Δημογραφικός αποδεκατισμός των Ελλήνων

Οι καθημερινοί θάνατοι στην Ελλάδα από βίαιες περιπτώσεις είναι τραγικές και άκρως τρομακτικές. Δεν περνά ημέρα κατά την οποίαν να μη έχομεν 5 -10 θανάτους, νέων ανθρώπων από αλληλοσφαγές, εγκληματικές πράξεις, τροχαία, ληστείες μετά φόνου, αυτοκτονίες, χρήσεις ναρκωτικών και δεκάδες βίες περιπτώσεις.   Σε πόλεμον δεν θα υπήρχαν τόσα θύματα ανά μάχην. Το παρατηρούμενον πραγματικόν γεγονός στην Ελλάδα είναι πρωτόγνωρον,  αλλά και εφιαλτικόν, καταστροφικόν, αφανιστικόν για τον ήδη σε γήρανση ευρισκόμενον Ελληνικόν πληθυσμόν.

Οι καθημερινοί βίαιοι και απρόοπτοι θάνατοι επιτείνουν τα ολέθρια αποτελέσματα και σημείον ανασταλτικόν δεν φαίνεται στον ορίζοντα.  Σκότος, χάος, έρεβος.

 Λόγω της αφορήτου και καθολικής ανεργίας, της λιτότητος, της ελλείψεως αναπτύξεως στην χώραν, γάμοι δεν γίνονται, αλλά και αν γίνουν κάποιοι,  αποφεύγεται η τεκνοποίηση καθότι  είναι αδύνατη η διατροφή των παιδιών.

Οι νέοι μας επιστήμονες και μη μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για εξεύρεση εργασίας και επιβιώσεως. Εκεί θα δημιουργήσουν οικογένειαν και θεωρείται δύσκολον να επιστρέψουν στην Ελλάδα της απολύτου φτώχειας. Ήδη έχουν απέλθει περίπου 500.000 νέοι!

Η μείωση ως εκ τούτου  του πληθυσμού είναι σε αυξητικήν τάση. Οι σφαγιασμοί και οι με κάθε τρόπον σκοτωμοί, θα ήταν δυνατόν να περιορισθούν, αν υπήρχεν αυστηρότητα στον ποινικόν Νόμον. Αυτήν την άποψη εκφράζομεν από το γεγονός ότι καταδικασμένοι σε ισόβια είναι δυνατόν μετά είκοσι χρόνια να είναι ελεύθεροι. Αν φοβόταν μερικοί τον Νόμον ίσως να αποτελούσε αυτό εμπόδιον στην αφαίρεση της ζωής του άλλου «για ψύλλου πήδημα»!!

Θα πρέπει η Πολιτεία να αντιμετωπίσει διαφορετικώς και με μεγαλύτερην αυστηρότητα την αφαίρεση ζωής, από άλλον.

Πέραν αυτών όμως που μάλλον πρέπει να αυστηροποιηθούν, εκφράζομεν την απορίαν. Πώς αισθάνονται οι Πολιτικοί μας για τον αποδεκατισμόν των Ελλήνων από βίαιες πράξεις;  Ανησυχούν καθόλου; Προβληματίζονται; Σκοπεύουν να αντιδράσουν θετικώς;

Στις καθημερινές σφαγές μετά ληστειών των Ελλήνων, δράστες είναι  και αλλοδαπά στοιχεία, τα οποία ευρίσκονται παρανόμως στην χώραν μας. Αλλά και νομίμως να ήσαν, ελέγχονται αν εργάζονται και πως διαβιούν εδώ; Έχουν εργασίαν νόμιμην, ώστε να τους αποφέρει τα προς το ζην ή μετέρχονται ενόχων μέσων;

Δεν πρέπει η χώρα μας να είναι ανεξέλεγκτη στις δράσεις αλλοδαπών, κάτι που σε όλες τις χώρες τελεί υπό έλεγχον αλλά και απαγορεύεται αυστηρώς.

Τα του οίκου μας, καθορίζονται από ημάς και μόνον. Τηρείται αυτό;

Μιχαήλ Στρατουδάκης