Μόρφωση & Ανάπτυξη

Πάντοτε ήμουν υπέρ της μόρφωσης. Το θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα στον καθέναν, δικαιωματικά χορηγούμενο από γεννήσεως αλλά και καταπληκτική ευκαιρία ώστε να μυηθεί σε βάθος στην γνώση και να προσεγγίσει τα γενεσιουργά αίτια της Δημιουργίας. Η διαρκής αναζήτηση και κατάκτηση της γνώσης έκανε κάποιους πρόγονους μας να διακριθούν.

Μόρφωση = Γνώση = Καλύτερος

Δυστυχώς μια σύγκριση ανάμεσα στο τώρα και τις δεκαετίες του 50, 60 και 70 έχει να δείξει αντικρουόμενα συμπεράσματα και αφορμή για σκέψη.

Εκείνες τις μακρινές δεκαετίες, που δεν φοβόμαστε μήπως μας βρει καμία αδέσποτη σφαίρα, που δεν χάναμε συγγενείς και φίλους σωρηδόν από καρκίνο καρδιά και τροχαία, που δεν ανησυχούσαμε για κλοπή μετά φόνου, που δεν περνούσε έστω και σαν φαντασίωση η πιθανότητα πλειστηριασμού του ενός και μοναδικού σπιτιού της φαμίλιάς, που γελούσαμε με την κάρδια μας με τον μεγάλους και αξεπέραστους Παπαγιανόπουλο, Κωνσταντάρα κλπ, που ακόμα δεν είχαμε ακούσει για τρίτο φύλλο κ έμφυλες ταυτότητες, που δεν ξέραμε από αλκοόλ ναρκωτικά και πορνεία, που η αυτοκτονία ή το έγκλημα πάθους μας απασχολούσε για ένα ολόκληρο εξάμηνο, που οι μίζες, οι υπεξαιρέσεις και οι λαμογιές δεν ακουγόντουσαν στο μεσημεριανό τραπέζι, και που στο μεσημεριανό τραπέζι η φασολάδα και το αρνάκι είχαν ακόμα κάτι αγνό και αυθεντικό.

Τότε που στις διακοπές φεύγαμε με το που ξυπνούσαμε και επιστρέφαμε μόνο για φαγητό και αφού η μητέρα σήκωνε την γειτονιά στο πόδι από τις φωνές. Βεβαίως όταν εμφανιζόταν ο πατέρας τα δεδομένα άλλαζαν γιατί το χαστούκι ανέκαθεν είλκετο ως προς την καταγωγή του από τον παράδεισο και το χέρι που δεν ήξερε από εργασία γραφείου έπεφτε βαρύ. Τότε που οι πληγές από πτώση ποδοσφαιρική ή ποδηλατική έφτανε σε μήκος και βάθος τέτοιο που μπορούσε να ανιχνευτεί από gps και όμως ένα απλό λούσιμο με πορτοκαλάδα έφτανε, τότε .

Τότε, Η χώρα βρισκόταν σε αναπτυξιακή τροχιά και την λέξη δημόσιο χρέος την γνώριζαν μόνο οι επαΐοντες.

Εκείνη την εποχή τα παιδιά που εισάγονταν επιτυχώς σε κατεε και πανεπιστήμια ήταν λιγοστά και ήταν η εποχή που πολλοί γονείς ζητούσαν από τα παιδιά τους να τους διαβάσουν το γράμμα από μια δημόσια υπηρεσία ή τον συγγενή που έμενε στα μακρινά.

Φυσικά συνέβαιναν και τότε περίεργα και άσχημα. Ουδέν αληθέστερο.

Σήμερα το ποσοστό των πτυχιούχων είναι μεγάλο, πολύ μεγάλο, ο αριθμός των κατεχόντων μάστερ και διδακτορικό αυξάνει ραγδαία.

Παράλληλα αυξάνουν τα τροχαία, η χρήση ναρκωτικών, το αλκοόλ, η πορνεία, ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά, το στρες, οι αυτοκτονίες. Σήμερα απλά δεν υπάρχει μεσημεριανό τραπέζι. Και όταν υπάρχει τρώμε με την χούφτα χημικά και συνθετικές ουσίες χρώματος και γεύσης.

Σήμερα, η χώρα βρίσκεται σε φθίνουσα – κατηφορική τροχιά σαν βαρελάκι στον κατήφορο, ηθικά και οικονομικά.

Είναι προφανές ότι είτε κάτι λείπει είτε κάτι μας διαφεύγει.

Η υπερκατανάλωση, τα διακοποδάνεια, τα 2 ή 3 ή 4 σπίτια και τα δύο εξοχικά, το άφθονο αλκοόλ, τα σαββατοκύριακα στην Μύκονο, τα ψώνια στο Λονδίνο, το ανταλλακτικό ή ομαδικό σεξ, η πολυτελής διαβίωση, είναι προφανές ότι δεν έχει καμία σχέση με ανάπτυξη.

Η υπερκατανάλωση και το πανταχόθεν χτίσιμο βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον και εξ ορισμού αυτό δεν μπορεί να είναι ανάπτυξη.

Κάπου εκεί ανάμεσα στην κοινωνική καταξίωση, την απόκτηση πλούτου και τις έμφυλες ταυτότητες, χάσαμε την ταυτότητα μας, σαν χώρα και σαν λαός. Έχουμε χάσει τον στόχο μας που δεν είναι και καμία σχέση έχει με αυτό που οι περισσότεροι πιπιλίζουν σαν Ανάπτυξη.

Η Ανάπτυξη στην ουσία της ταυτίζεται και αλληλεπικαλύπτεται με την έννοια της Δημιουργίας.

Δημιουργία, η Ουσία της Ανάπτυξης και της Ύπαρξης. Δημιουργία είναι από κάτι μικρό όπως ένα χάρτινο παιχνιδάκι για το παιδί σου έως την κατάκτηση της φιλοσοφίας από κάποιους πρόγονους μας. Αν τα ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ του Αριστοτέλη δεν είναι δημιουργία τότε αυτόματα καταρρίπτεται ολόκληρη η δημιουργική διαδρομή του ανθρώπινου πνεύματος.

Γιατί η Μόρφωση σήμερα δεν οδηγεί στην Δημιουργία;