Κινήσεις στη σκακιέρα της Αν. Μεσογείου

 From: Georgios Epitidios

  Θέμα: Στρατιωτικά/ Γεωπολιτικά νέα

​Την ικανότητα της Ελλάδας να προβάλει ισχύ και να λειτουργήσει ως δύναμη σταθερότητας στο θαλάσσιο πεδίο με επίκεντρο την Ανατολική Μεσόγειο θα δοκιμάσει το επόμενο δίμηνο η αυξημένη παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) σε όλη την έκταση από την Κρήτη έως τα ανοικτά του Ισραήλ, την Κύπρο και τον Λίβανο. Παράλληλα με αυτή την έντονη ναυτική κινητικότητα, η οποία θα είναι ενταγμένη σε συμμαχικό πλαίσιο, θα προχωρήσει η δημιουργία μιας νέας δομής ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο με τη συμμετοχή και των ΗΠΑ, τη στιγμή που και οι Γάλλοι επιθυμούν να αυξήσουν το αποτύπωμά τους στην περιοχή. Παρά την ένταση στην κυπριακή ΑΟΖ, το κονσόρτσιουμ ExxonMobil-Qatar Petroleum αναμένεται να συνεχίσει απρόσκοπτα τις γεωτρήσεις που διεξάγονται ήδη στο οικόπεδο 10, ενώ τη δική της πολιτική υδρογονανθράκων συνεχίζει και η Αγκυρα, παρά την οικονομική κρίση στην οποία έχει εισέλθει η Τουρκία. Σε όλο αυτό το ρευστό περιβάλλον, η διπλωματική προσπάθεια οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών παραμένει εκκρεμής, ενώ φαίνεται ότι στο μέτωπο των επαφών με την Τουρκία γίνονται ορισμένα βήματα, πολλά εκ των οποίων παραπέμπουν σε παλαιότερες συνταγές.​

Η άσκηση​

​

​Συγκεκριμένα, στο επίπεδο της ναυτικής δραστηριότητας, η Ελλάδα έχει αναλάβει επικεφαλής των «Focused Ops» της άσκησης του ΝΑΤΟ «Sea Guardian». Στο επόμενο χρονικό διάστημα, η φρεγάτα «Ναβαρίνον», μαζί με μια βουλγαρική φρεγάτα, και το υποβρύχιο «Κατσώνης» θα κινηθούν σε μια περιοχή από τα βόρεια της Αιγύπτου, εν συνεχεία στην κυπριακή ΑΟΖ και από εκεί στα βόρεια του Ισραήλ, όπου θα πραγματοποιηθεί μια άσκηση εκκένωσης της Χάιφα. Παράλληλα, μια φρεγάτα του Π.Ν. βρίσκεται, στο πλαίσιο της επιχείρησης UNIFIL, στα ανοικτά του Λιβάνου, ενώ ακόμη μία θα περιπολεί μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, όσο το «Μπαρμπαρός» παραμένει συνοδεία τουρκικών πολεμικών πλοίων μεταξύ των οικοπέδων 4 και 5 της κυπριακής ΑΟΖ και του ανατολικότερου άκρου της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.​

Αυτές τις ημέρες διεξάγεται, επίσης, η μεγάλης κλίμακας άσκηση Ελλάδας - Αιγύπτου «Μέδουσα 7» και με τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι περιττό να τονιστεί ότι λόγω του ευρύτερου ενδιαφέροντος της Ανατολικής Μεσογείου, η αυξημένη παρουσία αμερικανικών, ρωσικών, αλλά κάποιες φορές και κινεζικών πλοίων είναι σταθερή. Πλέον, σε τακτική βάση, στην περιοχή πλέουν εκ περιτροπής και δύο γαλλικά πολεμικά. Στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου πλέει και το αεροπλανοφόρο «USS Harry S. Truman», με την ομάδα κρούσης που το συνοδεύει. Μάλιστα, τις επόμενες ημέρες αναμένεται να γίνει στην Ελλάδα μια επίδειξη αμερικανικών ελικοπτέρων, ενός Black Hawk από τη δύναμη που θα σταθμεύει για όλο τον χειμώνα στο Στεφανοβίκειο και ενός Seahawk από το αεροπλανοφόρο.​

Τέτοιες εκδηλώσεις αλλά και ασκήσεις είναι ενδεικτικές του θερμού κλίματος στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και αναμένεται να αυξηθούν μετά τον στρατηγικό διάλογο της 13ης Δεκεμβρίου στις ΗΠΑ. Ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της αμερικανικής ανάμειξης στην Ανατολική Μεσόγειο στην παρούσα φάση είναι η απόφαση για πολιτική στήριξη και συμμετοχή στην τριμερή Ελλάδας - Κυπριακής Δημοκρατίας και Ισραήλ. Πρακτικά οι ΗΠΑ «ευλογούν» τη συγκεκριμένη συνεργασία και, παράλληλα, προχωρούν σε μια κίνηση η οποία αποσυμφορεί τα γρανάζια της αμερικανικής γραφειοκρατίας. Για το Πεντάγωνο, η Ανατολική Μεσόγειος είναι ευθύνη τριών διοικήσεων, της EUCOM (Ευρώπη - Τουρκία - Καύκασος και Ρωσία), της CENTCOM (Μέση Ανατολή - Αίγυπτος - Κεντρική Ασία) και της AFRICOM (Αφρική πλην Αιγύπτου). Αντίστοιχος είναι και ο διαχωρισμός στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ως εκ τούτου, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχει σκοπό τη δημιουργία μιας ξεχωριστής γραφειοκρατικής δομής, με μόνο αντικείμενο την Ανατολική Μεσόγειο. Φαίνεται ότι οι τριμερείς είναι ελκυστικές και για άλλους παίκτες στην περιοχή. Οι Γάλλοι βλέπουν θετικά τη συνεργασία Ελλάδας - Κυπριακής Δημοκρατίας - Αιγύπτου και θα ήθελαν να συμμετάσχουν ακόμα πιο ενεργά στην περιοχή, μέσω χωρών με τις οποίες έχουν παραδοσιακά στενούς δεσμούς.​

Οι συνεργασίες​

Το πρακτικό ερώτημα είναι πώς αποτυπώνονται πρακτικά όλες αυτές οι συνεργασίες. Πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον Ιταλό ομόλογό του Τζουζέπε Κόντε για να συζητήσουν για τον ελληνικό σχεδιασμό επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης από 6 σε 12 ναυτικά μίλια. Παρά τις γενικά καλές προθέσεις, ακόμα δεν έχουν γίνει βήματα για αλλαγή της συμφωνίας του 1977 που ήταν ετεροβαρής υπέρ της Ιταλίας, ενώ για να πραγματοποιηθεί επιτυχώς η τμηματική επέκταση, θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία και με την Αλβανία, κάτι που προς το παρόν δεν διαφαίνεται. Στο μέτωπο της Αιγύπτου, οι προθέσεις είναι, επίσης, εξαιρετικά θετικές, ωστόσο οι συζητήσεις για οριοθέτηση ΑΟΖ έχουν διακοπεί. Στη Λιβύη, όπου η Τουρκία (πολεμικό πλοίο της οποίας πλέει τακτικά νότια της Κρήτης και βόρεια της Κυρηναϊκής εν είδει προβολής των διεκδικήσεών της) είναι ιδιαίτερα ενεργή τους τελευταίους μήνες, η Αθήνα φαίνεται ότι δεν έχει ακόμη κάποιο δίαυλο με τους ηγέτες της κατακερματισμένης χώρας και περιορίζεται στην, εύλογη και αναμενόμενη, στήριξη των πολιτικών της Ε.Ε.​

