Η πίτα φαγώθηκε και ο σκύλος δεν χόρτασε. Εσύ πού ήσουν;

Γράφει ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Διευθυντής Λυκείου - Περιφερειακός Σύμβουλος
«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». -ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ-

Οι πίτες και τα αποκριάτικα ξεφαντώματα τελείωσαν. Οι πίτες και φέτος κόπηκαν αφειδώς. Είναι βλέπετε μια συνήθεια που έρχεται από παλιά. Εκεί συνηθίζεται οι επίσημοι προσκεκλημένοι εκμεταλλευόμενοι το ευχάριστο κλίμα που επικρατεί να λένε στρογγυλεμένα ευχάριστα λογάκια. Από την άλλη οι καλεσμένοι προσδοκούν μήπως τους πέσει το φλουρί . Φλουρί «τύχης» δεν έχουν πλέον οι πίτες. Το φλουρί της «τύχης» το χάσαμε. Η ελπίδα δεν κατοικεί πλέον στην τύχη όπως ξέραμε. Απαιτούνται θυσίες, έργα και πράξεις για να ελπίζουμε. Πρέπει να βγάλουμε τις αποκριάτικες μάσκες και να κοιταχτούμε στα μάτια αληθινά. Αν συμβεί αυτό τότε σίγουρα υπάρχει φως στο τούνελ διότι είμαστε πολυμήχανος λαός. Από αυτούς που διαδώσαμε τα «φώτα» του πολιτισμού κινδυνεύουμε. θέλουν να μας κοψουν το «φως», γιατί δεν πληρώσαμε το λογαριασμό.Καθημερινά διαβάζουμε και ακούμε υπερβολές από κάποιους επαναστατημένους «λογοθεραπευτές». Όμως κάθε υπερβολή δημιουργεί ένα ελάττωμα αλλά και κάθε ελάττωμα μια υπερβολή. Οι κοινωνικές ομάδες αντιπαλεύονται θεωρώντας η κάθε μία το δίκιο μονοκαλλιέργειά της. Κάποια «κουρέλια» αντί να προτείνουν λύσεις θέλουν να «τραγουδούν» ακόμα. Ο συνδικαλισμός ξεσηκώνεται παντού αλλά ταξιδεύει σε άγονη γραμμή. Μικρά τα ποσοστά που γεμίζουν οι απεργίες. Δεν πείθει κανένα. Δεν πείθει γιατί στα χρόνια των κερδισμένων διεκδικήσεων ασκούσε κάθετο (συντεχνιακό) συνδικαλισμό και όχι οριζόντιο που βλέπει το δίκιο του εργαζόμενου συνολικά. Μέχρι πρότινος ο κάθε κλάδος εκμεταλλευόταν το πρόβλημα που δημιουργούσε η απεργία του στην αγορά και άρπαζε απ’ το καλάθι των δανεικών. Κατά καιρούς συνδικαλιστικές συντεχνίες αντί να βοηθήσουν στην εξυγίανση των δημόσιων οργανισμών, τους οδήγησαν με τα καμώματά τους σε προβληματική κατάσταση, σε τεράστια ελλείμματα και στην υπερχρέωση. Ο νεοτερικός μαρξισμός δεν αποτέλεσε πυξίδα προσανατολισμού της σκέψης και της πολιτικής. Εδώ φυσικά βοήθησε και η πάγια στάση της αριστεράς η οποία πάντα ήταν αρωγός και συνοδοιπόρος σε οποιαδήποτε διεκδίκηση εργαζομένων, ανεξαρτήτως εισοδήματος. Στην πλειονότητά τους οι δημόσιοι οργανισμοί και υπηρεσίες λειτουργούσαν ως αυτόνομα «βιλαέτια», κάτι σαν μεταλλαγμένος «κοτσαμπασισμός» χωρίς ουσιαστικό έλεγχο στη σπατάλη και στον τρόπο διοίκησης. Με ψηφοθηρικά τερτίπια μοιράσθηκε διαχρονικά αρκετό από το δημόσιο χρήμα και οι μεταρρυθμίσεις μερικές φορές έγιναν όχι για να κερδηθεί το μέλλον αλλά για να δικαιωθεί το παρελθόν. Οι δε κυβερνήσεις προκειμένου να κερδίζουν χρόνο εξουσίας και επανεκλογή, ασύστολα μοίραζαν χρήμα κάνοντας με ξένα «κόλλυβα» μνημόσυνα, ώσπου ένα πρωί ήρθε το μνημόνιο και όλοι ως πόντιοι Πιλάτοι «ένιπταν τας χείρας τους» στέλνοντας τις ευθύνες από τον Άννα στον Καϊάφα.Οι άνθρωποι πολλές φορές σκοντάφτουν πάνω στην αλήθεια και αντί να σηκωθούν και να συνεχίσουν το δρόμο τους προβληματισμένοι, προτιμούν άλλες περπατησιές. Η ζωή μας στην κοινωνία «καζίνο» που ζούμε έχει γεμίσει αφύλακτες διαβάσεις όπου ο κίνδυνος παραμονεύει.Παίζοντας με το χρόνο προσπαθώ ως ενεργός-εχέφρων πολίτης εδώ και χρόνια να είμαι χρήσιμος στην κοινωνία. Με τις παρεμβάσεις μου όσο μπορώ προσπαθώ να συνεργώ στη δημιουργία μιας διαφορετικής κοινωνικής ζύμης, τρέχοντας μπροστά από τις εξελίξεις, αφήνοντας άλλους πίσω να είναι οι διαπύρσιοι δήθεν «προστάτες» και «σωτήρες» του τόπου μας.Καλοπροαίρετα θα αναφέρω παρακάτω κάποιες επισημάνσεις που δημιουργούν προβλήματα στο δημόσιο βίο. Στο δημόσιο βίο που φορώντας το φερετζέ της ψευτιάς, μέρα με τη μέρα αυτοκαταστρέφεται.
