«Η ΕΥΝΟΜΙΑ» ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΜΑΝΗΣΠρος τον Πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου
Υπάρχει πολιτική βούληση για Λευτεριά και Σεβασμό στην ΕΝΙΑΙΑ Μάνη;
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Με το Ιερό, Δίκαιο, Ηθικό και απαράγραπτο κληρονομικό μας Δικαίωμα, που νομίμως έχουμε ως Μανιάτες, ο Σύλλογός μας που εκπροσωπεί την Ενιαία Μάνη, ο οποίος επί έξι συναπτά έτη αγωνίζεται για τη διάσωση των ιερών και οσίων της ιδιαίτερης πατρίδας μας, απευθύνεται για μία ακόμη φορά προς Εσάς. Αφ’ ενός για να Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ για την ΑΜΕΡΙΣΤΗ συμπαράσταση Σας, όπως εκφράσθηκε από το μέγα πλήθος των εμπεριστατωμένων εγγράφων, από όλους σχεδόν τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, προς όλους τους αρμόδιους φορείς των προηγουμένων κυβερνήσεων, που αφορούσαν (πολιτική βούληση) την υπαγωγή και της Μάνης στο άρθρο 62 του Ν.998/79. σε μια έντιμη προσπάθεια για επιβολή ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΝΟΜΙΑΣ!
Σήμερα επισυνάπτουμε το αναγκαίο Ιστορικό και ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ υλικό με την καταγεγραμμένη φωνή της Δικαιοσύνης, εις τρόπον ώστε, ΚΑΝΕΙΣ(!!!) να μην δύναται να ισχυρισθεί πλέον ότι υπήρχαν ιδιοκτησίες Οθωμανών στη Μάνη, και ότι δεν γνωρίζει πλέον το μέγεθος και το είδος της ανήθικης εκμετάλλευσης που υφίστανται οι Μανιάτες(Προσοδοφόρος Οθωμανοεκβιασμός).
Προκειμένου να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην αποκατάσταση της νομιμότητας και στην κάθαρση της κόπρου του Αυγείου ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ, όπως μας δίνετε την υπόσχεση, την ευκαιρία και την δυνατότητα να ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ, παρουσιάζουμε στο φως ΟΛΑ εκείνα τα στοιχεία που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ αποκαλύπτουν και την διαφθορά και τους επίορκους εκφραστές της και ελπίζουμε ότι ΕΣΕΙΣ θα οδηγήσετε το Λαό της Μάνης, με την πολιτική Σας βούληση, στην ιστορική του δικαίωση και στην αποκατάσταση της ΕΞΩΦΘΑΛΜΗΣ αδικίας που προσβάλλει Ιερά και Όσια….
Όλα αυτά τα έγγραφα στοιχεία αποδεικνύουν ότι επίορκοι υπάλληλοι χρόνια ολόκληρα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ασεβούσαν, και ασελγούσαν πλουτίζοντας εκμεταλλευόμενοι, όλα όσα περιγράφονται στις σελίδες της εργασίας μας που επί 20 και πλέον χρόνια συγκεντρώνουμε, προκειμένου να γίνει κατανοητό από όλους και ο τρόπος της μεθόδευσης και το είδος της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.
Σήμερα Σας παρουσιάζουμε όλα εκείνα τα Δημόσια έγγραφα ώστε να ενημερωθείτε πλήρως και με τις τελευταίες -αποδεκτές από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους τελεσίδικες και αμετάκλητες αποφάσεις (επί διεκδικητικών αγωγών του Δημοσίου, βλ. σχετικά έγγραφα), την 176/2008 απόφαση του Εφετείου Καλαμάτας, τις 140/1999 και 381/1994 του Εφετείου Ναυπλίου,
εκ των οποίων για την μεν 381/1994, εξεδόθη η απόφαση 484/1996 του Γ΄ Πολ. Τμήματος του ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, που συνήλθε από τους δικαστές: Ευάγγελο Ράλλη (αντιπρόεδρο), Εμμανουήλ Χαριτάκη, Παναγιώτη Κωστάκο, Κωνσταντίνο Ανδρουτσόπουλο και Θεόδωρο Πρασουλίδη (αρεοπαγίτες), που απέρριψε την από 17-1-1995 αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου για αναίρεση της ως άνω απόφασης του Εφετείου Ναυπλίου.
(…) Επειδή ο πρώτος, από το άρθρο 559 αριθ.14 κΠολ.Δ προβλεπόμενος λόγος αναιρέσεως, που αποδίδει στην προσβαλλόμενη απόφαση την πλημμέλεια ότι παρά τον νόμο δεν κήρυξε απαράδεκτη την ένδικη αναγνωριστική της κυριότητας ακινήτου αγωγή των αναιρεσιβλήτων α) για έλλειψη εννόμου συμφέροντος αυτών προς έγερση αυτής και β) για την επικαλούμενη στο λόγο αυτό αοριστία της, πρέπει να απορριφθεί ως προς μεν την πρώτη αιτίαση ως αβάσιμος, γιατί από το περιεχόμενο της αγωγής, στην οποία εκτίθεται ότι το αναιρεσείον Ελληνικό Δημόσιο δια του δασάρχη Γυθείου αμφισβήτησε την επί του επιδίκου κυριότητα των αναιρεσιβλήτων και δημιουργήθηκε έτσι αβεβαιότητα ως προς το επ΄αυτού δικαίωμά τους, προκύπτει σαφώς το έννομο συμφέρον τους προς έγερση αυτής. Ως προς δε τη δεύτερη ως απαράδεκτος, γιατί για να δημιουργηθεί λόγος αναιρέσεως από τη μη απόρριψη της αγωγής ως αόριστης πρέπει ο περί αοριστίας της αγωγής ισχυρισμός να έχει προσβληθεί στο Εφετείο και ειδικώς δεν αφορά την δημόσια τάξη και στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το δικόγραφο της εφέσεως του αναιρεσείοντος κατά της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, σχετικός ισχυρισμός περί αοριστίας της ένδικης αγωγής δεν προτάθηκε νόμιμα στο Εφετείο, ήτοι με σαφείς και ορισμένους λόγους εφέσεως, αλλά με αορίστους και ανεπίδεκτους δικαστικής εκτιμήσεως λόγους που ισούνται προς ανύπαρκτους.
Επειδή, κατά την έννοια του άρθρου 559 αριθ. 8 Κ.Πολ.Δ, δεν στοι-χειοθετείται ο προβλεπόμενος από αυτό λόγος αναιρέσεως, αν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη του ισχυρισμό που προτάθηκε και τον απέρριψε για οποιοδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό(Ολ.ΑΠ 12/1991). Στην προκειμένη περίπτωση, με το δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη του πράγματα που προτάθηκαν και ασκούσαν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης….
(…) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 17-1-1995 αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου για αναίρεση της υπ’αρίθμ. 381/1994 απόφασης του Εφετείου Ναυπλίου και
Καταδικάζει το αναιρεσείον στη δικαστική δαπάνη των αναιρεσιβλήτων, την οποία ορίζει, σε εκατό χιλιάδες (100.000) Δραχμές…..
Για την απόφαση 140/1999 με την από 14-5-2001 εισήγησή του, ο εισηγητής του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ΠΡΟΤΕΙΝΕ την αποδοχή και τη μη άσκηση από το Ελληνικό Δημόσιο αίτησης αναίρεσης, (όπως και έγινε δεκτό) κατά της υπ’ αριθμ. 140/1999 τελεσίδικης απόφασης του Εφετείου Ναυπλίου (Μεταβατική έδρα Καλαμάτας) επειδή ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ προς τούτο νόμιμοι και βάσιμοι λόγοι!
(…)Με την απόφαση αυτή, συνεκδικάστηκαν και απορρίφθηκαν οι από 9-12-1996 και με αύξ. Αριθ. Εκθ. καταθ. 6-7-8-9-10-11-12- και 13/12.2.1996 Εφέσεις του Ελληνικού Δημοσίου κατά των 195, 194, 193, 192, 191, 187, 188 και 196/ 1995 οριστικών αποφάσεων του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Γυθείου. Με τις πρωτόδικες αυτές αποφάσεις έγιναν δεκτές οι εξής αναγνωριστικές αγωγές κυριότητας για εκτάσεις που βρίσκονται στην κτηματική περιοχή «Κούμαρος» της πόλης Γυθείου….
Και ποιοι είναι οι «μη νόμιμοι και αβάσιμοι λόγοι»;
Ας διαβάσουμε πως στην απόφαση 176/2008 του Εφετείου Καλαμάτας, όπου οι δικαστές Δημήτριος Κόμης (Πρόεδρος Εφετών) και οι Εφέτες Αργυρώ Δριτσάκου και Ουρανία Κουζέλη, (Εισηγήτρια), αποτυπώνουν εγγράφως την κρίση και την απόφασή τους ως εξής: «Δημόσια κτήματα στη Μάνη. Στη Μάνη δεν ίσχυαν οι Οθωμανικοί νόμοι και δεν υπήρχαν ακίνητα που να ανήκουν στο Οθωμανικό Δημόσιο ή σε Οθωμανούς ιδιώτες. Η κτήση κυριότητος με έκτακτη χρησικτησία σε δάση και λιβάδια, για τα οποία δεν υπήρχε ταπίο, ήταν δυνατή και μετά την ισχύ των β.δ. της 16/29.11.1836 και της 12.12.-1833, διότι οι διατάξεις αυτών δεν κατέστησαν τα δάση και τα λειβάδια αναπαλλοτρίωτα ή ανεπίδεκτα νομής από ιδιώτες. Διατάξεις: άρθρ. 62 παρ.1 εδ. β΄ α.ν. 998/79.άρθρο 1-3 Β.δ. της 16/29.11.1836 άρθρ.1 β.δ. της 12.12 1833.
(…) Περαιτέρω, από τα ίδια αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκε ότι στην περιοχή της Μάνης, όπου βρίσκεται και το επίδικο, ίσχυε κατά τα τελευταία έτη της Τουρκοκρατίας ιδιότυπο νομικό καθεστώς, γιατί η περιοχή αυτή ουδέποτε είχε υποταγεί στου Τούρκους, αλλά διατήρησε την ανεξαρτησία της. Κατά τα τελευταία έτη της τουρκοκρατίας ήταν ανεξάρτητη ηγεμονία διοικούμενη από Έλληνα Ηγεμόνα (Μπέη), τον οποίο διόριζε ο Σουλτάνος, στον οποίο έπρεπε να καταβάλει ετησίως μικρό φόρο υποτέλειας αλλά «επί τω όρω όπως οι Τούρκοι επ΄ουδενί λόγω θέτουσιν τον πόδα αυτών επί του εδάφους της Μάνης». Επομένως στη Μάνη δεν ίσχυαν οι Οθωμανικοί νόμοι και δεν υπήρχαν περιουσίες που να ανήκουν στο Οθωμανικό Δημόσιο ΄η σε Τούρκους υπηκόους και όσα αντίθετα ισχυρίζεται το εκκαλούν Δημόσιο είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν». (βλ. πλήρες και αναλυτικό περιεχόμενο στις σελίδες του βιβλίου).
