Γέιτς:«Οι χειρότεροι είναι έμπλεοι παθιασμένης εντάσεως»

Στην εφημερίδα «Θεσσαλία», της 24/3/2014 και σε δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Κλαυσίγελος για την Νέα Δημοκρατία στον Βόλο» αναφέρεται χαρακτηριστικά: «…Έντονη όμως ήταν η κριτική που ασκήθηκε για τις διαδικασίες επιλογής υποψηφίων (σημ. δημάρχου Βόλου με στήριξη Ν.Δ.) για να δοθεί η απάντηση ότι παντού το κόμμα λειτούργησε με τον ίδιο τρόπο, δίνοντας δηλαδή χρίσματα η κεντρική διοίκηση χωρίς να έχει προηγηθεί ψηφοφορία για την ανάδειξη των υποψηφίων…».

Το κόμμα δεν λειτούργησε και δεν λειτουργεί και αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Λειτουργούν μερικά τηλέφωνα και οι αρμόδιοι παραδέχονται πως οι αποφάσεις τους γίνονται κατόπιν υποδείξεων του Σαμαρά. Έτσι καταλήξαμε και στην Πελοπόννησο να μην υπάρχει υποψήφιος περιφερειάρχης που να αναδειχθεί από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Τα τηλεφωνήματα όμως και οι παρασκηνιακές επαφές για πολύ καιρό άφηναν ανοικτό το παράθυρο στον Τατούλη, αποκοιμίζοντας όσους ήλπιζαν πως υπάρχει πιθανότητα το κόμμα να λειτουργήσει σύμφωνα με τις ιδρυτικές αρχές του.

Την ιστορία του Τατούλη την γνωρίζουν όλοι. Το πρόβλημα δεν είναι ότι άλλαξε πολλές φορές προσανατολισμούς και ότι θα συνεχίσει να αλλάζει. Το πρόβλημα είναι πως, ενώ αναδείχθηκε με τις ιατρικές του διασυνδέσεις, όταν εξελέγη βουλευτής λειτούργησε αυταρχικά και με ραδιουργίες τόσο στα συλλογικά όργανα, όσο και στους Ο.Τ.Α., προωθώντας το στρατό του. Ο Κώστας Καραμανλής του ανέθεσε το υπουργείο πολιτισμού, παρά του ότι η πολιτική του ήταν σφόδρα αντικαραμανλική.

Όταν μετά από δυο χρόνια θητείας αντικαταστάθηκε, έπεισε τον στρατό του ότι αδικήθηκε. Κανείς δεν του είπε πως και άλλοι υπουργοί έχουν αντικατασταθεί και παρά την πικρία τους δεν εστράφησαν κατά του πρωθυπουργού τους, που σε τελευταία ανάλυση τους είχε αναδείξει. Ο Τατούλης διέρρευσε την πληροφορία, πως δήθεν πριν αντικατασταθεί είχε στείλει δυο επιστολές στον Κώστα Καραμανλή για τα κακώς κείμενα και πως ο πρωθυπουργός δεν του απάντησε ποτέ. Το ψέμα σε όλο του το μεγαλείο. Τις επιστολές αυτές δεν τις είδαμε ποτέ αλλά και αν υπήρχαν, ένας πραγματικός πολιτικός θα είχε παραιτηθεί.

Δεν έπαυσε ποτέ, ούτε επί πρωθυπουργίας Κώστα Μητσοτάκη, ούτε επί Κώστα Καραμανλή, να διαχωρίζει τη θέση του και να επικρίνει τις κυβερνήσεις του κόμματος στο οποίο ανήκε ως βουλευτή. Το 2009 έφτασε στο σημείο να μιλάει για τον πρωθυπουργό με απρεπείς εκφράσεις. Συνέβαλε όσο κανείς άλλος στην δυσφήμηση του Κώστα Καραμανλή και μαζί με άλλους, δημιούργησε κλίμα δυσαρέσκειας και αποσυσπείρωσης στους οπαδούς, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να μην προσέλθουν στις κάλπες ή να ψηφίσουν άλλα κόμματα.

Αποτέλεσμα ήταν να καταψηφιστεί η πολιτική πρόταση του Κώστα Καραμανλή και να εκλεγεί ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος, αφού μοίρασε ένα δις ευρώ το πρώτο τρίμηνο, οδήγησε τη χώρα μετά από δέκα μήνες στο Δ.Ν.Τ. Μάλιστα στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε από το λαό της Πελοποννήσου να επικροτήσει την επιλογή του Τατούλη για την περιφέρεια. 

