Συνδικάτα-Σωματεία εργαζομένων

Οι μισθοί πέφτουν, τα προϊόντα ακριβαίνουν. Λιτότητα. Για να μπούμε στην Ευρώπη (κάποτε). Για να μπούμε στην ΟΝΕ (ύστερα). Για να μην μπούμε σε επιτήρηση (αργότερα). Για να ξεπεράσουμε την κρίση (τώρα). Όλα τα οικονομικά προβλήματα που προκαλούσαν και προκαλούν οι λεφτάδες (αστοί) τα χρεωνόμαστε όλοι και τα πληρώνουν μόνο οι μεσαίοι και οι φτωχοί. Πως μπορούν να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι;
Από τη στιγμή που η παραγωγή άρχισε να μαζικοποιείται και να συγκεντρώνεται σε μεγάλες μονάδες οι εργαζόμενοι έφτιαξαν σωματεία. Το έκαναν γιατί είχαν την ανάγκη να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Γιατί γρήγορα κατάλαβαν ότι η ατομική διαπραγμάτευση με τα αφεντικά δεν έβγαζε πουθενά. Τα σωματεία αυτά αρχικά είχαν καθαρά μισθολογικές διεκδικήσεις. Όσες όμως προσωρινές επιτυχίες και αν είχαν δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ένα πράγμα: τη νομοθεσία. Οι κυβερνήσεις πιεζόμενες (ή και άμεσα ελεγχόμενες) από τα μεγάλα αφεντικά (τους αστούς δηλαδή) περνούσαν νόμους που άφηναν τους εργαζόμενους εκτεθειμένους στις διαθέσεις του κάθε εργοδότη. Επίσης, η διάρθρωση της αγοράς ήταν και είναι τέτοια που δεν επιτρέπει 'παληκαρισμούς' από την πλευρά της εργοδοσίας. Ο μύθος του 'καλού' αφεντικού κατέρρευσε πολύ γρήγορα. Είναι προφανές ότι όσο 'καλό' και να είναι ένα αφεντικό δεν μπορεί να κάνει πολλές και μόνιμες παραχωρήσεις γιατί (πολύ χοντρικά) θα τον φάνε οι ανταγωνιστές που δεν θα κάνουν. Πιο απλά, ακόμα και αν οι 99 από τους 100 εργοδότες αύξαναν τους μισθούς από μόνοι τους, ο ένας που δεν θα το έκανε θα είχε τεράστιο πλεονέκτημα στην αγορά λόγω του χαμηλότερου κόστους εργασίας. Αναγκαστικά λοιπόν και οι υπόλοιποι θα τον ακολουθούσαν για να παραμείνουν ‘ανταγωνιστικοί’. Έτσι τα σωματεία αναγκάστηκαν να προχωρήσουν παραπέρα τις διεκδικήσεις τους επιχειρώντας να βρουν τρόπους να διασφαλίσουν με μονιμότερο τρόπο τα δικαιώματά τους. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι οι διεκδικήσεις τους έγιναν περισσότερο πολιτικές και λιγότερο συντεχνιακές. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα δημιουργήθηκαν τα κόμματα των εργαζομένων, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Τα σωματεία είναι η πρωταρχική μορφή οργάνωσης των εργαζόμενων. Μπορεί να περιλαμβάνουν τους εργαζόμενους σε μια επιχείρηση, τους εργαζόμενους σε ένα κλάδο (π.χ. ναυτεργάτες) ή ακόμα ευρύτερες κατηγορίες (π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι). Τα σωματεία εκφράζουν συμφέροντα εργαζόμενων που έχουν κάποιο ή κάποια κοινά χαρακτηριστικά στη δουλειά τους. Συνεργαζόμενα όμως μεταξύ τους μπορούν να εκφράσουν και συνολικότερα δικαιώματα των εργαζόμενων. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ) διαπραγματεύεται κάθε χρόνο την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που αφορά ή θα ‘πρεπε να αφορά το σύνολο των εργαζόμενων. Όποιες και όσες κατακτήσεις είχαν οι εργαζόμενοι στο παρελθόν οφείλονται ακριβώς στην οργανωμένη δράση των σωματείων και σε τίποτα άλλο.
Πως αντέδρασαν και αντιδρούν τα αφεντικά και τα κόμματά τους; Με τη δημιουργία μιας εργατικής αριστοκρατίας. Με λίγα λόγια εξαγοράζουν κάποιους συνδικαλιστές, τους προωθούν σε ηγετικές θέσεις και προσπαθούν να χαλιναγωγήσουν το κίνημα που πάει κάθε φορά να δημιουργηθεί. Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν βασικά δυο στόχους. Πρώτον, κρατάνε ήσυχους τους εργαζόμενους. Δεύτερον, ξεφτιλίζουν το θεσμό του σωματείου, αφού αργά ή γρήγορα οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν ότι τους κοροϊδεύουν. Δυστυχώς όμως το να καταλάβεις ότι κάποιος σε κοροϊδεύει δεν αρκεί για να αντιδράσεις. Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις τότε ή φεύγεις ή προσπαθείς να γίνεις και συ ένας από αυτούς που κοροϊδεύουν.
Αυτό που χρειάζονται σήμερα οι εργαζόμενοι είναι να βρίσκονται και να συζητούν, να βάζουν κάτω τα προβλήματά τους και να βρίσκουν τρόπους να διεκδικήσουν αποτελεσματικά τα δικαιώματά τους. Απέναντι στους εργοδότες και απέναντι στην άδικη πολλές φορές νομοθεσία. Ακριβώς επειδή έχουν να κάνουν με οργανωμένες και συλλογικές δομές (κυβέρνηση, ενώσεις εργοδοτών κλπ) δεν έχουν άλλη επιλογή από το να οργανωθούν και αυτοί αντίστοιχα. Μόνο έτσι έχουν πιθανότητες να αντιμετωπίσουν τα όπλα που διαθέτει ο αντίπαλος: απόλυση, μείωση μισθού, στέρηση δικαιωμάτων κλπ. Η μορφή λοιπόν της οργάνωσης αυτής είναι το σωματείο. Πρέπει να τονιστεί ότι ο ίδιος ο θεσμός δεν είναι σκάρτος επειδή τα τελευταία χρόνια βασιλεύουν οι εργατοπατέρες. Μόνο με τη μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων μπορούν αυτοί να παραμεριστούν. Γιατί δυστυχώς γι αυτούς, κάθε φορά πρέπει να εκλέγονται.
Για περισσότερες πληροφορίες για την ίδρυση σωματείου
http://www.kepea.gr/aarticle.php?id=254

(By: http://www.e-write.gr/posts/637)