Τέλος, προς επίρρωση των όσων ισχυριζόμαστε και αποδεικνύουμε ΕΓΓΡΑΦΩΣ συμπεριλαμβάνουμε και την υπ’ αρίθμ. 4153/20007 απόφαση του Εφετείου Αθηνών που γράφει επί λέξει: «Το Ελληνικό Δημόσιο δεν έγινε καθολικός διάδοχος του Τουρκικού κράτους, αλλά στην κυριότητά του περιήλθαν εκείνα μόνον τα κτήμα των Οθωμανών τα οποία κατά την διάρκεια του πολέμου κατέλαβε με τις στρατιωτικές δυνάμεις και δήμευσε και εκείνα τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί από τους Οθωμανούς, όχι όμως και όσα κατά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και μετά κατέχονταν από Έλληνες ιδιώτες, με διάνοια κυρίου, έστω και χωρίς έγκυρο και ισχυρό τίτλο».
Βέβαια το μεγάλο ερωτηματικό που πλανάται παίρνει σάρκα και οστά μετά την δημοσίευση του παρακάτω εγγράφου που αναφέρεται στο Νόμο Υ.Λ.Α του 1871 περί ΕΘΝΙΚΩΝ ΓΑΙΩΝ και Εθνικών Παραχωρητηρίων:
Παραθέτουμε μερικές σελίδες από τα δημόσια έγγραφα του έργου «Διάνοιξη της Νέας Επαρχιακής Οδού Καλαμάτας- Καρδαμύλης –Αρεοπόλεως» και ειδικά του τμήματος «Προ-σήλιο-Κάλυβες-Καρδαμύλη» το έτος 1970. Τότε το κράτος αποζημίωνε ΚΑΘΕ έκταση αναγνωρίζοντας την κυριότητά μας, κάνοντας ειδική μνεία στην ειδική στήλη για τα τετραγωνικά μέτρα της ιδιωτικής έκτασης των αγριωμάτων και λοιπών ιδιόκτητων εκτάσεων. Το γεγονός αυτό, γνωστό με κάθε λεπτομέρεια στις Δασικές Υπηρεσίες, θα έπρεπε (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ!) εάν υπήρχε υπαλληλική ΕΥΤΑΞΙΑ και αδιάφθορη νοοτροπία και συμπε-ριφορά, να αποτελεί τον «μπούσουλα» της ΗΘΙΚΗΣ και Δίκαιης προσπάθειας ενημέρωσης. Αντί όμως αυτών που υπογραμμίζουν την ΣΥΝΕΧΕΙΑ την ΣΥΝΕΠΕΙΑ και το ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ, παρουσιάζεται σήμερα το φαινόμενο, τα υπολείμματα των εκτάσεων που έχουν αποζη-μιωθεί ως ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕΝΕΣ εκτάσεις, να «χαρακτηρίζονται» μέσω αχαρα-κτήριστων και ύποπτων συμπεριφορών ως… «Δημόσιες Δασικές και Αναδασωτέες»! Οι λόγοι ευλογοφανείς και ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΕΙΣ! Η παρανομία και οι επιλεκτικές αποφάσεις «προδίδουν προ-θέσεις και συμπεριφορές». Αυτός είναι ο λεγόμενος «ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟΣ Οθωμανοεκβιασμός» εις βάρος των μόνο των ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩΝ ΜΑΝΙΑΤΩΝ !
Το 1970 το κράτος, κατά την διάνοιξη του δρόμου, Προσήλιο-Καρδαμύλη, αποζημιώνει και τα ΑΓΡΙΩΜΑΤΑ, διότι αναγνωρίζει ότι είναι ιδιωτικές εκτάσεις και δεν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Δασικές. Σήμερα, μεσούσης της Δημοκρατίας, έρχεται το Δασαρχείο και χαρακτηρίζει τις υπόλοιπες εκτάσεις που έμειναν «ΔΗΜΟΣΙΕΣ και ΔΑΣΙΚΕΣ» (!!!). Δηλαδή, η... Δημοκρατία ΔΙΩΧΝΕΙ τους πολίτες από τα χωριά τους και ΑΡΠΑΖΕΙ (!!!) τις περιουσίες τους;
ΕΞΩ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΗ !
Άραγε ΚΑΝΕΙΣ (;) υπάλληλος, τόσο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ή των Δασαρχείων, ΔΕΝ ΕΜΑΘΕ για τα έγγραφα που υπήρχαν και παρουσιάζουμε; Ή μήπως κάποιοι «ΓΝΩΡΙΖΑΝ τις προθέσεις των Γερμανών» να… «πατσίσουμε το δημόσιο χρέος» και το εξέλαβαν σαν ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ παράνομου πλουτισμού, όπως γνωρίζουν όσοι ήλθαν σε επαφή με την πραγματικότητα τα τελευταία είκοσι χρόνια; Διαφορετικά ποιος θα επέτρεπε να καταστραφούν αρχαίοι οικισμοί, προκειμένου να πωληθεί το κτήμα «καθαρό» σε… Γερμανούς;(Οράτε σχετικό θέμα «Φραγκιά» πιο κάτω).
Ποιος θα επιχειρούσε να εξαπατήσει το Δημόσιο και να αποπειραθεί την πώληση κτήματος που, υποτίθεται, ήταν «δικό του» με μόνον στοιχείο τη βοσκή σε… Γερμανούς: Αν δεν επρόκειτο για το Δημόσιο (;) συμφέρον;
Πρέπει να ΑΝΕΧΘΕΙ η ΠΟΛΙΤΕΙΑ «αγορές» πολυτελών αυτοκινήτων, «γερμανικών πρoδιαγραφών», από Γερμανούς υπηκόους που βρήκαν ελληνική νησίδα ιδιοκτησίας «στο πέλαγο της... Δασαρχικής οθωμανοκρατίας στην ΙΔΙΑ Μάνη των άλλων Μανιατών», όπως λένε όσοι «ξέρουν», που δεν βρίσκουν ελληνικό έδαφος στα χωράφια των προγόνων τους;
Θα μας «επιτρέψει» το διεφθαρμένο κράτος να δικάσουμε-τιμωρήσουμε τους επίορκους υπαλλήλους, που ΠΡΩΤΟΙ (;) επιχείρησαν το ΕΘΝΙΚΟ –ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ;
Θα αποδοθεί η γη στους Μανιάτες, όπως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΟΜΙΜΩΣ μήπως και σωθεί τίποτε από την Ιστορία και τον πολιτισμό μας;
Έτσι τεκμηριωμένα και αναντίρρητα με Νομικά-Ιστορικά επιχειρήματα οι ΈΛΛΗΝΕΣ Δικαστές Δικαίωσαν τους Μανιάτες και αποκάλυψαν την σκευωρία, (αυτό που οι Γερμανοί ονόμασαν ξεπούλημα της πατρίδας μας), με την παραχώρηση των ιερών εδαφών μας και φυσικά και της Μάνης μας όπως, χρόνια τώρα, ακούραστα και με στοιχεία ενημερώνουμε τους αρμοδίους, και για τα οποία η Δικαιοσύνη διεξάγει προανακρίσεις κακουργηματικής μορφής (βλ. υπόθεση Φραγκιά - Γερμανών), και Ιστορικά ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΑΝ για μία ακόμη φορά, ότι δεν υπήρχαν Οθωμανικές περιουσίες στην αδούλωτη και απάτητη Ενιαία Μάνη, όπως «επιχείρησαν» να παρουσιάσουν-ασελγήσουν επίορκοι υπάλληλοι, μέσω Δημοσίων εγγράφων, και φυσικά ΟΧΙ από αγάπη για το κράτος.
Διαβάστε τι γράφει στην υπ΄αρίθμ. 58/2008 διάταξή του ο Αξιότιμος Κύριος Εισαγγελέας Εφετών Καλαμάτας: «Στην εξεταζόμενη υπόθεση ο προσφεύγων με την από21-1-2007 έγγραφη καταγγελία του, την οποία αφ΄ενός μεν απηύθυνε προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, αφ΄ετέρου δε κοινοποίησε μεταξύ άλλων και στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Καλαμάτας, την οποία υπέβαλε ως επικεφαλής Επιτροπής για την σύσταση συλλόγου με την επωνυμία «Ευνομία» και για λογαριασμό παθόντων μελών του εν λόγω υπό σύσταση συλλόγου, κατήγγειλε, ότι κατά την τελευταία πενταετία, αλλά και προηγουμένως, αρμόδιοι υπάλληλοι της Δ/νσης Δασών της Ν.Α. Μεσσηνίας με τον χαρακτηρισμό δημοσίων δασικών εκτάσεων ως ιδιωτικών, σε ορισμένες περιπτώσεις και με αρχαιολογικό ενδιαφέρον, επ΄ ωφελεία συγγενικών τους προσώπων, και τον χαρακτηρισμό, κατά την ιδία χρονική περίοδο, πολλών ιδιωτικών εκτάσεων, στην περιοχή της Μάνης, ως δημοσίων δασικών, προς όφελος του Ελληνικού Δημοσίου, με αντίστοιχη περιουσιακή βλάβη των ιδιοκτητών αυτών, αλλά και με την προσκομιδή ψευδών αποδεικτικών μέσων ενώπιον των αρμοδίων πολιτικών δικαστηρίων, κατά τις σχετικές δίκες, διέπραξαν, κατά τον εγγύτερο χαρακτηρισμό των καταγγελλομένων, πράξεις κακουργηματικής απάτης, ψευδούς βεβαιώσεως ή παράβασης καθήκοντος …».