Στο μέτωπο με την Τουρκία η επανεκκίνηση των διερευνητικών επαφών παραμένει ζητούμενο. Αν και δεν έτυχε ιδιαίτερης δημοσιότητας, ως θετική εκτιμάται η προχθεσινή συνάντηση ανάμεσα στον αρχηγό του Λιμενικού Σώματος και τον αρχηγό της τουρκικής ακτοφυλακής στον Πειραιά. Οι δύο αρχηγοί των σωμάτων που έρχονται σε καθημερινή επαφή στο Αιγαίο συμφώνησαν να αυξήσουν τη συνεργασία τους σε μια σειρά από μέτωπα. Σε πολιτικό επίπεδο η συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει ακόμα οριστεί. Εσχάτως, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, οι Τούρκοι διακινούν μια παλαιά ιδέα, αυτή της χρήσης της συνδιαλλαγής, ενός μέσου επίλυσης διαφορών. Διαχρονικά, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τη συνδιαλλαγή μάλλον με σκεπτικισμό, καθώς οποιοσδήποτε συμβιβασμός με βάση αυτό το μέσον δεν έχει την ισχύ και τη νομιμοποίηση ενός διαιτητικού ή ακόμη περισσότερο ενός διεθνούς δικαστηρίου.​

Η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ιαπωνίας - Κίνας​

Η πολυπλοκότητα των ζητημάτων που τίθενται στην Ανατολική Μεσόγειο έχει μια ενδιαφέρουσα αναλογία στην άλλη άκρη της Ευρασίας, όπου τα συμφέροντα της Κίνας, της Ιαπωνίας, των Φιλιππίνων, του Βιετνάμ και της Μαλαισίας συγκρούονται για θέματα όπως τα θαλάσσια δικαιώματα νησίδων και ο καθορισμός της ΑΟΖ. Στις 12 Ιουλίου 2016, το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο έκρινε την υπόθεση Φιλιππίνων εναντίον Κίνας για την κατάσταση στη Νότια Σινική Θάλασσα. Για τη συγκεκριμένη υπόθεση, μίλησε πριν από λίγες ημέρες ο Μακότο Σέτα, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γιοκοχάμα, σε εκδήλωση που διοργάνωσαν η πρεσβεία της Ιαπωνίας, το Πάντειο, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων με θέμα «Το δίκαιο της θάλασσας και η κατάσταση στην Ανατολική Ασία». Η παρουσίαση του κ. Σέτα πρακτικά κατέδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν μέσα από τα εργαλεία που παρέχει το διεθνές δίκαιο. Μίλησε για την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα σε Ιαπωνία και Κίνα και την «επήρεια» των νήσων Σενκάκου. Κατά την Κίνα, τα συγκεκριμένα νησιά ουδέποτε αποκτήθηκαν από την Ιαπωνία, η οποία, ωστόσο, οριοθετεί τα χωρικά ύδατα της με βάση αυτά. Οι ομοιότητες είναι πραγματικά ενδιαφέρουσες.

Η Κύπρος αναβάθμισε τα όπλα των ειδικών δυνάμεων: Προχωρεί σε νέες αγορές, λέει ο Αγγελίδης

