«Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη
Πάρε μαύρο γιαταγάνι
Κι έλα στη ζωή μας πίσω
Το στραβό να κάμεις ίσο»
Ν. Γκάτσος
«Θρήνος, κλαυθμός και οδυρμός και στεναγμός και λύπη» πρέπει να συνοδεύουν την επέτειο για τα 200 χρόνια από την κήρυξη της ευλογημένης Επανάστασης του ’21. Μνημόσυνο και όχι γιορτές και πανηγύρια. Να θρηνήσουμε, γιατί, 200 μετά, ακυρώθηκε η Επανάσταση του ’21. Περισσότεροι Μωαμεθανοί ζουν στην Ελλάδα σήμερα, απ’ ότι υπήρχαν το 1821.
Και συνεχίζουν να έρχονται, ρέουν τα ασκέρια του Ισλάμ… αλλά τώρα δεν ζουν οι Κανάρηδες και οι Κολοκοτρωναίοι. Όχι. “Στον τόπο που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια”. Θα γιορτάσει «το ζυμάρι των Τούρκων, που θα έλεγε ο Μακρυγιάννης. Οι προσκυνημένοι και όλο το κακοφορμισμένο απόστημα – διανοούμενοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, μοδίστρες και κομμώτριες- που τους δορυφορεί.
Κάθε επανάσταση δημοσιεύει μια προκήρυξη, στην οποία καταγράφονται οι σκοποί και οι επιδιώξεις της. Η επαναστατική προκή- ρυξη του ΄21 τιτλοφορούνταν «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ». Την υπέγραψε ο αρχηγός Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο οποίος πέθανε τον Ιανουάριο του 1828, λόγω των κακουχιών που υπέστη στην φυλακή των Αυστριακών, ψελλίζοντας το «Πάτερ ημών». Σήμερα, 200 χρόνια μετά, η Πίστη και η Πατρίδα, είναι υπό διωγμόν, ποινικοποιήθηκαν και το σύμβολο των εορτών παραπέμπει ευθέως στις καρναβαλιστικές πομπές. Μια σερπαντίνα, σκωληκοειδής, και ο αριθμός «ένα».
Τι γράφει η προκήρυξη του Υψηλάντη για τον σκοπό της Εθνεγερσίας; Διαβάζω:
«Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητο τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμε από τα νέφη την ημισέλινον, για να υψώσωμεν το σημείον δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν». Άρα γκρέμισμα της ημισελίνου και ύψωσις του Τιμίου Σταυρού. Μια πατρίδα κάτω από το φως της ηλιόλουστης Ορθοδοξίας μας. Έχουν καμμιά σχέση ο κ. Αλιβιζάτος, ο κ. Τσουκαλάς, ο κ. Κιτρομιλίδης, η κ. Γιάννα και ακόμη ο προσκαλέσας κ. Μητσοτάκης μ’ αυτό που γράφει ο Φώτης Κόντογλου στην Πονεμένη Ρωμιοσύνη». Το παραθέτω:
«Η σκλαβιά που έσπρωξε τους Έλληνες να ξεσηκωθούνε καταπάνω στον Τούρκο δεν ήτανε μονάχα η στέρηση και η κακοπάθηση του κορμιού, αλλά, πάνω απ’ όλα, το ότι ο τύραννος ήθελε να χαλάσει την πίστη τους, μποδίζοντας τους από τα θρησκευτικά χρέη τους, αλλαξοπιστίζοντάς τους και σφάζοντάς ή κρεμάζοντάς τους, επειδή δεν αρνιότανε την πίστη τους για να γίνουμε μωχαμετάνοι. Για τούτο Πίστη και Πατρίδα είχανε γίνει ένα και το ίδιο πράγμα κι η λευτεριά που ποθούσανε δεν ήτανε μοναχά η λευτεριά που ποθούνε όλοι οι επαναστάτες, αλλά η λευτεριά να φυλάξουνε την αγιασμένη πίστη τους, που μ’ αυτήν ελπίζανε να σώσουνε την ψυχή τους». (εκδ. «Αστήρ», σελ. 275-276).
Αυτό σημαίνει το «πρώτα υπέρ Πίστεως» του Γέρου του Μοριά. Οδός που οδηγούσε στην Βασιλεία του Θεού ήταν το ’21 γι’ αυτό ήταν Αγιασμένη η Επανάσταση.
«Οι αρχιερείς εσυγχωρούσαν εις τους ιερείς να διαβάζουν εις τας εκκλησίας παρακλήσεις νύχτα και ημέραν προς τον Θεόν διά να ενισχύσει τους Έλληνας εις τον μέλλοντα αγώνα∙ και εις τους πνευματικούς δε και εις τους άλλους κληρικούς εσυγχώρησαν να παρακινούν κατά την εξομολόγησίν των τους Έλληνας εις την Επανάστασίν και να την θεωρούν θρησκευτικώς συγχωρεμένη…» γράφει ο Φωτάκος στον Α΄ τόμο των «Απομνημονευμάτων» του. (εκδ. «Βεργίνα», σελ. 65). Και μάλιστα είχε συνταχθεί από τον ηρωικό επίσκοπο Έλους, Άνθιμο, ειδική ευχή «προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ίνα απαλλάξη ημάς της ισμαηλίτιδος τυραννίδος», η οποία μας ξανάρθε γιατί έτσι αποφάσισε το προδοτικό κυβερνολόι.
Έχει καμμιά σχέση το ελληνικό κράτος του 2021 με τον ιερό Αγώνα και με τους μεγαλομάρτυρες καπεταναίους του;
Το 2021 μας βρίσκει με την προδοσία της Μακεδονίας και τον αρχιπροδότη να περιφέρεται ειρωνευόμενος τους Έλληνες, εισπράττοντας χειροκροτήματα από τους εχθρούς, που χαχανίζουν πίσω από την πλάτη του.