Και αφ΄ ετέρου για να Σας υπενθυμίσουμε ότι: Κάθε μέρα που περνά κάποιος ασυμβίβαστος Μανιάτης ανεβαίνει ΠΑΡΑΝΟΜΑ τα σκαλοπάτια του προσωπικού και οικογενειακού του Γολγοθά αφού «κάποιοι» υπάλληλοι του Δασαρχείου Καλαμάτας, της Δ/νσης Δασών Μεσσηνίας και της Επιθεώρησης Δασών Πελ/σου (που προήχθησαν μετά τις καταγγελίες μας!!!) εξακολουθούν και να προκαλούν και να προσβάλλουν την τιμή και την υπερηφάνειά μας, θεωρώντας και δηλώνοντας ακόμη ότι, και σήμερα υπάλληλοι που ΔΕΝ τήρησαν τον όρκο τους, δεν τιμωρούνται! Και πως άλλωστε να μην το ισχυρίζονται όταν, παρά τα ΟΣΑ καταγγέλλουμε επισήμως (βλέπετε πληθώρα περιπτώσεων), αυτοί ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ να παραμένουν στις θέσεις τους παραβιάζοντας κάθε έννοια ηθικής που οφείλει να διέπει τη Διοίκηση αλλά και «εμποδίζοντας» (έστω εμμέσως) την πλήρη Δικαστική διερεύνηση.(Σελ.169-170 και 192-196 και 244-249).
Επιθυμία μας είναι να ξεφυλλίσετε ενδελεχώς το φυλλάδιο - βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, το οποίο συντάχθηκε με κόπους και προσπάθειες πλέον των είκοσι (20) ετών, ώστε να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι τη διαφθορά υπηρεσιών, όπως αυτή καταγράφεται με λεπτομέρειες και στοιχεία, την ταλαιπωρία, (η οποία ενίοτε οδηγεί μέχρις εξοντώσεως) των Μανιατών - ιδιοκτητών πατρογονικής γης, την καισαρική συμπεριφορά ανθρώπων που έχουν ορκιστεί (και πληρώνονται) για να υπηρετούν το Δημόσιο Συμφέρον, δηλαδή τον Ελληνικό Λαό, την συγκάλυψη από τους διαχρονικούς ολετήρες της Ηθικής και της Διαφάνειας.
Επί μία πενταετία 2004-2009 (επίσημα) και με αφορμή την απόπειρα πλαστογράφησης της ιστορίας της Μάνης και την επιχείρηση ΑΡΠΑΓΗΣ των πατρογονικών περιουσιών των Μανιατών, η «Ευνομία» ερευνά την υπόθεση «γη» και τη συμπεριφορά πολιτικών–υπηρεσιών–υπαλλήλων-ιδιωτών. Σκοπός αυτής της προσπάθειας είναι η συλλογή στοιχείων και η δημιουργία φακέλου που αποδεικνύει πολλά.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Η «Ευνομία» προσπαθεί νόμιμα να αφυπνίσει ΕΝΤΙΜΕΣ συνειδήσεις πολιτικών και πολιτών, να ευαισθητοποιήσει τη Δικαιοσύνη. Προσπαθεί να διασώσει τις ιστορικές και πολιτιστικές παραδόσεις της Μάνης, τα μνημεία της, το περιβάλλον της.
Η δικτατορία Μεταξά, θέλοντας να βγάλει από τα πλευρά της ένα σοβαρό αγκάθι, τους ατίθασους και «αταξινόμητους» (κατά τον Βαυαρό Maximilian Feder) Μανιάτες, με τον Αναγκαστικό Νόμο (!) 102β/24.12.1937, χώρισε τη Μάνη στα δύο, προκαλώντας έτσι τεράστιο χτύπημα στο σώμα της πιο υπερήφανης και ελεύθερης, κατά την Τουρκοκρατία, γωνιάς της Ελλάδας. Έκτοτε, τα βάσανα της Μάνης, εκ του λόγου αυτού, όχι μόνο συνεχίστηκαν αλλά και διογκώθηκαν με από-κορύφωμα την «Επιχείρηση Αρπαγής» της μανιάτικης γης» ΣΗΜΕΡΑ! με πρόσχημα την συνειδητή - εκδικητική απόφαση να μην υπαχθεί και αυτή στο άρθρο 62 του Ν. 998/79, αν και ήταν ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι αντικειμενικά πληρούσε ΜΟΝΟΝ αυτή ! όλα τα κριτήρια βάσει των οποίων εφαρμόσθηκαν οι εξαιρέσεις (ΜΗ ύπαρξη οθωμανικών ιδιοκτησιών στο έδαφός της) σε ορισμένες περιοχές(μη δορυάλωτες) της χώρας από το τεκμήριο κυριότητος.
Η Μάνη δεν διεκδικεί δασικές εκτάσεις όπως ανιστόρητα αλλά και ύποπτα ισχυρίζονται ορισμένοι κρατικοί υπάλληλοι, προκειμένου να διατηρηθεί η «χρυσοφόρος κατάστασις» του Οθωμανοεκβιασμού - παρά την πεντακάθαρη φωνή ΕΝΤΙΜΩΝ Δικαστών- (επισυνάπτονται), υβρίζοντας και ευτελίζοντας έτσι τους αγώνες των Μανιατών για λευτεριά.
Διεκδικεί τα πατρογονικά κτήματά της που είναι επιβεβαιωμένα - αποδεδειγμένα – περιμανδρωμένα - από την Ιστορία, τη Δικαιοσύνη, την Πολιτειακή και Πολιτική Ηγεσία του τόπου και τη συνείδηση ΟΛΟΥ του Ελληνικού Λαού. Αυτές τις εκτάσεις που περικλείονται σήμερα εντός των ορίων της Μητροπόλεως Γυθείου – Οιτύλου - Ζαρνάτας και Πάσης Μάνης. Αυτές που αναγκαστικά εγκαταλείψαμε όταν οι πολιτικές - οικονομικές συνθήκες μας στέρησαν κάθε περιθώριο να ζήσουμε στον τόπο μας και μας οδήγησαν αναγκαστικά ξενιτιά, εσωτερική και εξωτερική. Αυτές που τώρα θέλουμε να ξαναχρησιμοποιήσουμε αλλά δεν μας αφήνουν δημιουργώντας έτσι εμπρηστικές (κυριολεκτικά!) συνθήκες ακόμη και στα χωριά μας. Αυτές που γνωρίζουν ΑΡΙΣΤΑ και επίμονα προτείνουν να υπαχθούν στο άρθρο 62 του Ν.998-/79, τόσον οι ΑΡΜΟΔΙΕΣ Νομικές Υπηρεσίες της Γενικής Δ/νσης Προστασίας Δασών και η Δ/νση Δημόσιας περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών, όσο και ΟΛΟΙ οι Βουλευτές ΟΛΩΝ των κομμάτων (επισυνάπτεται η υπογεγραμμένη τροπολογία) πλην του ΕΜΠΑΘΟΥΣ (κομματικά) κ. Σωτ. Χατζηγάκη (όσο ήταν υπουργός Αγροτικής Ανά-πτυξης και αντελήφθη ότι οι πρώτες υπογραφές επίλυσης ήταν από Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ!).
H Αίτησή μας σαν «ΕΥΝΟΜΙΑ», (Πρώτος Σύλλογος της ΕΝΙΑΙΑΣ Μάνης), φέρει ανάγλυφα στη μνήμη και στην ψυχή μας, το κληρονομικό μας ΔΙΚΑΙΩΜΑ, όπως αυτό καταγράφεται στα επίσημα έγγραφα, με τα ονόματα των Φιλικών της Μάνης, των συνεχιστών της ιερής παρακαταθήκης των αγώνων, όπου εκεί, στη Πλατεία της Αρεοπόλεως στις 17/3/1821, έδωσαν τον όρκο «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και παρέλαβαν τη σκυτάλη του ιστορικού Μαραθώνιου της τιμής, της προσφοράς και της θυσίας, και αποφάσισαν να ελευθερώσουν και την υπόλοιπη Ελλάδα κηρύσσοντας τον πόλεμο ενάντια στην «τουρκιά» (χωρίς ποτέ να φαντασθούν ότι τα παιδιά τους θα έχαναν τη γη των προγόνων τους, από επίορκους υπαλλήλους, και η ελευθερώτρια Μάνη θα διαμελίζονταν λίγα χρόνια αργότερα, από εκείνο το κράτος υπέρ του οποίου θυσίασαν τα πάντα…), ως ακολούθως:
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ:
1. Ηλίας Παναγιώτης Χρυσοσπάθης , 18 Οκτωμβρίου, εμυήθη το 1817, τόπος μυήσεως Οδέσσα.
2. Γρηγόριος Δικαίος, Αρχιμανδρίτης , 21 Ιουνίου 1818, Κων/λις
3. Καμαρηνός Κωνσταντίνου Κυριακός , 15 Ιουλίου 1818, Κων/λις
4. Καπετάν Ιωάννης Μαυρομιχάλης , 21 Ιουλίου 1818 , Κων/λις
5. Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης , 2 Αυγούστου 1818, Κιτριές
6. Καπετάν Νικολάκης Χρηστέας , 18 Αυγούστου 1818, Πλάτσα Λεύκτρου.
7. Δημήτριος Λάγος ΄η Λαγέας , διδάσκαλος των Μπεϊζανέδων του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, 20 Αυγούστου 1818, Κων/λις.
8. Παναγιώτης Γιατράκος , 26 Αυγούστου 1818, Κων/λις.
9. Αναστάσιος Κορνήλιος , 28 Αυγούστου 1818, Καλαμάτα.
10. Παναγιώτης Τζάνες , 28 Αυγούστου, Καλαμάτα.
11. Διονύσιος Κουτζογιαννόπουλος , 30 Αυγούστου 1818, Καλαμάτα .
12. Αθανάσιος Κωνς. Κυριακού, 31 Αυγούστου 1818, Κιτριές.
13. Γιάννης Καπετανάκης Μαυρομιχάλης, 8 Σεπτεμβρίου 1818, Πόρτο Τζίμοβα.
14. Παναγιώτης Μηχανίδης , 12 Οκτωμβρίου 1818, Καλαμάτα.
15. Νικήτας Τουρκολέκας, 18 Οκτωμβρίου 1818, Καλαμάτα.
16. Αναστάσιος Π. Μαυρομιχάλης , 1 Νοεμβρίου 1818, Κιτριές.
17. Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος , 1 Νοεμβρίου 1818 Καλαμάτα.
18. Γεωργάκης Καπετάκης , 11 Νοεμβρίου 1818, Πετροβούν Αβίας.
19. Αναγνώστης Δημητρόπουλος , προεστός των 4 χωρίων Γαϊτζάς. Γραμματικός του ηγεμόνος, 20 Νοεμβρίου 1818 , Κιτριές.
20. Γρηγόριος Ζιγκουριός Μπας Καπετάνιος, 20 Νοεμβρίου 1818, Πόρτο Βαθύ.