Η Κύπρος αναβάθμισε τα όπλα των ειδικών δυνάμεων: Προχωρεί σε νέες αγορές, λέει ο ΑγγελίδηςΗ Κύπρος προχώρησε στην αναβάθμιση των όπλων των ειδικών της δυνάμεων και προχωρεί με σταθερά βήματα σε νέες αγορές, ανέφερε σήμερα ο Υπουργός Αμυνας Σάββας Αγγελίδης. Σε χαιρετισμό του κατά τη διάρκεια τελετής για την απονομή των πράσινων μπερέ στους καταδρομείς της 2018 ΕΣΣΟ στο Στρατόπεδο «Στέλιου Μαυρομμάτη» στο Σταυροβούνι, ο Υπουργός ανέφερε ότι «το τιμημένο πράσινο μπερέ αποτελεί το παράσημο που φέρουν οι άνδρες των πολυθρύλητων δυνάμεων καταδρομέων και τα κατορθώματα τους στον αγώνα για την υπεράσπιση της πατρίδας εξιστορούνται με δέος και σεβασμό, για το απαράμιλλο θάρρος τους, που γράφτηκε στα πεδία της μάχης, στα πεδία της τιμής, με τους αγώνες και τις θυσίες των ηρωικών λοκατζήδων, με τους αγώνες και τις θυσίες τους για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της μαρτυρικής μας πατρίδας». Ο Υπουργός συνεχάρη «τον Διοικητή της Διοίκησης Καταδρομών και τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που είχαν την ευθύνη της εκπαίδευσης και με αίσθημα ευθύνης έφεραν σε πέρας με απόλυτη επιτυχία την αποστολή τους». Ο κ. Αγγελίδης σημείωσε πως «αποδεικνύοντας έμπρακτα την υψηλού επιπέδου εκπαίδευση που λαμβάνουν οι καταδρομείς» και απηύθυνε δημόσια τα συγχαρητήρια του «στην ομάδα καταδρομέων της Εθνικής Φρουράς που έλαβε το χάλκινο μετάλλιο στη διαγωνιστική άσκηση περιπόλου αναγνώρισης Cambrian Patrols μια διεθνή στρατιωτική άσκηση, που διοργάνωσαν οι ένοπλες δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου με μεγάλο αριθμό και υψηλή ποιότητα διαγωνιζομένων ομάδων στην οποία η κυπριακή αποστολή συμμετείχε για πρώτη φορά». Πρόκειται, είπε «για μια από τις πιο απαιτητικές τόσο σωματικά όσο και πνευματικά ασκήσεις ανά τον κόσμο, με υψηλές απαιτήσεις όσον αφορά τη Διοίκηση και την ηγεσία. Οι ασκούμενοι διαγωνίζονται με πλήρη φόρτο σε πραγματικές συνθήκες μάχες και υπό αντίξοες καιρικές και εδαφικές συνθήκες στην οροσειρά Cambria της Ουαλίας». Ο κ. Αγγελίδης εξέφρασε προς την ομάδα τα «θερμά συγχαρητήρια» όλων και δίκαια λαμβάνουν σήμερα τις τιμές που δικαιούνται για τη μεγάλη τους επιτυχία. Σημείωσε ακόμα ότι μ’ αυτή τους την επιτυχία έχουν αναθέσει «την υποχρέωση ως πολιτεία» να τους στηρίξει για να συνεχίσουν την υψηλού επιπέδου εκπαίδευση, που πραγματοποιούν καθημερινά, «σε συνδυασμό με το σύγχρονο υπηρεσιακό περιβάλλον που συνεχώς εξελίσσεται». Πρόσθεσε πως «έχουμε ήδη προχωρήσει στην αναβάθμιση των όπλων των ειδικών μας δυνάμεων και προχωρούμε με σταθερά βήματα και σε νέες αγορές. Αποτελεί κανόνα πως οι επίλεκτες μας δυνάμεις πρέπει να είναι σε κατάσταση διαρκούς ετοιμότητας, ευέλικτοι και ικανοί να απαντήσουν σε κάθε πρόκληση υπερασπιζόμενοι το δίκαιο της πατρίδας μας». Ταυτόχρονα ευχαρίστησε και απένειμε «τις δέουσες τιμές στα άτομα που έχουν ταυτίσει το είναι τους, τη ζωή και το πνεύμα τους με τις ειδικές δυνάμεις, όλους τους λεβέντες που πριν δεκαετίες φόρεσαν το πράσινο μπερέ και το τίμησαν όσο ελάχιστοι άλλοι». Απευθυνόμενος στους έφεδρους καταδρομείς, ο Υπουργός είπε πως στην πολυετή τους πορεία ως καταδρομείς, από νεοσύλλεκτοι μέχρι και σήμερα που ολοκληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, ως έφεδροι, επέδειξαν υψηλότατο φρόνημα και αξιοζήλευτα ανεπτυγμένη αίσθηση του καθήκοντος, είναι πάντα στις επάλξεις δηλώνοντας πάντα το παρών σε κάθε προσκλητήριο της πατρίδας. Αφού ευχαρίστησε τους έφεδρους καταδρομείς για την προσφορά τους, ο κ. Αγγελίδης είπε πως «ως ένδειξη εκτίμησης» έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν να παραμείνουν στις τάξεις της εφεδρείας των καταδρομών στο πλαίσιο εφαρμογής του θεσμού του εθελοντή εφέδρου, ενώ έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις δραστηριότητες των μονάδων τους στο πλαίσιο των εφεδρικών παρουσιάσεων. Εξήγησε ότι οι δύο αυτές επιλογές είναι οι «τελευταίες μεταρρυθμίσεις που έχουμε εξαγγείλει για το θεσμό της εφεδρείας στην Εθνική Φρουρά». Αφού ευχαρίστησε «από καρδιάς» τους έφεδρους καταδρομείς, ο Υπουργός Αμυνας ευχήθηκε οι νέοι καταδρομείς που παραλαμβάνουν σήμερα τα μπερέ τους και οι άλλοι συνάδελφοι τους στους καταδρομείς και στην υπόλοιπη Εθνική Φρουρά να παραδειγματιστούν από αυτούς, αφού κατάφεραν με «το ήθος, το ζήλο και την απόδοση» τους να υπηρετήσουν για τόσα χρόνια το τιμημένο πράσινο μπερέ και «αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς και πειθαρχίας, απαραίτητο στοιχείο για να μπορέσει η Εθνική Φρουρά να φέρει εις πέραν την αποστολή της».

​

Μπλόκο από Λευκωσία σε Τουρκία και Βρετανία για συμμετοχή τους σε θέματα ασφάλειας και εξ. πολιτικής της Ε.Ε.

​

«Μπλόκο» στη συμμετοχή «τρίτων χωρών», αναφορικά με τη διαμόρφωση πολιτικής και τη λήψη αποφάσεων σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της Ε.Ε., «έστησε η Λευκωσία», με τη στήριξη της Γαλλίας. Μετά από παρεμβάσεις και παραστάσεις του κυπριακού ΥΠΕΞ, «κατά οριζόντιο τρόπο», η Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου εξέδωσε γνωμάτευση την οποία εξασφάλισε ο «Φ», σύμφωνα με την οποία καμιά τρίτη χώρα δεν μπορεί να διαδραματίζει ρόλο στη λήψη αποφάσεων της Ε.Ε. για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. ​

Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, το θέμα ήγειραν ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στην Ε.Ε., Νίκος Αιμιλίου, στο πλαίσιο της COREPER και η Σύμβουλος επί ευρωπαϊκών θεμάτων του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Φιλίππα Καρσερά, στο SHERPA group. το πλαίσιο των παρεμβάσεων αυτών, η Κυπριακή Δημοκρατία υπέδειξε ότι είναι μεν υπέρ μιας στενότατης σχέσης με το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά ότι πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι θα καταστεί μια τρίτη χώρα και ότι η Ε.Ε. οφείλει να διατηρήσει την αυτονομία της, στη λήψη αποφάσεων.​

Είναι προφανές ότι στόχος της παρέμβασης της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν να διασφαλιστεί ότι το καθεστώς που θα ισχύσει για τη Βρετανία δεν θα αποτελέσει όχημα για μελλοντική εξασφάλιση πλεονεκτήματος από άλλες τρίτες χώρες... Όπως για παράδειγμα η Τουρκία, προκειμένου να διεκδικήσει ρόλο στη λήψη αποφάσεων για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Στις συζητήσεις που έγιναν η Λευκωσία πάντως απέφυγε να αναφερθεί στην Τουρκία, ενώ καταγράφηκε μόνο μια ουσιαστική παρέμβαση, αυτή της Γαλλίας, η οποία όπως πληροφορούμαστε ζήτησε τον λόγο δύο φορές, στηρίζοντας το αίτημα που υπέβαλε η Κυπριακή Δημοκρατία. ​

Ως αποτέλεσμα, η Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου (σ.σ των κρατών μελών), εξέτασε το ζήτημα και εξέδωσε γνωμάτευση. Η γνωμάτευση δικαιώνει και διασφαλίζει τη Λευκωσία, σημειώνοντας ότι τρίτες χώρες «δεν συμμετέχουν σε καμία θεσμική συζήτηση σε οποιοδήποτε στάδιο» και ότι μπορούν να προσκληθούν μόνο σε «άτυπες υπουργικές συνεδριάσεις των κρατών μελών» της Ε.Ε., που «δεν δύνανται να παραγάγουν γραπτά κείμενα, τα οποία να είναι σε θέση να χρησιμοποιηθούν ως ένα πλαίσιο για μελλοντικές εργασίες του Συμβουλίου».​

 ​

Ο «Φ» παραθέτει το πλήρες κείμενο της γνωμάτευσης της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου: «Η ανησυχία για τη διασφάλιση ότι η αυτονομία της λήψης αποφάσεων στην Ένωση τηρείται κατά την εφαρμογή μιας "ευρείας και συνολικής" εταιρικής σχέσης για την ασφάλεια μεταξύ της Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι απόλυτα νόμιμη. Η εξέταση των διατάξεων της Πολιτικής Διακήρυξης, σχετικά με το πλαίσιο για τη μελλοντική σχέση αποκαλύπτει ότι η ανησυχία αυτή έχει ληφθεί δεόντως υπόψη και ότι έχουν διατυπωθεί ισχυρές εγγυήσεις για την αποτελεσματική προστασία του έργου του Συμβουλίου και των προπαρασκευαστικών του οργάνων από εξωτερικές παρεμβάσεις. ​