Τότε μάλιστα ο Γιάννης Μιχελάκης, σημερινός υπουργός Εσωτερικών στον Ελεύθερο Τύπο στις 26/9/2010 έγραφε για τον Τατούλη: «… ζήτησε και πήρε το πολιτικό χρίσμα για να γίνει ένας μικρός πρωθυπουργός στην Πελοπόννησο…» και συνεχίζει: «… και αν υποθέσουμε ότι δεν την επεδίωξε, γιατί όταν του την προσέφεραν, αυτοί για τους οποίους είχε πει όλα τα παραπάνω και άλλα σκληρότερα, δεν την απέρριψε ώστε η υποψηφιότητα του να είναι ανεξάρτητη τουλάχιστον από κυβερνητικής πλευράς;» Και καταλήγοντας ο Γ. Μιχελάκης διερωτάται: «πως μετά από όλα αυτά θα πάνε να ψηφίσουν οι οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ) τον Τατούλη, αλλά απορώ και για τον Τατούλη πως μετά από όλα όσα έχει πει για το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να περιοδεύει στη Πελοπόννησο, ανεμίζοντας το πράσινο φλάμπουρο του χρίσματος από το κυβερνών κόμμα…».

Δυο είναι τα συστατικά στοιχεία της νοοτροπίας του Τατούλη. Πρώτο στοιχείο είναι η πεποίθηση του πως η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΡΟΔΑ στην Ελλάδα είναι μία και γυρίζει έτσι που κάποια στιγμή «κλειδώνει» για τους μεν ή τους δε. Δεύτερον, ο Τατούλης δεν μιλάει ποτέ με αρχές ή ιδεολογίες. Μονάχα επιπόλαιες κουβέντες λέει, ώστε να βρίσκεται πάντα κοντά στην εξουσία. Το γιατί μας το λέει ο ίδιος: «… Είναι πολλά τα λεφτά της εξουσίας. Η δίψα των μηχανισμών για τη διαχείριση του κράτους και τις απολαβές που επιφυλάσσει, υποκαθιστά κάθε άλλη πολιτική ζύμωση, λειτουργώντας ως συνδετικός κρίκος ατόμων με διαφορετικές ιδέες, προτεραιότητες, κώδικες ηθικής».

Μήπως στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουν πως δεν υπάρχουν πια ζυμώσεις ιδεολογικές, ή κώδικες ηθικής και πως ο μόνος συνδετικός κρίκος των μελών του κόμματος είναι η δίψα των μηχανισμών για τη διαχείριση του κράτους και του χρήματος; Αν ναι τότε δεν είχαν άλλη επιλογή από τον Τατούλη! Αυτή η επιλογή όμως της ηγεσίας της Ν.Δ. πιο φάσμα πολιτών εκφράζει; Θα τολμήσουν στο άμεσο μέλλον όσοι επιζητούν τη ψήφο του λαού να μιλήσουν για το πολιτικό ήθος του ιδρυτή της Ν.Δ. και θεμελιωτή της σύγχρονης Ελλάδας, Κωνσταντίνου Καραμανλή ή ακόμα και για την ηθική ανωτερότητα του Κώστα Καραμανλή, από τη στιγμή που σήμερα στηρίζουν την επιλογή Τατούλη; Σε ποια Συνέδρια θα ξαναθυμηθούν τις αρχές της Ν.Δ.;

Επειδή μερικοί ίσως να ειρωνευτούν γι’ αυτά που γράφω επειδή είναι ρεαλιστές και εγώ ρομαντικός, τους υπενθυμίζω πως καμία πρόοδος δεν επιτυγχάνεται όταν επικρατεί η φαυλότητα. Επειδή μάλιστα η μεγάλη μερίδα των πολιτών καταδικάζει τη διαπλοκή είναι καιρός τώρα να το αποδείξουν. Δυστυχώς η διαφθορά έχει εμποτισθεί στο είναι πολλών που πιστεύουν ότι θα επωφεληθούν από κάποιο κομμάτι της διαπλοκής. Αυταπατούνται όμως και λειτουργούν σε βάρος του συνόλου. Ο διαπλεκόμενος πολιτικός είναι εξαρτημένος και ο πολίτης που σιωπά και ανέχεται υφίσταται, μόνον αυτός τις συνέπειες της διαπλοκής. Αλλά αυτός σε τελευταία ανάλυση είναι ο υπεύθυνος γιατί αυτός ψηφίζει!

Να θυμηθούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1955, ως υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Παπάγου, αντέδρασε σε παρασκηνιακές συμφωνίες με την Siemens και έδωσε το μήνυμα ότι όσο φτωχή και αν είναι η χώρα μας, μπορεί να αποφύγει τις εξαρτήσεις. Ποιοι όμως έχουν το ανάστημα του Εθνάρχη και πόσοι από τους πολίτες εκτιμούν και επιβραβεύουν το πολιτικό ήθος;

Οι πολιτικοί που έχουν ασθενή σημεία υποκύπτουν σε εκβιασμούς. Και όσοι υποκύπτουν δεν είναι ηγέτες. Στην προκείμενη περίπτωση η λύση Τατούλη, που επέλεξε η Νέα Δημοκρατία, δεν αντέχει σε καμία πολιτική ανάλυση, είναι αδιανόητη και κατάντια. Να υποθέσουμε ότι υπάρχει εκβιασμός; Να υποθέσουμε ότι υπάρχει ασθενές σημείο; Τα ασθενή σημεία τα εκμεταλλεύονται οι χειρότεροι!

Δημήτρης Α. Τσιγκούνης