Αναβίωση Συσσιτίων κατοχής!!!

Με την γερμανοϊταλικήν κατοχήν του 1940 - 1944 η Ελλάδα εξήλθεν απολύτως εξουθενωμένη οικονομικώς. Ράκος.  Ο πόλεμος και η κατοχή στην συνέχεια δεν άφησαν τίποτε όρθιον. Και ο πληθυσμός σε απόλυτην φτώχειαν . Ανέχεια, πείνα.  δυστυχία. Οι πάντες προσπαθούσαν εκ των ενόντων να επιβιώσουν. Οι δυσκολίες ανυπέρβλητες και πολλαπλές. Γονείς με παιδιά δεχόταν τα πρώτα ανελέητα κτυπήματα. Δεν υπήρχε τίποτε για να τα συντηρήσουν και η πενία τα μάστιζε αγρίως.

Μέσα στην ακατανίκητην αποστέρηση των πάντων, παρουσιάσθηκαν τα συσσίτια στα σχολεία τα οποία προσφερόταν κάθε εργάσιμη ημέρα και λίγο πρίν αρχίσει το πρώτον μάθημα. Το συσσίτιον ήταν μία κουτάλα της σούπας  γάλα, φτιαγμένον από σκόνην, στο σύνολόν του. Κάποτε προσέφεραν και γάλα σε κουτιά. Οι μαθητές με σειράν προσερχόταν, προτείνοντες το  δικό τους κύπελον στην μαγείρισσα για να βάλη σ’ αυτό, την καθορισμένην μερίδα. Φυσικά δεν υπήρχαν τα σήμερον προσφερόμενα πλαστικά σκεύη για  τρόφιμα ή ποτά από τα καταστήματα.  Πολλοί χρησιμοποιούσαν ως  κύπελλον τα μικρά μεταλλικά  κουτιά γάλακτος  του συσσιτίου. Ακόμα για να δείξομεν την φτώχεια που κυριαρχούσε, αυτά τα κουτιά που τα πετούσε η μαγείρισσα στα σκουπίδια, πολλοί τα έπαιρναν και κατασκεύαζαν μ΄ αυτά τα κύπελλα για βράσιμον νερού, αφεψημάτων ή άλλων στο σπίτι τους, αλλά και πολλές χρήσεις. Τότε τα πάντα ήταν πολύτιμα. Σήμερα αν βράσει κάποιος καφέ σε κουτί του γάλακτος θα είναι ταπείνωση!!!  Η καταναλωτική κοινωνία που μας οδήγησε στην πτώχευση, επέβαλε «μπρίκια»,  αν όχι χρυσοπρόσωπα τουλάχιστον εισαγόμενα!!!

Πολλά παιδιά τα πρώτα χρόνια, είχαν το πρωϊνόν συσσίτιον σαν ημερήσιον γεύμα, με λίγα και ασήμαντα πρόσθετα το απόγευμα, γιατί το σχολείον διαρκούσε μέχρι τις απογευματινές ώρες.

Τις ημέρες αυτές γίνεται αγώνας στην Βουλήν για το ποίος εργολάβος θα αναλάβει το συσσίτιον για σχολεία στην Θεσσαλονίκην!!  Όμοια συσσίτια πραγματοποιούνται  σε πολλά σχολεία της χώρας, παραλλήλως με τα συσσίτια για τους πεινώντες, από την Εκκλησίαν  και τους Δήμους.  Οι εν τη Βουλή, αντί να κατακρίνουν τον τρόπον που θα ανατεθεί η προμήθεια των συσσιτίων, έπρεπε να διερωτώνται, γιατί να φτάσομεν σ’ αυτό το σημείον να ζούμεν με συσσίτια; Πώς θα το αποτρέψομεν; Που οφείλεται το μέγιστον αυτό κακόν; Δεν ευρισκόμεθα σε εμπόλεμον κατάσταση ή εξελθόντες καθημαγμένοι από αυτήν.  Δεν  είμεθα υπό πολεμικήν κατάκτηση, δεν παύσαμεν να εργαζόμεθα. Κινούμεθα ελευθέρως. Γιατί να δυστυχούμεν αγρίως;  Ποίοι μας αρπάζουν τα χρήματά μας σε απόλυτα ληστρικόν βαθμόν;

Και μέσα στην άφατην πενίαν μας, προσφέρομεν φιλοξενίαν σε χιλιάδες λαθρομετανάστες ,ωσεί πρόσφυγες, διαθέτοντες τεράστια ποσά, σε είδος, χρήμα, απασχόληση, τα οποία  αποστερούνται από τον πεινασμένον Έλληνα. Στην υπηρεσίαν των προσφύγων είναι αναμεμειγμένοι αλλοδαποί στο σύνολον, με δήθεν μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, ενώ αυτήν  την βοήθειαν θα έπρεπε να την παράσχουν οι Έλληνες, οι άνεργοι Έλληνες και να μη έχουν καμμίαν ανάμειξη οι ξένοι. Κάποια χρήματα που δίδει η Ευρώπη για το προσφυγικόν και τα οποία δεν τα θέλομεν, τα αρπάζουν ο ΟΗΕ 170 εκατ.,Ευρώ, οι ξένες ΜΚΟ  180 εκατ. Ευρώ και άλλοι αετονύχηδες αλλοδαποί. Και οι ΄Ελληνες επιβιώνουν με συσσίτια , αδύνατοι να εύρουν στοιχειώδη εργασίαν, ενώ  οι πάσης μορφής και σκοπού αλλότριοι δραστηριοποιούμενοι στην χώραν μας ευημερούν, αλλά και δρουν ενόχως, εν πολλοίς.

Η αναβίωση των συσσιτίων αποτελεί απολύτως ταπεινωτικήν και εξουθενωτικήν πραγματικότητα. Ένας πλούσιος Λαός, μία πλουσία χώρα, από τις πλουσιώτερες στην Υφήλιον, οδηγήθηκε στην απόλυτην οικονομικήν καταστροφήν χωρίς αποχρώντα λόγον, αλλά από απόλυτην  ανικανότητα των πολιτικών της διαχρονικώς.

Οι υπεύθυνοι για το μέλλον της Ελλάδος πολιτικοί,  πως σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν αυτήν την βεβηλωτικήν  υφισταμένην κατάσταση;;

Μιχαήλ Στρατουδάκης