Ειδικότερα, οι παράγραφοι 96 και 97 της Πολιτικής Διακήρυξης, οι οποίες αφορούν συγκεκριμένα αυτό το θέμα, αναφέρονται μόνο σε μεθόδους διαβούλευσης και διαλόγου, οι οποίες δείχνουν σαφώς ότι ο ενδιαφερόμενος εταίρος, ως τρίτη χώρα, δεν συμμετέχει σε καμία θεσμική συζήτηση σε οποιοδήποτε στάδιο. Η μόνη μορφή πρόσκλησης για συσκέψεις που προβλέπεται ρητά είναι, στην παράγραφο 97, ως δυνατότητα πρόσκλησης, κατά περίπτωση, από την Ύπατο Εκπρόσωπο στις άτυπες υπουργικές συνεδριάσεις των κρατών μελών.​

Τέτοιες συνεδριάσεις, οι οποίες περιγράφονται επακριβώς στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ελσίνκι στις 10-11.12.1999, μεταξύ άλλων περιορισμών, δεν δύνανται να παραγάγουν γραπτά κείμενα, τα οποία να είναι σε θέση να χρησιμοποιηθούν ως ένα πλαίσιο για μελλοντικές εργασίες του Συμβουλίου. Η Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου αναμένεται να είναι πολύ προσεκτική σε όλες τις μελλοντικές διαδικασίες, στις οποίες μπορεί να ζητηθεί η προστασία της αυτονομίας της λήψης αποφάσεων του Συμβουλίου και των προπαρασκευαστικών του οργάνων», καταλήγει η γνωμάτευση.​

​

Και στη PESCO​

​

Η Κυπριακή Δημοκρατία καθιστά σαφές, σε όλα τα επίπεδα, ότι η συμμετοχή τρίτων χωρών σε οποιαδήποτε ζήτημα αφορά στην Ε.Ε., δεν πρέπει να προσκρούει στην αρχή της αυτονομίας της Κοινότητας στη διαμόρφωση πολιτικής. Ανάλογη στάση τήρησε η Λευκωσία και στο ζήτημα συμμετοχής τρίτων κρατών σε προγράμματα της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας PESCO, αν και αποτελεί διακυβερνητικό όργανο, στο οποίο συμμετέχουν 25 κράτη μέλη. ​

Υπενθυμίζεται ότι σε κοινή γραπτή δήλωση, ο ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης και ο ΥΠΑΜ Σάββας Αγγελίδης επισήμαναν ότι «η εμπλοκή τρίτων κρατών μπορεί να γίνει υπό συγκεκριμένους όρους, όπως για παράδειγμα τα ενδιαφερόμενα για συμμετοχή κράτη να εφαρμόζουν και να σέβονται τις αρχές και αξίες της Ε.Ε.».​

Φιλελεύθερος

Έτσι αποκτά αμυντική βιομηχανία η Κύπρος

​

Συνεργασίες με ιδιωτικούς φορείς, κυρίως πανεπιστήμια και εταιρίες, ετοιμάζεται να συνάψει το υπουργείο Άμυνας με στόχο την ανάπτυξη αμυντικής βιομηχανίας.​

Μέσα στα σχέδια του Υπουργείου Άμυνας είναι να αναπτύξει τους τομείς της έρευνας και της καινοτομίας, ούτως ώστε η Κύπρος να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο τεχνολογικά, που να της επιτρέπει να παράγει διάφορα μέρη ή εξαρτήματα οπλικών συστημάτων.​

 Το ζήτημα, σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας Σάββα Αγγελίδη, δεν είναι η Κύπρος να παράγει δικά της οπλικά συστήματα, αλλά μέρος ενός συστήματος που θα έχει να κάνει κυρίως με την τεχνολογία.​

Σε αυτά τα πλαίσια το υπουργείο Άμυνας σχεδιάζει να αντλήσει σημαντικά κεφάλαια για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας μέσω της PESCO αλλά και μέσω των διακρατικών συμφωνιών που συνάφθηκαν με το κράτος του Ισραήλ.​

​

Για την επιτυχία του εγχειρήματος θεωρείται μείζονος σημασίας η στήριξη και η συνεργασία με πανεπιστημιακά ιδρύματα αλλά και εταιρίες με ερευνητικό υπόβαθρο, χαρακτηριστικό που θα διευκολύνει και θα υποβοηθήσει το όλο εγχείρημα.​

​

Για την ανάγκη των πιο πάνω η Κυπριακή Δημοκρατία αναμένεται να αντλήσει σημαντικά κονδύλια μέσω των προγραμμάτων της PESCO.​

​

Σημειώνεται πως η συμμετοχή της Κύπρο στη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (Permanent Structured Cooperation-PESCO), γίνεται ακόμα εντονότερη μετά το τελευταίο Συμβούλιο των υπουργών αφού η Κύπρος θα συμμετέχει σε ακόμα τρία νέα προγράμματα.​

Πρόκειται για:​

το πρόγραμμα για ανάπτυξη νέου πυραυλικού συστήματος μάχης EU Beyond the Line of Sight (BLOS) land Battlefield Missile System. Το πυραυλικό σύστημα νέας γενιάς θα είναι σύστημα μάχης μεσαίου βεληνεκούς πέραν του ορίζοντα.​

​

Την Ευρωπαϊκή Διακλαδική Σχολή Πληροφοριών (Joint EU Intelligence School), που έχει στόχο την εκπαίδευση και επιμόρφωση του προσωπικού (στρατιωτικού και μη στρατιωτικού) της ΕΕ στους κλάδους των πληροφοριών σε συνεργασία των Υπηρεσιών Πληροφοριών και Ασφαλείας των κρατών μελών και της ΕΕ καθώς επίσης και των Κέντρων Αριστείας του ΝΑΤΟ.​

​

Τον Ενιαίο-Μεταφερόμενο Σταθμό διοίκησης και ελέγχου (One Deployable SOF Tactical C2 Command Post (CP) – for Small Joint Operations(SOCC)) με σκοπό την ανάπτυξη και λειτουργία μεταφερόμενου σταθμού Διοίκησης και Ελέγχου Διακλαδικών – Ειδικών Επιχειρήσεων μικρής κλίμακας.​

​

Η Κύπρος ήδη συμμετέχει σε άλλα πέντε προγράμματα της PESCO που εγκρίθηκαν τον περασμένο Μάρτιο.​

Τα προγράμματα αυτά είναι:​

Ευρωπαϊκή Δύναμη Αντιμετώπισης Κρίσεων (EUFOR). Η EUFOR έχει ως βασικό στόχο την ετοιμότητα για άμεση παροχή βοήθειας σε χώρες της ΕΕ που έχουν ανάγκη με ένα πλήρες πακέτο δυνάμεων. Σε αυτή τη φάση βρίσκεται σε εξέλιξη η μελέτη εφαρμογής της.​

