Το ΑΕΠ της χώρας

Dimitris Kouretas

1 ώρα · 

Το ΑΕΠ της χώρας την περίοδο 1980-1999 σημείωσε εμφανή κάμψη των ρυθμών αύξησής του. Ετσι, ενώ τη δεκαετία ’71-’80, αυξανόταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 5,6%, τη δεκαετία ‘81-’90 ο ρυθμός αυτός έπεσε στο αξιοθρήνητο 0,5%, για να ανέβει στο 2,1% την περίοδο ’91-’99. Ας δούμε όμως κάποια νούμερα. Το 1980 το ποσοστό της πρωτογενούς παραγωγής στο ΑΕΠ ηταν 25% και της μεταποίησης 15%. Το 1983 τα ποσοστά εγιναν 19% και 14% αντίστοιχα. Το 1987 , 11% και 15% αντιστοιχα. Εκεί παρέμειναν μέχρι το 2000. Μετά σιγά-σιγά άλλαξαν και σήμερα είναι πρωτογενής 3% και μεταποίηση 6%.
Θα πει καποιος και τι εγινε? Σωστη η ερωτηση αλλα ο ερωτων ειναι ασχετος με την δυνατοτητα της χωρας μας ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ να παραγει πλουτο.

Η ανάπτυξη και η παραγωγική ανασυγκρότηση έχουν πρόσημο τόσο ταξικό όσο και εθνικό.
Από τη μεριά της κοινωνίας, για να ονομάσουμε σήμερα μια πορεία “ανάπτυξη” πρέπει απαραίτητα να μειώνει την ανεργία και να αυξάνει το μεσο εισοδημα, περιλαμβανομένου και ενός έμμεσου “κοινωνικού μισθού” που προκύπτει από την παροχή των πάσης φύσεως δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών, (υγεία, παιδεία, ελεύθερη πρόσβαση σε δρόμους, παραλίες, κλπ). Ταυτόχρονα, θα πρέπει η πορεία αυτή να μην είναι παροδική, (διότι και ένας δανεισμός θα μπορούσε προσωρινά να έχει τα ίδια αποτελέσματα), αλλά να έχει στέρεες βάσεις. Οι “στέρεες βάσεις” είναι ένα περίπλοκο μίγμα προϋποθέσεων που μας πηγαίνει στο ζήτημα της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης .
Η ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση είναι, κατά τη γνώμη μου, ο μόνος δρόμος για την Ελλάδα και άλλες χώρες της περιφέρειας.
Παραγωγική ανασυγκρότηση σημαίνει, πάνω από όλα, τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των εγχώριων πόρων και αυτό μόνο στην ενδογενή κατεύθυνση μπορεί να εξασφαλιστεί. Σημαίνει επίσης ότι η παραγωγή γίνεται για να καλύψει ανάγκες και όχι για να νικήσει στον διεθνή ανταγωνισμό. Αυτο θα ερθει μετα.
Υπάρχουν, για παράδειγμα, στην Ελλάδα κάποιες πολύ επιτυχημένες εξαγωγικές επιχειρήσεις, με πλήρως αυτοματοποιημένη παραγωγή, που όμως εισάγουν τις Α΄ύλες, τα μηχανήματα, και την όλη τεχνογνωσία τους. Δεν μπορούν, για παράδειγμα, ούτε καν να συντηρήσουν τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό τους, (σε περίπτωση βλάβης έρχονται τεχνικοί από έξω), κι έτσι, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων τους ξαναφεύγει στο εξωτερικό. Δύο πράγματα πρέπει να σημειώσουμε εδώ: α) μας ενδιαφέρουν κλάδοι με υψηλή προστιθέμενη αξία, και δραστηριότητες με σημαντικές διακλαδικές συνδέσεις και β) είναι σημαντικό να υιοθετήσουμε το επίπεδο της τεχνολογίας που μας αντιστοιχεί.
Στη λογική αυτή πρέπει τα ανώτερα και ανώτατα τεχνολογικά ιδρύματα να στραφούν σε μια εγχώρια τεχνολογία που θα υπηρετεί την εγχώρια παραγωγή, που θα πρέπει να είναι ευέλικτη, αποκεντρωμένη και μικρής κλίμακας. Είναι αδιανόητο, για παράδειγμα, σε μια χώρα με 1,5 εκατ ανέργους, να ασχολείται το πολυτεχνείο με τη ρομποτική επειδή αυτό κάνει και το M.I.T. Αυτός είναι και ο τρόπος νέοι επιστήμονες και τεχνικοί να μείνουν στη χώρα τους.

Ετσι θα μπουν οι προτεραιοτητες μας στην επερχομενες εκλογες στη Θεσσαλια. και ετσι θα γινει η συζητηση. Που πανε οι ποροι κ. Περιφερειαρχα? Πως αποδιδουν? και τι προτάσεις κανατε κ. Τσιλιμιγκα ολα αυτα τα χρονια για να γινει παραγωγικη ανασυγκροτηση στη Θεσσαλια. και που ειναι αυτες γραμμενες?
ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