Του Μπάμπη Βακαλόπουλου, Γραμματέα Πελοποννήσου της «Δημοκρατικής Αριστεράς»
Πάγια είναι η θέση της «Δημοκρατικής Αριστεράς» ότι η συμμετοχή της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο συνιστά ιστορικό πολιτικό επίτευγμα και ταυτόχρονα διαρκή πρόκληση για την ενσωμάτωση ευρωπαϊκών κατακτήσεων και προτύπων. Την περίοδο που διανύουμε, η συμμετοχή μας συνδέεται με τον αγώνα για αλλαγή των πολιτικών αντιμετώπισης της κρίσης στη χώρα μας και για μια νέα συμφωνία με τους εταίρους. Σε αυτή τη δύσκολη στόχευση, η κοινή δράση ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας μας.
Η θέση μας αυτή θεωρητικά μπορεί να δείχνει ότι συγκλίνει με την «Έκκληση – πρόσκληση» των “58” σε όλους όσοι «κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού», μα υπάρχουν σημαντικές διαφορές.
Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες από τις διαπιστώσεις των “58” για την κρίση και την πολιτική αντιμετώπισής της, όπως για παράδειγμα την ανάγκη «να αλλάξουμε ριζικά το κράτος και το παραγωγικό μοντέλο ώστε η Ελλάδα να πετύχει μια δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη…», μας βρίσκει σύμφωνους. Επίσης συμπλέουμε και με τη διαπίστωση των “58” πως «ο μικρός δικομματισμός ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά στείρος, προγραμματικά οπισθοδρομικός και ιδεολογικά συντηρητικός».
Η διατυπωθείσα θέση της “Δημοκρατικής Αριστεράς” είναι ότι «η προώθηση της πολιτικής πρότασης δημοκρατικής διεξόδου από την κρίση, που αντιπαρατίθεται τόσο στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική όσο και στον αριστερό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός ισχυρού «τρίτου πόλου», μιας ευρείας, προοδευτικής, δημοκρατικής και μεταρρυθμιστικής συμπαράταξης». Και με αυτήν συμπίπτει και η πρόταση των “58”.
Οι θέσεις μας, έστω και αν σε κάποια σημεία συμπίπτουν με αυτές των “58”, ή κι αν οι διαφορές τους φαίνονται ανύπαρκτες, έχουν ουσιώδη απόσταση.
Διερωτώμαι, πώς να συμπορευτούμε άραγε με αυτούς (ΠΑΣΟΚ) που εξακολουθούν να συμμετέχουν στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, με την οποία διαφωνούμε, συμφωνώντας με τη θέση των “58” ότι πρέπει «να αλλάξουμε ριζικά το κράτος και το παραγωγικό μοντέλο ώστε η Ελλάδα να πετύχει μια δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη…»;
Όπως διατυπώνεται στις προσυνεδριακές θέσεις της ΔΗΜ.ΑΡ «η μη αποδοχή της πρότασης να συμπλεύσουμε με το ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο του “τρίτου πόλου”, δεν προκύπτει από μια λογική περιχαράκωσης, αλλά από τα πολιτικά χαρακτηριστικά, που πιστεύουμε ότι πρέπει να έχει αυτή η πολιτική συμπαράταξη. Η πολιτική πρακτική του ΠΑΣΟΚ και η επιλογή στρατηγικής σύμπλευσης με τη “Νέα Δημοκρατία” εμποδίζει μια τέτοια ”συγκατοίκηση”. Η επιλογή συμπόρευσης θα άλλαζε τον πολιτικό χαρακτήρα και θα εξουδετέρωνε την πολιτική δυναμική του εγχειρήματος».
Ο “τρίτος πόλος”, έχει πολιτικό περιεχόμενο και για αυτό έχει πολιτικά όρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι προκρίνει λογικές αποκλεισμών. Ωστόσο η επιδιωκόμενη ευρύτητα δεν είναι δυνατόν να οδηγεί στην απουσία στίγματος.
