Φιλοξενούμενοι

11/01/2019 [12:42] Βρείτε μια λύση, φωνάξτε και 'μας Ηταν Κυριακή των Βαΐων του 1973. Διακοπές λόγω του Πάσχα, διαφορετικά δεν θα μπορούσε ένα παιδί 11 ετών να ταξιδέψει 500 χιλιόμετρα από την Πάτρα στη Θεσσαλονίκη με τον πατέρα του, να δει ποδοσφαιρικό αγώνα. Κι όμως, είχα πάει στην Τούμπα. Αλλες εποχές. Οι φίλαθλοι δεν ήταν φανατισμένοι και επιτρεπόταν να πας να δεις αγώνα εκτός έδρας. Καθώς έμπαινα στο γήπεδο, φορούσα κασκόλ της Παναχαϊκής, είχα ξεμείνει καμιά δεκαριά μέτρα πίσω από τον πατέρα μου και χάζευα τον κόσμο. - Φίλε, τι ομάδα είσαι; με ρώτησε κάποιος. Παναχαϊκή, λέω. Μου αρπάζει το κασκόλ και του βάζει φωτιά με έναν αναπτήρα. Αρχίζω να κλαίω. Ο πατέρας μου με αρπάζει από το χέρι και μου λέει: Ελα γρήγορα, θα πάρουμε άλλο μετά. Κερδίσαμε με τον τρόπο που όλη η Ελλάδα γνωρίζει και γυρνούσαμε πίσω με πούλμαν. Εγώ δεν είχα κοιμηθεί για μέρες από τη χαρά μου. Μεγάλωσα αλλά φαίνεται ότι αυτές οι μνήμες με συνόδευαν. Οπως και πολλές άλλες με την ομάδα μας. Μετά τις σπουδές μου στη Φαρμακευτική Πατρών, πήγα Θεσσαλονίκη για διδακτορικό και μετά Βοστώνη. Στη Θεσσαλονίκη γύρω στο 1985, παίρνω ένα ταξί να πάω κάπου, δεν θυμάμαι ακριβώς πού. Μιλούσα με πατρινή προφορά και ο ταξιτζής με ρωτάει: Από πού είσαι ρε καρντάση; Από την Πάτρα, του λέω. Κατέβα κάτω, μου λέει. Γιατί; λέω εγώ. «Γιατί θυμάμαι το 5-3 και δεν μπορώ ακόμα να το ξεχάσω το 1973. Κατέβα…». Μα καλά, γιατί να κατέβω, κάνει κρύο ρε συ, του λέω. «Κατέβα, είπα, συνεχίζει». Κατέβηκα γιατί έπρεπε να υποταχθώ στην οργή του. Μετά στην Αμερική, κάθε Κυριακή στη Βοστώνη, όταν καθόμουνα να ακούσω στο ραδιόφωνο τα αποτελέσματα των αγώνων της Κυριακής, πρώτα-πρώτα έφερνα στη μνήμη μου τον αγώνα του 5-3 και μετά την φάση με το ταξί. Μια νίκη αλλά και μια ήττα, που κατέβηκα από το ταξί. Την Τρίτη, είχα τελειώσει τη δουλειά μου νωρίς, πήρα τον καφέ μου και κάθισα όλο αγωνία να δω τον αγώνα Παναχαϊκή-ΠΑΟΚ στο κύπελλο. Μόλις τελείωσε το παιχνίδι, μου βγήκε μια δυνατή κραυγή ικανοποίησης για τη νίκη της Παναχαϊκής, που η γυναίκα μου που ήταν πάνω τρόμαξε. Είμαι καλά, της φώναξα. Απλά είχα χρόνια να φωνάξω έτσι. Δεν ξέρω τι κάνετε εκεί κάτω στην πατρίδα εσείς στη διοίκηση, αλλά η ιστορία της Παναχαϊκής είναι μεγάλη. Είστε καταδικασμένοι να βρείτε μια λύση. Βρείτε την. Είμαστε πολλοί Πατρινοί εκτός της πόλης αλλά βλέπουμε την ομάδα κάθε εβδομάδα. Και θέλουμε να την ξαναδούμε να πηγαίνει καλά. Φωνάξτε μας και 'μας. Θέλουμε και 'μεις να βοηθήσουμε, όπου μπορούμε, την ομάδα, που κάποτε, μικροί, ζούσαμε γι' αυτήν. *Ο Δημήτρης Κουρέτας είναι καθηγητής Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και υποψήφιος περιφερειάρχης Θεσσαλίας.