21. Λιμπέριος Αθανασάκης (Αθηνάκης Λιμπερέας). Γραμματικός του Καπετάν Παναγιώτη Τρουπάκη(Μουρτζίνου), 20 Νοεμβρίου 1818, Σκαρδαμούλα (Καρδαμύλη).
22. Παναγιώτης Τρουπάκης , Καπετάνιος Ανδρούβιτσας- Σπάρτης. 20 Νοεμβρίου 1818, Σκαρδαμούλα.
23. Διονύσιος Τρουπάκης ,Καπετάνιος, 20 Νοεμβρίου 1818, Σκαρδαμούλα.
24. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , Μαγιόρος εις Ζάκυνθον 1 Δ/βρίου 1818.
25. Γεώργιος Παγωνόπουλος (ο Γεράσιμος Παγώνης, Μητροπολίτης ύστερον Αργολίδος), 1η Δεκεμβρίου 1818, Καλαμάτα.
26. Ιωάννης Κουτζογιαννόπουλος, 10 Δεκεμβρίου 1818, Καλαμάτα.
27. Πανάγος Ζαρκόπουλος (Ζάρκος), 13 Δεκεμβρίου 1818 , Καλαμάτα.
28. Πάνος Κολοκοτρώνης, 20 Δεκεμβρίου 1818, Κων/λις.
29. Ιωάννης κ. Κυριακός, 21 Δ/βρίου 1818, Κιτριές.
30. Νικόλαος Κορφιώτης, 23 Δ/βρίου 1818, Καλαμάτα.
31. Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης , 30Δ/μβρίου 1818, Καλαμάτα.
32. Πανάγος Πικουαλάκης, 12 Ιανουαρίου 1819, Καλαμάτα.
33. Γαβριήλ Αρχιμανδρίτης(ο ύστερον Αρχιεπίσκοπος Ζαρνάτας) , 1 Φεβρουαρίου 1819, Καλαμάτα.
34. Πανάγος Χρηστέας , 12 Φεβρουαρίου 1819, Πλάτσα.
35. Δημήτριος Χρηστέας , καπετάνιος, 18 Φεβρουαρίου 1819, ΄Αγιος Δημήτριος Μάνης.
36. Ιωάννης Χρυσοσπάθης , 15 Φεβρουαρίου 1819, Σπάρτη (Μάνη).
37. Ο Μαϊνης Νεόφυτος ( ο επίσκοπος κατά κόσμον Γκιουλέας), 18 Φεβρουαρίου 1819, Σπάρτη (Μάνη).
38. Ο Ανδρούβιτσας Θεόκλητος (ο επίσκοπος κατά κόσμον Αλεπουδέας), 2 Απριλίου 1819, Πετροβούνι Σκαρδαμούλας.
39. Παναγιώτης Τρουπάκης, 2 Απριλίου 1819, Σκαρδαμούλα.
40. Νικόλαος Βενετζανάκης, 2 Απριλίου 1819, Καστάνιτζα Μάνης.
41. Ο Μονεμβασίας Χρύσανθος (Παγώνης), 15 Μαϊου 1819, Καλαμάτα.
42. Αντώνμπεης Γρηγοράκης, 10 Ιουλίου 1819, Σπάρη (Μάνη).
43. Γιαννάκης Καπετανάκης , 10 Νοεμβρίου 1819, Πετροβούνι Αβίας.
44. Μιχάλης Καπετανάκης, 10 Νοεμβρίου 1819,Πετροβούνι Αβίας.
45. Γιαννάκης Π. Κυριακός, 24 Φεβρουαρίου 1820, Καλαμάτα.
46. Ιωάννης Παναγιώτου Κουγέας, 12 Μαρτίου 1820, Δολοί Αβίας.
47. Βενετζάνος Π. Κέτζου Γαϊτανάρος ,14 Μαρτίου 1820, Δολοί Αβίας.
48. Ιεροδιάκονος Δανιήλ , 15 Μαρτίου 1820. Ελληνομουσείον Σπάρτης, και άλλοι πολλοί.
Β. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στις Αποφάσεις των 23 Κοινοτήτων και των 3.500 υπογραφών του Οκτωβρίου 1991, και με δάκρυα τιμής αποδεχθήκαμε και υποσχεθήκα-με να επιτελέσουμε το ΙΕΡΟ χρέος μας για τη Μάνη μας. Ανθρώπων του μόχθου και της προσφοράς, του χαμόγελου και της καλοσύνης. Ελλήνων που «δέχτηκαν», κατά πρόσωπο, την προσβολή και την ασέλγεια από επίορκους υπαλλήλους γεμάτους πάθη και ελαστική συνείδηση. (Οράτε σελ. 98-106)
«Από τότε, τα Κοινοτικά Συμβούλια των περιοχών Προαστίου, Δολών, Καρυοβουνί-ου, Καστανέας, Μικράς Μαντίνειας, Πλάτσας, Σωτηριανίκων, Αβίας, Καρδαμύλης, Βέργας, Σταυροπηγίου, Πηγαδίων, Λαγκάδας, Θαλαμών, Τραχήλας, Προσηλίου και Εξωχωρίου κήρυξαν τον πόλεμο στο Δασαρχείο. Έφτασαν στο σημείο να συγκεντρώσουν 3.500 υπογραφές και να συστήσουν σύλλογο («Ευνομία») που έχει κάνει ως τώρα πολλές κινητοποιήσεις για να δημοσιοποιήσει την αδικία. Επί 16 ολόκληρα χρόνια και ξοδεύοντας αμύθητα ποσά, σε εκατοντάδες μαραθώνιες δικαστικές περιπέτειες, οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων σε 23 περιοχές της Δυτικής Μάνης προσπαθούμε να αποδείξουμε το αυτονόητο: ότι η πατρίδα μας δεν ανήκε ποτέ στους Τούρκους και δεν υπαγόταν στο Οθωμανικό Δίκαιο!», λέει ο ένας εκ των μηνυτών κ. Νικόλαος Μαντάγαρης. (Μάνος Τσαγκαράκης, εφημ. «Πρώτο Θέμα» 14/4/2008).
Γ. Όπως επίσης του υπογεγραμμένου ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ της 22-2-2010 στον Πειραιά, από όλους τους Βουλευτές των Νομών και σχεδόν ΟΛΟΥΣ τους Συλλόγους της Μάνης, που σε μια πρωτόγνωρη μυσταγωγία, υπό την αιγίδα του Δντή του ΕΛΛΑΔΑ TV Αντώνη Φελούρη, απαίτησαν σεβασμό και Λευτεριά στην ΕΝΙΑΙΑ Μάνη (ΣΧΕΤ: 27).
Δ. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στα ονόματα όλων εκείνων των ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩΝ μανιατών που αγωνίσθηκαν μέχρις τέλους, αρνούμενοι να υποκύψουν-Οθωμανοεκβιαστούν, να υποστείλουν τις ιερές σημαίες και να προδώσουν αιματογραμμένες παρακαταθήκες.
Ε. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στα ονόματα όλων εκείνων των ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩΝ μανιατών που αγωνίζονται ΣΗΜΕΡΑ ενάντια στη ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ που εδράζεται στις άδικες και εμπαθείς ενέργειες υπαλλήλων του Δασαρχείου Καλαμά-τας, της Δ/νσης Δασών Μεσσηνίας, και της Επιθεώρησης Δασών Πελοποννήσου (μετά την προαγωγή μερικών εξ αυτών), όπως τούτο καταγράφεται μέσα στα επίσημα έγγραφα που αναφέρονται και στις σελίδες του βιβλίου - εργασία μας και ειδικά στο ΔΕΥΤΕΡΟ μέρος, και φυσικά, στα επισυναπτόμενα έγγραφα.
Με το Ιερό, Δίκαιο, Ηθικό και απαράγραπτο κληρονομικό μας Δικαίωμα, που νομίμως έχουμε ως Μανιάτες, ο Σύλλογός μας που εκπροσωπεί την Ενιαία Μάνη, ο οποίος επί έξι συναπτά έτη αγωνίζεται για τη διάσωση των ιερών και οσίων της ιδιαίτερης πατρίδας μας, απευθύνεται για μία ακόμη φορά προς Εσάς. Αφ’ ενός για να Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ για την ΑΜΕΡΙΣΤΗ συμπαράσταση Σας, όπως εκφράσθηκε από το μέγα πλήθος των εμπεριστατωμένων εγγράφων, από όλους σχεδόν τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, προς όλους τους αρμόδιους φορείς των προηγουμένων κυβερνήσεων, που αφορούσαν (πολιτική βούληση) την υπαγωγή και της Μάνης στο άρθρο 62 του Ν.998/79. σε μια έντιμη προσπάθεια για επιβολή ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΝΟΜΙΑΣ!
Σήμερα επισυνάπτουμε το αναγκαίο Ιστορικό και ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ υλικό με την καταγεγραμμένη φωνή της Δικαιοσύνης, εις τρόπον ώστε, ΚΑΝΕΙΣ(!!!) να μην δύναται να ισχυρισθεί πλέον ότι υπήρχαν ιδιοκτησίες Οθωμανών στη Μάνη, και ότι δεν γνωρίζει πλέον το μέγεθος και το είδος της ανήθικης εκμετάλλευσης που υφίστανται οι Μανιάτες(Προσοδοφόρος Οθωμανοεκβιασμός).
Προκειμένου να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην αποκατάσταση της νομιμότητας και στην κάθαρση της κόπρου του Αυγείου ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ, όπως μας δίνετε την υπόσχεση, την ευκαιρία και την δυνατότητα να ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ, παρουσιάζουμε στο φως ΟΛΑ εκείνα τα στοιχεία που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ αποκαλύπτουν και την διαφθορά και τους επίορκους εκφραστές της και ελπίζουμε ότι ΕΣΕΙΣ θα οδηγήσετε το Λαό της Μάνης, με την πολιτική Σας βούληση, στην ιστορική του δικαίωση και στην αποκατάσταση της ΕΞΩΦΘΑΛΜΗΣ αδικίας που προσβάλλει Ιερά και Όσια….
Όλα αυτά τα έγγραφα στοιχεία αποδεικνύουν ότι επίορκοι υπάλληλοι χρόνια ολόκληρα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ασεβούσαν, και ασελγούσαν πλουτίζοντας εκμεταλλευόμενοι, όλα όσα περιγράφονται στις σελίδες της εργασίας μας που επί 20 και πλέον χρόνια συγκεντρώνουμε, προκειμένου να γίνει κατανοητό από όλους και ο τρόπος της μεθόδευσης και το είδος της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ.