Πώς να αποδεχτούμε την πρόταση των “58” για «δημιουργία ενός κοινού πολιτικού φορέα που θα συστεγάσει όλους, χωρίς να απαιτήσει τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων και συλλογικοτήτων», έτσι πρόχειρα, χωρίς συζητήσεις και ζυμώσεις, δίχως αρχές και προγραμματικές θέσεις, δημιουργώντας θεωρητικά ένα… “κεντροαριστερό” χώρο, τοποθετώντας του απλά και μόνο την ταμπέλα της “Σοσιαλδημοκρατίας”;
Η διαφωνία μας αυτή, γίνεται εντονότερη με τους “58” πάνω στη θέση τους ότι «ο φορέας μπορεί να συσταθεί τους προσεχείς μήνες μέσα από μια Ιδρυτική Συνέλευση, με συμφωνημένες διαδικασίες και να εξελιχθεί στο κέντρο των κοινών επεξεργασιών για το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, με προτεραιότητα στο πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές».
Γιατί άραγε να αντιμετωπιστεί με τόση προχειρότητα και βιασύνη ένα τόσο σπουδαίο εγχείρημα που η επιτυχία του θα καθορίσει τις τύχες της χώρας μας και των Ελλήνων;
Και επειδή κάποιοι διατείνονται ότι η ΔΗΜΑΡ φέρνει προσκόμματα σ’ αυτή την προσπάθεια δημιουργίας του κεντροαριστερού χώρου, προσδοκώντας ιδία οφέλη, η θέση του κόμματός μας όπως διατυπώθηκε και υιοθετήθηκε στο τελευταίο μας συνέδριο είναι ότι «σε αυτή την πολιτική συμπαράταξη ο κάθε συμμετέχων θα διατηρεί την αυτονομία του», εκτιμώντας πως «η ΔΗΜΑΡ όχι μόνο δεν ρευστοποιείται, αλλά ενδυναμώνεται με την ενίσχυση των σχέσεων με συμμάχους και με το μεγάλο άνοιγμα προς την κοινωνία».
«Η ΔΗΜΑΡ –σύμφωνα με τις θέσεις της Κ.Ε. για το 2ο Συνέδριο του κόμματός της– θα πρωταγωνιστήσει σε αυτήν την προσπάθεια και θα αγωνιστεί με συνέπεια, επιμονή και χωρίς ηγεμονισμούς για τη συγκρότηση της πολιτικής συμπαράταξης των δυνάμεων που θέλουν να εργασθούν σε αυτή την κατεύθυνση».
Κλείνοντας, επισημαίνω τη θέση της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ, για το επικείμενο συνέδριό μας: «Ο τρίτος πόλος θα αποτελέσει δύναμη κυβερνητικής προοπτικής και θα επιδιώξει να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στη νέα πορεία της χώρας. Δεν θα περιοριστεί σε ένα συμπληρωματικό ρόλο προς τις άλλες δύο δυνάμεις ή σε ένα εκλογικό αριθμητικό στήριγμα της εκάστοτε πλειοψηφίας. Μια τέτοια απονευρωμένη, ασπόνδυλη και χωρίς διακριτό στίγμα πολιτική παρουσία ενός ενδιάμεσου χώρου θα ακύρωνε το ίδιο το εγχείρημα.
» Για μας, ο τρίτος πόλος θα επιδιώξει να αποτελέσει το κρίσιμο μέγεθος για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, με σύνδεση της δημοσιονομικής προσαρμογής με την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία, προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και ενός νέου παραγωγικού μοντέλου με διάχυση των ωφελειών σε όλους. Ο τρίτος πόλος θα επιδιώξει να αποτελέσει το κρίσιμο μέγεθος που θα οδηγήσει στη μεταμνημονιακή Ελλάδα».
Μπάμπης Βακαλόπουλος
Γραμματέας Πελοποννήσου
και μέλος της Κ.Ε.
της «Δημοκρατικής Αριστεράς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Την ευθύνη για τα σχόλια φέρει αποκλειστικά ο σχολιαστής.Αναρτήσεις γίνονται μόνο επώνυμα με λογαριασμό Google.