Εκποιούνται τα πάντα!

Τίποτε δεν μένει όρθιον!  Και  για να είμεθα πιο ακριβείς, τίποτε δεν μένει σε χέρια Ελλήνων επιχειρηματιών ή απλών ιδιωτών….. Όλα επί καθημερινής βάσεως περνούν σε χέρια ξένων επιχειρηματιών, αφού οι μέχρι σήμερα Έλληνες επιχειρηματίες δεν δύνανται να τα συγκρατήσουν υπό το βάρος των υπερβολικών χρεών! Υψηλά δάνεια δεν δύνανται να ικανοποιηθούν. Η κίνηση στις πωλήσεις είναι χαμηλή και ολονέν γίνεται χαμηλότερη, μη δυναμένη να ανταποκριθεί στο μέγα βάρος των τρεχουσών δαπανών. Επιχειρήσεις «κολοσσοί» βουλιάζουν καθημερινώς ζητούσαι βοήθειαν – σωσίβιον στον Πτωχευτικόν Κώδικα!!

Σε «ξένα χέρια» περιέρχονται καθημερινώς δεκάδες ανθούσες πάλαι ποτέ επιχειρήσεις. Λιμένες, σταθμοί θαλαμηγών, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις υγείας, επιχειρήσεις υποδημάτων, τροφίμων, κλωστοϋφαντουργίας, αυτοκινήτου, καυσίμων, κτήρια ιδιωτών, ακίνητα, οικόπεδα, και αναρίθμητες άλλες!!!

Τα δάνεια που ελαμβάνοντο πρίν την οικονομικήν κρίση και μάλλον άνευ φραγμού και εξησφαλισμένων εγγυήσεων, σήμερα αναδεικνύουν το δυσμενές πρόσωπον της απρονοησίας.

Όταν αυτό το διάστημα 75 επιχειρήσεις οφείλουν σε δάνεια, φόρους,  ασφαλιστικές εισφορές, περίπου 10 δις Ευρώ, είναι φανερόν ότι κάτι δεν λειτουργούσε ορθώς στην περίοδον των «παχέων αγελάδων». Έπρεπε τα πάντα να πληρωνόταν στην ώραν τους, οπότε δεν θα είχαν γιγαντωθεί οι οφειλές. Οι ελεγκτικοί και φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί δεν έδρασαν πρεπόντως.

 Με τους νέους ιδιοκτήτες οι επιχειρήσεις πως θα ορθοποδήσουν; Ο Έλληνας έχει μέσα του το μικρόβιον της «ξενομανίας»!!! Αγοράζει κατά κόρον εισαγώμενα και περιφρονεί άκρως επιδεικτικώς τα Ελληνικά προϊόντα!! Στέλνει τα χρήματά του στο εξωτερικόν, σε βάρος της δικής του παραγωγής και σε βάρος της δημοσίας Οικονομίας! Το παρελθόν  έτος πληρώσαμεν για εισαγωγές υποδημάτων 500 εκατομμύρια Ευρώ και για εισαγωγές ενδυμάτων 1,2 δισεκατομύριον Ευρώ!! Τεράστια ποσά επίσης πληρώσαμε για εισαγωγές γαλακτοκομικών προϊόντων,   κρεάτων, αγροτικών προϊόντων κλπ.  Αν τα ποσά αυτά τα διαθέταμεν για δικά μας προϊόντα τα οποία έχομεν και σε αρίστην ποιότητα, τα χρήματα θα έμεναν στην Ελληνικήν αγοράν, χιλιάδες εργαζόμενοι δεν θα ήσαν άνεργοι και πολλές επιχειρήσεις δεν θα είχαν πάει σε ξένα χέρια!!!

Εκτός από την ευθύνην των απλών καταναλωτών, μεγίστη είναι και η ευθύνη των πολιτικών, διαχρονικώς. Χειρίσθηκαν τα οικονομικά θέματα άνευ προοπτικής για το μέλλον. «Φάγομεν και πίομεν ταχ’ αύριον αποθνήσκομεν».

Στις αγορεύσεις τους στην Βουλήν, ποτέ δεν αναφέρονται για σχέδια προς παραγωγικήν ανάπτυξη του τόπου και προς πάταξη της λιτότητας και της ανεργίας. Αυτά έπρεπε να είναι οι στόχοι τους καθημερινώς και όχι να «σκυλοβρίζονται» από ο πρωί μέχρι το βράδυ και να παρασύρουν τον Λαόν σε λήθην! Εξ ίσου θλιβερές είναι και οι παρουσιάσεις Βουλευτών στις Τηλεοράσεις ολημερίς. Ύμνοι για το Κόμμα τους και ύβρεις για τους αντιπάλους! Καμμία αναφορά τι σημαίνει π.χ. εμπορικόν ισοζύγιον και πως πρέπει να ενεργούμεν όλοι ώστε να μειώνεται συνεχώς. Καμμία αναφορά για τον κυρίαρχον παράγοντα της χρήσεως των δικών μας προϊόντων! Ούτε οι ίδιοι ανέφεραν ποτά κάτι ανάλογον, ούτε τους υπεβλήθη από τους δημοσιογράφους όμοιόν τι. Μόνον  για πολιτικές διαμάχες!!

Συμπερασματικώς για την εκποίηση των πάντων κυρίαρχον καταλυτικόν ρόλον έπαιξε και παίζει το τοπικόν στοιχείον! Οι ξένοι δράττονται της ευκαιρίας!! Εφ’ όσον είμεθα ηθικοί αυτουργοί «διατί κλαίομεν»;;;;

Μιχαήλ Στρατουδάκης