Σήμερα Σας παρουσιάζουμε όλα εκείνα τα Δημόσια έγγραφα ώστε να ενημερωθείτε πλήρως και με τις τελευταίες -αποδεκτές από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους τελεσίδικες και αμετάκλητες αποφάσεις (επί διεκδικητικών αγωγών του Δημοσίου, βλ. σχετικά έγγραφα), την 176/2008 απόφαση του Εφετείου Καλαμάτας, τις 140/1999 και 381/1994 του Εφετείου Ναυπλίου,
εκ των οποίων για την μεν 381/1994, εξεδόθη η απόφαση 484/1996 του Γ΄ Πολ. Τμήματος του ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ, που συνήλθε από τους δικαστές: Ευάγγελο Ράλλη (αντιπρόεδρο), Εμμανουήλ Χαριτάκη, Παναγιώτη Κωστάκο, Κωνσταντίνο Ανδρουτσόπουλο και Θεόδωρο Πρασουλίδη (αρεοπαγίτες), που απέρριψε την από 17-1-1995 αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου για αναίρεση της ως άνω απόφασης του Εφετείου Ναυπλίου.
(…) Επειδή ο πρώτος, από το άρθρο 559 αριθ.14 κΠολ.Δ προβλεπόμενος λόγος αναιρέσεως, που αποδίδει στην προσβαλλόμενη απόφαση την πλημμέλεια ότι παρά τον νόμο δεν κήρυξε απαράδεκτη την ένδικη αναγνωριστική της κυριότητας ακινήτου αγωγή των αναιρεσιβλήτων α) για έλλειψη εννόμου συμφέροντος αυτών προς έγερση αυτής και β) για την επικαλούμενη στο λόγο αυτό αοριστία της, πρέπει να απορριφθεί ως προς μεν την πρώτη αιτίαση ως αβάσιμος, γιατί από το περιεχόμενο της αγωγής, στην οποία εκτίθεται ότι το αναιρεσείον Ελληνικό Δημόσιο δια του δασάρχη Γυθείου αμφισβήτησε την επί του επιδίκου κυριότητα των αναιρεσιβλήτων και δημιουργήθηκε έτσι αβεβαιότητα ως προς το επ΄αυτού δικαίωμά τους, προκύπτει σαφώς το έννομο συμφέρον τους προς έγερση αυτής. Ως προς δε τη δεύτερη ως απαράδεκτος, γιατί για να δημιουργηθεί λόγος αναιρέσεως από τη μη απόρριψη της αγωγής ως αόριστης πρέπει ο περί αοριστίας της αγωγής ισχυρισμός να έχει προσβληθεί στο Εφετείο και ειδικώς δεν αφορά την δημόσια τάξη και στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το δικόγραφο της εφέσεως του αναιρεσείοντος κατά της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, σχετικός ισχυρισμός περί αοριστίας της ένδικης αγωγής δεν προτάθηκε νόμιμα στο Εφετείο, ήτοι με σαφείς και ορισμένους λόγους εφέσεως, αλλά με αορίστους και ανεπίδεκτους δικαστικής εκτιμήσεως λόγους που ισούνται προς ανύπαρκτους.
Επειδή, κατά την έννοια του άρθρου 559 αριθ. 8 Κ.Πολ.Δ, δεν στοι-χειοθετείται ο προβλεπόμενος από αυτό λόγος αναιρέσεως, αν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη του ισχυρισμό που προτάθηκε και τον απέρριψε για οποιοδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό(Ολ.ΑΠ 12/1991). Στην προκειμένη περίπτωση, με το δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη του πράγματα που προτάθηκαν και ασκούσαν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης….
(…) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 17-1-1995 αίτηση του Ελληνικού Δημοσίου για αναίρεση της υπ’αρίθμ. 381/1994 απόφασης του Εφετείου Ναυπλίου και
Καταδικάζει το αναιρεσείον στη δικαστική δαπάνη των αναιρεσιβλήτων, την οποία ορίζει, σε εκατό χιλιάδες (100.000) Δραχμές…..
Για την απόφαση 140/1999 με την από 14-5-2001 εισήγησή του, ο εισηγητής του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ΠΡΟΤΕΙΝΕ την αποδοχή και τη μη άσκηση από το Ελληνικό Δημόσιο αίτησης αναίρεσης, (όπως και έγινε δεκτό) κατά της υπ’ αριθμ. 140/1999 τελεσίδικης απόφασης του Εφετείου Ναυπλίου (Μεταβατική έδρα Καλαμάτας) επειδή ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ προς τούτο νόμιμοι και βάσιμοι λόγοι!
(…)Με την απόφαση αυτή, συνεκδικάστηκαν και απορρίφθηκαν οι από 9-12-1996 και με αύξ. Αριθ. Εκθ. καταθ. 6-7-8-9-10-11-12- και 13/12.2.1996 Εφέσεις του Ελληνικού Δημοσίου κατά των 195, 194, 193, 192, 191, 187, 188 και 196/ 1995 οριστικών αποφάσεων του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Γυθείου. Με τις πρωτόδικες αυτές αποφάσεις έγιναν δεκτές οι εξής αναγνωριστικές αγωγές κυριότητας για εκτάσεις που βρίσκονται στην κτηματική περιοχή «Κούμαρος» της πόλης Γυθείου….
Και ποιοι είναι οι «μη νόμιμοι και αβάσιμοι λόγοι»;
Ας διαβάσουμε πως στην απόφαση 176/2008 του Εφετείου Καλαμάτας, όπου οι δικαστές Δημήτριος Κόμης (Πρόεδρος Εφετών) και οι Εφέτες Αργυρώ Δριτσάκου και Ουρανία Κουζέλη, (Εισηγήτρια), αποτυπώνουν εγγράφως την κρίση και την απόφασή τους ως εξής: «Δημόσια κτήματα στη Μάνη. Στη Μάνη δεν ίσχυαν οι Οθωμανικοί νόμοι και δεν υπήρχαν ακίνητα που να ανήκουν στο Οθωμανικό Δημόσιο ή σε Οθωμανούς ιδιώτες. Η κτήση κυριότητος με έκτακτη χρησικτησία σε δάση και λιβάδια, για τα οποία δεν υπήρχε ταπίο, ήταν δυνατή και μετά την ισχύ των β.δ. της 16/29.11.1836 και της 12.12.-1833, διότι οι διατάξεις αυτών δεν κατέστησαν τα δάση και τα λειβάδια αναπαλλοτρίωτα ή ανεπίδεκτα νομής από ιδιώτες. Διατάξεις: άρθρ. 62 παρ.1 εδ. β΄ α.ν. 998/79.άρθρο 1-3 Β.δ. της 16/29.11.1836 άρθρ.1 β.δ. της 12.12 1833.
(…) Περαιτέρω, από τα ίδια αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκε ότι στην περιοχή της Μάνης, όπου βρίσκεται και το επίδικο, ίσχυε κατά τα τελευταία έτη της Τουρκοκρατίας ιδιότυπο νομικό καθεστώς, γιατί η περιοχή αυτή ουδέποτε είχε υποταγεί στου Τούρκους, αλλά διατήρησε την ανεξαρτησία της. Κατά τα τελευταία έτη της τουρκοκρατίας ήταν ανεξάρτητη ηγεμονία διοικούμενη από Έλληνα Ηγεμόνα (Μπέη), τον οποίο διόριζε ο Σουλτάνος, στον οποίο έπρεπε να καταβάλει ετησίως μικρό φόρο υποτέλειας αλλά «επί τω όρω όπως οι Τούρκοι επ΄ουδενί λόγω θέτουσιν τον πόδα αυτών επί του εδάφους της Μάνης». Επομένως στη Μάνη δεν ίσχυαν οι Οθωμανικοί νόμοι και δεν υπήρχαν περιουσίες που να ανήκουν στο Οθωμανικό Δημόσιο ΄η σε Τούρκους υπηκόους και όσα αντίθετα ισχυρίζεται το εκκαλούν Δημόσιο είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν». (βλ. πλήρες και αναλυτικό περιεχόμενο στις σελίδες του βιβλίου).
Τέλος, προς επίρρωση των όσων ισχυριζόμαστε και αποδεικνύουμε ΕΓΓΡΑΦΩΣ συμπεριλαμβάνουμε και την υπ’ αρίθμ. 4153/20007 απόφαση του Εφετείου Αθηνών που γράφει επί λέξει: «Το Ελληνικό Δημόσιο δεν έγινε καθολικός διάδοχος του Τουρκικού κράτους, αλλά στην κυριότητά του περιήλθαν εκείνα μόνον τα κτήμα των Οθωμανών τα οποία κατά την διάρκεια του πολέμου κατέλαβε με τις στρατιωτικές δυνάμεις και δήμευσε και εκείνα τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί από τους Οθωμανούς, όχι όμως και όσα κατά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και μετά κατέχονταν από Έλληνες ιδιώτες, με διάνοια κυρίου, έστω και χωρίς έγκυρο και ισχυρό τίτλο».
Βέβαια το μεγάλο ερωτηματικό που πλανάται παίρνει σάρκα και οστά μετά την δημοσίευση του παρακάτω εγγράφου που αναφέρεται στο Νόμο Υ.Λ.Α του 1871 περί ΕΘΝΙΚΩΝ ΓΑΙΩΝ και Εθνικών Παραχωρητηρίων:
Παραθέτουμε μερικές σελίδες από τα δημόσια έγγραφα του έργου «Διάνοιξη της Νέας Επαρχιακής Οδού Καλαμάτας- Καρδαμύλης –Αρεοπόλεως» και ειδικά του τμήματος «Προ-σήλιο-Κάλυβες-Καρδαμύλη» το έτος 1970. Τότε το κράτος αποζημίωνε ΚΑΘΕ έκταση αναγνωρίζοντας την κυριότητά μας, κάνοντας ειδική μνεία στην ειδική στήλη για τα τετραγωνικά μέτρα της ιδιωτικής έκτασης των αγριωμάτων και λοιπών ιδιόκτητων εκτάσεων. Το γεγονός αυτό, γνωστό με κάθε λεπτομέρεια στις Δασικές Υπηρεσίες, θα έπρεπε (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ!) εάν υπήρχε υπαλληλική ΕΥΤΑΞΙΑ και αδιάφθορη νοοτροπία και συμπε-ριφορά, να αποτελεί τον «μπούσουλα» της ΗΘΙΚΗΣ και Δίκαιης προσπάθειας ενημέρωσης. Αντί όμως αυτών που υπογραμμίζουν την ΣΥΝΕΧΕΙΑ την ΣΥΝΕΠΕΙΑ και το ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ, παρουσιάζεται σήμερα το φαινόμενο, τα υπολείμματα των εκτάσεων που έχουν αποζη-μιωθεί ως ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕΝΕΣ εκτάσεις, να «χαρακτηρίζονται» μέσω αχαρα-κτήριστων και ύποπτων συμπεριφορών ως… «Δημόσιες Δασικές και Αναδασωτέες»! Οι λόγοι ευλογοφανείς και ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΕΙΣ! Η παρανομία και οι επιλεκτικές αποφάσεις «προδίδουν προ-θέσεις και συμπεριφορές». Αυτός είναι ο λεγόμενος «ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟΣ Οθωμανοεκβιασμός» εις βάρος των μόνο των ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩΝ ΜΑΝΙΑΤΩΝ !