Αναβάθμιση της θαλάσσιας επιτήρησης (Upgrade of the Maritime Surveillance). Αφορά το πρόγραμμα για την εξέλιξη του τρόπου με τον οποίο γίνεται η θαλάσσια επιτήρηση στα κράτη μέλη. Το έργο θα διαθέτει συστήματα τελευταίας γενιάς τα οποία θα ενημερώνουν σε πραγματικό χρόνο τα κράτη μέλη για την κατάσταση εντός των χωρικών τους υδάτων. Στόχος είναι η ενίσχυση της παρούσας υποδομής που διαθέτουν τα κράτη μέλη ούτως ώστε να αντιμετωπίζονται έγκαιρα απειλές ή προκλήσεις που έχουν να κάνουν με την ενεργειακή ασφάλεια, τις περιβαλλοντικές προκλήσεις και ζητήματα άμυνας και ασφάλειας των κρατών μελών.​

Πλατφόρμα Ανταλλαγής Πληροφοριών Απειλών και Ανταπόκρισης σε Επιθέσεις Κυβερνοάμυνας (Cyber Threats and Incident Response Information SharingPlatform). Η πλατφόρμα που βρίσκεται στα σκαριά από τον Μάρτιο έχει ως στόχο να προστατεύει πιο αποτελεσματικά τα κράτη μέλη από κυβερνοεπιθέσεις. Αυτό θα επιτυγχάνεται μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών.​

Ευρωπαϊκό Δίκτυο Διοικητικής Μέριμνας και Υποστήριξης Επιχειρήσεων ΕΕ (Network of logistic Hubs in Europe and support to Operations). Το συγκεκριμένο δίκτυο έχει ως στόχο την υποστήριξη τόσο των ίδιων των ευρωπαϊκών κρατών, όσο και ευρωπαϊκών εταιριών που ασχολούνται με τις μεταφορές (logistics) και φιλοδοξεί να τις διευκολύνει.​

Στρατιωτική κινητικότητα (Military Mobility). Το συγκεκριμένο project έχει ως στόχο να απλουστεύσουν τις μεταφορές μεταξύ των κρατών μελών ούτως ώστε να ενισχυθεί η ταχύτητα μετακίνησης των στρατιωτικών δυνάμεων σε ολόκληρη την Ευρώπη.​

​

Υπενθυμίζεται ότι η δημιουργία της PESCO εγκρίθηκε από το Συμβούλιο στις 11 Δεκεμβρίου του 2017, και επιτρέπει στα κράτη μέλη της ΕΕ να συνεργάζονται στενότερα στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας.​

Αυτό το μόνιμο πλαίσιο αμυντικής συνεργασίας παρέχει τη δυνατότητα σε όσα κράτη μέλη έχουν τη βούληση και την ικανότητα να αναπτύξουν από κοινού αμυντικές δυνατότητες, να επενδύσουν σε κοινά έργα και να ενισχύσουν την επιχειρησιακή ετοιμότητα και τη συμβολή των ενόπλων δυνάμεών τους.​

​

Τα 25 κράτη μέλη που συμμετέχουν στην PESCO είναι τα εξής: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Τσεχική Δημοκρατία, Κροατία, Κύπρος, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιταλία, Ιρλανδία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβενία, Σλοβακία, Ισπανία και Σουηδία.​

Θα μπλοκάρουν οι ΗΠΑ μια τουρκική επιχείρηση στα ανατολικά του Ευφράτη;

Οι Αμερικανοί προσπαθούν να αποτρέψουν τουρκική επιχείρηση ανατολικά του Ευφράτη, δημιουργώντας παρατηρητήρια στην περιοχή, κατήγγειλε Τούρκος αναλυτής, σύμφωνα με την φιλοκυβερνητική εφημερίδα Γενί Σαφάκ.

«Στόχος των Αμερικανών είναι να σταματήσουν πριν εκδηλωθεί τυχόν τουρκική επιχείρηση ανατολικά του ποταμού», δήλωσε ο πρώην διπλωμάτης Οζτούρκ Γιλμάζ. Πρόσθεσε δε πως στόχος των ΗΠΑ είναι η περικύκλωση της Τουρκίας και του Ιράν και ο έλεγχος της Βαγδάτης και της Δαμασκού. ​

Την περασμένη εβδομάδα ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις είχε επιβεβαιώσει πως δημιουργούνται παρατηρητήρια κατά μήκος των τουρκο-συριακών συνόρων.​

Πιθανή τουρκική επιχείρηση ανατολικά του Ευφράτη έχει τεθεί προς συζήτηση στην Άγκυρα, μετά τις δύο προηγηθείσες επιχειρήσεις στην Συρία που είχαν στόχο τους Κούρδους του YPG. Η αμερικανική υποστήριξη στους Κούρδους αποτελεί το μεγαλύτερο αγκάθι στις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας.

Συρία: Μήνυμα σε ΗΠΑ και κυρίως στο Ισραήλ τα Su-57 και οι S-300, S-400

​

Παρά τις ρωσικές διευκρινήσεις τα δυτικά ΜΜΕ αναζητούν ακόμα το πώς τα ρωσικά μαχητικά 5ης γενιάς Su-57 ενεπλάκησαν στην Συρία. Σύμφωνα με τους Γκασάν Καντί και τον Κρίστοφερ Άσαντ τα Su-57, οι S-300 και οι S-400 στέλνουν ιδιαίτερο μήνυμα σε ΗΠΑ και Ισραήλ, αναφέρει σε δημοσίευμά του το ρωσικό Sputnik. ​

Την 1η Μαρτίου 2018 το ρωσικό υπουργείο Άμυνας επιβεβαίωσε ότι μαχητικά Su-57 δοκιμάστηκαν στην Συρία τον Φεβρουάριο. Η Μόσχα ανέφερε ότι τα μαχητικά εκτέλεσαν 10 εξόδους επιχειρώντας σε πραγματικές επιχειρησιακές συνθήκες.​

Στις 19 Νοεμβρίου η Μόσχα δημοσιοποίησε και σχετικό βίντεο. Σύμφωνα με τον Καντί τα ρωσικά μαχητικά πήγαν στην Συρία για να δοκιμάσουν τα αμερικανικά ραντάρ και πράγματι δεν εντοπίστηκαν. Ζήτησε μάλιστα από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας να μη δημοσιοποιεί τέτοιες πληροφορίες.​

Ο δε Άσαντ είπε ότι η αποστολή των μαχητικών έδωσε ισχυρό μήνυμα στο Ισραήλ, καταρχήν. «Θεωρώ ότι ήταν μήνυμα κυρίως προς το Ισραήλ περισσότερο από ότι στις ΗΠΑ. Η αποστολή των μαχητικών απλώς σημαίνει πως μαζί με την κάλυψη από τους πυραύλους S-300 και S-400 το Ισραήλ έχει, πρακτικά, χάσει τη δυνατότητα εξαπόλυσης πληγμάτων στην Συρία και τον Λίβανο κατά βούληση», είπε.​

