Νησιωτικότητα = Απομόνωση;

 Συνεχείς  και αδιάλειπτες αναφορές γίνονται  από τους εκάστοτε κρατούντες, για το αμέριστον ενδιαφέρον τους προς επίλυση ουσιαστικών εκκρεμοτήτων των Νησιωτών. Εις μάτην. Και ιδού ολίγες επιβεβαιώσεις.

Μέγιστον πλήγμα για τα Κύθηρα αλλά και τον Ελληνικόν τουρισμόν η παρουσιασθείσα διακοπή της θαλασσίας συγκοινωνίας με τον Πειραιά!! Πλήγμα το οποίον δεν είναι δυνατόν να συλλάβουν οι αδολεσχούντες καθημερινώς στις Τηλεοράσεις και τα Ραδιόφωνα πολιτικοί, κυβερνητικοί και μη. Αν ο επισκέπτης στα Κήθυρα πρέπει να μεταβεί στην Λακωνικήν ακτήν «κολυμβώντας» για να μη χάσει το αεροπλάνον της επιστροφής, αυτό δεν ανησυχεί  κανέναν. Είναι αμελητέον!! Πρώτα το Κόμμα και οι ύβρεις κατά των άλλων.

Τον περασμένον χρόνον ο Πρωθυπουργός κατά τα εγκαίνια του Κέντρου Υγείας στην Θήραν, είχε εκφρασθεί με ζέση  για  σειράν έργων στα νησιά και την  προστασίαν των Νησιωτών. Μετά από ολίγον, στην Νίσυρον πάλιν ύμνους  στους Νησιώτες και σειράν έργων. Ο Υπουργός Εσωτερικών από την Λίμνην  Πλαστήρα υποσχέθηκε «κατηγοριοποίηση» των αναγκών των Ορεινών Δήμων.

Τον περασμένον χρόνον είχαμεν επίσης την  πιο κάτω ανακοίνωση.

[ Συνεδρίασαν τα Συμβούλια Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής με σκοπόν

την «ανάδειξη των ενεργειών που έχουν ολοκληρωθεί αλλά και πρόκειται να πραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα για τη στήριξη των νησιών.
Ταυτόχρονα, θα κατατεθούν συγκεκριμένες προτάσεις που θα συμβάλουν στη διαμόρφωση μιας συγκροτημένης νησιωτικής πολιτικής που θα έχει ως στόχο τόσο τη βελτίωση της καθημερινής ζωής των κατοίκων των νησιών όσο και την ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης].

Αυτοί είναι  οι στόχοι όπως δόθηκαν στην δημοσιότητα. Για την επιτυχίαν ή την υλοποίηση στην αναγκαίαν έκταση αμφιβάλλομεν.  Όλες οι Κυβερνήσεις μέχρι τώρα είχαν σε φειδωλή –περιθωριοποιημένη εξυπηρέτηση τα Νησιά. Στερήσεις χωρίς όριον περιγραφής. Βασικές και επιβεβλημένες ανάγκες διαιωνίζονται επί χρόνια και πολλές παρά τις ουρανομήκεις διαβεβαιώσεις δεν έχουν υλοποιηθεί ακόμα. Έργα που έπρεπε να γίνουν με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκήν ΄Ενωση, δεν έγιναν, ιδίως στα μικρά Νησιά που έχουν απόλυτην ανάγκην, διότι δεν ήταν κάθε ένα έργον της τάξεως των 500.000.000 Δραχμών!!! Έπρεπε να συνυπολογιστούν με άλλα έργα σε άλλα Νησιά για να τα αναλάβει εργολάβος, ώστε να καλυφθεί το απαράδεκτον εμπόδιον. Κάτι τέτοιον δεν έγινε και τα γνωστά «πακέτα» απορροφήθηκαν από  ήδη ευνοημένες περιοχές χωρίς να τα έχουν απόλυτην ανάγκην.  Εφαρμόσθηκε η παροιμία «όποιος έχει πολύ πιπέρι βάζει και στα λάχανα».

Για να κατασκευαστούν έργα που θα βελτιώσουν την ζωήν των Νησιωτών πρέπει οι σχεδιαστές να συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει ζωή στα Νησιά και δη τα μικρά, χωρίς ιατρόν, χωρίς συγκοινωνία τον χειμώνα, χωρίς φαρμακείον, χωρίς την δυνατότητα επικοινωνίας με μεγάλον Νησί ή την χερσαίαν Ελλάδα, χωρίς τροφές, χωρίς νερόν, ή άλλα χρειώδη.

Όταν ο Θεός των Νησιωτών είναι το Ελικόπτερον, μπορούν οι σχεδιαστές των βελτιώσεων στα Νησιά, να αλλάξουν Θεόν; Μόνον αν και αυτοί έχουν ως Θεόν τους το Ελικόπτερον, τότε  θα μπορέσουν να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν τάχιστα λυσιτελή έργα. Έργα υπάρχοντα και υποδειχθέντα πλειστάκις, παραμένουν  μονίμως λιμνάζοντα. Υποσχέσεις άφθονες σε προεκλογικές περιόδους. Με την ανοχήν μας.  Και γι’ αυτό δεν πρέπει να διαμαρτυρόμεθα. Δικαίως πάσχομεν.