Το 1970 το κράτος, κατά την διάνοιξη του δρόμου, Προσήλιο-Καρδαμύλη, αποζημιώνει και τα ΑΓΡΙΩΜΑΤΑ, διότι αναγνωρίζει ότι είναι ιδιωτικές εκτάσεις και δεν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Δασικές. Σήμερα, μεσούσης της Δημοκρατίας, έρχεται το Δασαρχείο και χαρακτηρίζει τις υπόλοιπες εκτάσεις που έμειναν «ΔΗΜΟΣΙΕΣ και ΔΑΣΙΚΕΣ» (!!!). Δηλαδή, η... Δημοκρατία ΔΙΩΧΝΕΙ τους πολίτες από τα χωριά τους και ΑΡΠΑΖΕΙ (!!!) τις περιουσίες τους;
ΕΞΩ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΗ !
Άραγε ΚΑΝΕΙΣ (;) υπάλληλος, τόσο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ή των Δασαρχείων, ΔΕΝ ΕΜΑΘΕ για τα έγγραφα που υπήρχαν και παρουσιάζουμε; Ή μήπως κάποιοι «ΓΝΩΡΙΖΑΝ τις προθέσεις των Γερμανών» να… «πατσίσουμε το δημόσιο χρέος» και το εξέλαβαν σαν ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ παράνομου πλουτισμού, όπως γνωρίζουν όσοι ήλθαν σε επαφή με την πραγματικότητα τα τελευταία είκοσι χρόνια; Διαφορετικά ποιος θα επέτρεπε να καταστραφούν αρχαίοι οικισμοί, προκειμένου να πωληθεί το κτήμα «καθαρό» σε… Γερμανούς;(Οράτε σχετικό θέμα «Φραγκιά» πιο κάτω).
Ποιος θα επιχειρούσε να εξαπατήσει το Δημόσιο και να αποπειραθεί την πώληση κτήματος που, υποτίθεται, ήταν «δικό του» με μόνον στοιχείο τη βοσκή σε… Γερμανούς: Αν δεν επρόκειτο για το Δημόσιο (;) συμφέρον;
Πρέπει να ΑΝΕΧΘΕΙ η ΠΟΛΙΤΕΙΑ «αγορές» πολυτελών αυτοκινήτων, «γερμανικών πρoδιαγραφών», από Γερμανούς υπηκόους που βρήκαν ελληνική νησίδα ιδιοκτησίας «στο πέλαγο της... Δασαρχικής οθωμανοκρατίας στην ΙΔΙΑ Μάνη των άλλων Μανιατών», όπως λένε όσοι «ξέρουν», που δεν βρίσκουν ελληνικό έδαφος στα χωράφια των προγόνων τους;
Θα μας «επιτρέψει» το διεφθαρμένο κράτος να δικάσουμε-τιμωρήσουμε τους επίορκους υπαλλήλους, που ΠΡΩΤΟΙ (;) επιχείρησαν το ΕΘΝΙΚΟ –ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ;
Θα αποδοθεί η γη στους Μανιάτες, όπως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΟΜΙΜΩΣ μήπως και σωθεί τίποτε από την Ιστορία και τον πολιτισμό μας;
Έτσι τεκμηριωμένα και αναντίρρητα με Νομικά-Ιστορικά επιχειρήματα οι ΈΛΛΗΝΕΣ Δικαστές Δικαίωσαν τους Μανιάτες και αποκάλυψαν την σκευωρία, (αυτό που οι Γερμανοί ονόμασαν ξεπούλημα της πατρίδας μας), με την παραχώρηση των ιερών εδαφών μας και φυσικά και της Μάνης μας όπως, χρόνια τώρα, ακούραστα και με στοιχεία ενημερώνουμε τους αρμοδίους, και για τα οποία η Δικαιοσύνη διεξάγει προανακρίσεις κακουργηματικής μορφής (βλ. υπόθεση Φραγκιά - Γερμανών), και Ιστορικά ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΑΝ για μία ακόμη φορά, ότι δεν υπήρχαν Οθωμανικές περιουσίες στην αδούλωτη και απάτητη Ενιαία Μάνη, όπως «επιχείρησαν» να παρουσιάσουν-ασελγήσουν επίορκοι υπάλληλοι, μέσω Δημοσίων εγγράφων, και φυσικά ΟΧΙ από αγάπη για το κράτος.
Διαβάστε τι γράφει στην υπ΄αρίθμ. 58/2008 διάταξή του ο Αξιότιμος Κύριος Εισαγγελέας Εφετών Καλαμάτας: «Στην εξεταζόμενη υπόθεση ο προσφεύγων με την από21-1-2007 έγγραφη καταγγελία του, την οποία αφ΄ενός μεν απηύθυνε προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, αφ΄ετέρου δε κοινοποίησε μεταξύ άλλων και στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Καλαμάτας, την οποία υπέβαλε ως επικεφαλής Επιτροπής για την σύσταση συλλόγου με την επωνυμία «Ευνομία» και για λογαριασμό παθόντων μελών του εν λόγω υπό σύσταση συλλόγου, κατήγγειλε, ότι κατά την τελευταία πενταετία, αλλά και προηγουμένως, αρμόδιοι υπάλληλοι της Δ/νσης Δασών της Ν.Α. Μεσσηνίας με τον χαρακτηρισμό δημοσίων δασικών εκτάσεων ως ιδιωτικών, σε ορισμένες περιπτώσεις και με αρχαιολογικό ενδιαφέρον, επ΄ ωφελεία συγγενικών τους προσώπων, και τον χαρακτηρισμό, κατά την ιδία χρονική περίοδο, πολλών ιδιωτικών εκτάσεων, στην περιοχή της Μάνης, ως δημοσίων δασικών, προς όφελος του Ελληνικού Δημοσίου, με αντίστοιχη περιουσιακή βλάβη των ιδιοκτητών αυτών, αλλά και με την προσκομιδή ψευδών αποδεικτικών μέσων ενώπιον των αρμοδίων πολιτικών δικαστηρίων, κατά τις σχετικές δίκες, διέπραξαν, κατά τον εγγύτερο χαρακτηρισμό των καταγγελλομένων, πράξεις κακουργηματικής απάτης, ψευδούς βεβαιώσεως ή παράβασης καθήκοντος …».
Και αφ΄ ετέρου για να Σας υπενθυμίσουμε ότι: Κάθε μέρα που περνά κάποιος ασυμβίβαστος Μανιάτης ανεβαίνει ΠΑΡΑΝΟΜΑ τα σκαλοπάτια του προσωπικού και οικογενειακού του Γολγοθά αφού «κάποιοι» υπάλληλοι του Δασαρχείου Καλαμάτας, της Δ/νσης Δασών Μεσσηνίας και της Επιθεώρησης Δασών Πελ/σου (που προήχθησαν μετά τις καταγγελίες μας!!!) εξακολουθούν και να προκαλούν και να προσβάλλουν την τιμή και την υπερηφάνειά μας, θεωρώντας και δηλώνοντας ακόμη ότι, και σήμερα υπάλληλοι που ΔΕΝ τήρησαν τον όρκο τους, δεν τιμωρούνται! Και πως άλλωστε να μην το ισχυρίζονται όταν, παρά τα ΟΣΑ καταγγέλλουμε επισήμως (βλέπετε πληθώρα περιπτώσεων), αυτοί ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ να παραμένουν στις θέσεις τους παραβιάζοντας κάθε έννοια ηθικής που οφείλει να διέπει τη Διοίκηση αλλά και «εμποδίζοντας» (έστω εμμέσως) την πλήρη Δικαστική διερεύνηση.(Σελ.169-170 και 192-196 και 244-249).
Επιθυμία μας είναι να ξεφυλλίσετε ενδελεχώς το φυλλάδιο - βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, το οποίο συντάχθηκε με κόπους και προσπάθειες πλέον των είκοσι (20) ετών, ώστε να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι τη διαφθορά υπηρεσιών, όπως αυτή καταγράφεται με λεπτομέρειες και στοιχεία, την ταλαιπωρία, (η οποία ενίοτε οδηγεί μέχρις εξοντώσεως) των Μανιατών - ιδιοκτητών πατρογονικής γης, την καισαρική συμπεριφορά ανθρώπων που έχουν ορκιστεί (και πληρώνονται) για να υπηρετούν το Δημόσιο Συμφέρον, δηλαδή τον Ελληνικό Λαό, την συγκάλυψη από τους διαχρονικούς ολετήρες της Ηθικής και της Διαφάνειας.
Επί μία πενταετία 2004-2009 (επίσημα) και με αφορμή την απόπειρα πλαστογράφησης της ιστορίας της Μάνης και την επιχείρηση ΑΡΠΑΓΗΣ των πατρογονικών περιουσιών των Μανιατών, η «Ευνομία» ερευνά την υπόθεση «γη» και τη συμπεριφορά πολιτικών–υπηρεσιών–υπαλλήλων-ιδιωτών. Σκοπός αυτής της προσπάθειας είναι η συλλογή στοιχείων και η δημιουργία φακέλου που αποδεικνύει πολλά.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Η «Ευνομία» προσπαθεί νόμιμα να αφυπνίσει ΕΝΤΙΜΕΣ συνειδήσεις πολιτικών και πολιτών, να ευαισθητοποιήσει τη Δικαιοσύνη. Προσπαθεί να διασώσει τις ιστορικές και πολιτιστικές παραδόσεις της Μάνης, τα μνημεία της, το περιβάλλον της.