Το 2021 μας βρίσκει υποτελείς και γονατισμένους σ’ αυτούς που πριν από 80 χρόνια, το 1941, αιματοκύλισαν την πατρίδα – 1.000.000 νεκροί- και ξεκουμπίστηκαν εν μέσω ερειπίων, χωρίς να πληρώσουν δεκάρα, όταν ανορθώθηκαν.
To 2021 μας βρίσκει με παιδεία που πολεμά απροκάλυπτα και την Πίστη και την Πατρίδα. Μια παιδεία-παιδομάζωμα. Ένα σχολείο που σχεδόν ντρέπεται για την πρωινή προσευχή που κατήργησε τον” Ύμνο εις την Ελευθερίας”, τον Εθνικό Ύμνο, το εγερτήριο σάπισμα της Εθνεγερσίας.
Το 2021 μας βρίσκει με Πακιστανούς και Αφγανούς, το σκληρό και ανελέητο Ισλάμ, έξω από τις πόρτες μας.
Γράφει ο Κόντογλου στο ίδιο κείμενο: «Πίστη και Πατρίδα είναι για μας ένα πράγμα κι όποιος πολεμά το ένα, πολεμά και τ’ άλλο, κι ας μην ξεγελιέται».
Αλήθεια, αυτοί που συμμετέχουν στην Επιτροπή για το «2021», το ασπάζονται αυτό; Είναι πιστοί άνθρωποι; Ο κ. Μητσοτάκης, ο πρωθυπουργός της χώρας, είναι πιστός; Τον άκουσε ποτέ κανείς να ομολογεί ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος; Ο μεγάλος Καποδίστριας σημείωνε τα εξής προφητικά, τα οποία ξεβράζονται στην δικιά μας γενιά: «…αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών Πίστεως και των ηθών μας, θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνησίς της αδύνατος».
Πόσοι από τους πρωθυπουργούς της χώρας από το ’74 και εντεύθεν είχαν σχέση, βιωματική και όχι … ψηφοθηρική, με την αγία ημών Πίστη και με τα ήθη του λαού μας; Και εμείς, οι πάντα ευκολόπιστοι και προδομένοι περιμένουμε ανάταξη και ανάσταση. Θα γίνονται τα πράγματα χειρότερα και δυστυχώς θα ακρωτηριαζόμαστε. Και βέβαια θα ακούγονται οι εκλογικεύσεις και οι αναθυμιάσεις της προδοσίας: «Μα τι θέλετε, πόλεμο;» Και ο Νενέκος τα ίδια έλεγε. «Ο Ιμπραήμ είναι ανίκητος. Προσκυνήστε!» Αν τον άκουγαν θα ήμασταν μέχρι σήμερα σαν του Κούρδους. «Κρέας για σκοποβολή των μωχαμετάνων». Κλείνω διαβάζοντας αυτό που γράφει ο αείμνηστος Κ. Σαρδελής σε ένα βιβλίο του για τον Κόντογλου:
Ήταν, λέει, ένας Ανατολίτης πολυφαμελίτης πού ζούσε στενόχωρα στο μικρό του σπίτι. Παραπονέθηκε στο Χότζα και ζήτησε τη συμβουλή του.
– “Α, είναι απλό, του αποκρίνεται, θα μπάσεις στο σπίτι καιτις κότες σου.
– Μα Χότζα μου δε χωράμε εμείς και θα χωρέσουμε με τις κότες;
– Κάμε αυτό πού σου λέω και θα δεις.
Την άλλη μέρα τα παράπονα ήταν περισσότερα.
– Άκου, να μπάσεις στο σπίτι σου και το γάιδαρό σου, του λέει ο Χότζας.
– Μα…
– Τίποτα. Αυτό θα κάμεις.
Η ιστορία συνεχίστηκε και μ’ άλλα «ζωντανά», οπότε ό πολυφαμελίτης έγινε εξω φρενών.
– Μη θυμώνεις, άνθρωπε μου. Βγάλε τώρα τις κότες και το
πρωί τα λέμε.
πρωί τα λέμε.
Πραγματικά, ο άνθρωπός μας ήταν ευχαριστημένος. Κι όταν ένα – ένα έβγαλε έξω όλα τα «ζωντανά», κατενθουσιασμένος.
– Χότζα μου, είσαι, αληθινά, σοφός άνθρωπος! αναφώνησε.
Η δική μας περίπτωση είναι πιο κωμική (κωμική – τραγική το ίδιο είναι).
Πάει ή Ανατολική Ρωμυλία, πάει ή Β. Ήπειρος, πάει ό Ελληνισμός της Ανατολής, πάει ό Ελληνισμός της Πόλης, πάει ο Ελληνισμός της Αλεξάνδρειας, όλης της Αιγύπτου, της Μ. Ανατολής… μισοπάει η Κύπρος και ποιος ξέρει ακόμα. Και μείς, κάθε φορά, είμαστε όλο και περισσότερο ευχαριστημένοι.
– Χότζα μου, είσαι, αληθινά, σοφός άνθρωπος!…”
Να προσθέσουμε στις απώλειες του Έθνους την Μακεδονία, το Αιγαίο, την Θράκη; Θα το ανεχτούμε; θα αφήσουμε τους προδότες;
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς – Μέλος ΙΗΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Την ευθύνη για τα σχόλια φέρει αποκλειστικά ο σχολιαστής.Αναρτήσεις γίνονται μόνο επώνυμα με λογαριασμό Google.