Δήλωσε επίσης πως η δυνατότητα του Ισραήλ να διατηρήσει τις «παράνομες» κατακτήσεις του τίθεται εν αμφιβόλω. Ο ίδιος βλέπει αυξημένες πιθανότητες ειρήνευσης μεταξύ Ισραήλ και Συρίας λόγω της ρωσικής παρέμβασης και τον συνδυασμό ενεργειών Μόσχας, Δαμασκού, Τεχεράνης.​

Στις 24 Νοεμβρίου όμως σημειώθηκε επίθεση με χημικά στην Συρία. Ρωσία και Συρία κατηγόρησαν τους αντικαθεστωτικούς και ρωσικά αεροσκάφη εκτέλεσαν σειρά επιδρομών στο Ιντλίμπ.​

Καντί και Άσαντ ανέφεραν πως οι αντικαθεστωτικοί έχουν χάσει τη μάχη για την Συρία. Σοβαρότερο δε είναι το πλήγμα κατά των Ουχαμπιτών που υποστηρίζει η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και η Μουσουλμανική Αδελφότητα που στηρίζεται από Τουρκία και Κατάρ.​

Οι ίδιοι θεωρούν ότι η Τουρκία έχει στραφεί κατά του ουχαμπιτικού στρατοπέδου και για αυτό ο Ερντογάν παίζει τόσο ισχυρά το χαρτί του Κασόγκι με σκοπό να υπονομεύσει τους Σαούντ. «Όσον αφορά το Ιντλίμπ είναι μια μάχη που κανείς δεν θέλει να δώσει, αλλά αν τελικά αποφευχθεί θα αποτελέσει διπλωματικό άσο στο μανίκι του Ερντογάν», ανέφεραν.​

Και οι δύο θεωρούν πως οι ΗΠΑ πρέπει να αποσυρθούν από Συρία όπως άλλωστε έχουν ζητήσει και φωνές εξ Αμερικής. Πιστεύουν όμως πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί πριν εξασφαλιστεί η αποχώρηση των Ιρανών από την Συρία.

https://www.youtube.com/watch?v=IJTCewLTCLE

Уникальные кадры боевой работы перспективных авиационных комплексов Су-57 в Сирии #ВИДЕО #ЭКСКЛЮЗИВ Уникальные кадры боевой работы перспективных авиационных комплексов ... www.youtube.com

Ο Λίβανος είπε ΟΧΙ στη ρωσική στρατιωτική βοήθεια

​

Αυτό το μήνα, ο Λίβανος αρνήθηκε τη στρατιωτική βοήθεια της Ρωσίας, ενδεχομένως υπό την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, ανέφεραν τα ΜΜΕ βασιζόμενα σε λιβανέζικη πηγή.​

Σύμφωνα με αυτήν την πηγή, ο Λίβανος δικαιολογήθηκε με το ότι δεν χρειάζεται τα είδη όπλων και πυρομαχικών που προτείνει η Ρωσία. Ωστόσο, θεωρείται ότι ο πραγματικός λόγος είναι η πίεση των ΗΠΑ.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων στον στρατό του Λιβάνου. Από το 2006, έχουν παραδοθεί όπλα αξίας 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τον Μάρτιο, αναφέρθηκε ότι η Ρωσία θα προμηθεύσει μερικώς δωρεάν στρατιωτικό υλικό στον Λίβανο.

Επιπλέον 100 “αόρατα” μαχητικά F-35 προτίθεται να αγοράσει η Ιαπωνία

​

Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας σκοπεύει να αγοράσει έως και 100 επιπλέον πολεμικά αεροσκάφη F35 από τις ΗΠΑ, έναντι τιμήματος το οποίο αναμένεται ότι θα ξεπεράσει το 1 τρισεκατομμύριο γεν (ή τα 8,8 δισεκατομμύρια δολάρια), γράφει στο σημερινό της φύλλο η οικονομική εφημερίδα Nikkei.​

Ήδη, η συντηρητική κυβέρνηση του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε σχεδιάζει να αγοράσει 42 τέτοια «αόρατα» για τα ραντάρ μαχητικά για τις ανάγκες της πολεμικής αεροπορίας της χώρας, προσθέτει η εφημερίδα, η οποία δεν επικαλείται κάποια πηγή.

Έναρξη ναυπήγησης τρίτου κινεζικού αεροπλανοφόρου

​

Ακόμη ένα το δεύτερο κατά σειρά αεροπλανοφόρο ξεκίνησε να ναυπηγεί η Κίνα σύμφωνα με τον πρακτορείο ειδήσεων Xinhua. Όπως ανέφερε το δημοσίευμα του πρακτορείο το αεροπλανοφόρο ναυπηγείται στις εγκαταστάσεις της εταιρείας China State Shipbuilding Corp. (CSIC).​

Και συμπίπτει με την έκτη επέτειο της πρώτης απογείωσης κινεζικού αεροσκάφους από το αεροπλανοφόρο CNS Liaoning 016. Το νέο αεροπλανοφόρο έχει κωδικοποιηθεί ως ‘Type 002’ σε συνέχεια του δεύτερου αεροπλανοφόρου ‘Type 001A’ το οποίο αυτή την περίοδο πραγματοποιεί θαλάσσιες δοκιμές.​

Το νέο αεροπλανοφόρο σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα θα διαθέτει καταπέλτη για την απογείωση των μαχητικών επιτρέποντας την αξιοποίηση αεροσκαφών με μεγαλύτερος βάρος και φορτίο.​

Τα δύο υπάρχοντα κινεζικά αεροπλανοφόρα διαθέτουν ράμπα απογείωσης η οποία περιορίζει το βάρος απογείωσης των αεροσκαφών και φυσικά την αυτονομία και το πολεμικό φορτίο που μπορούν να μεταφέρουν ως συνέπεια.