Η δικτατορία Μεταξά, θέλοντας να βγάλει από τα πλευρά της ένα σοβαρό αγκάθι, τους ατίθασους και «αταξινόμητους» (κατά τον Βαυαρό Maximilian Feder) Μανιάτες, με τον Αναγκαστικό Νόμο (!) 102β/24.12.1937, χώρισε τη Μάνη στα δύο, προκαλώντας έτσι τεράστιο χτύπημα στο σώμα της πιο υπερήφανης και ελεύθερης, κατά την Τουρκοκρατία, γωνιάς της Ελλάδας. Έκτοτε, τα βάσανα της Μάνης, εκ του λόγου αυτού, όχι μόνο συνεχίστηκαν αλλά και διογκώθηκαν με από-κορύφωμα την «Επιχείρηση Αρπαγής» της μανιάτικης γης» ΣΗΜΕΡΑ! με πρόσχημα την συνειδητή - εκδικητική απόφαση να μην υπαχθεί και αυτή στο άρθρο 62 του Ν. 998/79, αν και ήταν ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι αντικειμενικά πληρούσε ΜΟΝΟΝ αυτή ! όλα τα κριτήρια βάσει των οποίων εφαρμόσθηκαν οι εξαιρέσεις (ΜΗ ύπαρξη οθωμανικών ιδιοκτησιών στο έδαφός της) σε ορισμένες περιοχές(μη δορυάλωτες) της χώρας από το τεκμήριο κυριότητος.
Η Μάνη δεν διεκδικεί δασικές εκτάσεις όπως ανιστόρητα αλλά και ύποπτα ισχυρίζονται ορισμένοι κρατικοί υπάλληλοι, προκειμένου να διατηρηθεί η «χρυσοφόρος κατάστασις» του Οθωμανοεκβιασμού - παρά την πεντακάθαρη φωνή ΕΝΤΙΜΩΝ Δικαστών- (επισυνάπτονται), υβρίζοντας και ευτελίζοντας έτσι τους αγώνες των Μανιατών για λευτεριά.
Διεκδικεί τα πατρογονικά κτήματά της που είναι επιβεβαιωμένα - αποδεδειγμένα – περιμανδρωμένα - από την Ιστορία, τη Δικαιοσύνη, την Πολιτειακή και Πολιτική Ηγεσία του τόπου και τη συνείδηση ΟΛΟΥ του Ελληνικού Λαού. Αυτές τις εκτάσεις που περικλείονται σήμερα εντός των ορίων της Μητροπόλεως Γυθείου – Οιτύλου - Ζαρνάτας και Πάσης Μάνης. Αυτές που αναγκαστικά εγκαταλείψαμε όταν οι πολιτικές - οικονομικές συνθήκες μας στέρησαν κάθε περιθώριο να ζήσουμε στον τόπο μας και μας οδήγησαν αναγκαστικά ξενιτιά, εσωτερική και εξωτερική. Αυτές που τώρα θέλουμε να ξαναχρησιμοποιήσουμε αλλά δεν μας αφήνουν δημιουργώντας έτσι εμπρηστικές (κυριολεκτικά!) συνθήκες ακόμη και στα χωριά μας. Αυτές που γνωρίζουν ΑΡΙΣΤΑ και επίμονα προτείνουν να υπαχθούν στο άρθρο 62 του Ν.998-/79, τόσον οι ΑΡΜΟΔΙΕΣ Νομικές Υπηρεσίες της Γενικής Δ/νσης Προστασίας Δασών και η Δ/νση Δημόσιας περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών, όσο και ΟΛΟΙ οι Βουλευτές ΟΛΩΝ των κομμάτων (επισυνάπτεται η υπογεγραμμένη τροπολογία) πλην του ΕΜΠΑΘΟΥΣ (κομματικά) κ. Σωτ. Χατζηγάκη (όσο ήταν υπουργός Αγροτικής Ανά-πτυξης και αντελήφθη ότι οι πρώτες υπογραφές επίλυσης ήταν από Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ!).
H Αίτησή μας σαν «ΕΥΝΟΜΙΑ», (Πρώτος Σύλλογος της ΕΝΙΑΙΑΣ Μάνης), φέρει ανάγλυφα στη μνήμη και στην ψυχή μας, το κληρονομικό μας ΔΙΚΑΙΩΜΑ, όπως αυτό καταγράφεται στα επίσημα έγγραφα, με τα ονόματα των Φιλικών της Μάνης, των συνεχιστών της ιερής παρακαταθήκης των αγώνων, όπου εκεί, στη Πλατεία της Αρεοπόλεως στις 17/3/1821, έδωσαν τον όρκο «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ» και παρέλαβαν τη σκυτάλη του ιστορικού Μαραθώνιου της τιμής, της προσφοράς και της θυσίας, και αποφάσισαν να ελευθερώσουν και την υπόλοιπη Ελλάδα κηρύσσοντας τον πόλεμο ενάντια στην «τουρκιά» (χωρίς ποτέ να φαντασθούν ότι τα παιδιά τους θα έχαναν τη γη των προγόνων τους, από επίορκους υπαλλήλους, και η ελευθερώτρια Μάνη θα διαμελίζονταν λίγα χρόνια αργότερα, από εκείνο το κράτος υπέρ του οποίου θυσίασαν τα πάντα…), ως ακολούθως:
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ:
1. Ηλίας Παναγιώτης Χρυσοσπάθης , 18 Οκτωμβρίου, εμυήθη το 1817, τόπος μυήσεως Οδέσσα.
2. Γρηγόριος Δικαίος, Αρχιμανδρίτης , 21 Ιουνίου 1818, Κων/λις
3. Καμαρηνός Κωνσταντίνου Κυριακός , 15 Ιουλίου 1818, Κων/λις
4. Καπετάν Ιωάννης Μαυρομιχάλης , 21 Ιουλίου 1818 , Κων/λις
5. Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης , 2 Αυγούστου 1818, Κιτριές
6. Καπετάν Νικολάκης Χρηστέας , 18 Αυγούστου 1818, Πλάτσα Λεύκτρου.
7. Δημήτριος Λάγος ΄η Λαγέας , διδάσκαλος των Μπεϊζανέδων του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, 20 Αυγούστου 1818, Κων/λις.
8. Παναγιώτης Γιατράκος , 26 Αυγούστου 1818, Κων/λις.
9. Αναστάσιος Κορνήλιος , 28 Αυγούστου 1818, Καλαμάτα.
10. Παναγιώτης Τζάνες , 28 Αυγούστου, Καλαμάτα.
11. Διονύσιος Κουτζογιαννόπουλος , 30 Αυγούστου 1818, Καλαμάτα .
12. Αθανάσιος Κωνς. Κυριακού, 31 Αυγούστου 1818, Κιτριές.
13. Γιάννης Καπετανάκης Μαυρομιχάλης, 8 Σεπτεμβρίου 1818, Πόρτο Τζίμοβα.
14. Παναγιώτης Μηχανίδης , 12 Οκτωμβρίου 1818, Καλαμάτα.
15. Νικήτας Τουρκολέκας, 18 Οκτωμβρίου 1818, Καλαμάτα.
16. Αναστάσιος Π. Μαυρομιχάλης , 1 Νοεμβρίου 1818, Κιτριές.
17. Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος , 1 Νοεμβρίου 1818 Καλαμάτα.
18. Γεωργάκης Καπετάκης , 11 Νοεμβρίου 1818, Πετροβούν Αβίας.
19. Αναγνώστης Δημητρόπουλος , προεστός των 4 χωρίων Γαϊτζάς. Γραμματικός του ηγεμόνος, 20 Νοεμβρίου 1818 , Κιτριές.
20. Γρηγόριος Ζιγκουριός Μπας Καπετάνιος, 20 Νοεμβρίου 1818, Πόρτο Βαθύ.
21. Λιμπέριος Αθανασάκης (Αθηνάκης Λιμπερέας). Γραμματικός του Καπετάν Παναγιώτη Τρουπάκη(Μουρτζίνου), 20 Νοεμβρίου 1818, Σκαρδαμούλα (Καρδαμύλη).
22. Παναγιώτης Τρουπάκης , Καπετάνιος Ανδρούβιτσας- Σπάρτης. 20 Νοεμβρίου 1818, Σκαρδαμούλα.
23. Διονύσιος Τρουπάκης ,Καπετάνιος, 20 Νοεμβρίου 1818, Σκαρδαμούλα.
24. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , Μαγιόρος εις Ζάκυνθον 1 Δ/βρίου 1818.
25. Γεώργιος Παγωνόπουλος (ο Γεράσιμος Παγώνης, Μητροπολίτης ύστερον Αργολίδος), 1η Δεκεμβρίου 1818, Καλαμάτα.
26. Ιωάννης Κουτζογιαννόπουλος, 10 Δεκεμβρίου 1818, Καλαμάτα.
27. Πανάγος Ζαρκόπουλος (Ζάρκος), 13 Δεκεμβρίου 1818 , Καλαμάτα.
28. Πάνος Κολοκοτρώνης, 20 Δεκεμβρίου 1818, Κων/λις.
29. Ιωάννης κ. Κυριακός, 21 Δ/βρίου 1818, Κιτριές.
30. Νικόλαος Κορφιώτης, 23 Δ/βρίου 1818, Καλαμάτα.
31. Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης , 30Δ/μβρίου 1818, Καλαμάτα.
32. Πανάγος Πικουαλάκης, 12 Ιανουαρίου 1819, Καλαμάτα.
33. Γαβριήλ Αρχιμανδρίτης(ο ύστερον Αρχιεπίσκοπος Ζαρνάτας) , 1 Φεβρουαρίου 1819, Καλαμάτα.
34. Πανάγος Χρηστέας , 12 Φεβρουαρίου 1819, Πλάτσα.
35. Δημήτριος Χρηστέας , καπετάνιος, 18 Φεβρουαρίου 1819, ΄Αγιος Δημήτριος Μάνης.
36. Ιωάννης Χρυσοσπάθης , 15 Φεβρουαρίου 1819, Σπάρτη (Μάνη).
37. Ο Μαϊνης Νεόφυτος ( ο επίσκοπος κατά κόσμον Γκιουλέας), 18 Φεβρουαρίου 1819, Σπάρτη (Μάνη).
38. Ο Ανδρούβιτσας Θεόκλητος (ο επίσκοπος κατά κόσμον Αλεπουδέας), 2 Απριλίου 1819, Πετροβούνι Σκαρδαμούλας.
39. Παναγιώτης Τρουπάκης, 2 Απριλίου 1819, Σκαρδαμούλα.
40. Νικόλαος Βενετζανάκης, 2 Απριλίου 1819, Καστάνιτζα Μάνης.
41. Ο Μονεμβασίας Χρύσανθος (Παγώνης), 15 Μαϊου 1819, Καλαμάτα.
42. Αντώνμπεης Γρηγοράκης, 10 Ιουλίου 1819, Σπάρη (Μάνη).
43. Γιαννάκης Καπετανάκης , 10 Νοεμβρίου 1819, Πετροβούνι Αβίας.
