ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΣΠΑ

Δήλωση του Νίκου Γόντικα υποψήφιου Περιφερειάρχη Πελοποννήσου με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης που στηρίζει το ΚΚΕ

Τις προηγούμενες μέρες ξετυλίχθηκε από τον κ. Τατούλη και την Περιφέρεια Πελοποννήσου, ένα ακόμα επεισόδιο της φαρσοκωμωδίας με τον τίτλο «Ιστορίες Επιτυχίας με το ΕΣΠΑ».

Λόγος γίνεται για χορό εκατομμυρίων ευρώ, για κονδύλια, που δεν έχουν τίποτα κοινό με τα συμφέροντα των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και του χωριού. Αποκλειστικός τους προορισμός είναι η χρηματοδότηση επιχειρηματικών ομίλων, μικρών και μεγάλων εργολάβων, που ροκανίζουν χρόνια τώρα τα πακέτα.

Ας μας πει καλύτερα ο κ. Τατούλης που πάνε τα 6 εκατομμύρια ευρώ που μέσω της Πελοπόννησος ΑΕ διατίθενται σε ημέτερους για την τουριστική προβολή της Πελοποννήσου;

Ο λαός μας έχει πείρα από τα προηγούμενα κοινοτικά πλαίσια και πακέτα. Δισεκατομμύρια ευρώ πήγαν στις μεγάλες επιχειρήσεις και στα τρωκτικά που ροκανίζουν τα πακέτα, όταν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες εξαθλιώνονται. 

Ο φιλομονοπωλιακός χαρακτήρας της κοινοτικής χρηματοδότησης είναι δεδομένος. Εκατομμύρια ευρώ είναι δεσμευμένα για τις υποδομές και την καπιταλιστική ανάπτυξη στον τουρισμό των υψηλών βαλαντίων, στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στα δίκτυα μεταφοράς με συγκεκριμένες αντιλαϊκές στοχεύσεις για τον παραγωγικό προσανατολισμό στην Πελοπόννησο.  Ούτε ένα ευρώ για έργα αντισεισμικής θωράκισης σε μια σεισμογενή περιοχή όπως είναι η Πελοπόννησος, ούτε έργα αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής προστασίας για να μην καταστρέφεται κάθε χρόνο το βιός φτωχών λαϊκών στρωμάτων και να κινδυνεύει ακόμα και η ζωή τους.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα είναι ο εκτοπισμός των αυτοαπασχολούμενων και της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, καθώς και η αύξηση της στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ειδικά των νέων.

Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό από αυτό το μοντέλο ανάπτυξης. Κρίση, ανεργία, φτώχια, πόλεμος, αυτή είναι η βαρβαρότητα που ζούμε.

Η ανάπτυξη που θα κρατά τον εργαζόμενο με καλό μεροκάματο και μόνιμη δουλειά με δικαιώματα, που θα κρατά τον αγρότη στο χωράφι για να παράγει καλά και φθηνά προϊόντα για το λαό, έχοντας εξασφαλίσει εισόδημα ικανοποιητικό για όλες τις ανάγκες του, μπορεί να γίνει πράξη με οικονομία και εξουσία χωρίς αφεντικά και την ιδιοκτησία στα χέρια του λαού.