Γαλλία: Υπάλληλος της Γερουσίας ύποπτος για κατασκοπεία -Για λογαριασμό της Β. Κορέας

​

Οι γαλλικές αρχές συνέλαβαν έναν δημόσιο υπάλληλο, με την υποψία ότι προσπάθησε να δώσει απόρρητες κυβερνητικές πληροφορίες σε Βορειοκορεάτη κατάσκοπο.​

«Ένα άτομο συνελήφθη για ανάκριση το βράδυ της Κυριακής, στο πλαίσιο έρευνας που άνοιξε ο εισαγγελέας του Παρισιού τον Μάρτιο», δήλωσε στο Reuters δικαστική πηγή.​

Ο συγκεκριμένος είναι ύποπτος ότι συγκέντρωσε και παρέδωσε σε ξένη χώρα πληροφορίες που μπορεί να βλάψουν τα εθνικά συμφέροντα, ανέφερε η ίδια πηγή. Την υπόθεση χειρίζονται οι υπηρεσίες πληροφοριών και εθνικής ασφάλειας της Γαλλίας.​

Σύμφωνα με γαλλικά ΜΜΕ, ο εν λόγω υπάλληλος εργαζόταν στη Γερουσία. Σε ένα από τα γραφεία εκεί έκαναν έρευνα οι αρχές, σύμφωνα με πηγές από το περιβάλλον του προέδρου της Γερουσίας.​

Σκληρή στάση Τραμπ για Κίνα-δασμούς, εν όψει της συνάντησης με Σι

​

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε τη Δευτέρα ότι αναμένει να εφαρμοστεί η επιβολή των επιπρόσθετων δασμών σε εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα αξίας 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή η άνοδος του συντελεστή δασμολόγησής τους στο 25% από το τρέχον 10%.​

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στην εφημερίδα The Wall Street Journal, ο Τραμπ χαρακτήρισε «πολύ απίθανο» να αποδεχθεί το αίτημα της Κίνας να μην προχωρήσει στην επιβολή των επιπρόσθετων δασμών, η οποία αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή από 1ης Ιανουαρίου.​

«Η μόνη συμφωνία» που θα επέτρεπε να μη γίνει αυτό «θα ήταν η Κίνα να ανοίξει» την αγορά της «στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ», δήλωσε ο Τραμπ στην Τζέρναλ. «Σε ό,τι αφορά τις άλλες χώρες, επαφίεται σ’ εκείνες» πρόσθεσε.​

Ο Αμερικανός πρόεδρος, που θα συναντηθεί με τον κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ στο περιθώριο της συνόδου της Ομάδας των Είκοσι (G20) πιο βιομηχανικά ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών του πλανήτη στο τέλος της εβδομάδας στο Μπουένος Άιρες, τόνισε ακόμη πως εάν οι διαπραγματεύσεις είναι άκαρπες, θα προχωρήσει στην επιβολή επιπρόσθετων δασμών σε όλα τα υπόλοιπα εισαγόμενα προϊόντα που παράγονται στην Κίνα.​

«Αν δεν κλείσουμε συμφωνία, θα επιβάλλω (δασμούς) σε επιπλέον (κινεζικά προϊόντα, αξίας) 267 δισεκ.», με συντελεστή 10% ως 25%, είπε ο Τραμπ στην Τζέρναλ. Παρέμεινε ασαφής ως προς το χρονοδιάγραμμα.​

Διευκρίνισε ότι οι δασμοί αυτοί ενδέχεται να ισχύσουν και για τα κινητά τηλέφωνα και τους φορητούς υπολογιστές της Apple Inc. που εισάγονται από την Κίνα και εκτίμησε ότι το πρόβλημα για τους αμερικανούς καταναλωτές δεν θα είναι τόσο οξύ εάν οι δασμοί είναι 10%, σύμφωνα με την εφημερίδα.​

«Ίσως. Ίσως. Εξαρτάται από το ποιος θα είναι ο συντελεστής», απάντησε ο Τραμπ, ερωτηθείς από την WSJ για τους επιπλέον δασμούς στα κινητά και τα λάπτοπ. «Εννοώ, μπορώ να τους βάλω 10%, και ο κόσμος θα το άντεχε αυτό πολύ εύκολα», έκρινε.​

Οι μετοχές της Apple υποχωρούσαν στις συναλλαγές μετά το κλείσιμο της αγοράς, αφού η συνέντευξη αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας.​

ΑΠΕ-ΜΠΕ​

Israel's Iron Dome defense of Saudi Arabia aims to avert collapse of Trump and Netanyahu's entire Middle East strategy 

​

But Democrats view it as yet another expression of the prime minister’s overzealous backing for a despised U.S. president ​

Chemi Shalev​

​

​

The Mossad’s Kidon unit, which foreign media describe as Israel’s official assassination squad, must be worried sick over the fallout from the murder of Saudi journalist Jamal Khashoggi in the Saudi consulate in Istanbul. Alongside its many successful hits, some of which are surely still unknown, Kidon’s men (and presumably women) have also known notorious failures, including the mistaken 1970 killing of Moroccan waiter Ahmed Bouchiki in Lillehammer, Norway, the failed 1997 assassination of Hamas leader Khaled Mashal in Jordan and the successful, albeit meticulously filmed 2010 hit on Mahmoud al-Mabhouh in Dubai. ​

Israel paid a price for these and other operational flops, but it never came close to undermining its international standing or threatening the careers of its leaders.​

From a professional point of view, Khashoggi’s murder was exceptionally brutal, but also spectacularly stupid. It was carried out inside a diplomatic installation, the likes of which are routinely under surveillance by host countries, a factor that undermined Riyadh’s ability to plausibly deny responsibility. But rather than stay silent, the Saudi PR geniuses added insult to injury with a series of rebuttals so ridiculous they were seen as admissions of guilt. ​

The ensuing rage and outcry against Saudi Crown Prince Mohammed bin Salman, aka MBS, especially in the U.S., set a new standard for reactions to botched assassinations, which could come to haunt Israel as well. Unlike most Israeli operations, the Saudi hit was singularly brainless, flouted diplomatic protocol and, on top of that, its target was a Saudi citizen – not a foreign enemy. Nevertheless, the next time Israel is implicated in a failed or even successful assassination on foreign soil, its critics will cite the Saudi precedent in order to press for a forceful international response.​

Benjamin Netanyahu is experienced in such matters. The Mashal affair, which took place during his first term in office, compelled the prime minister to release the late Hamas leader Sheikh Ahmed Yassin; the Mabhouh caper, which unfolded during Netanyahu’s second coming, reportedly and allegedly exposed Kidon’s modus operandi for all the world to see. Netanyahu knows that Saudi Arabia will have to pay a price, but the demand for the crown prince's removal seems way too steep. So that even if the sword hanging over Mohammed bin Salman's head did not endanger the entire Middle East strategy he encouraged Trump to adopt, Netanyahu would still have a personal, professional and national interest in minimizing the prince's punishment.​

But it is a strategic threat with possible domestic political repercussions that has moved the prime minister to openly take one for the Trump-Netanyahu team. Netanyahu and his aides, led by U.S. Ambassador to Israel Ron Dermer, have been working around the clock to protect Trump and to prevent his administration from “throwing out the prince with the bathwater,” as Dermer put it. Netanyahu has volunteered to serve as Trump’s human shield to protect him from widespread demands by both Democrats and Republicans to punish the crown prince and his kingdom for the Khashoggi assassination.​

Netanyahu and Trump hope that the extraordinarily frank but characteristically childish statement issued by the White House this week, in which Trump vowed to stick with Crown Prince Mohammed through thick and thin, will seal the lid on the Khashoggi affair. Saudi Arabia is too crucial an ally for the United States to dump: If George W. Bush successfully maintained ties with Riyadh despite the heavy involvement of Saudi citizens in the September 11, 2001 terror attacks, Trump can certainly afford to more or less ignore the assassination of a journalist who the Saudis describe “as an ‘enemy of the state’ and a member of the Muslim Brotherhood, but my decision is in no way based on that,” as Trump wrote in a “doth protest too much” part of his statement.​