44. Μιχάλης Καπετανάκης, 10 Νοεμβρίου 1819,Πετροβούνι Αβίας.
45. Γιαννάκης Π. Κυριακός, 24 Φεβρουαρίου 1820, Καλαμάτα.
46. Ιωάννης Παναγιώτου Κουγέας, 12 Μαρτίου 1820, Δολοί Αβίας.
47. Βενετζάνος Π. Κέτζου Γαϊτανάρος ,14 Μαρτίου 1820, Δολοί Αβίας.
48. Ιεροδιάκονος Δανιήλ , 15 Μαρτίου 1820. Ελληνομουσείον Σπάρτης, και άλλοι πολλοί.
Β. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στις Αποφάσεις των 23 Κοινοτήτων και των 3.500 υπογραφών του Οκτωβρίου 1991, και με δάκρυα τιμής αποδεχθήκαμε και υποσχεθήκα-με να επιτελέσουμε το ΙΕΡΟ χρέος μας για τη Μάνη μας. Ανθρώπων του μόχθου και της προσφοράς, του χαμόγελου και της καλοσύνης. Ελλήνων που «δέχτηκαν», κατά πρόσωπο, την προσβολή και την ασέλγεια από επίορκους υπαλλήλους γεμάτους πάθη και ελαστική συνείδηση. (Οράτε σελ. 98-106)
«Από τότε, τα Κοινοτικά Συμβούλια των περιοχών Προαστίου, Δολών, Καρυοβουνί-ου, Καστανέας, Μικράς Μαντίνειας, Πλάτσας, Σωτηριανίκων, Αβίας, Καρδαμύλης, Βέργας, Σταυροπηγίου, Πηγαδίων, Λαγκάδας, Θαλαμών, Τραχήλας, Προσηλίου και Εξωχωρίου κήρυξαν τον πόλεμο στο Δασαρχείο. Έφτασαν στο σημείο να συγκεντρώσουν 3.500 υπογραφές και να συστήσουν σύλλογο («Ευνομία») που έχει κάνει ως τώρα πολλές κινητοποιήσεις για να δημοσιοποιήσει την αδικία. Επί 16 ολόκληρα χρόνια και ξοδεύοντας αμύθητα ποσά, σε εκατοντάδες μαραθώνιες δικαστικές περιπέτειες, οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων σε 23 περιοχές της Δυτικής Μάνης προσπαθούμε να αποδείξουμε το αυτονόητο: ότι η πατρίδα μας δεν ανήκε ποτέ στους Τούρκους και δεν υπαγόταν στο Οθωμανικό Δίκαιο!», λέει ο ένας εκ των μηνυτών κ. Νικόλαος Μαντάγαρης. (Μάνος Τσαγκαράκης, εφημ. «Πρώτο Θέμα» 14/4/2008).
Γ. Όπως επίσης του υπογεγραμμένου ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ της 22-2-2010 στον Πειραιά, από όλους τους Βουλευτές των Νομών και σχεδόν ΟΛΟΥΣ τους Συλλόγους της Μάνης, που σε μια πρωτόγνωρη μυσταγωγία, υπό την αιγίδα του Δντή του ΕΛΛΑΔΑ TV Αντώνη Φελούρη, απαίτησαν σεβασμό και Λευτεριά στην ΕΝΙΑΙΑ Μάνη (ΣΧΕΤ: 27).
Δ. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στα ονόματα όλων εκείνων των ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩΝ μανιατών που αγωνίσθηκαν μέχρις τέλους, αρνούμενοι να υποκύψουν-Οθωμανοεκβιαστούν, να υποστείλουν τις ιερές σημαίες και να προδώσουν αιματογραμμένες παρακαταθήκες.
Ε. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στα ονόματα όλων εκείνων των ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩΝ μανιατών που αγωνίζονται ΣΗΜΕΡΑ ενάντια στη ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ που εδράζεται στις άδικες και εμπαθείς ενέργειες υπαλλήλων του Δασαρχείου Καλαμά-τας, της Δ/νσης Δασών Μεσσηνίας, και της Επιθεώρησης Δασών Πελοποννήσου (μετά την προαγωγή μερικών εξ αυτών), όπως τούτο καταγράφεται μέσα στα επίσημα έγγραφα που αναφέρονται και στις σελίδες του βιβλίου - εργασία μας και ειδικά στο ΔΕΥΤΕΡΟ μέρος, και φυσικά, στα επισυναπτόμενα έγγραφα.
ΣΤ. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στην ΘΕΡΜΗ έγγραφη συμπαράσταση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ζ. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται στην ΘΕΡΜΗ έγγραφη και έμπρακτη συμπαράσταση Υμών, Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ, τόσο μέσω του Γραφείου Σας, των Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, όσο και των προσωπικών σας δηλώσεων και δεσμεύσεων σε Καλαμάτα και Τρίπολη στις αρχές του 2009.
Η. Φέρει ανάγλυφα στη μνήμη μας και στη ψυχή μας, το ιερό καθήκον της συνέχισης του Αγώνα, όπως τούτο καταγράφεται και δικαιώνεται από τις επανειλημμένες προτάσεις-αιτήσεις των ΑΡΜΟΔΙΩΝ Νομικών Υπηρεσιών της Γ.Δ.Π. Δασών και της Δνσης Δημόσιας Περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών να υπαχθεί και η Μάνη στο άρθρο 62 του Ν.998/79. (Οράτε Σελ.88-92)
Θ. Ήδη η Δικαιοσύνη, το μοναδικό (αλλά δυσβάσταχτο οικονομικά και ψυχικά) απάγκιο των αδύναμων και ασυμβίβαστων μανιατών, ΔΙΚΑΙΩΣΕ τους αγώνες τους γράφοντας αποφασιστικά: «Δημόσια κτήματα στη Μάνη. Στη Μάνη δεν ίσχυαν οι Οθωμανικοί νόμοι και δεν υπήρχαν ακίνητα που να ανήκουν στο Οθωμανικό Δημόσιο ή σε Οθωμανούς ιδιώτες (...) και όσα αντίθετα ισχυρίζεται το εκκαλούν Δημόσιο είναι αβάσιμα κατ΄ ουσίαν και πρέπει να απορριφθούν» !!!
Ευχαριστούμε ΒΑΘΥΤΑΤΑ τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, Καρχιμάκη Μιχάλη, Γρηγο-ράκο Λεωνίδα, Νιώτη Γρηγόρη και Κουσελά Δημήτριο, οι οποίοι ενημερωμένοι ΠΛΗΡΩΣ από την «Ευνομία» (επισυνάπτονται σχετικά έγγραφα), σήκωσαν την Σημαία της ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ του Δικαίου και της Ηθικής και αγωνίστηκαν (επισυνάπτονται δύο ερωτήσεις των εν λόγω βουλευτών και πλήθος άλλων εγγράφων ) με όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στα «γνωστά Βιστωνίδια λασπόνερα» που επιθυμούσαν να πλημ-μυρίσουν - ξεπουλήσουν και τη Μάνη μας…(Οράτε πλήθος εγγράφων εντός)
Ευχαριστούμε ΒΑΘΥΤΑΤΑ όλους τους Βουλευτές των υπολοίπων Κομμάτων της Βουλής, που με τις κοινοβουλευτικές παρουσίες, ερωτήσεις και δηλώσεις, συμπαραστάθηκαν, και υπέγραψαν και αυτοί την ΑΙΤΗΣΗ - Τροπολογία της Μάνης για επίλυση του Δίκαιου και ΗΘΙΚΟΥ προβλήματος που επί χρόνια αποτελεί την αιμορροφιλική μάστιγα κάθε αδύναμου αλλά ασυμβίβαστου Μανιάτη (επισυνάπτεται).
Δεν θέλουμε η ιδιαίτερη πατρίδα μας να μετατραπεί σε μια απέραντη άναρχη λωρίδα δόμησης. Έχουμε άποψη για τη Μάνη, την οποία αν διέθετε άλλη χώρα θα την είχε μετατρέψει σε πηγή πολιτιστικού αλλά και οικονομικού πλούτου. Υπενθυμίζουμε τις άπειρες μικροϊδιοκτησίες (δείγμα ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ σεβασμού και Δημοκρατικής διακυβέρνησης επί αιώνες) που κινδυνεύουν να αφομοιωθούν στα γρανάζια των ύποπτων και προσοδοφόρων –διεφθαρμένων-εκβιαστικών- Δημο-σιοϋπαλληλικών-Δασαρχικών επιδιώξεων. Για να γίνει όμως αυτό, κύριε Πρόεδρε της Κυβέρνησης, οφείλει η Πολιτεία να ενώσει ξανά τη Μάνη σε μια διοικητική οντότητα, Να συντάξει ένα σοβαρό σχέδιο καταγραφής, διάσωσης και προβολής των ιστορικών και πολιτιστικών της στοιχείων και να την προστατέψει από τους αυτό-κλητους ολετήρες της σύγχρονης αδιαφανούς πραγματικότητας. (Οράτε σχετικό DVD)
Η «Ευνομία» θα είναι ολόψυχα στο πλευρό Σας στον Αγώνα που έχετε ξεκινήσει. Παράλληλα δε, ζητά και τη δική Σας συμπαράσταση στον Αγώνα της για να καθαρίσει η κόπρος του Αυγείου και να αποδοθούν οι περιουσίες χωρίς προσχήματα και νομικίστικα τερτίπια στους επί αιώνες ιδιοκτήτες τους.
Για την «Ευνομία»
Μετά τιμής
Νικόλαος Κ. Μαντάγαρης
Αντώνιος Γ. Φελούρης
Χρίστος Κ. Κοτσωνής
Γεώργιος Π. Δημακόγιαννης
ΥΓ 1. Θεωρούμε επιβεβλημένο να επισημάνουμε την καθοριστική παρουσία και στο θέμα της Μάνης, «γνωστών» πολιτικών και υπαλλήλων που το όνομά τους συνδέθηκε άμεσα ή έμμεσα με την υπόθεση της «Βιστωνίδας». Είναι απλή σύμπτωση; Εμείς πιστεύουμε ΟΧΙ ! (Οράτε σχετικά έγγραφα)…
YΓ 2. Επισυνάπτουμε την καταγεγραμμένη και αιτιολογημένη, επισήμως, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ του ΠΑΣΟΚ, για ΙΣΟΝΟΜΙΑ και αναμένουμε την υλοποίησή της…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Την ευθύνη για τα σχόλια φέρει αποκλειστικά ο σχολιαστής.Αναρτήσεις γίνονται μόνο επώνυμα με λογαριασμό Google.