 Ο όρος Νησιωτικότητα, (νεοπαγής στην πολιτικήν ψηφοθηρίαν), δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι αναφέρεται στους κατοίκους των Νησιών, σε αντιδιαστολήν με στους χερσαίους, τους στεριανούς, οι οποίοι δεν έχουν ανάλογον χαρακτηρισμόν για την υπόστασήν τους ή ιδιαιτερότητα προσδιορισμού τους.

Νησιωτικότητα σημαίνει θυσίαν υπέρ του  Ελληνικού Κράτους και όχι απομόνωση, όπως σκιαγραφείται σε μελέτην  της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου, πριν 12 χρόνια την οποίαν είχαμεν κατακρίνει. Βλ. «Αμοργιανά νέα» φ. 303 Μάϊος 2005, άρθρον με τίτλον «Νησιωτικότητα = Απομόνωση!!!».

Η Νησιωτικότητα δεν σημαίνει ούτε απομόνωση, ούτε απομάκρυνση από το κέντρον με την έννοιαν του εμποδίου, ούτε γεννά φαινόμενα αποκλεισμού, αφ’ εαυτής. Αν το Κράτος δεν ενδιαφερθεί για τα Νησιά τότε αυτά που προαναφέραμεν γίνονται αρνητικά και άκρως δυσμενή.

 Η παροχή βοηθείας στα Νησιά από το Κράτος είναι λίαν δύσκολη. Η  Κρατική βούληση δεν είναι πάντα η ενδεδειγμένη. Νησιά με ολίγους κατοίκους δεν συγκινούν τους κυβερνώντες όσον η Β’ Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών.

Οι  κάτοικοι των Νησιών θυσιάζονται στον βωμόν της κρατικής αδιαφορίας, παραμένουν στις εστίες τους με μέγιστες θυσίες, άπειρες ελλείψεις και απροσδιόριστους κινδύνους. Αυτά πρέπει να αντιμετωπισθούν πρώτα από την πολιτείαν και μάλιστα σε μεγάλην έκταση.

Ένα άλλον μέγα πλεονέκτημα των Νησιωτών, αναφερόμεθα εν προκειμένω στις Κυκλάδες,  είναι η υπόσταση, η μοναδικότητα,  του χαρακτήρος τους. Τους διακρίνει απόλυτη φιλοξενία, αγάπη στον συμπατριώτην και σε κάθε ξένον, υποστήριξη σε ανάγκην ή συνδρομήν σε βοήθειαν χωρίς ίχνος ιδιοτελείας. Η ευγένεια  και η αθωότητα του χαρακτήρος τους είναι παροιμιώδης.  Η ανθρωπιά, στην ευρυτάτην έννοιαν, μοναδική. Έχει καταγραφεί  με αυξημένον θαυμασμόν από τους περιηγητές Έλληνες και ξένους.

΄Ολα αυτά σήμερα μετά την λαίλαπα επιδρομής στα Νησιά μας, εμπόρων παντός είδους, επιχειρηματιών Ελλήνων και αλλοδαπών, αγοραστών ακινήτων, κυκλοφορίας  τύπων οι οποίοι δεν έχουν καν την στοιχειώδη ευγένειαν των μονίμων κατοίκων, καλλιεργητών χασίς, (βλ. εφημ. «Αμοργιανά νέα» φ. 206 Σεπτεμ 1994),τα πάντα έχουν αλλοιωθεί. Η Νησιωτική καλότητα  και φιλοξενία, αμαυρώνεται από την τραχύτητα των αλλοδαπών. Οι πρεσβύτεροι ανθίστανται. Οι νεώτεροι κινδυνεύουν να παρασυρθούν. Τα Νησιά μας χάνουν την αιωνίαν καλλίστην φήμην.

Μπορεί το Κράτος να θέσει φραγμόν σ’ αυτό το φαινόμενον που πλήττει το άριστον όνομα των Νησιωτών ή μήπως με την αδυναμίαν και ακηδίαν του το κηδεύει;;

Έργα στα Νησιά είναι απολύτου προτεραιότητος πάμπολα, οίον, οδικά, συγκοινωνιακά, λιμενικά, υδατοδρόμια, ιατρικής περιθάλψεως, τροφοδοσιών, εξασφαλίσεως ποσίμου ύδατος με λιμνοδεξαμενές ή δι’ αφαλατώσεως, ασφαλείας των πολιτών, αμβλύνσεως των παραλόγων πολεοδομικών περιορισμών, αμβλύνσεως του υπερβολικού ΦΠΑ, προστασίας του φυτικού πληθυσμού ο οποίος αφανίζεται και με παράνομες υπερβοσκήσεις αφού η κρατική φροντίδα είναι ανύπαρκτη στον τομέα αυτόν και άλλα της απολύτου καθημερινότητος.

Σ΄ αυτά τα έργα να στρέψει την προσοχήν της η Κυβέρνηση και όχι σε ελκτικές θεωρητικές αναφορές ή υποσχέσεις. Η συγκοινωνία των Κηθύρων και το φάσμα της λειψυδρίας ποσίμου ύδατος στο Καστελόρριζον, στους Λειψούς, στο Αγαθονήσι, στην Αμοργόν και σ’ άλλα, μαρτυρεί ότι η μέριμνα για τους Νησιώτες χωλαίνει διαρκώς.

Μιχαήλ Στρατουδάκης