θέλει να πληρώσει, όχι πάντως γιατί αδυνατεί. Ακόμα και αν καταφέρει να διασώσει τα πλούτη του, αυτό δεν σημαίνει τίποτα καλό για το Λαό παρά μόνο μια μακρά σκοτεινή εποχή δουλείας που έρχεται, για να προστατευτεί το χρήμα τους και να επικυρωθεί η κυριαρχία των πολυεθνικών και των τραπεζών.

Στην πιο δύσκολη στιγμή, που κρίνεται όχι μόνο το μέλλον των εργαζομένων,αλλά το μέλλον αυτών που ακόμα δεν έχουν γεννηθεί, με ωριμότητα πρέπει να πάρουμε τη σωστή απόφαση. Η ανατροπή των σχέσεων εξάρτησης από ένα σύστημα που το μόνο που εγγυάται είναι η καταστροφή μας είναι πράξη επιβεβλημένη.  Ο Λαός μπορεί να δει και να κρίνει ποιοί είναι αυτοί που συναινούν με ευθείες ή πλάγιες ενέργειες. Λαλίστατα και με ωραίο περιτύλιγμα μας σέρβιραν τα πάντα. Στο όνομα της « προστασίας του περιβάλλοντος», πέρασαν το παραμύθι της «πράσινης ενέργειας», των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταικών με συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες τους οικολόγους. Είχε προηγηθεί η καλλιέργεια ενεργειακών φυτών εις βάρος της καλλιέργειας τροφίμων με την συνδρομή των ιδίων κυρίων και άλλων «φίλων του λαού». Ανακοίνωναν ξένες επενδύσεις και εμπορικές συμφωνίες και το αποτέλεσμα είναι να γιγαντώσουν τα πολυκαταστήματα και οι υπεραγορές και να γεμίσει η αγορά λουκέτα. Ο αριθμός των ανέργων φτάνει το ένα εκατομμύριο, παρά το οραματισμό νέων θέσεων εργασίας. Σπρώχνουν στην μετανάστευση και την εξορία το καλύτερο και νεότερο επιστημονικό προσωπικό της χώρας, αφήνοντας το τόπο πνευματικά φτωχό και ηλικιακά γερασμένο. Κλείνουν τα αυτιά τους και σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στα πραγματικά προβλήματα του Λαού, με πρώτο αυτό της επιβίωσης. Απαντούν με βία σε κάθε αίτημα, χωρίς να σέβονται ούτε τις ηλικιακές διαφορές. Αποστραγγίζουν το Λαό και συνθλίβουν κάθε υγιή φωνή με τον οικονομικό αποκλεισμό και την συκοφάντηση. Ο πολιτικός κρετινισμός σε πλήρη εξέλιξη. Στα νοσοκομεία οι γιατροί κάνουν αγώνα δρόμου, να προλάβουν μια υποδομή γερασμένη και ξεπερασμένη, παρά  τα κονδύλια που κατασπαταλήθηκαν κυρίως στην υγεία. Η παιδεία βαδίζει σταθερά προς την ιδιωτικοποίηση μετά και την κατάργηση του ασύλου που προσχηματικά για την «ασφάλεια» των πανεπιστημίων πέρασε από τα συντηρητικά κόμματα. Ιδιωτικοποίηση και άσυλο δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Τις πολιτικές δυνάμεις, που άμεσα ή έμμεσα συνηγορούν στην συναίνεση, με όποιο τρόπο, ο Ελληνικός Λαός οφείλει στον εαυτό του πρώτα και στο ιστορικό του μέλλον, να καταδείξει και  να απομονώσει. Γενιές ολόκληρες εδώ και σαράντα περίπου μεταπολιτευτικά χρόνια, οδηγήθηκαν στην πολιτική αγραμματοσύνη με αποτέλεσμα τις σημερινές εξελίξεις. Ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» που «απειλούσε» τη χώρα από το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου, λειτούργησε ώστε να συρθεί ο Λαός σε φοβικές συμπεριφορές, με την βοήθεια πάντα της «ανανεωτικής» αριστεράς και των εκφραστών της και με την καλυμμένη αποστασιοποίηση – περιχαράκωση της «ορθόδοξης» αριστεράς του κόμματος του Περισσού. Κάθε πρόταση ή ανάλυση που παρέπεμπε στο Μαρξισμό πολύ δε περισσότερο σε Λενινισμό, αναθεματίζονταν σαν κομμουνιστικός κίνδυνος σαν οπισθοδρόμηση της κοινωνίας και απομάκρυνση από την «πρόοδο» και την «δημοκρατία». Την «δημοκρατία» που απαιτεί στρατιές ανέργων, στρατιές αγραμμάτων νέων, απαιτεί ένα λαό χωρίς περηφάνια, ένα λαό να επαιτεί από τη ξεχαρβαλωμένη συντηρητική και οπισθοδρομική Ευρώπη και συγχρόνως να επιδιώκει να αναδείξει «ευρωπαϊκό προφίλ». Η «δημοκρατία» όμως αυτή κλίνει με νόημα το μάτι, στη Χρυσή Αυγή, στους νεοταξίτες και στην εδώ και καιρό μεθοδευμένη  φασιστικοποίηση της κοινωνίας. Είναι τα δικά της παιδιά!

Στις συνθήκες που υπάρχουν, που είναι άκρως επικίνδυνες και για το μέλλον της πατρίδας μας και για το μέλλον του Λαού της, η ανασυγκρότηση του κινήματος αντίστασης και λαϊκής απελευθέρωσης, αποτελεί όχι μόνο ανάγκη επιβίωσης, αλλά και μόνη ελπίδα και προοπτική για το Λαό και τη χώρα. Σε αυτό το ζήτημα επικεντρώνεται η ουσία του προβλήματος και η ευθύνη του καθενός μας._