Even if Trump no longer has the personal economic interests in Saudi Arabia of which he boasted in the past, his improved ties with the kingdom – especially the half-a-trillion-dollar arms deal signed during his visit to Riyadh last year – is a rare feather in his otherwise barren diplomatic hat.​

“The world is a very dangerous place!” Trump explained in his statement, in case anyone thought otherwise. And even though the evidence clearly points to the crown prince's complicity – a conclusion supported by a leaked CIA report – Trump is yet to be convinced: “Maybe he did and maybe he didn’t,” he asserted. “America First!” Trump explained, reverting to the slogan of the pre-World War II and at least partially anti-Semitic movement that encapsulates much of the apprehension of American Jews about the his presidency.   ​

Trump had no hesitation about deploying whatever remains of Israel’s good name as a political Iron Dome. On Thursday night he asserted, “Israel would be in a lot of trouble without Saudi Arabia.” In his written statement, Trump mentioned Israel twice: First to underline Saudi Arabia’s importance in warding off the big Satan Iran and then to justify Washington’s intention of standing by Riyadh in order to “ensure the interests of our country, Israel and all other partners in the region.” ​

Israel, Trump assumes, is the magic word that will ensure the support of Evangelicals, who will in turn mitigate the harsh positions taken by some Republican Senators, especially Lindsey Graham, against the Saudi crown prince.​

Democrats, in any case, were apparently less impressed. Widely respected Washington Post columnist Jackson Diehl wrote that “a lot of Republicans as well as Democrats will be repelled… by the spectacle of an Israeli leader lobbying to excuse an Arab dictator for murder.” Diehl made a direct connection between Netanyahu’s lobbying on behalf of Crown Prince Mohammed and Israel’s staunch defense of Trump in the wake of last month’s massacre of 11 worshippers in Pittsburgh’s Tree of Life synagogue. Netanyahu’s reasoning may be acceptable for Israelis and their right-wing supporters in the U.S., but his handling of both the Khashoggi murder and the Pittsburgh massacre is widely perceived by American liberals as the latest expressions of his overenthusiastic embrace of a president who is arguably the most reviled in American history.​

As it is, Israel was already skating on thin ice in its relations with Democrats, who have now returned to wielding real power after seizing control of the House of Representatives in the midterm elections. As U.S. commentators have pointed out in recent days, the Democratic triumph was far more extensive and sweeping than was thought in the first hours after polls closed. Not only do they now enjoy a commanding 35-member majority in the House, which could grow to 37 after the two last races are called, but their 8 percent or 8.6 million vote advantage is their biggest since the 1974 midterms held just after Richard Nixon’s Watergate-induced resignation. The Democratic surge was especially pronounced among women and, more ominously for Israel, among young voters, who came out in droves to vote against Trump.​

Israel can still rely on the Democratic old guard, even though Nancy Pelosi, frontrunner to serve as the new Speaker of the House, hasn’t forgiven Netanyahu for his controversial March 2015 speech to Congress against Barack Obama’s nuclear deal with Iran. The Democratic clock, however, is ticking against Israel’s favor: For the party’s new generation, the foundations of traditional support for Israel – the Holocaust, independence and the Six-Day War – are nothing more than historical footnotes. Many of them have grown up with an Israel that is mentioned mainly in connection with its 51-year-old occupation of the Palestinian territories, its steady slide into the ranks of abhorrent anti-democratic, ethnocentric autocracies and its growing estrangement from American Jews, who voted overwhelmingly for Trump’s political opponents. For many Democrats, Jewish or not, Netanyahu’s unequivocal and unseemly backing for Trump is a cardinal and unforgivable sin. ​

Netanyahu’s willingness to openly and unabashedly defend Saudi Arabia also strays from Israel’s traditional aversion to public scrutiny of its influence on Washington’s decision-making, especially in volatile international crises that could ultimately lead to U.S. military involvement. Israel and its supporters spent years rebuffing distorted claims that it pushed George W. Bush to go to war with Iraq. If the Saudi situation spins out of control, Netanyahu’s involvement will be undeniable: His name on the Saudi debacle will be etched in stone.​

Luckily for him, though, Israeli public opinion seems unperturbed by the fate of relations with Saudi Arabia or, for that matter, by the country’s increasingly precarious standing with Democrats. Netanyahu’s decision to refrain from retaliating forcefully to last week’s brazen rocket attack by Hamas enraged the Israeli public, especially on the right, but it is mostly blind to the disturbing wider picture: Netanyahu’s entire, Trump-centered national security policies may be on the verge of complete and systematic collapse.​

The evidence is mounting: The huge propaganda victory scored by Hamas in last week’s outburst has undermined Netanyahu’s image as number one security honcho who makes Israel’s enemies tremble with fear. The September downing of a Russian spy plane over Syria has inhibited the air force’s freedom of action against Iran and Hezbollah and undercut Netanyahu’s swagger about his stellar relationship with Vladimir Putin. And the Saudi embroilment in the Khashoggi affair isn’t over yet: In a worst-case scenario it could sabotage the anti-Iranian front conjured by Trump and Netanyahu and undermine Netanyahu’s claim to improve relations with moderate Arab states despite the total freeze on peace moves with the Palestinians.​

Crown Prince Mohammed, after all, was to play a critical role in tempering Palestinian expectations and bringing them “back to reality,” as Dermer often says, in advance of the perennially-imminent publication of Trump’s peace plan. Some commentators predict that the Saudi crown prince is now so indebted to Trump that his support for the plan will be even more emphatic, but it’s more reasonable to assume that his newly-precarious hold on power will dissuade him from expressing emphatic support for a peace plan that is bound to enrage Palestinians as well as the proverbial “Arab street” in Riyadh, Mecca and other Arab cities.​

Netanyahu might actually welcome Saudi reticence that could help convince the Trump administration to hold off once again with its plan. The recent coalition crisis made it crystal clear that Netanyahu could be one of the first victims of his Washington BFF’s blueprint. Any peace plan published by the White House, even one viewed by Palestinians and the world as completely one-sided in Israel’s favor, will necessarily include relinquishment of territory, in East Jerusalem as well as the West Bank. It will be uniformly rejected by most of the Israeli right. Netanyahu is certainly loath to reject the fruit of Trump’s pro-Israel peace team’s labor, but anything less than a resounding “no” on his part could persuade even more voters to opt for parties to his right in the upcoming elections.​

The bottom line is that even the friendliest U.S. president in human history, as Netanyahu often describes him, is carrying a ticking time bomb that could soon blow up in the prime minister’s face. And as Netanyahu has recently learned from the botched military incursion in Gaza, the downing of the Russian plane and the horrid Khashoggi killing in Istanbul, unexpected developments can shake up the Middle East and demolish his image as its master manipulator. When lady luck thumbs her nose at the start of an election year, even the conventional wisdom about Netanyahu’s inevitable victory could dissipate in an instant, along with his hitherto-lauded grand strategies.​

haaretz.com