Υ.Γ.1 Καλά είναι το καρουζέλ , η φανφάρα των βεγγαλικών στο άναμμα του χριστουγεννιάτικου δένδρου, τα στρουφοσπιτάκια, το αποκριάτικο γαϊτανάκι στους Αγίους Αποστόλους και τα γλέντια στην πλατεία Όθωνος. Όλα αυτά προαπαιτούν όμως μια πόλη καθαρή, μια πόλη απαλλαγμένη από τους σωρούς σκουπιδιών. Προαπαιτούν πολιτικό ανάστημα στην ανάληψη ευθυνών. Ιστορική είναι η φράση «εμάς τους Δημάρχους θα μας έχετε μόνο για τα σκουπίδια; » που είχε πει κάποτε ως Δήμαρχος Καλαμάτας ο Σταύρος Μπένος διεκδικώντας αρμοδιότητες για τους Δήμους από την πολιτεία. Δηλαδή η επίλυση του θέματος των σκουπιδιών πρέπει να είναι αυτονόητη αρμοδιότητα και υποχρέωση ενός μεγάλου δήμου. Άλλωστε τα απορριμματοφόρα γράφουν πάνω τους το όνομα του δήμου και τα τέλη καθαριότητας στο ταμείο του δήμου καταλήγουν. Το πιο εύκολο είναι να λέμε ότι ευθύνονται κάποιοι άλλοι. Ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και όλοι μαζί να δώσουν σύντομα την λύση.
Υ.Γ.2 Οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα απροστάτευτοι έφθασαν τις 200.000, τα μαγαζιά σιδηρικών δεν προλαβαίνουν να πωλούν λουκέτα και οι προστατευμένοι υπάλληλοι του δημόσιου τομέα απεργούν για να μην χαθούν τα κεκτημένα τους. Δυστυχώς κάποιοι προνομιούχοι του δημόσιου τομέα δεν έχουν αντιληφτεί ότι τα παιδιά τους με μεταπτυχιακές σπουδές εισπράττουν ανεργία ή εισπράττουν μισθούς 800 ευρώ και αυτοί χωρίς τίτλους σπουδών παίρνουν πολλαπλάσια των 800 ευρώ ως μισθούς.
Υ.Γ.3 Επειδή ο συνδικαλισμός τόσα χρόνια έκανε απροσχημάτιστα καλά τη δουλειά του και πάντα υπηρετούσε οριζόντια τα δικαιώματα των εργαζομένων γι’ αυτό εργαζόμενοι με ίδια προσόντα σε διαφορετικά υπουργεία παίρνουν διαφορετικούς μισθούς με τεράστιες αποκλίσεις! Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα της ΑΔΕΔΥ και συνοδοιπόροι στις απεργιακές κινητοποιήσεις διεκδικούν να προστατέψουν τους διαφορετικούς μισθούς τους! Μπράβο στην ΑΔΕΔΥ!
Υ.Γ.4 Και δανειζόμασταν, δανειζόμασταν, όχι χρήμα… χρόνο δανειζόμασταν και απλά ο χρόνος τελείωσε. Κάποτε θα ερχόταν η ώρα. Νομοτελειακό είναι.
Υ.Γ.5 Τα λέω όλα τα παραπάνω γιατί θέλω κοιτάζοντας τους μαθητές μου στα μάτια, όταν με ρωτούν, να τους λέω την αλήθεια χωρίς περιστροφές.