O μετασχηματισμός της Κεντροαριστεράς, να γίνει χωρίς κυβιστήσεις, με φρέσκα πρόσωπα και απαλλαγμένος από «πολιτικά τσιμπούρια»

Θόδωρος Σταυριανόπουλος

Eκπαιδευτικός - Περιφερειακός Σύμβουλος Μεσσηνίας

Οι προηγούμενες εθνικές εκλογές θα καταγραφούν ως ιστορικό γεγονός που θα συμπυκνώσει βαθιές μεταβολές στην κοινωνία. Τίποτα δεν πρέπει να παραμείνει όπως χθες αν θέλουμε να λέμε ότι λάβαμε το μήνυμα. Είναι αναγκαίο να διερευνηθούν οι μετασχηματισμοί που προκαλούνται στο πολιτικό σκηνικό, ιδιαίτερα σε εκείνους τους πολιτικούς χώρους που βγήκαν ηττημένοι από τη λαϊκή ετυμηγορία. Η κεντροαριστερά υπέστη μια ήττα στρατηγικής σημασίας και δυστυχώς κάποιοι που ευθύνονται για το κατάντημά της επιμένουν είτε στην κεντρική σκηνή , είτε εξακτινωμένοι  στην αυτοδιοίκηση να μας υπόσχονται ξανά την σωτηρία μας. 

Ο ιστός που κάλυπτε το κοινωνικό τοπίο διερράγη παντού, τα σχήματα και οι μορφές δεν είναι όπως φαίνονταν πριν, πρόσωπα και σχέσεις δε θυμίζουν το χθες. Κοιταζόμαστε και ξανακοιταζόμαστε και απορούμε για τα είδωλά μας. Ο καθένας βλέπει τον άλλο διαφορετικά, βλέπει και τον εαυτό του διαφορετικό. Κάποιοι έχουν σκύψει το κεφάλι, άλλοι φαίνονται σκεφτικοί και τέλος κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να βρίσκονται σε έπαρση. 

Η ελληνική οικονομία γνωρίζει τη χειρότερη κατάστασή της από την εποχή του πολέμου. Η μνημονιακή – τοκογλυφική θηλιά πνίγει τη χώρα. Το εισόδημα των εργαζομένων έχει μειωθεί δραματικά. Επικρατεί βαθιά ύφεση και αύξηση της ανεργίας. Η προοπτική ανάπτυξης απουσιάζει παντελώς. Οι νέοι έχουν ήδη συνειδητοποιήσει ότι στη σημερινή και αυριανή συγκυρία δεν πρόκειται να βρουν την επαγγελματική προοπτική όπως την είχαν σχεδιάσει. Χάνουν οριστικά τη δυνατότητα να ασκήσουν ένα επάγγελμα με βάση τις σπουδές τους. Η μεσαία τάξη σπρώχθηκε οικονομικά βίαια προς τα κάτω, η δε κατώτερη οικονομικά τάξη μετατράπηκε σε τάξη νεόπτωχων και υφίσταται πρόβλημα επιβίωσης.

Επί σειρά ετών ζούσαμε μια ψευδαίσθηση ευημερίας που στηριζόταν στον υπερδανεισμό. Δανειζόμασταν, δανειζόμασταν, τελικά όμως χρόνο δανειζόμασταν μέχρι να συμβεί το μοιραίο. Βέβαια η οικονομική κρίση υπήρχε και κατέτρωγε τη χώρα μας από τα προηγούμενα χρόνια και δεν προκλήθηκε από την τελευταία διακυβέρνηση της κεντροαριστεράς.  Η κεντροαριστερά έχει μετατοπιστεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, προς νεοφιλελεύθερες πολιτικές θέσεις, με αποτέλεσμα να αφήνει ελεύθερο αριστερό πεδίο σε άλλους. Η κεντροαριστερά μετά την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη και στο ευρώ δεν είχε αντανακλαστικά προσαρμογής. Δεν επεξεργάστηκε ούτε καν σε θεωρητικό επίπεδο το πώς όφειλε να κινηθεί η χώρα μας. Δεν στάθηκε ούτε απολογιστικά αλλά και ούτε απολογητικά στην πορεία της. Μετά το στόχο της εισόδου της χώρας στην ευρωζώνη και στο ευρώ δεν υπήρξε κάποιος εθνικός στόχος, μια βασική γραμμή πλεύσης, δεν υπήρξε μια πολιτική πρόταση παραγωγικής ανασύνταξης της χώρας. Ζούσαμε σε μια χώρα που η συνήθεια και η γνωριμία υπερίσχυε του νόμου. Η ηγετική ομάδα και το πολιτικό προσωπικό της κεντροαριστεράς στη πλειοψηφία του αποδείχτηκαν «πολύ λίγοι». Η οικονομική αφαίμαξη, λοιπόν, των Ελλήνων και η συντηρητική πολιτική μετατόπιση της κεντροαριστεράς επέφεραν τη σημερινή στρατηγικής σημασίας ήττα της.

Για να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για το μέλλον της κεντροαριστεράς, οφείλει η ηγεσία της και το περιβάλλον της να αναγνωρίσουν ρητά και απερίφραστα το ιστορικής σημασίας λάθος τους. Πρέπει να καταλάβουν ότι αποδοκιμάστηκαν τόσο έντονα από το λαό και μετέτρεψαν ένα ιστορικό κόμμα, σε κόμμα «φάντασμα» μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτή η «παρέα» δεν μπορεί να στοχάζεται για την επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα μπορεί να περιλαμβάνει ελάχιστους από αυτούς. Η κεντροαριστερά πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ως πολιτικό σχήμα με νέο όνομα, νέες ιδέες και νέες κοινωνικές αναφορές. Η ελπίδα θα γεννηθεί μέσα από το θετικό μετασχηματισμό της προσπαθώντας να δώσει λύση στα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και βλέποντας με καθαρή ματιά τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας. Αυτά όλα πρέπει να συμβούν χωρίς τη βιασύνη εξουσίας, με σύγχρονες και προοδευτικές κομματικές δομές, με σταθερό βηματισμό, με σοφές κινήσεις και με ανανεωμένο πολιτικό προσωπικό.

Υ.Γ. 1ο    «Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.»  “Αριστοτέλης”

Υ.Γ. 2ο    «Πολλές συμπτώσεις μαζί ποτέ δεν αποτελούν σύμπτωση.»